Zespół podkradania tętnicy podobojczykowej

Zespół podkradania tętnicy podobojczykowej to nazwa nadana objawom wynikającym ze zwężenia tętnicy podobojczykowej. Tętnica ta biegnie równolegle do obojczyka po obu stronach w okolicy barku i szyi. Od niej odchodzą tętnice doprowadzające krew do mózgu i ramienia.

Co to jest zespół podkradania tętnicy podobojczykowej?

Tętnice szyjne
Tętnice szyjne

Zespół podkradania tętnicy podobojczykowej to nazwa nadana nieprawidłowemu wzorcowi przepływu krwi, który jest spowodowany zwężeniem tętnicy podobojczykowej. Tętnice to naczynia, które przenoszą w organizmie natlenioną krew. W opisywanym obszarze ciała przebiegają następujące tętnice: od tętnicy głównej (aorty) odchodzą rożne rozgałęzienia, jedną z których jest tętnica szyjna i tętnica podobojczykowa. Po obu stronach odgałęzia się od niej (tętnicy podobojczykowej) tętnica kręgowa, biegnąc w górę szyi i zaopatrując tył głowy i mózgu. Z drugiej strony tętnica szyjna rozgałęzia się na mniejsze tętnice, które zaopatrują raczej przednią część głowy i mózgu.

Jeśli tętnica podobojczykowa, która biegnie obok obojczyka lub poniżej niego, jest z jakiegoś powodu zwężona jeszcze przed rozgałęzieniem do tętnicy kręgowej, to do tętnicy kręgowej dopływa znacznie mniej krwi. Ponieważ wszystkie tętnice prowadzące do mózgu są połączone, może nawet dojść do cofnięcia się krwi w kierunku ramienia. Krew jest następnie „pobierana” lub „podkradana” z tętnicy kręgowej.

Może to powodować zaburzenia krążenia w mózgu, które objawiają się jako „TIA”, czyli wstępna forma udaru. Stan ten może powodować objawy, takie jak tymczasowe ostre zawroty głowy. Jeśli osłabiony jest również przepływ krwi do tętnicy w ramieniu, powoduje to dyskomfort w ramieniu.

Zespół podkradania tętnicy podobojczykowej nie występuje zbyt często, ale nie jest też rzadkim schorzeniem. Zwykle występuje u osób w wieku powyżej 50 lat i jest dwukrotnie częstszy u mężczyzn niż u kobiet. Dokładne badanie ultrasonograficzne może wykryć zespół podkradania tętnicy obojczykowej u 0,5–2% populacji, lecz wielu pacjentów nie wykazuje żadnych objawów.

Przyczyny

W krajach uprzemysłowionych główną przyczyną zespołu podkradania tętnicy podobojczykowej jest miażdżyca. Z biegiem lat miażdżyca prowadzi do stopniowego zmniejszenia przepływu krwi do zajętych narządów z powodu rosnącego zwężenia naczyń krwionośnych. Rzadsze przyczyny zespołu podkradania tętnicy podobojczykowej obejmują tak zwaną chorobę Takayasu (szczególny rodzaj zapalenia naczyń), urazy po operacji lub naświetlaniu, guzy w jamie klatki piersiowej, uszkodzenia ścian naczyń i nieprawidłowości anatomiczne.

Przepływ krwi w tętnicy podobojczykowej może być również ograniczony w ramach tak zwanego zespołu górnego otworu klatki piersiowej. W tym przypadku tętnica jest zwężona z powodu bliskości obojczyka lub żebra.

Ponieważ tętnica podobojczykowa jest tętnicą ramienia, z takiego zwężenia mogą wynikać problemy z krążeniem odczuwane w jednym ramieniu. Zwężenie tętnicy podobojczykowej prowadzi do spadku ciśnienia tętniczego w tętnicy kręgowej. Może ono prowadzić do zmniejszenia dopływu krwi, ale może być również tak silne, że krew z innych tętnic w mózgu będzie przepływać z powrotem przez tętnicę kręgową. Zmniejsza to dopływ krwi do mózgu, co może prowadzić do różnych objawów. Zwykle nie jest to zjawisko długotrwałe, występują jedynie napadowe, krótkie epizody.

Objawy

Dopływ krwi do mózgu zapewnia kilka tętnic po obu stronach. Oznacza to, że wielu pacjentów ze zmniejszonym przepływem krwi do tętnicy kręgowej w wyniku zjawiska podkradania tętnicy podobojczykowej nie wykazuje żadnych objawów, ponieważ przepływ krwi z innych tętnic jest nadal wystarczający. Dolegliwości pojawiają się zwykle tylko wtedy, gdy występują inne zwężenia w innych tętnicach w pobliżu.

Możliwe konsekwencje to między innymi zmniejszony przepływ krwi do pnia mózgu, móżdżku, ośrodka wzroku w mózgu, a nawet ramienia po zajętej stronie, co może prowadzić do szeregu różnych objawów. Jeśli tylne obszary mózgu nie są zaopatrywane w wystarczającą ilość krwi, mogą wystąpić napadowe objawy, takie jak zawroty głowy, zaburzenia mowy, podwójne widzenie i inne zaburzenia widzenia oraz tendencje do upadków. Może to objawiać się też jako przemijający atak niedokrwienny (TIA) rodzaj udaru, którego objawy ustępują jednak w ciągu 24 godzin.

Brak przepływu krwi w ramieniu może objawiać się osłabieniem, bólem podczas poruszania ramieniem oraz uczuciem mrowienia lub kłucia, a także uczuciem zimna w ramieniu. Objawy czasami wywoływane są wyłącznie zwiększoną pracą mięśni ramienia (z powodu zwiększonego zapotrzebowania na krew) lub przez szybki obrót głowy w stronę zajętą chorobą. Tak więc objawy mogą być szczególnie zauważalne w zawodach, w których dużo pracy wykonuje się, trzymając ramiona powyżej wysokości barków.

Szczególna cecha występuje u pacjentów, którzy po zawale serca przeszli operację wszczepienia bypassów z wykorzystaniem tętnicy piersiowej wewnętrznej. Tętnica ta również wychodzi z tętnicy podobojczykowej. Ponieważ po takiej operacji to ona dostarcza krew do mięśnia sercowego, pacjenci z zespołem podkradania tętnicy podobojczykowej odczuwają ból w okolicy klatki piersiowej z powodu zaburzeń krążenia w sercu (dławica piersiowa).

Diagnostyka

Objawy często dają powód do podejrzewania choroby. Pomiar ciśnienia tętniczego w obu ramionach wykaże niższe ciśnienie po stronie zajętej chorobą, a często tętno na nadgarstku danego ramienia jest słabsze lub niewyczuwalne. Podczas osłuchiwania stetoskopem można usłyszeć typowy szum przepływu w zwężonym obszarze tętnicy podobojczykowej.

W przypadku podejrzenia tego stanu, badanie ultrasonograficzne (doppler naczyniowy) może być wykorzystane do bezpośredniego lub pośredniego stosunkowo łatwego wykrycia zmian w przepływie krwi spowodowanych zespołem podkradania tętnicy podobojczykowej. Przepływ krwi w górę w kierunku mózgu jest wówczas znacznie spowolniony lub nawet odwrócony. Tomografia komputerowa (TK) lub rezonans magnetyczny (RM) w połączeniu ze środkiem kontrastowym wstrzykniętym do krwiobiegu również mogą wykryć zwężenie.

Terapia

Rozpoznanie i terapia zespołu podkradania tętnicy podobojczykowej ma charakter interdyscyplinarny i obejmuje udział neurologów, chirurgów naczyniowych i radiologów. Jeśli osoby dotknięte chorobą wykazują niewielkie objawy lub nie wykazują ich wcale, zaleca się leczenie niechirurgiczne, niezależnie od zakresu zmian przepływu krwi w tętnicy kręgowej. Niechirurgiczne leczenie zwykle polega na zmniejszeniu czynników ryzyka miażdżycy poprzez farmakoterapię nadciśnienia tętniczegocukrzycy i podwyższonego poziomu cholesterolu, a także na zmianie nawyków, np. rzuceniu palenia. Taki środki zapobiegawcze są niezwykle korzystne, ponieważ zmniejszają ryzyko udaru, choroby wieńcowej i chorób naczyniowych nóg.

Jeśli objawy są umiarkowane lub ciężkie, należy ocenić, czy należy wykonać operację w celu poszerzenia zwężonego odcinka naczynia krwionośnego. Obecnie taka operacja jest zwykle wykonywana poprzez „odwarstwienie” naczynia od wewnątrz i wprowadzenie wzmocnienia (stentu) do zwężonego obszaru naczynia. Procedura ta nazywana jest też stentowaniem wewnątrznaczyniowym. Inną opcją jest wszczepienie bypassu w celu zmniejszenia zwężenia tętnicy podobojczykowej.

Operację naczyń można również rozważyć u pacjentów bez innych objawów, u których wszczepiono bypass z tętnicy piersiowej i u których istnieją dowody na to, że zjawisko podkradania tętnicy podobojczykowej jest związane z ograniczonym przepływem krwi do mięśnia sercowego.

Wyniki terapii operacyjnej zespołu podkradania tętnicy podobojczykowej są na ogół dobre, dolegliwości zwykle znacznie się zmniejszają. Wybór najbardziej odpowiedniej formy terapii należy zawsze precyzyjnie dostosować do indywidualnego przypadku pacjenta i jak każdy zabieg chirurgiczny, taka operacja na naczyniu wiąże się oczywiście również z ryzykiem pewnych powikłań.

Rokowanie

Zespół podkradania tętnicy podobojczykowej wskazuje na zwiększone ryzyko wystąpienia udaruzawału serca lub innej choroby naczyniowej. Dzieje się tak, jeśli przyczyną zespołu jest zwłaszcza miażdżyca. Wówczas uszkodzone są zwykle również inne tętnice w organizmie.

Jednak samo zwężenie tętnicy podobojczykowej zwykle powoduje „tylko” TIA, a nie udar.

W badaniu kontrolnym pacjentów operowanych z powodu zwężenia tętnicy podobojczykowej wysokiego stopnia, całkowite ustąpienie objawów odnotowano u 75% pacjentów, u których objawy występowały przed operacją, podczas gdy u pozostałych 25% nastąpiła co najmniej znaczna poprawa.

Dalsze postępowanie

Pacjentom ze zjawiskiem podkradania tętnicy podobojczykowej proponuje się regularne badania kontrolne połączone z badaniem ciśnienia tętniczego, a także badanie ultrasonograficzne naczyń szyjnych. Jeśli wystąpią nowe lub bardziej nasilone objawy lub poważniejsze zmiany w przepływie krwi, najprawdopodobniej lekarz ponownie oceni, czy operacja jest odpowiednią opcją dla pacjenta.

Dodatkowe informacje

Autorzy

  • Susanne Meinrenken, dr n. med., Brema
  • Lek. Kalina van der Bend, recenzent

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit

References

Based on professional document Zespół podkradania tętnicy podobojczykowej. References are shown below.

  1. Potter B, Pinto D. Subclavian Steal Syndrome. Circulation 2014; 129: 2320-2323. doi:10.1161/CIRCULATIONAHA.113.006653 DOI
  2. Bayat I. Subclavian steal syndrome. Medscape, updated Apr 09, 2019. Zugriff 30.12.19. emedicine.medscape.com
  3. Osiro S, Zurada A, Gielecki J, et al. A review of subclavian steal syndrome with clinical correlation. Med Sci Monit 2012; 18: RA57-63. pmid:22534720 PubMed
  4. Viduetsky A. Subclavian Steal Syndrome: Diagnostic Imaging Correlations and Review of Literature. JDMS 2011; 27: 264-268. doi:10.1177/8756479311424432 DOI
  5. Hillock RJ, Smyth DW. A case of coronary-subclavian steal syndrom. Heart Lung Circ 2004; 13: 421-2. PubMed
  6. Thomassen L, Aarli JA. Subclavian steal phenomenon. Clinical and hemodynamic aspects. Acta Neurol Scand 1994; 90: 241-4. PubMed
  7. Labropoulos N, Nandivada P, Bekelis K: Prevalence and Impact of the Subclavian Steal Syndrome. Ann Surg 2010;252:166–70. www.ncbi.nlm.nih.gov
  8. Grant EG, El-Saden SM, Madrazo BL et al. Innominate artery occlusive disease: sonographic findings. Am J Roentgenol 2006; 186: 394-400. www.ncbi.nlm.nih.gov
  9. Kliewer MA, Hertzberg BS, Kim DH et al. Vertebral artery Doppler waveform changes indicating subclavian steal physiology. AJR Am J Roentgenol 2000; 174: 815-9. PubMed
  10. De Vries JP, Jager LC, van den Berg JC. Durability of percutaneous transluminal angioplasty for obstructive lesions of proximal subclavian artery: long term results. J Vasc Surg 2005; 41: 19-23. PubMed
  11. Bates MC, Broce M, Lavigne PS et al. Subclavian artery stenting: factors influencing long-term outcome. Catheter Cardiovasc Interv 2004; 61: 5-11. PubMed
  12. Woo EY, Fairman RM, Velazquez OC. Endovascular therapy of symptomatic innominate-subclavian arterial occlusive lesions. Vasc Endovasc Surg 2006; 40: 27-33. PubMed
  13. Perkins JM, Magee TR, Hands LJ. The long-term outcome after axillo-axillary bypass grafting for proximal subclavian artery disease. Eur J Vasc Surg 2000; 19: 52-5. www.ncbi.nlm.nih.gov
  14. AbuRahma AF, Robinson PA, Jennings TG. Carotid-subclavian artery bypass grafting with PTFE-grafts for symptomatic subclavian artery stenosis or occlusion: 20-year experience. J Vasc Surg 2000; 32: 411-8. PubMed
  15. Aboyans V, Ricco J, Bartelink M, et al. 2017 ESC Guidelines on the Diagnosis and Treatment of Peripheral Arterial Diseases, in collaboration with the European Society for Vascular Surgery (ESVS). Eur Heart J 2018; 39: 763-821. doi:10.1093/eurheartj/ehx095 DOI
  16. Aboyans V, Criqui M, McDermott M, et al. The Vital Prognosis of Subclavian Stenosis. J Am Coll Cardiol 2007; 49: 1540-1545. doi:10.1016/j.jacc.2006.09.055 DOI