Zapalenie osierdzia

Zapalenie osierdzia to proces zapalny dotyczący osierdzia, czyli błony osłaniającej serce. Ten stan może powodować ból i dyskomfort, nasilający się podczas ruchów ciała i przy głębokim oddychaniu. Zapalenie może wynikać z infekcji, urazu czy autoimmunologicznych reakcji organizmu.

Co to jest zapalenie osierdzia?

Serce jest otoczone przez cienką tkankę zwaną osierdziem, lub workiem okołosercowym, składającym się z dwóch warstw. Wewnętrzna warstwa tkanki przylega do powierzchni mięśnia sercowego, znanego jako miokardium, natomiast warstwa zewnętrzna leży na niej luźniej. Przestrzeń pomiędzy tymi warstwami zawiera niewielką ilość płynu, co umożliwia im łagodne przesuwanie się względem siebie, podczas rytmicznej pracy serca.

Zapalenie tej struktury może przyjmować różne formy, w tym:

  • Ostre, nieswoiste zapalenie osierdzia, które charakteryzuje się łagodnym stanem zapalnym i najczęściej jest wynikiem zakażenia wirusowego. To najczęstsza forma zapalenia osierdzia.
  • Nietypowe i rzadsze formy ostrego zapalenia osierdzia mogą być wywołane przez zakażenia bakteryjne, choroby immunologiczne, a także mogą pojawić się po zawale serca lub zabiegach chirurgicznych na sercu.
  • Przewlekłe zaciskające zapalenie osierdzia, które jest rzadkim, ale poważnym powikłaniem ostrego zapalenia. W jego wyniku osierdzie może ulec bliznowaceniu, staje się sztywne i ogranicza ruchomość serca, co może upośledzać jego funkcję pompowania krwi.

Zapalenie osierdzia nie jest częstym zjawiskiem, ostra nieswoista forma zapalenia osierdzia stanowi większość przypadków, występuje głównie u osób w młodym wieku, od 15 do 30 lat, częściej u mężczyzn.

Przyczyna


Głównymi przyczynami ostrego zapalenia osierdzia są zakażenia wirusowe, które odpowiadają za ponad 80% przypadków. Również gruźlica czy zakażenie HIV mogą prowadzić do tego stanu, co jest bardziej powszechne w krajach rozwijających się. Zapalenie osierdzia może również występować w kontekście chorób nowotworowych. Inne możliwe przyczyny tego stanu obejmują niewydolność nerek, zaburzenia tkanki łącznej oraz uszkodzenia wywołane promieniowaniem.

U 5-10% pacjentów doświadczających ostrego zawału serca pojawia się łagodna forma zapalenia osierdzia kilka dni po incydencie. Ta forma zazwyczaj jest nieszkodliwa i ustępuje samoistnie. Nowoczesne metody leczenia, takie jak tromboliza i angioplastyka, sprawiają, że obecnie ta postać zapalenia osierdzia występuje rzadziej. Inną formą zapalenia osierdzia, którą obserwuje się u 10-20% pacjentów, jest ta występująca w późnej fazie zawału serca.

Przewlekłe zaciskające zapalenie osierdzia często jest konsekwencją wcześniejszego napromieniowania (radioterapii onkologicznej) w obszarze klatki piersiowej, operacji kardiochirurgicznych lub poprzedniego wirusowego zapalenia osierdzia.

Objawy

Ostre, nieswoiste zapalenie osierdzia może pojawiać się nagle, często w trakcie lub po przebyciu infekcji dróg oddechowych. Najbardziej typowym objawem są bóle w klatce piersiowej, które są zazwyczaj intensywne, ostre, umiejscowione pośrodku lub po lewej stronie. Czasami ból może promieniować do barków, szyi, pleców, a także do lewego ramienia, przez co może być mylony z bólem charakterystycznym dla ostrego zawału serca.

Charakterystyczne dla bólu wynikającego z zapalenia osierdzia jest jego nasilenie przy głębokim wdechu, przełykaniu lub leżeniu na plecach, podczas gdy pozycja siedząca z pochyleniem do przodu często przynosi ulgę. Ból może utrzymywać się od kilku godzin do kilku dni, a towarzyszą mu często gorączka, kaszel i uczucie duszności.

Z kolei w przypadku zaciskającego zapaleniu osierdzia, w wywiadzie często stwierdza się się wcześniejsze epizody zapalenia osierdzia, operacje serca lub napromienianie. Typowymi objawami są nasilona duszność, zmęczenie i ogólne znużenie. Pacjenci ci mają ograniczoną zdolność do wysiłku fizycznego i często odczuwają duszność podczas aktywności.

Rozpoznanie

Lekarz może zacząć podejrzewać zapalenie osierdzia na podstawie dokładnej historii choroby pacjenta. Charakterystycznym objawem, który może nasuwać to podejrzenie, jest odgłos tarcia, słyszalny przez stetoskop. Ten specyficzny dźwięk jest wynikiem ocierania się o siebie zmienionych zapalnie warstw osierdzia. Jeśli w przestrzeni między tymi warstwami zgromadzi się płyn, co zdarza się w niektórych przypadkach, odgłos tarcia może zaniknąć.

W diagnozie zapalenia osierdzia często pomocne jest również badanie EKG, które w wielu przypadkach wykazuje charakterystyczne zmiany potwierdzające to rozpoznanie. Dodatkowo, mogą być konieczne badania krwi, które pomagają wykluczyć zawał serca oraz identyfikują markery zakażeń wirusowych lub bakteryjnych. Inne metody diagnostyczne, takie jak echokardiografia, rezonans magnetyczny (RM) lub tomografia komputerowa (TK), mogą być również wymagane, aby dokładnie ocenić stan osierdzia i potwierdzić diagnozę zapalenia osierdzia.

Leczenie

Pacjenci cierpiący na ostre zapalenie osierdzia zazwyczaj wymagają hospitalizacji i są poddawani ciągłej obserwacji z wykorzystaniem monitorowania EKG. Jest to konieczne, ponieważ istnieje ryzyko rozwoju zapalenia mięśnia sercowego jako powikłania, co z kolei może prowadzić do arytmii serca. Kluczowym elementem leczenia jest łagodzenie objawów, które obejmuje stosowanie leków przeciwzapalnych, takich jak ibuprofen, a także często kolchicyny, które pomagają zmniejszyć ból i gorączkę. Leczenie zaleca się kontynuować przez co najmniej tydzień po ustąpieniu objawów, aby zapewnić pełną skuteczność terapii.

W przypadku, gdy w jamie osierdzia gromadzi się nadmiar płynu, konieczne jest dokładne monitorowanie stanu pacjenta, aby ocenić, czy niezbędne jest wykonanie drenażu, czyli usunięcia płynu z worka osierdziowego. Inne, rzadsze formy zapalenia osierdzia, są leczone indywidualnie, w zależności od ustalonej przyczyny ich wystąpienia.

Rokowanie

Większość przypadków ostrego zapalenia osierdzia charakteryzuje się ograniczonym i krótkim przebiegiem, zazwyczaj trwającym mniej niż tydzień, a rokowanie w tych przypadkach jest z reguły korzystne. Jednak u 10–30% pacjentów może dojść do nawrotów choroby w ciągu pierwszych miesięcy od wystąpienia pierwszych objawów, choć z czasem ryzyko kolejnych epizodów maleje. Tylko u niewielkiej liczby pacjentów (około 1%) rozwija się zaciskające zapalenie osierdzia, które może prowadzić do długotrwałych komplikacji.

Bakteryjne zapalenie osierdzia, choć obecnie rzadko spotykane, w niektórych przypadkach może stanowić zagrożenie dla życia pacjenta. Podobnie, zaciskające zapalenie osierdzia również może być stanem krytycznym i zagrażającym życiu. W obu tych przypadkach niezbędna jest natychmiastowa interwencja medyczna i specjalistyczne leczenie.

Dodatkowe informacje

Autorzy

  • Sławomir Chlabicz (redaktor)
  • Tomasz Tomasik (recenzent)
  • Philipp Ollenschläger, dziennikarz medyczny, Kolonia
  • Aleksandra Kucharska-Janik, lekarz rezydent, Oddział Okulistyczny, MSSW (edytor)

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit

References

Based on professional document Zapalenie osierdzia. References are shown below.

  1. Adler Y., Charron P., Imazio M., et al. 2015 ESC Guidelines for the diagnosis and management of pericardial diseases. Eur Heart J 2015, 36: 2921-64, doi:http://dx.doi.org/10.1093/eurheartj/ehv318, eurheartj.oxfordjournals.org
  2. Snyder M.J., Bepko J., White M. Acute pericarditis: diagnosis and management. Am Fam Physician, 01.04.2014, 89(7): 553-60, PubMed
  3. Ariyarajah V., Spodick D.H. Acute pericarditis: diagnostic cues and common electrocardiographic manifestations, Cardiol Rev. 2007, 15(1): 24-30, pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  4. Maisch B., Ristic A.D. The classification of pericardial disease in the age of modern medicine. Curr Cardiol Rep 2002, 4: 13-21, PubMed
  5. Lotrionte M., Biondi–Zoccai G., Imazio M., et al. International collaborative systematic review of controlled clinical trials on pharmacologic treatments for acute pericarditis and its recurrences,. Am Heart J 2010, 160: 662-70, doi:10.1016/j.ahj.2010.06.015, DOI
  6. Manner J., Perez–Pomares J.M., Macias D., et al. The origin, formation and developmental significance of the epicardium: a review, Cells Tissues Organs 2001, 169: 89-103, PubMed
  7. Spodick D.H. Acute pericarditis: current concepts and practice, JAMA 2003, 289: 1150-3, pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  8. Lange R.A., Hillis L.D. Clinical practice. Acute pericarditis, N Engl J Med. 2004, 351(21): 2195-202, pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  9. Troughton R.W., Asher C.R., Klein A.L. Pericarditis, Lancet 2004, 363: 717-27, PubMed
  10. Von Sohsten R., Kopistansky C., Cohen M., et al. Cardiac tamponade in the "new device" era: evaluation of 6999 consecutive percutaneous coronary interventions, Am Heart J 2000, 140: 279-83, PubMed
  11. Imazio M., Demichelis B., Parrini I., et al. Day–hospital treatment of acute pericarditis: a management program for outpatient therapy, J Am Coll Cardiol 2004, 43: 1042, PubMed
  12. Bischof J.E., Worrall C., Thompson P., et al. ST depression in lead aVL differentiates inferior ST–elevation myocardial infarction from pericarditis, Am J Emerg Med luty 2016, 34(2): 149-54, pmid:26542793, PubMed
  13. Imazio M. Clinical presentation and diagnostic evaluation of acute pericarditis. UpToDate, ostatnia akutalizacja: 31.10.2014, UpToDate
  14. Karia D.H., Xing Y.Q., Kuvin J.T., et al. Recent role of imaging in the diagnosis of pericardial disease. Curr Cardiol Rep 2002, 4: 33-40, PubMed
  15. Smith W.H., Beacock D.J., Goddard A.J., et al. Magnetic resonance evaluation of the pericardium. Br J Radiol 2001, 74: 384-92, www.birpublications.org
  16. Myers R.B., Spodick D.H. Constrictive pericarditis: clinical and pathophysiologic characteristics, Am Heart J 1999, 138: 219-32, PubMed
  17. Nishimura R.A. Constrictive pericarditis in the modern era: a diagnostic dilemma, Heart 2001, 86: 619-23, PubMed
  18. Rajagopalan N., Garcia M.J., Rodriguez L., et al. Comparison of new Doppler echocardiographic methods to differentiate constrictive pericardial heart disease and restrictive cardiomyopathy, Am J Cardiol 2001, 87: 86-94, PubMed
  19. Kojima S., Yamada N., Goto Y. Diagnosis of constrictive pericarditis by tagged cine magnetic resonance imaging, N Engl J Med 1999, 341: 373-74, New England Journal of Medicine
  20. Alabed S., Cabello J.B., Irving G.J., et al. Colchicine for pericarditis. Cochrane Database Syst Rev. 2014, 8:CD010652. doi: 10.1002/14651858.CD010652.pub2, DOI
  21. Uchida T., Bando K., Minatoya K., et al. Pericardiectomy for constrictive pericarditis using the harmonic scalpel, Ann Thorac Surg 2001, 72: 924-5, PubMed
  22. Brucato A., Imazio M., Gattorno M., et al. Effect of anakinra on recurrent pericarditis among patients with colchicine resistance and corticosteroid dependence: The AIRTRIP randomized clinical trial, JAMA 08.10.2016, 316(18): 1906-12, pmid:27825009, PubMed
  23. Virk S.A., Chandrakumar D., Villanueva C., et al. Systematic review of percutaneous interventions for malignant perocardial effusion, Heart 2015, doi:10.1136/heartjnl-2015-307907, DOI
  24. Levine M.J., Lorell B.H., Diver D.J., et al. Implications of echocardiographically assisted diagnosis of pericardial tamponade in contemporary medical patients: detection before hemodynamic embarrassment, J Am Coll Cardiol 1991, 17: 59-65, PubMed.
  25. Cheitlin MD, et al. ACC/AHA guidelines for the clinical application of echocardiography. A report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines (Committee on Clinical Application of Echocardiography). Developed in collaboration with the American Society of Echocardiography, Circulation, 1997, 95(6): 1686-1744, pubmed.ncbi.nlm.nih.gov.
  26. Hoit B.D. Management of effusive and constrictive pericardial heart disease., Circulation 2002, 105: 2939-42, pubmed.ncbi.nlm.nih.gov.
  27. Lotrionte M., et al. International collaborative systematic review of controlled clinical trials on pharmacologic treatments for acute pericarditis and its recurrences., Am Heart J. 2010, 160(4): 662-70, pubmed.ncbi.nlm.nih.gov.
  28. Klein A., Imazio M., Cremer P., et al. Phase 3 Trial of Interleukin–1 Trap Rilonacept in Recurrent Pericarditis, N Engl J Med 2021, 384: 31-41, doi:10.1056/NEJMoa2027892, DOI.
  29. Imazio M., Brucato A., Cemin R., et al. Colchicine for recurrent pericarditis (CORP). A randomized trial. Ann Intern Med 2011, 155: 409-14, pubmed.ncbi.nlm.nih.gov.
  30. Brady W.J., Perron A., Ullman E. Errors in emergency physician interpretation of ST–segment elevation in emergency department chest pain patients, Acad Emerg Med 2000, 7: 1256-60, PubMed.
  31. Bonnefoy E., Godon P., Kirkorian G., et al. Serum cardiac troponin I and ST–segment elevation in patients with acute pericarditis, Eur Heart J 2000, 21: 832-6, European Heart Journal.
  32. Imazio M., Demichelis B., Cecchi E., et al. Cardiac troponin I in acute pericarditis, J Am Coll Cardiol 2003, 42: 2144-8, PubMed.
  33. Imazio M., Belli R., Brucato A., et al. Efficacy and safety of colchicine for treatment of multiple recurrences of pericarditis (CORP-2): a multicenter, double-blind, placebo–controlled, randomised trial, Lancet 2014, doi:10.1016/S0140-6736(13)62709-9, DOI.
  34. Callahan J.A., Seward J.B., Nishimura R.A., et al. Two–dimensional echocardiographically guided pericardiocentesis: experience in 117 consecutive patients, Am J Cardiol 1985, 55: 476-79, PubMed.
  35. Spodick D.H. Acute cardiac tamponade, N Engl J Med 2003, 349: 684-90, PubMed.