Zakres referencyjny

Jednostka stosowana: ng/ml, μg/l

Kobiety:

• 30 - 200 μg/l

Mężczyźni:

• 30 - 400 μg/l

Wskazania

• Diagnostyka różnicowa niedokrwistości, zwłaszcza niedokrwistości z niedoboru żelaza
• Kontrola terapii suplementacyjnej żelaza
• Podejrzenie przeciążenia żelazem
• Kontrola terapii deferoksaminą
• Podejrzenie prelatentnego/utajonego niedoboru żelaza (np. u pacjentów z niewydolnością serca, którzy pomimo optymalnego leczenia choorby podstawoeej nadal prezentują nasilone objawy)

Pobieranie próbek i źródła błędów

• Surowica
• Należy unikać hemolizy próbki, ponieważ w jej przypadku ferrytyna może być uwalniana z erytrocytów i prowadzić do fałszywie wysokich wartości poziomu ferrytyny.

Ocena wyników badań laboratoryjnych

Podwyższone stężenie ferrytyny:

• Przeciążenie żelazem (pierwotna lub wtórna hemochromatoza, np. po częstych transfuzjach krwi, hemoglobinopatia).
• Ferrytyna jest białkiem ostrej fazy - stany zapalne i infekcje
• Czynnościowy niedobór żelaza (niedokrwistość w przebigu chorób przewlekłych, niedokrwistość w przebiegu choroby nerek)
• Choroby wątroby
• Przewlekła choroba nerek

Obniżone stężenie ferrytyny:

• Niedobór żelaza
  • Wartości ferrytyny w surowicy < 10-15 mcg/l są uważane za wskaźnik niedoboru żelaza, ze współistniejącą niedokrwistością lub bez niej.
  • Sportowcy wyczynowi mają niższy poziom ferrytyny (bez niedoboru żelaza) w porównaniu z osobami nie trenującymi. W takich przypadkach przydatne może być oznaczenie np. rozpuszczalnego receptora transferyny (sTfr).

Dalsza diagnostyka i dalsze postępowanie

• Oznaczenie poziomu wysycenia transferyny, poziomu transferyny, zdolności wiązania żelaza