Zakażenie zostało nazwane wirusowym zapaleniem wątroby typu G, gdy zostało odkryte, ponieważ patogeny te napotkano podczas poszukiwania nowych wirusów zapalenia wątroby. Okazało się jednak, że wirus GB-C nie był jednym z wirusów zapalenia wątroby — stara nazwa „zapalenie wątroby typu G” jest zatem nieprawidłowa. Nazwa GB pochodzi od inicjałów pierwszego pacjenta, u którego wyizolowano wirusa1,2.
Patogenem jest wirus RNA z rodzaju flawiwirusów.
Patogen nie ma działania chorobotwórczego.
Częstość występowania
U 1–2% osób odnotowuje się aktywne zakażenie. Około 15–25% populacji doświadczyło zakażenia wirusem GB-C. Aż do 40% osób uzależnionych od dożylnych narkotyków jest zakażonych3.
Pacjenci z wirusowym zapaleniem wątroby typu B i C, nosiciele wirusa HIV i pacjenci dializowani coraz częściej mają współistniejące zakażenie wirusem GB-C. Wynika to z tej samej drogi zakażenia (krew, zakaźne płyny ustrojowe).
Etiologia i patogeneza
Wirus GB jest flawiwirusem przenoszonym przez krew, drogą transfuzji i kontaktów seksualnych.
Wirus powoduje przewlekłą wiremię, która utrzymuje się przez co najmniej dziesięć lat.
Wirus często występuje w obecności istniejącego zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV).
Przenoszenie wirusa
Wirus GB-C może być przenoszony poprzez transfuzję/kontakt ze skażoną krwią oraz poprzez kontakty seksualne5,6.
Czynniki predysponujące
Dożylne przyjmowanie środków odurzających
Transfuzje krwi
Hemodializa
Stosunek płciowy bez zabezpieczenia
Diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
Obecność przeciwciał przeciwko wirusowi lub RNA wirusa GB-C
Ze względu na brak znaczenia klinicznego, dowody są dostarczane jedynie w ramach badań.
Wywiad lekarski
Brak objawów klinicznych
Badania uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego
Badania w ogólnej praktyce medycznej nie są ani konieczne, ani przydatne.
Leczenie
Ogólne informacje o leczeniu
Leczenie nie jest konieczne.
Przebieg, powikłania i rokowanie
Rokowanie
Jak dotąd nie są znane żadne kliniczne konsekwencje zakażenia wirusem GB-C.
Badania pokazują, że u pacjentów z HIV współzakażenie wirusem GB-C indukuje zwiększoną produkcję komórek CD47,8.
Informacje dla pacjentów
O czym należy poinformować pacjentów?
Zgodnie z obecnym stanem wiedzy, wirus nie wywołuje choroby objawowej.
Quellen
Literatur
Karayiannis P et al. Natural history and molecular biology of hepatitis G virus/GB virus C. Clin Diagn Virol 1998; Jul 15;10(2-3): 103-11. Review.
Leary TP et al. Sequence and genomic organization of GBV-C: a novel member of the flaviviridae associated with human non-A-E hepatitis. J Med Virol 1996; Jan;48(1): 60-7.
Bundesamt für Verbraucherschutz und Lebensmittelsicherheit: Position statement of the dentral biosafety commission (ZKBS) on the risk assessment of GB virus C / hepatitis G virus (GBV-C/HGV) as a donor or recipient organism in genetic engineering operations according to § 5 paragraph 1 of the genetic engineering safety regulations, Stand 2009. www.bvl.bund.de
Tucker TJ, Smuts HE, Eedes C, Knobel GD, Eickhaus P, Robson SC, Kirsch RE. Evidence that the GBV-C/hepatitis G virus is primarily a lymphotropic virus. J Med Virol 2000; 61: 52-58. PubMed
Alter HJ. The cloning and clinical implications of HGV and HGBV-C. N Engl J Med 1996; 334: 1536. New England Journal of Medicine
Frey SE, Homan SM, Sokol-Anderson M, et al. Evidence for probable sexual transmission of the hepatitis g virus. Clin Infect Dis 2002; 34: 1033. PubMed
Berzsenyi MD, Bowden DS, Kelly HA, et al. Reduction in hepatitis C-related liver disease associated with GB virus C in human immunodeficiency virus coinfection. Gastroenterology 2007; 133: 1821. Gastroenterology
Tillmann HL, Heiken H et al. Infection with GB virus C and reduced mortality among HIV-infected patients. NEJM 2001; 345(10): 715–724.
Chopra S. GB virus C (hepatitis G) infection. UpToDate, last updated September 14, 2009. UpToDate
Halasz R, Weiland O, Sällberg M. GB Virus C/Hepatitis G Virus. Scand J Infect Dis 2001; 33: 572-580 PubMed
Lamproye A, Delwaide J, Vaira et al.Centre Hospitalier Universitaire Sart Tilman, Liege, Belgium: Acta Gastroenterol Belg 1999 Jan-Mar;62(1): 13-5
Brandhagen DJ, Gross JB Jr. et al, Mayo Clinic and Foundation, Rochester, Minnesota, USA: Am J Gastroenterol 1999 Apr;94(4):1000-5
Autoren
Dr. med. Dirk Nonhoff, Arzt für Allgemeinmedizin, Köln
Definicja: Zakażenie wirusem GB-C. Do zakażenia dochodzi poprzez płyny ustrojowe, głównie krew i produkty krwiopochodne. Częstość występowania: Występuje u ok. 1–2% populacji.