Definicja

• Białko całkowite
• Albumina
• Alfa-1-globulina
• Alfa-2-globulina 
• Beta-globulina
• Gamma-globulina

Wskazania

• Różnicowanie i ocena przebiegu ostrych i przewlekłych chorób zapalnych
• Diagnostyka podwyższonego poziomu OB i innych nieprawidłowych wyników badań laboratoryjnych
• W przypadku podejrzenia chorób rozrostowych, gammapatii monoklonalnej
• Przy podejrzeniu przewlekłych chorób wątroby i nerek
• W przypadku podejrzenia zespołów utraty białka

Pobieranie próbek i źródła błędów

• Surowica

Ocena wyników badań laboratoryjnych

• Elektrofereogram nie pozwala na ostateczne postawienie diagnozy. Różne choroby prowadzą do ilościowych lub jakościowych zmian stężeń poszczególnych frakcji w elektroforezie (np. typowe obrazy i profile dysproteinemii), mogą zatem służyć do ukierunkowania diagnostyki na poszczególne schorzenia.
• Albumina
  • spadek: niedożywienie, choroby wątroby, zwiększona utrata białka przez nerki (np. zespół nerczycowy), terapia hormonalna, ciąża, oparzenia
  • wzrost: odwodnienie
• Alfa-1-globulina
  
  • spadek: niedobór alfa-1-antytrypsyny, zmniejszona produkcja globuliny w przypadku chorób wątroby
  • wzrost: nowotwory złośliwe, ostre stany zapalne
• Alfa-2-globulina
  
  • wzrost: stan zapalny
• Beta-globulina
  
  • wzrost: gammapatie monoklonalne IgA, choroby wątroby
• Gamma globulina
  • spadek: hipogammaglobulinemia, agammaglobulinemia
  • wzrost: chłoniaki, choroby ziarniniakowe, kolagenozy, choroby wątroby, szpiczak mnogi, choroba Waldenströma, amyloidoza, hipogammaglobulinemia
  • średni gradient: szpiczak mnogi, choroba Waldenströma
  • szeroki pik: gammapatia poliklonalna

Dalsza diagnostyka i dalsze postępowanie

• Ilościowe oznaczanie poszczególnych frakcji białek w surowicy, np. albumina, alfa-1-glikoproteina, alfa-1-antytrypsyna, alfa-2-makroglobulina, haptoglobina, transferyna, betalipoproteina, dopełniacz i immunoglobuliny IgA, IgG i IgM.