Zatrucie roślinami

Jak dochodzi do zatruć roślinami?

Istnieje wiele obcych i rodzimych gatunków roślin, których liście, owoce, kwiaty lub korzenie są trujące. Zwłaszcza małe dzieci wkładają do buzi wszystko, a więc także i rośliny z własnego ogródka lub zerwane podczas spaceru w parku czy lesie. Ponieważ wiele trujących roślin jest niesmacznych, na szczęście zwykle szybko je wypluwają.

Starsze dzieci i dorośli mogą spożyć trującą roślinę przez pomyłkę (np. konwalie zamiast jadalnego czosnku niedźwiedziego), „lecząc się” samodzielnie ziołami lub w zamiarze samobójczym.

Niektórzy palą trujące części roślin lub przyrządzają z nich napary. Ponadto zatruć się można także poprzez kontakt rośliny ze skórą lub oczami.

Częstotliwość występowania

• Przypadki zatruć roślinami są częste.
• Szczególnie dzieci w wieku od 1. do 6. roku życia mogą wkładać do buzi trujące rośliny, które wyglądają jak jadalne owoce czy jagody.
• Zatrucia roślinami stanowiące zagrożenie dla życia są w Europie stosunkowo rzadkie.
  • Dzieci zjadają zazwyczaj tylko niewielkie ilości.
  • Dorośli, którzy zbierają błędnie rozpoznane rośliny lub przygotowują z nich napary czy wyciągi, spożywają czasami duże lub bardzo duże ilości.

Objawy i ryzyko zatrucia

Większość zatruć objawia się bólem brzucha, biegunką i nudnościami/wymiotowaniem; może również wystąpić przyspieszone bicie serca, zaburzenia krążenia, zaburzenia widzenia, omamy i inne dolegliwości.

Niektóre toksyny roślinne są groźne dla życia! W takich przypadkach konieczna jest natychmiastowa pomoc lekarska.

Ryzyko zatrucia zależy od wielu czynników, np. :

• Stężenie toksyny w spożytych częściach rośliny (w przypadku pokrzyku wilczej jagody najwyższe stężenie toksyny jest w owocach, zimowita jesiennego w nasionach, cisa w igłach, ciemiężycy białej w korzeniach).
• Ilość spożytej substancji toksycznej
• Wiek (dzieci i osoby starsze są szczególnie zagrożone).
• Choroby współistniejące (np. przewlekłe zaburzenia czynności nerek lub wątroby)
• Jak trucizna dostała się do organizmu (została zjedzona, wypalona, przez kontakt ze skórą itp.)?

Roślinę trzeba bardzo jak najdokładniej zidentyfikować (dokumentacja fotograficzna)!

Najczęstsze rodzime rośliny trujące

• Tojad (Aconitum napellus), inaczej wilcze ziele, to najbardziej trująca roślina w Europie.

• Pokrzyk wilcza jagoda (Atropa belladonna)

• Brugmansja (Brugmansia spec.)

• Szalej jadowity (Cicuta virosa)

• Zimowit jesienny (Colchicum autumnale)

• Szczwół plamisty (Conium maculatum)

• Bieluń dziędzierzawa (Datura stramonium)

• Lulek czarny (Hyoscyamus niger)

• Rącznik pospolity (Ricinus communis)

• Ciemiężyca biała (Veratrum album)

• Naparstnica purpurowa (Digitalis purpurea)

• Cis pospolity (Taxus baccata)

• Wawrzynek wilczełyko (Daphne mezerum): wszystkie części tej rośliny są bardzo trujące.

• Konwalia majowa (Convallaria majalis)

Leczenie

• Jeśli pewne jest (zostało to potwierdzone przez lekarza), że spożyte zostały nietrujące albo tylko lekko trujące części rośliny albo że było ich niewiele, zwykle nie trzeba podejmować żadnych dalszych działań.
• Osoby, które nie wykazują żadnych objawów po ewentualnym spożyciu roślin trujących, powinny przez kilka godzin pozostawać pod nadzorem lekarza.

Pierwsza pomoc

• Nie starać się wywołać wymiotowania ani nie podawać słonej wody do picia.
• Uniemożliwić dalsze przyjmowanie trującej substancji (np. usunąć z ust części rośliny).
• Osoba przytomna: dać do picia wodę, sok lub herbatę (nie mleko!).
• Skontaktować się z gabinetem lekarza rodzinnego, postępować zgodnie z zaleceniami.
• Zachować roślinę bądź jej części do identyfikacji, najlepiej całą gałązkę; ewentualnie sfotografować jak najwięcej części rośliny.
• W przypadku wystąpienia ciężkich objawów wezwać pogotowie!

Leczenie farmakologiczne

• W przypadkach umiarkowanego lub niejasnego/nieznanego zatrucia zaleca się podanie węgla aktywnego.
• W przypadku niektórych trujących roślin dostępne jest antidotum:
  • fizostygmina (np. w przypadku zatrucia brugmansją, bieluniem dziędzierzawą, pokrzykiem wilczą jagodą)
  • Przeciwciała naparstnicy (w przypadku zatrucia roślinnymi glikozydami nasercowymi z naparstnicy)

Leczenie w szpitalu

• W niektórych przypadkach konieczne może być przywrócenie równowagi wodnej i elektrolitowej przez podanie płynów (wlew), ponieważ biegunka i wymiotowanie powodują utratę dużej ilości płynów.
• W razie potrzeby podaje się środki przeciwbólowe.
• Jeśli zatrucie zagraża życiu, konieczne może być płukanie żołądka, a w przypadku duszności — kontrolowana wentylacja.
• W razie potrzeby wykonuje się hemodializę (oczyszczanie krwi).

Zapobieganie

• Należy zadbać, by w ogrodzie nie było trujących roślin, zwłaszcza jeśli w domu są małe dzieci. Należy zadbać o to, by trujące rośliny były poza zasięgiem dzieci.
• Pokazać dzieciom trujące rośliny i opowiedzieć o nich.
• Kupując rośliny, należy zapytać o ich toksyczność.
• Przed zjedzeniem rośliny lub przygotowaniem naparu należy dokładnie ją sprawdzić (np. charakterystyczna woń czosnku niedźwiedziego a woń konwalii).

Rokowania

• Rokowanie zależy od różnych czynników, takich jak np. ilość i części roślin, a także ich gatunek.

Dodatkowe informacje

• Zatrucia roślinami — informacje dla lekarzy

Autor

• Ulrike Boos, redaktor Deximed, Freiburg

Giftige Pflanzen; Giftpflanzen; Pflanzenvergiftung

Zatrucie roślinami

document-information document-nav document-tools

Istnieje wiele obcych i rodzimych gatunków roślin, których liście, owoce, kwiaty lub korzenie są trujące. Zwłaszcza małe dzieci wkładają do buzi wszystko, a więc także i rośliny z własnego ogródka lub zerwane podczas spaceru w parku czy lesie. Ponieważ wiele trujących roślin jest niesmacznych, na szczęście zwykle szybko je wypluwają.

Pierwsza pomoc/Nagłe wypadki

Zatrucie roślinami

/link/5b8d503657434b8abe4f330b9684a015.aspx

/link/5b8d503657434b8abe4f330b9684a015.aspx

zatrucie-roslinami

SitePublic

Zatrucie roślinami

K.Reinhardt@gesinform.de

Kj.Reinhardt@gesinformmroz@konsylium24.de (patched by linkmapper)pl

pl

pl

pl