Digoksyna

Zakres referencyjny

Jednostka stosowana: ng/ml, jednostka SI: nmol/l

• 1 ng/ml= 1,28 nmol/l
• 1 nmol/l = 0,78 ng/ml

Dla obu płci:

• 0,8– - 2,0 ng/ml (1,0–2,6 nmol/l)   (zakres terapeutyczny) 

Wskazania

• DalszeProwadzenie postępowanieterapii imonitorowanej ocenaw trakcie leczenia digoksyną
• PodejrzeniePrzy podejrzeniu zatrucia digoksyną

Pobieranie próbek i źródła błędów

• Surowica, 500 mcl
• Metoda: ECLIA
• Pobieranie próbek krwi 8–24 godziny po przyjęciu ostatniej dawki doustnej

Ocena wyników badań histopatologicznych

• Interpretacja poziomu digoksyny powinna być dokonywana wyłącznie w kontekście obrazu klinicznego.
• Okres półtrwania w fazie eliminacji ok. 1–2 dni
• Digoksyna jest eliminowana drogą nerkową
• U pacjentów leczonych wysokimi dawkami biotyny (>> 5 mg/dobę) próbkę należy pobrać co najmniej 8 godzin po zażyciuprzyjęciu ostatniej dawki, ponieważ wysokie dawki biotyny mogą zakłócać oznaczanie digoksynydigitoksyny.

Ocena wyników badań laboratoryjnych

• Digoksyna jest wydalana w 60 - 80% przez nerki, jej okres półtrwania wynosi 30 - 36h.
• Objawy toksyczne mogą wystąpić po przyjęciu dawki 2mg, dawka śmiertlena wynosi 10mg. 
• Zwiększenie stężenia digoksyny we krwi może być spowodowane:
  • jednoczesnym przyjmowaniem niektorych leków, np. werapamilu, flekainidu, antagonistów wapnia, ACEI, propafenonu, spironolaktonu, amiodaronu, niektórych antybiotyków (erytromycyna, tetracyklina).
  • przedawkowaniem
• Zmniejszenie stężenia werapamilu we krwi może być spowodowane: 
  • jednoczesneym przyjmowaniem niektórych leków, np. leków zobojętniających kwas żołądkowy, cholestyraminy, sulfasalazyny, neomycyny, metoklopramidu.