Definicja: Proste zwichnięcie stawu łokciowego: towarzyszące urazy wyłącznie więzadeł. Złożone zwichnięcie stawu łokciowego: towarzyszące złamania.
Częstość występowania: Drugie najczęstsze zwichnięcie u dorosłych. Zapadalność 5–6/100 000 osób.
Objawy: Ból i zmniejszony zakres ruchu w stawie łokciowym, zwykle po upadku na rękę z supinacją i lekkim zgięciem w łokciu.
Badanie: Deformacja ze zmniejszonym zakresem ruchu. W przypadku zwichnięcia grzbietowego zwykle stała, sprężysta pozycja zgięcia.
Diagnostyka: RTG w 2 projekcjach przed nastawieniem i po nastawieniu; ew. obrazowanie przekrojowe do oceny współistniejących urazów.
Leczenie: Szybkie nastawienie. W prostych zwichnięciach zwykle stosuje się leczenie zachowawcze, a w przypadku zwichnięć złożonych zwykle wykonuje się operację.
Informacje ogólne
Definicja
Ten artykuł dotyczy zwichnięcia stawu łokciowego, w którym doszło do rozdzielenia powierzchni stawowych, które zwyczajowo stykają się ze sobą.
Proste zwichnięcie stawu łokciowego: towarzyszące urazy wyłącznie więzadeł
Złożone zwichnięcie stawu łokciowego: towarzyszące złamania
W przypadku często występującego podwichnięcia u dzieci (synonim: choroba de Chassaignaca, „łokieć piastunki”) patrz artykuł Podwichnięcie głowy kości promieniowej.
W przypadku złamań łokcia patrz w zależności od lokalizacji:
uraz powstały w wyniku oddziaływania dużego przyspieszenia
bezpośredni lub pośredni uraz łokcia
działające siły
siła i kierunek przyłożonej siły
pozycja łokcia w momencie urazu
wyprostowany
zgięty
Objawy:
ból i zmniejszony zakres ruchu w łokciu
deficyty motoryczne lub czuciowe?
Wcześniejsze choroby:
Wcześniejsze urazy łokcia
Leki
Badanie przedmiotowe
Oględziny
opuchlizna w obszarze łokcia
deformacja w porównaniu stron
przy zwichnięciu grzbietowym
skrócenie przedramienia w porównaniu stron
pozycja zgięcia
wydatny wyrostek łokciowy
Palpacja
tkliwość w obszarze łokcia
trzeszczenia przy złamaniu towarzyszącym
Ocena czynności
zmniejszony zakres ruchu; zwykle stała, sprężysta pozycja zgięcia
Uwaga: jeśli w ogóle badać pacjenta przed obrazowaniem, to tylko bardzo ostrożnie, aby nie spowodować dalszych obrażeń!
Należy sprawdzić krążenie obwodowe, ruchomość oraz czucie przed nastawieniem i po nastawieniu.
po nastawieniu w znieczuleniu dynamiczna kontrola stabilności w porównaniu stron pod kontrolą radiologiczną
zakresu ruchu: zgięcie/wyprost, pronacja/supinacja
stabilność pod obciążeniem koślawym i szpotawym podczas wyprostu i zgięcia pod kątem 30 stopni
skłonność do ponownych zwichnięć
Badanie pod kątem współistniejących urazów barku, ramienia, przedramienia i nadgarstka
Diagnostyka u specjalisty
Prześwietlenie rentgenowskie
Zdjęcia rentgenowskie łokcia w dwóch projekcjach (przednio-tylnej i bocznej) przed nastawieniem i po nastawieniu
RM
Do wykrywania urazów tkanek miękkich i uszkodzeń chrząstki przy skłonności do ponownych zwichnięć
TK
W podejrzeniu urazu kostnego lub nieanatomicznej pozycji stawu po nastawieniu
Wskazania do skierowania do szpitala
W podejrzeniu zwichnięcia stawu łokciowego skierowanie do szpitala w celu nastawienia
leczenie
Cele leczenia
Przywrócenie czynności stawu
Ogólne informacje o leczeniu
Należy dążyć do jak najszybszego nastawienia.
Schemat leczenia po nastawieniu jest nadal przedmiotem dyskusji .
Istnieją pewne standardy leczenia, ale nie są one poparte dowodami.
Zazwyczaj postępowanie zachowawcze w przypadku zwichnięcia stawu łokciowego obejmującego tylko więzadła
W przypadku złożonego zwichnięcia stawu łokciowego z towarzyszącymi złamaniami często konieczna jest operacja.
Nastawienie
Szybkie zamknięte nastawienie stawu po kontroli rentgenowskiej, w warunkach dożylnej analgezji lub analgosedacji
Nastawienie w zwichnięciu grzbietowym
pacjent w pozycji leżącej na plecach, ramię przy boku w odwiedzeniu ok. 90 stopni
łokieć pacjenta w zgięciu 90 stopni
osiowe podłużne pociągnięcie przedramienia, a następnie zgięcie w stawie łokciowym
Nastawienie w zwichnięciu brzusznym
pacjent w pozycji leżącej na plecach, ramię przy boku w odwiedzeniu ok. 90 stopni
łokieć pacjenta w zgięciu 90 stopni
Osoba wykonująca nastawienie własnym łokciem dociska ramię pacjenta do podłoża.
Pociągając w kierunku brzusznym, lekarz własnym łokciem popycha przedramię w kierunku dystalnym, a na koniec nastawia przedramię w kierunku grzbietowym.
Otwarte nastawienie, jeżeli nie można wykonać nastawienia zamkniętego.
konieczne w 1,5% przypadków
Po nastawieniu unieruchamiający, dzielony opatrunek gipsowy, nieopasujący, z regularnym monitorowaniem stanu układu nerwowo-naczyniowego
Terapia zachowawcza
Wskazania
ogólne lub miejscowe przeciwwskazania do operacji
kompensacja mięśniowa bez tendencji do ponownych zwichnięć
niskie wymagania dotyczące obciążenia łokcia
gotowość do ograniczenia poziomu aktywności
wyższy wiek biologiczny
brak ogólnych ograniczeń wiekowych do rekonstrukcji więzadeł
choroba zwyrodnieniowa stawów w wywiadzie
Postępowanie
krótkotrwałe unieruchomienie, zwykle w zgięciu 90 stopni w przypadku zwichnięcia grzbietowego (<1 tydzień, przynosi znaczne złagodzenie bólu)>
unieruchomienie w zależności od uszkodzonych struktur więzadłowych
w pronacji z wiodącym zerwaniem więzadła pobocznego bocznego
w supinacji z wiodącym zerwaniem więzadła pobocznego przyśrodkowego
w pozycji neutralnej z urazem obu zespołów więzadeł pobocznych
wczesna funkcjonalna fizjoterapia wspomagana aktywnością fizyczną w ciągu 1 tygodnia po nastawieniu
brak obciążeń, unikanie obciążenia koślawego/szpotawego
stopniowe zwiększanie obciążenia po 6–8 tygodniach
sport kontaktowy od 12. tygodnia
Leczenie chirurgiczne
Wskazania
otwarte zwichnięcie
nieudane nastawienie zamknięte
zwichnięcie z urazem nerwu wymagającym operacji
zwichnięcie z uszkodzeniem naczyń wymagającym operacji
spontaniczne ponowne zwichnięcie
zwiększona skłonność do ponownych zwichnięć przy zgięciu >30 stopni
współistniejące patologie wewnątrzstawowe, np. urazy ścinające chrząstkę
Gorsze efekty leczenia w razie długiego czasu unieruchomienia i rozległych urazów tkanek miękkich1
Chociaż leczenie zachowawcze zwykle przynosi dobre efekty kliniczne, w przebiegu długoterminowo obserwuje się trwałe dolegliwości, zwłaszcza w postaci zmniejszonego zakresu ruchu, bólu i subiektywnej niestabilności.
Chirurgiczne leczenie zwichnięcia stawu łokciowego w ostrej fazie daje dobre efekty kliniczne, ale zasadniczo nie przewyższa leczenia zachowawczego.
Dalsze postępowanie
Podczas leczenia zachowawczego w ramach dalszego postępowania ścisła obserwacja kliniczna i indywidualne kontrole radiologiczne przeprowadzane przez specjalistów
zapewnienie postępów w leczeniu: zakres ruchu, stabilność stawu
Złamanie kości łokciowej Zwichnięcie kości łokciowej Zwichnięcie łokcia Złamanie dystalnej części kości ramiennej Złamania śródstawowe dystalnej części kości ramiennej Złamanie nadkłykciowe kości ramiennej Złamanie okołokłykciowe kości ramiennej Złamanie przezkłykciowe kości ramiennej Złamanie kości promieniowej Test wyprostu łokcia Złamanie głowy kości ramiennej Złamanie wyrostka łokciowego Złamanie wyrostka dziobiastego Złamanie szyjki kości promieniowej Podwichnięcie głowy kości promieniowej