Rumień zakaźny

Rumień zakaźny to klasyczna choroba wieku dziecięcego z objawami przypominającymi przeziębienie i typową wysypką skórną. Jest to niegroźna choroba zakaźna występująca w dzieciństwie. W czasie ciąży jednak może ona powodować poważne powikłania.

Co to jest rumień zakaźny?

 

Rumień zakaźny

Definicja

Rumień zakaźny (erythema infectiosum) jest chorobą wirusową wywołaną przez parwowirusa B19 i występuje głównie u dzieci w wieku 3–8 lat. Jest ona niegroźna i zwykle towarzyszą jej łagodne objawy przeziębienia. Po przebyciu zakażenia istnieje dożywotnia ochrona przed chorobą.

Choroba ta nazywana jest również „piątą chorobą“, ponieważ jest piątą z serii chorób dziecięcych, którym towarzyszy wysypka skórna. Pozostałe cztery choroby dziecięce to: odra, różyczka, szkarlatyna oraz gorączka trzydniowa.

Zakażenie w czasie ciąży

W przypadku kobiet w ciąży choroba może wiązać się z poważnymi powikłaniami dla nienarodzonego dziecka. Dlatego kobietom w ciąży, które mają częsty kontakt z dziećmi w wieku przedszkolnym/szkolnym, zaleca się jak najwcześniejsze sprawdzenie stanu odporności na parwowirusa B19.

Objawy

W większości przypadków rumień zakaźny przebiega bez wpływu na stan ogólny i bez gorączki. Chorobie mogą towarzyszyć łagodne objawy przeziębienia. Rumień zakaźny jest rozpoznawalny zwłaszcza po charakterystycznej wysypce skórnej. Ponieważ wirus ma szkodliwy wpływ na rozwój czerwonych krwinek, u chorych stwierdza się przejściową niedokrwistośći (anemię).

Rumień zakaźny często występuje w dwóch fazach, ale nie wszyscy pacjenci doświadczają tych faz lub objawów.

Faza pierwsza – faza prodromalna

  • Trwa 4–14 dni i może wystąpić 1–2 tygodnie przed wysypką.
  • Objawy mogą obejmować ból głowy, gorączkę, ból gardła, świąd, kaszel, ból brzucha lub ból stawów.
  • Objawy te występują częściej u dorosłych niż u dzieci, zwłaszcza symetryczny ból stawów.
  • Po pierwszej fazie może nastąpić kilkudniowy okres wolny od choroby.

Faza druga – faza wysypki

  • Po fazie prodromalnej, po 7–10 dniach pojawia się jasnoczerwona wysypka na policzkach (rumień w kształcie motyla), wyraźna bladość wokół ust.
  • 1–4 dni później u 15–20 % osób dotkniętych chorobą pojawia się typowa wysypka skórna przypominająca girlandę na górnej części ciała, ramionach i nogach. U dzieci wysypka występuje częściej niż u dorosłych. Wysypka ta stopniowo blednie i tworzy wzór przypominający siatkę. Dłonie i podeszwy stóp zwykle nie są zajęte.
  • W rzadkich przypadkach rumień może utrzymywać się tygodniami ze zmiennym nasileniem i towarzyszącym świądem. Czynnikami wyzwalającymi rumień są: aktywność fizyczna, światło słoneczne, podrażnienie skóry, rozgrzanie skóry przez gorącą kąpiel.

Przyczyny 

Rumień zakaźny jest spowodowany zakażeniem parwowirusem B19, który jest przenoszony przez ślinę lub drogą kropelkową. Okres inkubacji – czas od momentu zakażenia do wystąpienia objawów – trwa około 4–14, a czasem nawet 21 dni. Faza zakaźna rozpoczyna się 7 dni przed wystąpieniem choroby. W większości przypadków pacjenci przestają zakażać po pojawieniu się wysypki.

Częstotliwość występowania

Zakażenie parwowirusem B19 jest chorobą przenoszoną głównie drogą kropelkową, przez ślinę, ale może również następować przez kontakt z zakażonymi produktami krwiopochodnymi, bezpośrednią styczność z błoną śluzową oraz przez łożysko. Choroba występuje równie często u obu płci, z największym ryzykiem u dzieci w wieku 5-15 lat.

Choroba ma charakter cykliczny, pojawiając się regularnie co 3-4 lata, najczęściej w okresie zimy i wiosny, obejmując szeroko obszar globalny. U dorosłych często stwierdza się obecność przeciwciał IgG, które zapewniają odporność na kolejne infekcje. U młodszych dorosłych poziom występowania tych przeciwciał wynosi od 40 do 60%, podczas gdy u osób starszych sięga około 90%.

Badania dodatkowe

Rozpoznanie można postawić na podstawie typowego przebiegu i wysypki skórnej. Nie trzeba zatem zazwyczaj przeprowadzać dodatkowych badań.

Z kolei u kobiet w ciąży w przypadku podejrzenia zakażenia należy wykonać badanie krwi w celu wykrycia wirusa (serologia). Kobiety w ciąży powinny być konsultowane, badane i leczone przez ginekologa.

Leczenie

Aktywna terapia nie jest konieczna, jeśli przebieg jest wolny od powikłań. W razie potrzeby można zastosować leki przeciwgorączkowe, takie jak paracetamol lub ibuprofen. Dzieci, które nie mają gorączki i czują się dobrze, mogą mimo wysypki uczęszczać do przedszkola lub szkoły. Ważne jest, aby w fazie zakaźnej unikać kontaktu z kobietami w ciąży.

Rokowanie

Zwykle choroba nie wymaga leczenia. Wysypka może utrzymywać się dłużej (kilka tygodni) i mieć różne nasilenie, często połączone ze świądem.

Zakażenie może przebiegać bez wysypki, ale zwłaszcza u dorosłych mogą mu towarzyszyć niedokrwistość (anemia) i dolegliwości stawowe, które zwykle ustępują po 2–4 tygodniach bez szczególnych środków czy następstw.

Zakażenia trwające dłużej niż 3 tygodnie i związane z przewlekłą niedokrwistością mogą wystąpić u osób z obniżoną odpornością (np. z HIV, w trakcie chemioterapii lub poddawanych immunosupresji po przeszczepie, z wrodzonym niedoborem odporności). 

Osoby z niską liczbą czerwonych krwinek mogą doświadczyć (przejściowego) zniszczenia czerwonych i białych krwinek oraz płytek krwi (przełomu aplastycznego), wymagającego leczenia. U poza tym zdrowych pacjentów zwykle nie występują żadne powikłania. Po zakażeniu występuje odporność na całe życie (ochrona immunologiczna).

Dodatkowe informacje

Autorka

  • Marcin Major, lekarz, Kraków (recenzent)
  • Susanna Allahwerde, lekarz rodzinny, Berlin

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit

References

Based on professional document Rumień zakaźny (Erythema infectiosum). References are shown below.

  1. BMJ Best Practice. Erythema infectiosum, Stand 14.03.2022, dostęp: 14.04.2022, bestpractice.bmj.com
  2. Riley L.E., Fernandes C.J. Parvovirus B19 infection during pregnancy. In: UpToDate, Post TW (Ed), UpToDate, Waltham, MA, dostęp: 08.11.2023, www.uptodate.com
  3. Giorgio E. et al. Parvovirus B19 during pregnancy: a review, J Prenat Med. 2010, 4(4): 63-6, www.ncbi.nlm.nih.gov
  4. Chisaka H., Morita E., Yaegashi N. and Sugamura K. (2003), Parvovirus B19 and the pathogenesis of anaemia, Rev. Med. Virol., 13: 347-59, onlinelibrary.wiley.com
  5. Sawiec P., Marczyńska M. Choroby wywołane przez parwowirusa B19. In: Interna Szczeklika 2023, Medycyna Praktyczna, Kraków 2023, 2413.
  6. Simon R., Duh-Leong C. Fifth Disease (Parvovirus B19 Infection), Ferri's Clinical Advisor 2024, 582.e2-582.e5.