Informacje ogólne
Około 10% wszystkich złamań dotyczy palców u nogi. Złamanie dużego palca u nogi jest najczęstsze i bardziej dotkliwe niż innych palców, ponieważ jest biomechanicznie najważniejsze dla równowagi i noszenia ciężaru ciała.
Urazy palców stóp często wynikają z działania siły osiowej, na przykład wskutek uderzenia w palec stopy lub przy grze w piłkę nożną, co jest najczęstszą przyczyną złamań dużego palca stopy. Dodatkowo, urazy mogą wystąpić w wyniku zmiażdżenia przez spadający przedmiot lub złamania przeciążeniowe. Urazy mogą mieć stopniowy początek, a mocowanie ścięgien zginaczy i prostowników do proksymalnych odcinków paliczków dystalnych może prowadzić do przemieszczenia małych fragmentów kości w wyniku działania siły rozciągającej ścięgna.
Diagnoza
Złamania stopy powodują ból, obrzęk i ograniczenie funkcji. Podczas badania wykrywa się obrzęki, krwawienie skóry i ewentualnie nieprawidłowe ułożenie lub otwarte rany. Często może również wystąpić tkliwość dotykowa, możliwa niestabilność i trzaskający dźwięk między złamanymi końcami. Badany jest zakres ruchu i funkcja stawów. Ważne jest, aby sprawdzić również krążenie krwi i funkcje nerwowe w stopie.
Badanie rentgenowskie potwierdza diagnozę i dostarcza informacji o rodzaju urazu. Kontrolne zdjęcie rentgenowskie po wygojeniu nie jest zwykle konieczne.
Leczenie
Leczenie ma na celu zapewnienie dobrego gojenia i przywrócenie normalnego funkcjonowania. Środki pierwszej pomocy mogą zmniejszyć zakres uszkodzeń:
- chłodzenie
- unieruchomienie
- uniesienie stopy i
- leki przeciwbólowe.
Ogólnie rzecz biorąc, leczenie zachowawcze jest wystarczające w przypadku złamania palca u nogi. Tylko w przypadku, gdy kości znajdują się w niewłaściwym położeniu, konieczne jest ich chirurgiczne nastawienie. Uszkodzony palec można przymocować do sąsiedniego palca za pomocą bandaża na 3–4 tygodnie (w tym celu należy umieścić gazę lub podobny materiał opatrunkowy między dwoma palcami). W łagodzeniu bólu często pomocne są buty ze sztywną podeszwą.
Rokowanie
Możliwe powikłania obejmują zużycie, brak gojenia (staw rzekomy), niestabilność stopy i / lub trudności w chodzeniu. Jednak rokowanie jest dobre zarówno w przypadku terapii zachowawczej, jak i złamań leczonych chirurgicznie.
Dodatkowe informacje
- Złamania (złamania kości)
- Złamanie dużego palca u nogi
- Leczenie złamań, możliwe powikłania
- Złamanie palca u nogi – Informacje dla personelu medycznego
Autorzy
- Markus Plank, MSc BSc, dziennikarz medyczny i naukowy, Wiedeń
- Lek. Marcin Major , recenzent/edytor, Kraków
Link lists
Authors
Previous authors
Updates
Gallery
Snomed
References
Based on professional document Złamanie palca stopy. References are shown below.
- Bica D, Sprouse RA, Armen J. Diagnosis and management of common foot fractures. Am Fam Physician 2016 Feb 1; 93(3): 183-91. PubMed
- Mittlmeier T, Haar P. Sesamoid and toe fractures. Injury. 2004;35(suppl 2): SB87–SB97. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Van Vliet-Koppert ST, Cakir H, Van Lieshout EM, et al. Demographics and functional outcome of toe fractures. J Foot Ankle Surg 2011; 50(3): 307-10. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Schnaue-Constantouris EM, Birrer RB, Grisafi PJ, Dellacorte MP. Digital foot trauma: emergency diagnosis and treatment. J Emerg Med 2002;22: 163-70. PubMed
- Hatch RL, Hacking S. Evaluation and management of toe fractures. Am Fam Physician 2003; 68: 2413-8. PubMed
- Petnehazy T, Schalamon J, Hartwig C, et al. Fractures of the hallux in children. Foot Ankle Int 2015; 36(1): 60-3. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Eiff MP, Hatch R, Calmbach WL. Fracture management for primary care. 2d ed. Philadelphia: Saunders, 2003.
- Eves TB, Oddy MJ. Do Broken Toes Need Follow-Up in the Fracture Clinic?. J Foot Ankle Surg 2016; 55(3): 488-91. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Bica D, Sprouse RA, Armen J. Rozpoznawanie i leczenie częstych złamań w obrębie stopy. Medycyna Praktyczna. https://www.mp.pl/medycynarodzinna/artykuly/199436,rozpoznawanie-i-leczenie-czestych-zlaman-w-obrebie-stopy,1 (dostep: 6.02.2024)
- Armagan OE, Shereff MJ. Injuries to the toes and metatarsals. Orthop Clin North Am 2001; 32: 1-10. PubMed