Zakres referencyjny

Dla obu płci:

• 60–80 g/l (6,0–8,0 g/dl)

Wskazania

• Orientacyjny parametr przesiewowy, zwykle w połączeniu z elektroforezą białek w przypadku podejrzenia dysproteinemii lub zaburzenia bilansu wodnego
• Badanie przesiewowe w celu dalszej diagnostyki następujących objawów, stanów lub chorób:
  • zwiększony OB
  • proteinuria (białkomocz)
  • obrzęki
  • wielomocz
  • przewlekłe choroby nerek.
  • zaburzenia wątroby
  • przewlekłe biegunki
  • nowotwór złośliwy
  • zwiększona zapadalność na infekcje
  • bóle kostne
  • chłoniaki
  • poważne krwawienie zewnętrzne lub wewnętrzne
  • ciąża
  • w okresie przed- i pooperacyjnym
  • poważny uraz
  • wstrząs
  • oparzenia
  • niedożywienie

Pobieranie próbek i źródła błędów

• Surowica

Ocena wyników badań laboratoryjnych

Podwyższone stężenie białka całkowitego:

• Szpiczak mnogi (guz plazmatycznokomórkowy), choroba Waldenströma
• Przewlekle aktywne procesy zapalne
• Biegunki, wymioty
• Niewydolność nerekz wielomoczem
• Moczówka prosta
• Odwodnienie

Obniżone stężenie białka całkowitego:

• Niedożywienie białkowe
• Zespoły złego wchłaniania
• Utrata białka przez nerki
• Enteropatia z utratą białka
• Oparzenia
• Ciężkie uszkodzenie wątroby
• Wodobrzusze
• Duże wysięki opłucnowe
• Duża utrata krwi
• Przewodnienie
• Zespół nerczycowy

Dalsza diagnostyka i dalsze postępowanie

• Elektroforeza białek surowicy