Zakres referencyjny

Jednostka stosowana: IU/l,

Kobiety:

• 24 - 170 IU/l

Mężczyźni:

• 24 - 195 IU/l

Wskazania

• Podejrzenie uszkodzenia mięśnia sercowego,(np. ostry zawał mięśnia sercowego)
• Podejrzenie uszkodzenia mięśni szkieletowych
• Ocena przebiegu chorób serca i mięśni szkieletowych

Pobieranie próbek i źródła błędów

• Surowica

Ocena wyników badań laboratoryjnych

Podwyższone stężenie CK:

• Choroby mięśnia sercowego
• Choroby mięśni szkieletowych
  • zapalenie mięśni
  • drgawki
  • napad padaczkowy
  • zator tętniczy
  • hipertermia złośliwa
  • dystrofie mięśniowe
  • miotonie
  • urazy mięśni, w tym po iniekcjach domięśniowych
  • ciężka praca fizyczna
  • intensywny trening
  • polekowo
• Niedoczynność tarczycy
• Stan po zabiegach chirurgicznych macicy
• Zatorowość płucna
• Śpiączka cukrzycowa
• Choroby wątroby, trzustki i przewodu pokarmowego
• Zatrucie tlekiem węgla
• Zatrucie alkoholem
• CK jest jednym z najważniejszych enzymów wykorzystywanych do wykrywania uszkodzeń serca lub mięśni szkieletowych. Po ostrym urazie wartości zwykle wzrastają po około 4 godzinach.
• Jeśli podejrzewa się uszkodzenie mięśnia sercowego, należy również oznaczyć CK-MB oraz specyficzną dla serca i bardziej czułą troponinę T.
• Stale podwyższone wartości CK mogą wskazywać na obecność tzw. makro-CK (kompleks enzymu z przeciwciałami)
• Każda ciężka praca fizyczna prowadzi czasami do silnie podwyższonych wartości CK, nawet u zdrowych osób, dlatego wskazane może być badanie kontrolne po trzech dniach odpoczynku.

Dalsza diagnostyka i dalsze postępowanie

• Oznaczenie poziomu CK-MB, troponiny T,  AST,  izoenzymów CK