Informacje ogólne
Definicja
- Rozwarstwiające zapalenie kości i chrząstki
- Potencjalnie odwracalna aseptyczna martwica kości z zajęciem leżącej powyżej chrząstki
- Może prowadzić do oderwania chrząstki, a tym samym tworzenia się wolnych ciał stawowych1.
- Postać młodzieńcza = Występowanie z otwartymi płytkami wzrostowymi
- Postać dorosła = Występowanie z zamkniętymi płytkami wzrostowymi
Częstość występowania
- Chorobowość 15–30 przypadków na 100 000 osób2
- Ogólnie rzecz biorąc, najczęściej dotknięty jest staw kolanowy, ale możliwe są również stawy biodrowy, skokowy i łokciowy2-4.
- Kolano: 75% przypadków, często w bocznej części kłykcia przyśrodkowego kości udowej (lokalizacja „klasyczna”)
- Ellenbogen: 6%, często przy główce
- Staw skokowy: 4%, szczególnie na kości skokowej
- Inne stawy: około 15 %
- Najczęściej w grupie wiekowej 10–35 lat1
- Chłopcy chorują 2 do 3 razy częściej niż dziewczynki5.
Etiologia i patogeneza
- Dokładna etiologia jest nieznana, prawdopodobnie przyczyna jest wieloczynnikowa.
- Hipotezy: powtarzające się mikrourazy, miejscowe niedokrwienie i predyspozycje genetyczne5-6
- uraz
- prawdopodobne zdarzenie pierwotne, a następnie niedokrwienie
- młodzieńcze rozwarstwiające zapalenie kości i chrząstki często wiąże się z wysokim poziomem aktywności
- Powtarzające się mikrourazy prowadzą do powstawania ognisk hipowaskularyzacji, martwicy i zapadania się kości7.
- Miejscowe niedokrwienie
- Gojenie się kości podchrzęstnej wymaga rewaskularyzacji, ponieważ naczynia włosowate wrastają w linię złamania.
- w przypadku miejscowego niedokrwienia, martwicy kości i powstawania rozwarstwiającego zapalenia kości i chrząstki
- Gojenie się kości podchrzęstnej wymaga rewaskularyzacji, ponieważ naczynia włosowate wrastają w linię złamania.
- Wpływ genetyczny, jeśli w ogóle istnieje, jest prawdopodobnie niewielki1.
- Przebieg typowo odbywa się w 4 stadiach:1
- Stadium I: ogniskowe uszkodzenie podchrzęstne, widoczne tylko w RM
- Stadium II: stwardnienie podchrzęstne kości, widoczne na zdjęciu rentgenowskim
- Stadium III: poluzowany fragment chrząstki/kości, wciąż na miejscu
- Stadium IV: ciało wolne w stawie.
czynniki predysponujące
- uraz
- Rozwarstwiające zapalenie kości i chrząstki stawu kolanowego8
- nadwagau dzieci i młodzieży
- aktywność sportowa, zwłaszcza piłka nożna i koszykówka
ICD-10
- M93 Inne osteochondropatie
- M93.2 Osteochondroza rozwarstwiająca
diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
- Badanie przedmiotowe, RTG, RM
Diagnostyka różnicowa
- Uszkodzenie łąkotki
- Zespół bólu rzepkowo-udowego (PFPS)
- Chrzęstniakowatość maziówkowa
- Złamanie
- Choroba zwyrodnieniowa stawów
- Urazy więzadeł
Wywiad lekarski
- Okoliczności wyzwalające
- Powtarzające się mikrourazy?
- Klasyka: skoki z trampoliny, ale także np. regularna gra w piłkę nożną
- Konkretny poważny uraz?
- Powtarzające się mikrourazy?
- Zależny od obciążenia, raczej rozproszony ból
- Częściowy obrzęk stawów
- Częściowo z uczuciem niestabilności
- Blokada stawu
- Wskazuje na istnienie wolnego ciała stawowego
Badanie fizykalne
- Analiza chodu
- Systematyczne badanie stawów z dokumentacją zakresu ruchu oraz obwodowego krążenia, motoryki i czucia
- Zatory?
- Obrzęk?
- Atrofia mięśni?
- Ból?
- Krepitacje?
- Test na rozwarstwiające zapalenie kości i chrząstki kłykcia przyśrodkowego kości udowej (najczęstsza lokalizacja), ale tylko z około 25% czułością9
- Test Wilsona
- zgięcie kolana do 90 stopni przez badającego
- wewnętrzna rotacja piszczeli/stopy
- następnie powolny wyprost kolana
- przy zgięciu około 30 stopni ból spowodowany naciskiem kości piszczelowej na rozwarstwiające zapalenie kości i chrząstki
- zewnętrzna rotacja kości piszczelowej prowadzi do zmniejszenia bólu.
- Test Wilsona
Badania uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego
- Badania krwi nie mają dalszej wartości diagnostycznej.
Diagnostyka u specjalisty
Diagnostyka obrazowa
- Badanie rentgenowskie jest badaniem z wyboru10
. - RM
- Czułość >90%, znacznie większa dokładność niż w przypadku RTG i TK14-15
Wskazania do skierowania do specjalisty
- Wszyscy pacjenci z podejrzeniem rozwarstwiającego zapalenia kości i chrząstki powinni zostać skierowani do ortopedy.
Lista kontrolna dla skierowania
Osteochondroza
- Cel skierowania
- Wyjaśnienie? Operacja? Dalsze możliwości leczenia?
- Wywiad lekarski
- Początek? Umiejscowienie? Przebieg i rozwój? Uporczywe dolegliwości?
- Stopień nasilenia bólu? Sytuacje wywołujące ból? Blokady stawów? Obrzęk?
- terapia zachowawcza: Skuteczność?
- inne istotne choroby?
- regularnie przyjmowane leki?
- Skutki: Upośledzenie czynności? Możliwość wykonywania zatrudnienia?
- Badanie przedmiotowe
- Objawy miejscowe: Ból? Obrzęk? Blokady stawów? Zmniejszony zakres ruchu?
- Badania uzupełniające
- RTG? RM?
Cele leczenia
- Łagodzenie bólu.
- Zamocować fragmenty kostno-chrzęstne.
- Usunąć wolne ciało stawowe.
Ogólna informacja o terapii
- Wybór środków terapeutycznych zależy od wieku, dolegliwości, stadium i lokalizacji.
- Im młodsi pacjenci, tym większe szanse na wyzdrowienie dzięki leczeniu zachowawczemu16.
- Przypadkowy wynik przy braku objawów1
- Obserwacja radiologiczna co 4-6 miesięcy do czasu wygojenia lub osiągnięcia dojrzałości szkieletowej.
- Po osiągnięciu dojrzałości szkieletowej i braku dolegliwości, dalsza terapia nie jest konieczna.
- Bezobjawowe rozwarstwiające zapalenie kości i chrząstki przy nieosiągniętej jeszcze dojrzałości szkieletowej, bez wolnych ciał stawowych1
- fizyczne odciążenie przez 3 miesiące
- rezygnacja z aktywności sportowej i noszenia ciężarów
- Jeżeli po 3 miesiącach nie będzie poprawy radiologicznej i/lub objawy będą się utrzymywać: należy rozważyć artroskopię.
- Dzieci w wieku 12–19 lat są 7 razy bardziej narażone na konieczność operacji niż dzieci w wieku 7–11 lat16.
- fizyczne odciążenie przez 3 miesiące
- Objawowe rozwarstwiające zapalenie kości i chrząstki u dorosłych, bez wolnych ciał stawowych
- możliwe jest również leczenie zachowawcze z odciążeniem, ale tendencja do gojenia jest mniejsza niż u dzieci
- Należy wcześniej rozważyć operację.
- możliwe jest również leczenie zachowawcze z odciążeniem, ale tendencja do gojenia jest mniejsza niż u dzieci
- Wolne ciała stawowe
- Wskazania do operacji
Zalecenia dla pacjentów
- Odpoczynek i odciążenie
- Unikać aktywności sportowych i dźwigania ciężarów.
- Jeśli leczenie zachowawcze zawiedzie, zabieg artroskopowy
Farmakoterapia
- W razie potrzeby środki przeciwbólowe
Leczenie chirurgiczne
- Odpowiednie dla:
- niestabilnych zmian
- niereagujące na terapię zachowawczą osoby z młodzieńczym rozwarstwiającym się zapaleniem kości i chrząstki
- większość dorosłych z rozwarstwiającym zapaleniem kości i chrząstki.
- Jeśli to możliwe, zachowanie odwarstwionej tkanki i refiksacja
- lepsze wyniki niż procedury rekonstrukcji chrząstki
- nawiercenie/mikrozłamania miejsca uszkodzenia w celu przyspieszenia gojenia17.
Przebieg, powikłania i rokowanie
Przebieg
- Fragment chrząstki często pozostaje w „łożysku myszy” przez pewien czas i przy odpowiednim oszczędzaniu się i leczeniu zachowawczym może się na stałe zrosnąć.
- Przy kontynuacji obciążenia istnieje ryzyko oderwania się odwarstwionej tkanki i powstania pustego „łoża myszy”.
- deformacja preartrotyczna
Powikłania
- Choroba zwyrodnieniowa stawów wtórna
rokowanie
- Rokowanie w przypadku rozwarstwiającego zapalenia kości i chrząstki jest ogólnie dobre, chociaż w przypadku większych zmian może rozwinąć się wtórna choroba zwyrodnieniowa stawów.
- Całkowite wyleczenie najczęściej następuje u młodszych pacjentów z jeszcze nie w pełni rozwiniętym szkieletem.
Dalsze postępowanie
- Proces gojenia jest monitorowany w fazie terapeutycznej przez ortopedów.
Informacje dla pacjentów
O czym należy poinformować pacjentów?
- Rokowanie choroby jest dobre, pod warunkiem przestrzegania reżimu oszczędzającego fizycznie.
Informacje dla pacjentów w Deximed
Ilustracje

Osteochondroza (poluzowany fragment w kolanie)
Źródła
Piśmiennictwo
- Cooper G. Osteochondritis dissecans. Medscape, last updated Feb 07, 2018. emedicine.medscape.com
- Brunton LM, Anderson MW, Pannunzio ME, et al. Magnetic resonance imaging of the elbow: update on current techniques and indications. J Hand Surg Am 2006; 31:1001. PubMed
- Baker CL 3rd, Baker CL Jr, Romeo AA. Osteochondritis dissecans of the capitellum. J Shoulder Elbow Surg 2010; 19:76. PubMed
- Perumal V, Wall E, Babekir N. Juvenile osteochondritis dissecans of the talus. J Pediatr Orthop 2007; 27:821. PubMed
- Chambers HG, Shea KG, Carey JL. AAOS Clinical Practice Guideline: diagnosis and treatment of osteochondritis dissecans. J Am Acad Orthop Surg 2011; 19:307. PubMed
- Robertson W, Kelly BT, Green DW. Osteochondritis dissecans of the knee in children. Curr Opin Pediatr 2003; 15:38. PubMed
- Uozumi H, Sugita T, Aizawa T, et al. Histologic findings and possible causes of osteochondritis dissecans of the knee. Am J Sports Med 2009; 37:2003. PubMed
- Green DW, Arbucci J, Silberman J, et al. Retrospective Cohort Study of 207 Cases of Osteochondritis Dissecans of the Knee: Risk Factors and Outcomes Associated with Surgical Treatment . Orthopaedic Journal of Sports Medicine 2016; 4(7): online. doi.org
- Conrad JM, Stanitski CL. Osteochondritis dissecans: Wilson's sign revisited. Am J Sports Med 2003; 31(5): 777-8. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Lunden JB, Legrand AB. Osteochondritis dissecans of the humeral head. J Orthop Sports Phys Ther 2012; 42(10): 886. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Kijowski R, De Smet AA. Radiography of the elbow for evaluation of patients with osteochondritis dissecans of the capitellum. Skeletal Radiol 2005; 34: 266-71. PubMed
- Edmonds EW, Polousky J. A review of knowledge in osteochondritis dissecans: 123 years of minimal evolution from König to the ROCK study group. Clin Orthop Relat Res 2013; 471:1118. PubMed
- Moktassi A, Popkin CA, White LM, Murnaghan ML. Imaging of osteochondritis dissecans. Orthop Clin North Am 2012; 43:201. PubMed
- Quatman CE, Quatman-Yates CC, Schmitt LC, Paterno MV. The clinical utility and diagnostic performance of MRI for identification and classification of knee osteochondritis dissecans. J Bone Joint Surg Am 2012; 94:1036. PubMed
- Pill SG, Ganley TJ, Milam RA, Lou JE, Meyer JS, Flynn JM. Role of magnetic resonance imaging and clinical criteria in predicting successful nonoperative treatment of osteochondritis dissecans in children. J Pediatr Orthop 2003; 23: 102-8. PubMed
- Weiss JM, Nikizad H, Shea KG, et al. The Incidence of Surgery in Osteochondritis Dissecans in Children and Adolescents. Orthop J Sports Med 2016; 14(3): online. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Kocher MS, Tucker R, Ganley TJ, Flynn JM. Management of osteochondritis dissecans of the knee: current concepts review. Am J Sports Med 2006; 34: 1181-91. PubMed
- Wall EJ, Vourazeris J, Myer GD, et al. The healing potential of stable juvenile osteochondritis dissecans knee lesions. J Bone Joint Surg Am 2008; 90:2655. PubMed
- Polousky JD. Juvenile osteochondritis dissecans. Sports Med Arthrosc 2011; 19:56. PubMed
- Kocher MS, Tucker R, Ganley TJ, Flynn JM. Management of osteochondritis dissecans of the knee: current concepts review. Am J Sports Med 2006; 34:1181. PubMed
Autorzy
- Lino Witte, dr med., lekarz rezydent, medycyna wewnętrzna, Frankfurt