Duszność u dzieci — pierwsza pomoc

Duszność u dzieci

W przypadku duszności występuje trudność w oddychaniu, która powoduje uczucie braku powietrza. Nasilenie duszności zależy od przyczyny. Duszność można rozpoznać u dzieci po określonych objawach, np. ciężkim oddechu z rozdętymi nozdrzami. Innymi oznakami duszności są zapadnięcia skóry nad mostkiem, nad obojczykami lub między żebrami. Ponadto dziecko cierpiące na duszność oddycha przeważnie szybciej niż zwykle. Może wydawać się wyczerpane i szybciej się męczyć, a także zgłaszać niepokój i ból. Mogą wystąpić zaburzenia świadomości, a nawet utrata przytomności.

Co robić w nagłym przypadku?

Działania, które można podjąć, zależą od powagi stanu i od tego, czy dziecko jest przytomne. Jeśli dziecko jest nieprzytomne, należy podjąć działania resuscytacyjne i wezwać pogotowie. Jeśli dziecko jest przytomne, lecz ma poważne zaburzenia oddychania, można podjąć następujące działania:

  1. Wezwać pogotowie albo polecić to komuś innemu.
  2. Postępowanie w przypadku ciał obcych w drogach oddechowych
  3. Upewnić się, że dziecko może swobodnie oddychać.
    • Postarać się uspokoić dziecko.
    • Poluzować ciasno przylegające ubrania.
    • Niech dziecko siedzi prosto, w najwygodniejszej dla siebie pozycji.
  4. Jeśli dziecko jest wyczerpane lub nie jest w stanie dłużej siedzieć: ułożyć je na boku, najlepiej w pozycji bocznej ustalonej.
  5. Unieść lekko brodę lub ostrożnie przesunąć głowę dziecka do tyłu (nie za mocno, aby nie spowodować zwężenia dróg oddechowych). Upewnić się, że dziecko nadal oddycha.
  6. Jeśli dziecko przestanie oddychać, natychmiast rozpocząć resuscytację krążeniowo-oddechową.

Wezwanie pogotowia

Mimo prawdopodobnego zdenerwowania podczas rozmowy telefonicznej należy postarać się zachować spokój. Rozłączyć się dopiero wtedy, gdy dyspozytor nie będzie miał już więcej pytań. Podczas rozmowy z dyspozytorem pogotowia warto pamiętać o następujących ważnych kwestiach:

1. Gdzie?

    • Należy wskazać miejsce, w którym się Pan(i) znajduje i, jeśli to konieczne, opisać, jak tam dotrzeć.
      • ulica, numer domu
      • nazwisko na wizytówce
      • piętro
    • Jeśli jest ciemno, dobrze byłoby, gdyby ktoś wyszedł po karetkę, np. przed dom, i od razu krótko nakreślił sytuację.

2. Co?

    • Należy pokrótce wyjaśnić, co się wydarzyło.

3. Ile/ilu?

    • Należy podać liczbę poszkodowanych osób. Jeśli to dzieci, podać również ich wiek.

4. Jakie objawy (poza tym także: jakie urazy)?

5. Poczekać na pytania

    • Należy poczekać na ewentualne pytania dyspozytora. Jeśli dyspozytor ma już wszystkie niezbędne informacje i wyda zgodę, można się rozłączyć.

Kontynuować udzielanie pierwszej pomocy do czasu przybycia służb ratowniczych.

W razie podejrzenia pseudokrupu (podgłośniowego zapalenia krtani)

Pseudokrup, zwany również ostrym podgłośniowym zapaleniem krtani, występuje u dzieci w połączeniu z wirusowym zakażeniem dróg oddechowych. Najczęściej dotyczy małych dzieci. Przeważnie wywołuje suchy, przypominający szczekanie kaszel, który pojawia się nagle, często podczas snu. Może wystąpić chrypka, świszczący oddech przy wdechu i duszność. Gorączka jest zwykle umiarkowana, a ogólny stan fizyczny dziecka często tylko nieznacznie osłabiony.

Następujące działania mogą złagodzić objawy podgłośniowego zapalenia krtani:

  • Należy uspokoić dziecko i ewentualnie posadzić je sobie na kolanach.
  • Zapewnić dziecku dopływ chłodnego, wilgotnego powietrza, np., otwierając okno. Można wyjść z dzieckiem na zewnątrz, np. na balkon.
  • Jeśli objawy nie ustępują albo nasilają się mimo zastosowania powyższych środków, dziecko powinno zostać zbadane przez pediatrę lub w szpitalu.
  • W razie wątpliwości nie należy czekać z wezwaniem pogotowia.

Dodatkowe informacje

Autorzy

  • Marleen Mayer, lekarz, Mannheim
  • Aleksandra Kucharska-Janik, lekarz rezydent, Oddział Okulistyczny MSSW (edytor)

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit