Kamica ślinianek

Streszczenie

  • Definicja: Tworzenie się kamienia w gruczole ślinowym lub w przewodach gruczołu ślinowego. Powstawanie pod wpływem czynników miejscowych: zaburzenia wydzielania, mikrolitów.
  • Epidemiologia: 1 przypadek na 15 000–30 000 osób rocznie.
  • Objawy: Miejscowy obrzęk, ból i uczucie ucisku w okolicy gruczołu ślinowego spowodowane przyjmowaniem pokarmu.
  • Badanie fizykalne: Wyczuwalny palpacyjnie kamień w przewodzie wyprowadzającym lub w samym gruczole.
  • Diagnostyka: USG, ewentualnie RM lub TK.
  • Leczenie: Manipulacja i ewentualnie chirurgiczne usunięcie kamienia.

Informacje ogólne

Definicja

  • Tworzenie się kamienia w gruczole ślinowym lub w przewodach gruczołu ślinowego.1
  • Istnieją trzy gruczoły ślinowe:
    • ślinianka przyuszna (glandula parotis)
    • ślinianka podżuchwowa (glandula submandibularis)
    • ślinianka podjęzykowa (glandula sublingualis).
  • Kamienie najczęściej (80–90%) zlokalizowane są w przewodzie wyprowadzającym ślinianki podżuchwowej.

Epidemiologia

  • W angielskim badaniu częstość występowania objawowej kamicy ślinianek wynosiła od 1 na 15 000 do 1 na 30 000 osób rocznie.2
  • Tworzenie kamieni stanowi połowę wszystkich chorób gruczołu ślinowego.1
  • Częściej dotyczy mężczyzn niż kobiet (3:2).3
  • Najczęściej występuje w wieku średnim (31-55 lat)3i dotyczy ślinianek podżuchwowych (80-90% przypadków).4

Etiologia i patogeneza

  • Tworzenie kamieni związane jest z zastojem śliny i następuje w wyniku działania czynników miejscowych– zaburzeń wydzielania, mikrolitów, ewentualnie z udziałem bakterii.
  • Równoczesne zapalenie gruczołu nie jest rzadkością, prawdopodobnie w wyniku urazu.
  • Ślinianka podżuchwowa ma długi i szeroki kanał wyprowadzający, który może być podatny na zaleganie wydzieliny i odkładanie się kamieni.
  • Odwodnienie i stosowanie leków antycholinergicznych może sprzyjać powstawaniu kamieni.

ICD–10

  • K11 Choroby gruczołów ślinowych.
    • K11.5 Kamica ślinianek.

Diagnostyka

Kryteria diagnostyczne

  • Wyczuwalny obrzęk ślinianek lub ich przewodów wyprowadzających.
  • W wywiadzie obrzęk i ból gruczołów ślinowych, zwykle z obrzękiem podczas przyjmowania pożywienia.
  • W przypadku konieczności obrazowania: RTG, USG, ewentualnie RM lub TK.
  • Istotne dla leczenia są:
    • symptomatologia (bezobjawowa lub z różnymi objawami)
    • wielkość, liczba i utrwalenie (ruchome, stałe) kamieni
    • lokalizacja (przewód dystalny, obszar wnęki, układ przewodów śródmiąższowych)
    • rodzaj przeszkody (kamienie, ciała obce, zwężenie, zdarzenia mieszane).

Diagnostyka różnicowa

Wywiad lekarski

  • Ból i obrzęk, uczucie napięcia nad ślinianką po jedzeniu.
  • Często powtarzające się zapalenie ślinianki (ostry ból, obrzęk, tkliwość, wydzielina ropna).
  • Również zdarza się niekiedy tylko bezbolesny obrzęk.

Badanie fizykalne

  • Badanie przedmiotowe z oględzinami i oburęcznym badaniem palpacyjnym gruczołów ślinowych, przewodów wyprowadzających.
  • Wyczuwalny kamień w przedniej części jamy ustnej (dotyczy kamieni w pobliżu ujścia ślinianki podżuchwowej).
  • Prawdopodobnie wyczuwalny kamień w ujściu ślinianki przyusznej na brodzie (najlepiej badać oburęcznie).
  • Możliwe wyczuwalne kamienie również w samym gruczole ślinowym.

Diagnostyka specjalistyczna

  • Po badaniu fizykalnym, sonografia jest metodą obrazowania diagnostycznego pierwszego wyboru.
  • Badanie ultrasonograficzne jest przydatne do wykrywania kamieni oraz do wizualizacji tkanki gruczołowej.
    • Wadą sonografii jest niedostateczna ocena głębokiego odcinka ślinianki przyusznej.
    • Jako alternatywę można zastosować rezonans magnetyczny (MRT)/ tomografię komputerową (TK).
  • Kamienie można również zobaczyć za pomocą standardowych promieni rentgenowskich.
    • Zdjęcia wykonuje się pod różnym kątem, ale niektóre kamienie są przepuszczalne dla promieni rentgenowskich.
  • Sialendoskopia pozwala bezpośrednio uwidocznić przyczynę niedrożności.
    • Możliwość bezpośredniej interwencji (irygacja, ekstrakcja, fragmentacja [laserowa], poszerzenie, podanie leków, biopsja).
  • Sialografia: badanie RTG z podaniem środka cieniującego.

Wskazania do skierowania do specjalisty

  • Jeśli obrzęk utrzymuje się przez kilka dni, zalecane jest skierowanie do laryngologa.
  • Skierowanie jest wskazane również w przypadku nawrotów.
  • W praktyce laryngologicznej należy sondować przewód wyprowadzający chorego gruczołu sondami do przewodu ślinowego lub plastikowymi cewnikami bez lub ze stymulacją śliny (kwas cytrynowy, kwas askorbinowy, pilokarpina).

Leczenie

Cele leczenia

  • Łagodzenie objawów.
  • Zapobieganie powikłaniom.

Ogólne informacje o leczeniu

  • Leczenie polega na manipulacji i ewentualnie chirurgicznym usunięciu kamienia i leczeniu infekcji.
  • Pacjenci mogą delikatnie masować śliniankę i jej przewód wyprowadzający oraz próbować „wymasować“ kamień.
  • Jeśli to możliwe, należy przerwać stosowanie leków antycholinergicznych.

Farmakoterapia

  • Sialagogi, czyli substancje stymulujące pracę ślinianek
    • Bromoheksyna i pilokarpina nie są dopuszczone do leczenia kamicy ślinianek.
    • Piokarpina jest wskazana do stosowania w przypadku wywołanej radioterapią suchości w ustach i zespołu Sjögrena.
    • Guma do żucia i ssanie cytryny mogą stymulować wydzielanie śliny.
  • Nawodnienie, płyny do płukania jamy ustnej.
  • Wskazane może być leczenie przeciwbólowe i przeciwzapalne za pomocą leków z grupy NLPZ.

Antybiotykoterapia

  • W przypadku bakteryjnego zapalenia gruczołu ślinowego.
  • Przed rozpoczęciem leczenia należy pobrać materiał na posiew bakterii.
  • W początkowej terapii empirycznej można zastosować aminopenicylinę i inhibitor beta–laktamazy:
    • np. amoksycylina + kwas klawulanowy 3 x 625 mg do 3 x 1000 mg doustnie
    • alternatywy
      • cefalosporyny (np. cefaleksyna 3–4 x 1 g doustnie) 
      • klindamycyna (4 x 300 mg doustnie) 
      • flukloksacylina (3–4 x 1 g doustnie – niedostępna w Polsce) plus metronidazol (3 x 400 mg doustnie) w razie potrzeby.
  • Wybór antybiotyku należy dostosować po wyniku badania bakteriologicznego i antybiogramu.
  • Antybiotykoterapia powinna być stosowana przez 10 dni.
  • W bardzo ciężkich przypadkach terapia dożylna (leczenie nie jest stosowane w podstawowej opiece zdrowotnej).

Procedury interwencyjne

  • Rozcięcie ujścia z marsupializacją lub bez niej wraz z rekonstrukcją lub bez.
  • Interwencyjna sialendoskopia.
  • Manipulacje wewnątrzprzewodowe pod kontrolą USG.
  • Dostęp łączony: sialendoskopia ślinianki przyusznej i otwarcie ślinianki od zewnątrz.
  • Pozaustrojowa litotrypsja falą uderzeniową.

Przebieg, powikłania i rokowanie

Powikłania

  • Zapalenie ślinianki.
  • Powtarzające się epizody i zaburzenia przepływu śliny mogą prowadzić do obturacyjnego zapalenia ślinianek.

Informacje dla pacjentów

Materiały edukacyjne dla pacjentów

Ilustracje

Gruczoły ślinowe, przegląd
Gruczoły ślinowe, przegląd
Ultrasonografia, zapalenie ślinianki z kamieniem
Ultrasonografia, zapalenie ślinianki z kamieniem

Źródła

Piśmiennictwo

  1. Wilson K.F., Meier J.D., Ward P.D. Salivary gland disorders. Am Fam Physician, 01.06.2014, 89(11): 882-8, PubMed.
  2. Escudier M.P., McGurk M. Symptomatic sialoadenitis and sialolithiasis in the English population, an estimate of the cost of hospital treatment. Br Dent J 1999, 186: 463, PubMed.
  3. Szram O., Janas A, Grzesiak–Janas G. Kamica ślinianek – epidemiologia, diagnostyka, leczenie. TPS – Twój Przegląd Stomatologiczny 12/2012, dentalmaster.pl, dostęp: 02.10.2023.
  4. Szymczak-Paluch M., Kłosek S. Kamica ślinianki podżuchwowej. Stomatologia po Dyplomie. 2020.09.10. (dostęp 2.10.2023) podyplomie.pl
  5. Villa A., Connel C. L. Abati S., Diagnosis and management of xerostomia and hyposalivation, Ther Clin Risk Manag, 2015, 11: 45–51, www.ncbi.nlm.nih.gov.

Opracowanie

  • Agnieszka Jankowska–Zduńczyk (recenzent)
  • Tomasz Tomasik (redaktor)
  • Monika Lenz (recenzent/redaktor)
  • Heidrun Bahle (recenzent/redaktor)

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit