Rzeżączka

Rzeżączka to powszechna choroba przenoszona drogą płciową, wywołana przez bakterie, które przenikają do organizmu podczas kontaktów seksualnych. Objawia się przede wszystkim nietypowymi upławami i pieczeniem podczas oddawania moczu, co sugeruje zakażenie. Skuteczne leczenie polega na podaniu antybiotyków, które eliminują bakterie odpowiedzialne za infekcję.

Co to jest rzeżączka?

Rzeżączka to jedna z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową, wywołana przez bakterie Neisseria gonorrhoeae, zwane gonokokami. Zakażenie następuje podczas niezabezpieczonego stosunku płciowego i atakuje błony śluzowe narządów moczowych oraz płciowych. U kobiet infekcja może przebiegać bezobjawowo w ponad 50% przypadków, u mężczyzn bezobjawowość dotyczy od 10% do 30% pacjentów. Co więcej, w ponad 15% przypadków może współistnieć zakażenie chlamydiami zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn.

Objawy choroby

Typowe objawy rzeżączki to:

  • Piekący ból przy oddawaniu moczu i żółto-zielona wydzielina z cewki moczowej, a u kobiet z pochwy, czasami także z odbytu
  • Epizody gorączki, a czasem ból i obrzęk dużych stawów
  • Podczas seksu analnego i oralnego bakterie mogą zainfekować błonę śluzową odbytu lub gardła. Może to spowodować powiększenie węzłów chłonnych w szyi i ból gardła.
  • U kobiet zapalenie szyjki macicy może rozprzestrzeniać się na jajowody.
  • W rzadkich przypadkach wokół cewki moczowej może powstać zbiór ropy (ropień). Może wystąpić również zapalenie najądrzy lub innych gruczołów.
  • U kobiet nieregularne miesiączki, krwawienie po stosunku seksualnym, a nawet niepłodność mogą świadczyć o rzeżączce.
  • Podczas porodu noworodki mogą zostać zakażone, jeśli matka ma rzeżączkę. Konsekwencją jest zakażenie spojówki oka, które bez terapii może doprowadzić do ślepoty.
  • U dorosłych również może dojść do zapalenia spojówek wywołanego przez gonokoki. 

Zazwyczaj chorują osoby młodsze, częściej mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami oraz osoby uprawiające seks bez zabezpieczenia z często zmieniającymi się partnerami.

Częstość występowania

Rzeżączka należy do najczęściej występujących zakażeń przenoszonych drogą płciową na świecie. W Europie odnotowuje się 31,6 przypadków na 100 000 osób, natomiast w Polsce w 2022 roku liczba ta wynosiła 1,68 przypadków na 100 000 osób. W 2019 roku w Unii Europejskiej była to druga najczęściej zgłaszana choroba przenoszona drogą płciową, zarejestrowano wówczas ponad 117 881 zakażeń. W 2022 roku w Polsce stwierdzono 634 przypadki. Prawie połowa z nich dotyczyła mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami (MSM). Najczęściej na rzeżączkę chorują młode osoby, zwłaszcza poniżej 25. roku życia. Często dochodzi również do współzakażeń, szczególnie z bakteriami Chlamydia trachomatis lub mykoplazmami, co dodatkowo komplikuje przebieg choroby.

Przyczyny

Gonokoki to bakterie przenoszone drogą płciową, które prowadzą do zapalenia różnych błon śluzowych, głównie błony śluzowej cewki moczowej i szyjki macicy, a także odbytnicy (zapalenie odbytnicy). Spojówka oka może być również dotknięta zakażeniem błony maziowej. Bakteria może również rozprzestrzeniać się przez krew i powodować zakażenia stawów oraz zmiany skórne. Rzadko w ramach tego ogólnego zakażenia dochodzi również do uszkodzenia innych narządów, takich jak serce, opony mózgowe i szpik kostny.

Do zakażenia dochodzi poprzez seks bez zabezpieczenia. Wysoka zachorowalność na rzeżączkę występuje u osób uprawiających seks bez zabezpieczenia (ewentualnie podczas podróży) oraz u mężczyzn uprawiających seks z mężczyznami.

W konsekwencji rzeżączki, nadmierna reakcja układu odpornościowego może doprowadzić do reaktywnego zapalenia stawów kilka tygodni później, zespołu Reitera. Występują stany zapalne stawów i oczu, a także zakażenia jamy brzusznej.

Rozpoznanie

Mikroskopia: w wydzielinie widoczne są białe krwinki z gonokokami (źródło: US Centers for Disease Control and Prevention).
Mikroskopia: w wydzielinie widoczne są białe krwinki z gonokokami (źródło: US Centers for Disease Control and Prevention).

Objawy zwykle pojawiają się około 2–7 dni po zakażeniu. Zakażenie przebiega bezobjawowo u 15% pacjentów, częściej u kobiet niż u mężczyzn, ale nadal istnieje ryzyko powikłań i rozprzestrzeniania się choroby. Typowe objawy to ciężka, śluzowa wydzielina z cewki moczowej, a u kobiet wydzielina z cewki moczowej i pochwy.

Lekarz sprawdza otwór cewki moczowej pod kątem oznak zapalenia. W razie potrzeby bada się odbyt i gardło. Ponadto zarówno mężczyźni, jak i kobiety z upławami będą mieli pobrane próbki z otworu cewki moczowej oraz ewentualnie z odbytu i gardła w celu założenia hodowli bakteryjnej i wykrycia gonokoków. U kobiet próbki pobiera się również z szyjki macicy. Próbki są zwykle pobierane w tym samym czasie w celu wykrycia chlamydii, ponieważ około 15% wszystkich osób zakażonych rzeżączką ma również zakażenie chlamydiami. Chlamydia, która jest przenoszona drogą płciową, jest znacznie częstszą przyczyną zapalenia cewki moczowej u mężczyzn i zapalenia miednicy u kobiet niż rzeżączka.

Ważne jest, aby zidentyfikować źródło zakażenia, aby zapobiec powikłaniom i dalszemu rozprzestrzenianiu się infekcji. Partnerzy powinni być badani we wszystkich przypadkach i leczeni, jeśli występuje zakażenie. To samo dotyczy wszystkich osób, z którymi osoba zakażona miała stosunki seksualne bez zabezpieczenia w ciągu 8 tygodni przed zakażeniem.

 Terapia

Rzeżączkę leczy się za pomocą antybiotyków, a w przypadku niepowikłanego przebiegu leczenia lekarz może przepisać antybiotyk podawany dożylnie lub domięśniowo, w połączeniu z doustnym lekiem. Alternatywnie, mogą zostać przepisane dwa antybiotyki w postaci tabletek. Terapia trwa od kilku dni do kilku tygodni, w zależności od tego, czy infekcja rozprzestrzeniła się poza cewkę moczową. Po około 4 tygodniach zazwyczaj odbywa się wizyta kontrolna u lekarza, aby ocenić skuteczność leczenia.

Ostatnie badania wykazały, że niektóre szczepy gonokoków stały się oporne na powszechnie stosowane w Europie antybiotyki. Choć istnieją nowe antybiotyki, nie zostały one jeszcze oficjalnie zatwierdzone, jednak lekarze mogą je przepisać w wyjątkowych sytuacjach.

Po zakończeniu leczenia osoba powinna unikać aktywności seksualnej przez co najmniej tydzień. Profilaktycznie zaleca się stosowanie prezerwatyw oraz unikanie stosunków bez zabezpieczenia z często zmieniającymi się partnerami. Osoby z grup ryzyka, takie jak mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami, osoby mające wielu partnerów seksualnych oraz osoby świadczące usługi seksualne, powinny regularnie poddawać się badaniom kontrolnym, aby jak najwcześniej wykryć i leczyć ewentualne zakażenie.

Jeśli istnieje ryzyko zakażenia gonokokami po (wymuszonym) stosunku seksualnym, można zastosować profilaktyczną antybiotykoterapię.

Rokowanie

Objawy występują zwykle około 2–7 dni po zakażeniu. Zakażenie przebiega bezobjawowo u 15% pacjentów, częściej u kobiet niż u mężczyzn, ale nadal istnieje ryzyko powikłań i rozprzestrzeniania się choroby.

W wyniku rzeżączki mogą wystąpić następujące powikłania:

  • Zakażenia i zapalenia różnych gruczołów w okolicy narządów płciowych
  • Zapalenie najądrzy to stan zapalny najądrzy, który może wystąpić w przypadku braku leczenia i może prowadzić do niepłodności.
  • U kobiet zakażenie może przenieść się na jajowody, przez co istnieje ryzyko zajścia w ciążę pozamaciczną lub późniejszej niepłodności.
  • Zespół Reitera (czerwone oczy, zapalenie cewki moczowej, ból stawów) to tzw. reaktywne zapalenie stawów, które może wystąpić u niektórych zakażonych osób kilka tygodni po rzeżączce.
  • Infekcje w czasie ciąży zagrażają nienarodzonemu dziecku, ponieważ mogą wywołać poronienie. Podczas porodu istnieje ryzyko zakażenia dziecka.
  • Gonokoki we krwi mogą prowadzić do zagrażającej życiu sepsy (zatrucia krwi). Jest to rzadkie powikłanie.

Przy odpowiednim leczeniu rokowanie jest dobre.

Dodatkowe informacje

Autorzy

  • Marcin Major, lekarz, Kraków (recenzent)
  • Susanne Meinrenken, dr. n. med., Brema
  • Natalie Anasiewicz, lekarz, Fryburg Bryzgowijski

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit

References

Based on professional document Rzeżączka. References are shown below.

  1. European Centre for Disease Prevention and Control. Gonorrhea– Annual Epidemiological Report 2017, Stockholm, ECDC 2019, ecdc.europa.eu
  2. Choroby zakaźne i zatrucia w Polsce w 2022 roku. Narodowy Instytut Zdrowia Publicznego PZH, wwwold.pzh.gov.pl
  3. Unemo M., Ross J., Serwin A.B., Gomberg M., Cusini M., Jensen J.S.: Europejskie wytyczne diagnostyki i leczenia rzeżączki u dorosłych. Med. Prakt., 2023, 1: e1-e18, www.mp.pl
  4. CDC’s Sexually Transmitted Infections (STI) Treatment Guidelines, 2021, www.cdc.gov
  5. Buder S., Dudareva S., Jansen K., et al. Antimicrobial resistance of Neisseria gonorrhoeae in Germany: low levels of cephalosporin resistance but high azithromycin resistance.. BMC Infectious Diseases 2018, pmid:29343220, PubMed