Napady afektywnego bezdechu

Napady afektywnego bezdechu to łagodne i przemijające epizody, w których dziecko, reagując na ból lub złość, zaczyna intensywnie płakać, aż do momentu zatrzymania oddechu na kilka sekund. W wyniku tego może dojść do krótkotrwałej utraty przytomności, zasinienia i drgawek.

Co to są napady afektywnego bezdechu?

Definicja

Napady afektywnego bezdechu to łagodne i przemijające epizody, w których dziecko, reagując na ból lub złość, zaczyna intensywnie płakać, aż do momentu zatrzymania oddechu na kilka sekund. W wyniku tego może dojść do krótkotrwałej utraty przytomności, zasinienia i drgawek.

Napady afektywnego bezdechu należą do najczęstszych niepadaczkowych zaburzeń napadowych wieku niemowlęcego. Dla rodziców takie napady są przerażające, ponieważ mogą sprawiać wrażenie zagrażających życiu.

Wyróżnia się trzy typy:

  1. Napady sinicze (sinica) (60%).
  2. Napady blade (20%).
  3. Napady mieszane (20%).

Napady afektywnego bezdechu występują u 3-4% małych dzieci. Cęsto zaczynają się między 6.–18. miesiącem życia, zwykle przed ukończeniem przez dziecko 2. roku życia; osiągają szczyt między 1.–2. rokiem życia i prawie zawsze ustępują samoistnie, najpóźniej w wieku szkolnym. Nie obserwuje się różnic między płciami.

Częstość występowania różni się w zależności od dziecka. Niektóre dzieci doświadczają kilku napadów dziennie, podczas gdy u innych obserwuje się tylko kilka napadów rocznie.

Objawy

Napady sinicze są wywoływane przez złość, frustrację lub ból.

  • Napad rozpoczyna się gwałtownym płaczem dziecka, „krzykiem do utraty przytomności“, a oddech zatrzymuje się na kilka sekund (do 30 sekund) podczas wydechu, przy czym skóra staje się sina (sinica).
  • Sporadycznie może wystąpić utrata przytomności i wyczerpanie, czasem zdarzeniu towarzyszą drgawki trwające kilka sekund.
  • Przed ewentualną utratą przytomności dziecko wstrzymuje oddech.
  • Napad trwa łącznie krócej niż 1 minutę.
  • Dziecko zwykle w ciągu kilku minut wraca do pełnej aktywności.

Napady blade obserwuje się zazwyczaj po drobnych urazach spowodowanych upadkiem, przerażeniem, strachem lub bólem.

  • Pierwszy krzyk jest często niepozorny, następnie wyzwalany jest odruch nerwowy, który szybko prowadzi do spowolnienia akcji serca, w niektórych okolicznościach bicie serca może zatrzymać się na kilka sekund.
  • Dziecko łatwo traci przytomność po jednym głębokim oddechu lub krótkim płaczu.
  • Staje się blade, nieprzytomne, wiotkie lub mocno rozciąga kończyny.
  • Dziecko mdleje przed zatrzymaniem oddechu.
  • Sporadycznie występują drgawki, które trwają kilka sekund.
  • Po napadzie dziecko jest nieco zmęczone.
  • Nie występują natomiast przedłużające się fazy bezdechu (zatrzymanie oddechu), jak w sprzypadku napadów siniczych. Napad trwa zwykle od 10 do 30 sekund.

Napady mieszane: U niektórych dzieci występują zarówno sine, jak i blade formy napadów afektywnego bezdechu.

Przyczyny

Sinicze napady afektywnego bezdechu są wywoływane przez złość, frustrację lub ból.

Napady blade są zwykle obserwowane po łagodnym urazie związanym z upadkiem, przerażeniem, strachem lub bólem i wywołują spowolnione bicie serca lub chwilowe jego ustanie.

Nawet jeśli napady są wywoływane przez rozpoznawalne/znane sytuacje, nie są one wywoływane świadomie. Oznacza to, że dziecko nie prowokuje ich celowo. Z powodu przerwania dopływu krwi (tlenu) do mózgu na około 5 sekund, dziecko może stracić przytomność. Mogą wystąpić krótkotrwałe napady drgawkowe (toniczne) lub sporadyczne napady rytmiczne (kloniczne).

Czynniki sprzyjające

  • Niedobór żelaza.
  • W 25% przypadków obserwuje się kumulację napadów afektywnego bezdechu w rodzinie (rodzice i rodzeństwo).
  • Niedobory snu.

Częstość występowania

  • Napady afektywnego bezdechu występują u 3–4% małych dzieci. Cęsto zaczynają się między 6.–18. miesiącem życia, zwykle przed ukończeniem przez dziecko 2. roku życia; osiągają szczyt między 1.–2. rokiem życia i często ustępują samoistnie, gdy dziecko jest w wieku szkolnym.
  • Nie obserwuje się różnic między płciami.
  • Częstotliwość występowania napadów różni się w zależności od dziecka. Niektóre dzieci doświadczają kilku napadów dziennie, podczas gdy u innych obserwuje się tylko kilka napadów rocznie.

Badania dodatkowe

Rozpoznanie stawia się na podstawie historii choroby (wywiadu lekarskiego) oraz opisu typowych napadów i czynników wyzwalających. Rzadko konieczne jest przeprowadzenie kolejnych badań. W przypadkach, gdy nie można potwierdzić rozpoznania ponad wszelką wątpliwość, może być wskazane wykonanie EEG w celu wykluczenia padaczki.

Możliwe inne choroby podstawowe

Aby postawić rozpoznanie z jak największą pewnością, lekarz zapyta rodziców o objawy, w celu uzyskania więcej informacji:

  • Co się działo przed wystąpieniem napadu?
  • Czy dziecko płakało?
  • Jaki kolor miała skóra dziecka przed i w trakcie epizodu?
  • Czy dziecko było wyczerpane po tym epizodzie?
  • Czy u innych członków rodziny występują podobne napady?

Leczenie

Ważne jest, aby zrozumieć, że chociaż napady mogą wyglądać niebezpiecznie, w większości przypadków są nieszkodliwe. Sam napad nie jest niebezpieczny dla dziecka, ale istnieje ryzyko, że może się ono zranić, np. upadając w momencie rozpoczęcia napadu.

Należy skupić się na obserwacji dziecka podczas napadu.

  • Sprawdź, czy dziecko oddycha i w razie potrzeby ułóż je w pozycji bocznej.
  • Pozostań z dzieckiem, dopóki nie odzyska przytomności, nie podnoś go i nie potrząsaj nim.

Farmakoterapia

Nie ma standardowej farmakoterapii w przypadku napadów afektywnego bezdechu.

Skuteczna może się okazać suplementacja żelaza. Może to być szczególnie przydatne u dzieci z potwierdzoną niedokrwistością z niedoboru żelaza. Suplementacja może być jednak również skuteczna u dzieci bez niedokrwistości lub z hemoglobiną w dolnym zakresie normy i prawdopodobnie może też poprawić nadmierną stymulację autonomicznego układu nerwowego.

W ciężkich przypadkach, gdy podawanie żelaza nie przynosi poprawy, można zastosować na próbę lek przeciwpadaczkowy.

Co możesz zrobić sam?

Można przynieść film z napadu (np. nagrać epizod telefonem).

Rokowanie

Rokowanie jest zazwyczaj dobre. Nie ma pełnych badań dotyczących długoterminowego rokowania, ale zwykle wraz z wiekiem napady ustępują. Nie ma również dowodów na to, że napady predysponują do wystąpienia innych chorób, takich jak padaczka.

Dodatkowe informacje

Autorzy

  • Joanna Dąbrowska-Juszczak, lekarz (redaktor)
  • Marcin Major, lekarz, Kraków (recenzent)
  • Susanna Allahwerde, lekarz rodzinny, Berlin

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit

References

Based on professional document Napad afektywnego bezdechu. References are shown below.

  1. Nguyen TT, Kaplan PW, Wilfong A. Nonepileptic paroxysmal disorders in infancy. 2014. somepomed.org. somepomed.org
  2. Leung AKC, Leung AAM, Wong AHC, Hon KL. Breath-Holding Spells in Pediatrics: A Narrative Review of the Current Evidence. Curr Pediatr Rev. 2019;15(1):22-29. doi: 10.2174/1573396314666181113094047. PMID: 30421679; PMCID: PMC6696822. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov. www.ncbi.nlm.nih.gov
  3. Zehetner AA, Orr N, Buckmaster A, Williams K, Wheeler DM. Iron supplementation for breath-holding attacks in children. Cochrane Database of Systematic Reviews 2010, Issue 5. Art. No.: CD008132. DOI: 10.1002/14651858.CD008132.pub2 DOI
  4. Olsen AL, Mathiasen R, Rasmussen NH et. al. Long-term prognosis for children with breath-holding spells. Dan Med Bull 2010; 57: A4217. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  5. Guilleminault C, Huang YS, Chan A et. al. Cyanotic breath-holding spells in children respond to adenotonsillectomy for sleep-disordered breathing. J Sleep Res 2007; 16: 406-13. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov. onlinelibrary.wiley.com
  6. Sawires H., Botrous O. Double-blind, placebo-controlled trial on the effect of piracetam on breath-holding spells. Eur J Pediatr 2012;171(7):1063-7. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  7. Matloob A., Bhatti M., Shahab N. Piracetam in severe breath holding spells. J. Psychiatry in Medicine. 2008;38(2):195-201. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  8. Johnson KA, Macfarlane MD, Looi JC. Affective disorders and functional (non-epileptic) seizures in persons with epilepsy. Australas Psychiatry. 2016 Dec;24(6):526-528. doi: 10.1177/1039856216654395. Epub 2016 Jun 21. PMID: 27329644. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov. journals.sagepub.com