Definicja:Chód z rotacją wewnętrzną to wariant rotacji kończyny dolnej, w którym stopy lub palce skierowane są podczas chodzenia do wewnątrz w kierunku linii środkowej.
Częstość występowania:Schorzenie występuje często.
Objawy:Objawem jest chód z rotacją wewnętrzną, zwykle bez żadnych dolegliwości.
Wyniki:Wynikiem klinicznym jest chód z rotacją wewnętrzną. Wada rotacyjna może być zlokalizowana w przodostopiu, kości piszczelowej lub szyjce kości udowej.
Diagnostyka: dodatkowe badania zazwyczaj nie są konieczne.
Leczenie:Większość wariantów rotacyjnych cofa się wraz ze wzrostem i rozwojem dziecka. U młodocianych operacja jest wskazana w wyjątkowych przypadkach.
informacje ogólne
Definicja
Pod pojęciem chodu z rotacją wewnętrzną rozumie się wariant rotacji kończyny dolnej, w którym stopy lub palce skierowane są podczas chodzenia do wewnątrz w kierunku linii środkowej.
To zaburzenie chodu jest do pewnego stopnia fizjologiczne. Pacjent chodzi z palcami do wewnątrz i przetacza stopę po zewnętrznej krawędzi stopy. Buty są zwykle najpierw zużyte na zewnątrz.
Najczęstszymi przyczynami są przywodzenie śródstopia, przyśrodkowy skręt kości piszczelowej i zwiększona antewersja kości udowej1.
Te warianty rotacyjne występują u zdrowych dzieci i rzadko utrzymują się w wieku dorosłym. Jeśli utrzymuje się chód z rotacją wewnętrzną rzadko powoduje dysfunkcję.
częstość występowania
Zdarza się często.
Anatomia kliniczna
Pozycja rotacyjna kończyn dolnych jest wyznaczana przez położenie stopy, rotację kości piszczelowej względem osi przezkłykciowej kości udowej (skręt kości piszczelowej) oraz rotację szyjki kości udowej względem osi przezkłykciowej kości udowej (przodopochylenie kości udowej).
Wady rotacji kostnej ze skutkujących chodem z rotacją wewnętrzną:
są możliwe wzdłuż całej osi nogi
są wrodzone lub są wynikiem złamań, które zrosły się z nieprawidłową pozycją rotacyjną
Chód z rotacją wewnętrzną i zewnętrzną należą do najczęstszych zmian anatomicznych w układzie mięśniowo-szkieletowym i często są powodem kierowania do specjalistów, co zwykle nie jest konieczne1.
Zdecydowana większość tych wariantów fizjologicznego rozwoju kończyn dolnych koryguje się samoistnie w trakcie wzrostu.
Jednym z wyjaśnień tej rotacji kończyn dolnych może być pozycja dziecka w łonie matki: biodra są zgięte i zrotowane na zewnątrz, podczas gdy piszczel i stopa są zrotowane przyśrodkowo, co jest wzmocnione przez skurcz spowodowany rotacją zewnętrzną w stawie biodrowym1.
Chód z rotacją wewnętrzną zwykle nie wiąże się z bólem i nie zakłóca rozwoju stabilności podczas chodzenia, nawet jeśli dzieci z chodem do wewnątrz potykają się częściej niż inne dzieci, zwłaszcza gdy są zmęczone2.
Zakres rotacji wewnętrznej lub zewnętrznej może wzrosnąć między 6 miesiącem a 5 rokiem życia, tj. w czasie, gdy dzieci rozwijają swoje umiejętności chodzenia i koordynacji1.
Wzrost i lepsza koordynacja prowadzą do samoistnego zmniejszenia się nieprawidłowego ustawienia rotacyjnego.
Przyczyny chodu z rotacją do wewnątrz
Rotacja do wewnątrz przy:
Coxa antetorta
dysplazja stawu biodrowego
rotacji kości piszczelowej do wewnątrz
Spastyczność
przodopochyleniu panewki stawowej.
Najczęstsze przyczyny rotacji wewnętrznej są zlokalizowane w stopie (przywodzenie śródstopia), nodze (przyśrodkowe skręcenie kości piszczelowej) i biodrze (zwiększone przodopochylenie kości udowej).
Przyczyny te mogą również występować łącznie, co zwiększa nasilenie chodu z rotacją do wewnątrz1.
Charakteryzuje się kątowaniem śródstopia w taki sposób, że kości śródstopia są skierowane do wewnątrz w kierunku linii środkowej, a stopa ma kształt litery C; zwykle obustronne.
Jest to najczęstsza przyczyna chodu do wewnątrz u dzieci w wieku 1–2 lat. Występuje u 0,1–1% wszystkich noworodków.
W większości przypadków nasilenie jest niewielkie i zachowana jest elastyczność, a schorzenie ustępuje samoistnie w wieku 2 lat.
W łagodnych przypadkach ta deformacja stopy może być biernie korygowana (leczenie gipsem).
W przeciwieństwie do stopy końsko-szpotawej nie ma elementu końskostopia (co jest ważną cechą wyróżniającą).
Choroba rzadko powoduje ból lub dysfunkcje.
Jeśli jest to szczególnie wyraźna postać, wskazane jest natywne obrazowanie radiologiczne stopy a. p. i bocznie. Widać na nim zwiększone przywiedzenie śródstopia i odchylenie w szeregu kości klinowatej.
Pes metatarsus varus
Do deformacji sierpowatych stóp zalicza się również Pes metatarsus varus.
Jest to przywodzenie pierwszego palca (szpotawość śródstopia) lub całego przodostopia (od stawu stępowo-śródstopnego lub linii stawu Lisfranca).
Leczenie jest podobne do leczenia przywodzenia śródstopia, tzn. następuje ręczna korekta (fiksacja kości piętowej i odwodzenie przez głowę V kości śródstopia jako hipomochlion).
W ciężkich przypadkach, nakładany jest gips korygujący na dolną część nogi.
Jeśli leczenie zachowawcze zawiedzie, wskazane może być leczenie chirurgiczne.
Rokowanie jest dobre.
Przyśrodkowe skręcenie kości piszczelowej
Jest to najczęstsza przyczyna chodu do wewnątrz u dzieci w wieku od 1 do 3-4 lat i występuje, gdy dziecko zaczyna chodzić.
Choroba występuje obustronnie w 2/3 przypadków, a 1/3 przypadków wiąże się z przywodzeniem śródstopia.
W wieku 5 lat stan normalizuje się; w miarę jak dziecko rośnie, kość piszczelowa spontanicznie obraca się w bok.
Coxa antetorta (antetorsja kości udowej)
Można zaobserwować patologiczną antetorsję szyjki kości udowej o ponad 40 stopni i zdolność rotacji wewnętrznej 70-90 stopni przy znacznie zmniejszonej rotacji zewnętrznej.
Przy zwiększonym przodopochyleniu kości udowej szyjka kości udowej jest bardziej zrotowana do wewnątrz w stosunku do osi przezkłykciowej kości udowej niż normalnie, co wymaga utrzymania całej nogi w pozycji obróconej do wewnątrz, tak aby głowa kości udowej była wyśrodkowana w panewce.
Jeśli stopy i rzepki są wyprostowane, przednia część głowy kości udowej nie leży prawidłowo w panewce.
Rotacja wewnętrzna jest wykonywana w celu wyrównania Coxa antetorta. W rezultacie głowa kości udowej jest ponownie prawidłowo umieszczona w panewce stawu biodrowego.
W rezultacie stopy/palce dziecka są zwrócone do wewnątrz podczas chodzenia.
Stan ten jest zwykle diagnozowany w wieku 3–6 lat.
Antewersja kości udowej może się zwiększać do wieku 5–6 lat, a następnie stopniowo zmniejszać.
W 90% przypadków samoistna korekta następuje podczas wzrostu.
Należy w tym zakresie zapewnić odpowiednie informacje i doradztwo.
Choroba nie jest związana z bólem.
Dzieci ze zwiększoną antetorsją szyjek kości udowych wolą siedzieć w odwróconej pozycji ze skrzyżowanymi nogami.
Rokowanie jest dobre, ponieważ fizjologiczne wartości antetorsji są osiągane do czasu zakończenia wzrostu. Osteotomia derotacyjna jest wykonywana tylko wtedy, gdy kąt antetorsji przekracza 50 stopni.
czynniki predysponujące
Rodzinna skłonność do rotacji przyśrodkowej kości piszczelowej lub antewersji kości udowej
ICD-10
Q65.8 Inne wrodzone zniekształcenia stawu biodrowego
R26 Zaburzenia chodu i poruszania się
R26.8 Inne i nieokreślone zaburzenia chodu i poruszania się
Jest to najczęstsza przyczyna chodu do wewnątrz u dzieci w wieku 1–2 lat.
wrodzona deformacja stóp
przywodzenie przodostopia u noworodków i niemowląt
W ponad 90% przypadków dochodzi do samoistnej korekty.
W razie utrzymywania się konieczne jest leczenie gipsem.
Przyśrodkowe skręcenie kości piszczelowej
Jest to najczęstsza przyczyna chodu do wewnątrz u dzieci w wieku od 1 do 3-4 lat i występuje, gdy dziecko zaczyna chodzić.
Antewersja kości udowej
Dziecko często chce siedzieć w „pozycji W“, tak zwanej odwróconej pozycji ze skrzyżowanymi nogami, z kończynami dolnymi powyżej kolana umieszczonymi po zewnętrznej stronie uda i pośladkami między nimi na podłodze.
Stan ten zwykle nie jest diagnozowany przed ukończeniem 3. roku życia i występuje najczęściej między 4. a 6. rokiem życia.
Nieprawidłowa pozycja koryguje się samoistnie przez okres wzrostu dziecka.
Przeciętna antewersja kości udowej po urodzeniu wynosi 40 stopni.
Podczas fizjologicznego wzrostu antewersja kości udowej zmniejsza się o około 1,5 stopnia rocznie.
Patologiczne następstwa zwiększonej antewersji kości udowej są rzadkie. Nie ma związku między zwiększoną antewersją kości udowej a zwiększonym ryzykiem choroby zwyrodnieniowej stawów.
W połączeniu z niefizjologicznym skręceniem kości piszczelowej u pacjentów może wykształcić się ból kolana („miserable malalignment”).
Kliny do butów, szyny lub inne wkładki są nieskuteczne.
Zakazywanie dzieciom przyjmowania tzw. pozycji „W” nie zmienia przebiegu fizjologicznego.
Jest to jedyne leczenie, które może zmniejszyć antewersję kości udowej.
Ze względu na samoistną korekcję, a także wysoki wskaźnik powikłań chirurgicznych osteotomii derotacyjnej kości udowej, zabieg ten nie jest ogólnie zalecany.
Leczenie chirurgiczne jest zastrzeżone dla dzieci w wieku powyżej 11 lat, które skarżą się na deformacje czynnościowe lub kosmetyczne i mają antewersję kości udowej powyżej 50 stopni (mierzoną radiologicznie) oraz rotację wewnętrzną biodra powyżej 80 stopni.
Zalecenia dla pacjentek
Nie są konieczne.
W niektórych przypadkach zaleca się, aby dzieci nie siedziały w tak zwanej odwróconej pozycji ze skrzyżowanymi nogami, ale wydaje się, że ma to niewielki wpływ na dalszy rozwój.
jednostronnej lub asymetrycznej rotacji wewnętrznej. Czy istnieje może towarzyszące zaburzenie neurologiczne?
Dzieci w wieku ≥ 8 lat z ograniczającym aktywność lub kosmetycznie nieakceptowalnym chodem z rotacją do wewnątrz spowodowanym wewnętrznym skrętem kości piszczelowej
Dzieci w wieku ≥ 11 lat z ograniczającym aktywność lub kosmetycznie nieakceptowalnym chodem z rotacją do wewnątrz z powodu zwiększonego przodopochylenia kości udowej, które nie przebiega zgodnie z oczekiwanym fizjologicznym przebiegiem. Na przykład zwiększone przodopochylenie kości udowej, które postępuje po ukończeniu 5 lub 6 roku życia.
Przebieg, powikłania i rokowanie
przebieg
W przypadku trzech częstych przyczyn chodu z rotacją do wewnątrz, przebieg jest opóźniony w czasie.
powikłania
Nie ma innych zaburzeń bólowych ani urazów powstałych wskutek przeciążenia, które można by wiarygodnie powiązać ze zwiększoną antewersją kości udowej.
Rokowania
Rokowanie jest dobre.
Chociaż rotacja do wewnątrz nie znika całkowicie, zwykle nie dochodzi do dysfunkcji.
Dalsze postępowanie
Oddramatyzowanie, uspokojenie
Rutynowe kontrole nie są wskazane.
możliwe kontrola przodopochylenia w przypadku wyraźnego chodu z rotacją wewnętrzną w okresie dojrzewania.
Chód do wewnątrz Stopy obrócone do wewnątrz Chód obrócony do wewnątrz Chód na palcach/in-toing Błąd rotacji Wariant rotacji Kątowanie śródstopia Przywiedzenie śródstopia Skręt przyśrodkowy kości piszczelowej Antewersja kości udowej Osteotomia derotacyjna kości udowej Patologiczna antetorsja szyjki kości udowej Błąd rotacji uda lub podudzia Porażenie spastyczne Stopa końsko-szpotawa, Stopa wydrążona Chód wewnętrzny
Definicja:Chód z rotacją wewnętrzną to wariant rotacji kończyny dolnej, w którym stopy lub palce skierowane są podczas chodzenia do wewnątrz w kierunku linii środkowej.