Zakres referencyjny

Dla obu płci:

• Niewykrywalne

Wskazania

• Monitorowanie poziomu kopii wirusa przed wdrożeniem leczeniazakażenia HIV lub w jego trakcie
• W przypadku dodatniego wynik testu przesiewowego ELISA na obecność wirusa HIV

Pobieranie próbek i źródła błędów

• Krew
• Przesyłka próbki w osobnej, sterylnej probówce

Ocena wyników badań laboratoryjnych

• Przeciwciała przeciwko wirusowi HIV są wykrywalne w czasie od 2 tygodni do 3 miesięcy od zakażenia. W celu definitywnego wykluczenia zakażenia zaleca się badanie po 1, 3 i 6 miesiącach od potencjalnego zakażenia.
• Test ELISA jest stosowany jako badanie przesiewowe, który wykrywa wszystkie podgrupy HIV-1 i HIV-2. Każdy pierwszy dodatni wynik jest sprawdzany za pomocą testu immunoblot (test liniowy) lub, jeśli to konieczne, za pomocą PCR (HIV-RNA).
• Wynik dodatni należy potwierdzić w drugiej próbce, aby wykluczyć pomyłkę.
• Jeśli testy serologiczne w kierunku HIV jsą dodatnie po raz pierwszy, następujące testy laboratoryjne są również wskazane u pacjentów bezobjawowych:
  • HIV-1 RNA (miano wirusa), różnicowanie limfocytów (zwłaszcza CD4)
  • badanie serologiczne w kierunku wirusowego zapalenia wątroby typu B i wirusowego zapalenia wątroby typu C, kiły, CMV i toksoplazmozy, gruźlicy (Quantiferon TB-Gold)
  • Bezpośrednie wykrywanie Chlamydia trachomatis i w razie potrzeby Neisseria gonorrhoeae w przypadku zakażenia cewki moczowej lub szyjki macicy
• Określenie oporności genotypowej wykrywa mutacje genów odwrotnej transkryptazy i proteazy, które powodują oporność wirusa odpowiednio na inhibitory RT i proteazy.
• Identyfikacja oporności na inhibitory integrazy odbywa się poprzez sekwencjonowanie genu integrazy wirusa.
• Badanie tropizmu HIV pozwala oszacować skuteczność antagonistów CCR5.