Łupież różowy Giberta

Streszczenie

  • Definicja: Samoograniczająca się, zapalna choroba skóry prawdopodobnie wywoływana przez endogenną reaktywację ludzkiego wirusa opryszczki.
  • Epidemiologia: Zapadalność około 0,5–2% populacji, z podobną częstością u obu płci, głównie u młodych pacjentów w wieku od 10 do 35 lat.
  • Objawy: Zwykle bezobjawowa pierwotna plama medalionowata („blaszka macierzysta”) na tułowiu, barwy bladoróżowej; po 1–2 tygodniach pojawia się uogólniona wysypka na tułowiu i proksymalnych częściach kończyn.
  • Badanie fizykalne: Początkowo ciemnoróżowa lub czerwona, owalna, łuszcząca się pierwotna plama medalionowata o średnicy 2–10 cm, z czasem tworzenie się wielu mniejszych rumieni o niewyraźnych krawędziach z łuszczeniem się na obwodzie. 
  • Diagnostyka: Rozpoznanie na podstawie objawów klinicznych.
  • Leczenie: Zazwyczaj nie jest konieczne. W przypadku świądu w razie potrzeby stosowane mogą być leki przeciwhistaminowe oraz glikokortykosteroidy miejscowe.

Informacje ogólne

Definicja

  • Synonim: łupież różowy.
  • Samoograniczająca się dermatoza zapalna o łagodnym przebiegu, prawdopodobnie pochodzenia wirusowego, z typowym obrazem klinicznym, która zwykle mija w ciągu 4–6 tygodni.
    • Początkowo pierwotna plama medalionowata rumieniowo-złuszczająca, powiększająca się odśrodkowo i kilka tygodni później wysypka rumieniowa na tułowiu i proksymalnych częściach kończyn.

Epidemiologia

  • Zapadalność1
    • Choroba występuje u ok. 0,5–2% populacji.
    • Częściej wiosną i jesienią.
  • Wiek i płeć
    • Zwykle między 10. a 35. rokiem życia u zdrowych pacjentów, również u dzieci i osób starszych.2
    • Częstość zachorowań podobna u obu płci.

Etiologia i patogeneza

  • Przyjmuje się, że przyczyną jest endogenna reaktywacja infekcji ludzkim wirusem opryszczki typu 6 (HHV–6) lub typu 7 (HHV–7).
  • Opisano związek także z innymi wirusami.
  • Istnieje możliwy związek rozwoju choroby z przyjęciem leków i szczepionek, takich jak np.:2
    • Sole złota, barbiturany, kaptopryl, ketotifen, klonidyna, metronidazol, bizmut lub NLPZ.
    • Po szczepieniu przeciwko pneumokokom, grypie (H1N1), wirusowemu zapaleniu wątroby typu B błonicy czy ospie.
    • Możliwe również wystąpienie łupieżu różowego Giberta po szczepieniu przeciwko COVID–19 szczepionkami mRNA.3

Czynniki predysponujące

  • Obniżona odporność.1
  • Ciąża.1
  • Stres.
  • Leki.

ICD–10

  • L42 Łupież różowy.

Diagnostyka

Kryteria diagnostyczne

  • Diagnostyka kliniczna 

Diagnostyka różnicowa

Wywiad 

  • Występowanie najczęściej bezobjawowej osutki u młodych, zdrowych pacjentów.
    • Mogą wystąpić objawy zwiastujące, takie jak osłabienie, ból głowy, nudności, utrata apetytu, dreszcze, bóle stawów oraz nieznacznie podwyższona temperatura.
  • Czasami wcześniej pojawia się infekcja dróg oddechowych.1

Badanie fizykalne

Pierwotna plama medalionowata w łupieżu różowym. Występuje przed uogólnioną wysypką skórną i często jest zajmuje większy obszar oraz jest bardziej nasilona niż inne wykwity.
Pierwotna plama medalionowata w łupieżu różowym
  • Początek z pierwotnymi plamami medalionowatymi (synonimy: tache mère, herald patch, blaszka macierzysta).
    • Blado- lub ciemnoróżowa lub czerwona, łuszcząca się obwodowo i powiększająca odśrodkowo blaszka, prawie zawsze zlokalizowana na tułowiu.
    • Owalna, o średnicy 2–10 cm.
  • Późniejsza wysypka
    • Od kilku dni do tygodni po pojawieniu się blaszki macierzystej.
    • Wysiew licznych, rozsianych, symetrycznych, drobnych (średnica 0,5–2 cm) wykwitów zlokalizowanych głównie na tułowiu i proksymalnych częściach kończyn.
      • Rzadko dochodzi do zajęcia również przedramion i podudzi.
      • Twarz prawie zawsze jest wolna od objawów, zmiany często widoczne są na szyi.
        Łupież różowy. Na tułowiu najdłuższa linia średnicy wysypek przebiega równolegle do żeber w kierunku wzdłużnym skóry, co zwykle łatwo zauważyć z niewielkiej odległości.
        Łupież różowy Giberta
      • Możliwe są również zmiany błony śluzowej gardła.

Pozostałe badania uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego

  • Rozpoznanie ustala się na podstawie wywiadu lekarskiego oraz charakterystycznego obrazu klinicznego, inne badania nie są konieczne.

Wskazania do wystawienia skierowania

  • W przypadku niepewności co do rozpoznania lub nasilonych objawów wskazane skierowanie do poradni dermatologicznej.
  • Diagnostyka różnicowa:1
    • Grzybica skóry gładkiej
      • Pobranie zeskrobiny do badania mikroskopowego i wymaz do posiewu mikrobiologicznego.
    • Kiła drugiego okresu: podobieństwo kształtu ognisk i lokalizacji, blaszka macierzysta nie występuje, zmiany mogą zajmować dłonie i stopy, obecność limfadenopatii.
      • Zaleca się wykonanie badań serologicznych w kierunku kiły. 

Leczenie

Ogólne informacje o leczeniu

  • Leczenie zazwyczaj nie jest konieczne, gdyż choroba ustępuje samoistnie.
  • Unikanie czynników drażniących
    • Nadmierne pocenie się, promieniowanie słoneczne, obcisłe i wełniane ubrania, maści o dużej zawartości tłuszczu, mydło.1
  • Informowanie pacjentów o łagodnym charakterze choroby i jej samoograniczającym się przebiegu.

Farmakoterapia

  • W przypadku silnego świądu w razie potrzeby doustne leki przeciwhistaminowe, na przykład lewocetyryzyna 5 mg 1 raz na dobę.
  • Miejscowe stosowanie glikokortykosteroidów w przypadku świądu lub wyprysku wtórnego.
    • Na zmienione chorobowo miejsca na skórze nakładać cienką warstwę np. kremu z hydrokortyzonem 0,1% 1 raz na dobę; u dzieci i młodzieży na maksymalnie 10% powierzchni ciała.
  • Leczenie ogólnoustrojowe jest wskazane rzadko, ponieważ choroba ustępuje samoistnie.
    • W literaturze istnieją pojedyncze doniesienia o skuteczności zastosowania acyklowiru (stosowanie poza zarejestrowanymi wskazaniami, off label) oraz ogólnoustrojowych glikokortykosteroidów (off label) w celu szybszego ustępowania zmian i znacznej redukcji świądu, choć zawsze należy brać pod uwagę ryzyko wystąpienia działań niepożądanych tych leków.4

Przebieg, powikłania i rokowanie

Przebieg

  • Zazwyczaj pierwotna plama medalionowata pojawia się na 1–2 tygodnie przed wysypką uogólnioną.
    • Choroba ma charakter samoograniczający się.
    • Ustępuje po 4–6 tygodniach, najczęściej nie pozostawiając śladów.
    • U nielicznych pacjentów zmiany skórne mogą utrzymywać się nawet przez 3–4 miesiące z pozostawieniem przebarwień lub odbarwień.
    • Przebycie choroby powoduje zwykle trwałą odporność.

Powikłania

  • Według niektórych autorów, łupież różowy pojawiający się do 15. tygodnia ciąży może być przyczyną podwyższonego ryzyka poronienia.5
    • Zapobiegawczo kobiety w ciąży powinny do 15. tygodnia ciąży unikać kontaktu z osobami chorymi na łupież różowy. W przypadku zdiagnozowania łupieżu różowego w tej grupie pacjentek, istotna jest konsultacja ginekologiczna.
    • Brak podwyższonego ryzyka na późniejszych etapach ciąży w porównaniu ze zdrową populacją.
  • Po ustąpieniu rumienia może pozostać przejściowa hiperpigmentacja.

Rokowanie

  • Bardzo dobre, zazwyczaj z wyzdrowieniem w ciągu kilku tygodni bez konsekwencji zdrowotnych.
    • Nawroty pojawiają się w mniej niż 3% przypadków.6

Informacje dla pacjentów

Edukacja pacjenta

  • Choroba ustępuje samoistnie.
  • Pocenie się, gorące prysznice, kąpiele lub stosowanie mydła mogą spowodować nasilenie dolegliwości związanych z wysypką i świądem.
  • Należy unikać przesuszania skóry.
    • Zaleca się intensywne natłuszczanie ciała emolientami.

Materiały edukacyjne dla pacjentów

Ilustracje

Pierwotna plama medalionowata w łupieżu różowym
Pierwotna plama medalionowata w łupieżu różowym
Łupież różowy: Na tułowiu układ zmian przypomina wzór drzewka bożonarodzeniowego: oś wykwitów przebiega wzdłuż linii rozszczepów skórnych – linii Langera.
Łagodny łupież różowy
Łupież różowy Giberta

Źródła

Piśmiennictwo

  • Jabłońska S., Majewski S.  Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Warszawa: PZWL, 2013, ISBN: 9788320047073.
  • Drago F. et al. Pityriasis Rosea: A Comprehensive Classification. Dermatology 2016;232(4):431-7, PubMed
  1. Schwartz R.A. Pityriasis rosea, Medscape, listopad 2021, emedicine.medscape.com
  2. Stulberg D.L., Wolfrey J. Pityriasis rosea, Am Fam Physician 2004; 69: 87-92, PubMed
  3. Cyrenne B.M., Al-Mohammedi F., DeKoven J.G., et al. Pityriasis rosea‐like eruptions following vaccination with BNT162b2 mRNA COVID‐19 Vaccine, J Eur Acad Dermatol Venereol 2021. www.ncbi.nlm.nih.gov
  4. Ganguly S. A Randomized, Double-blind, Placebo-Controlled Study of Efficacy of Oral Acyclovir in the Treatment of Pityriasis Rosea,  J Clin Diagn Res 2014, 8(5): 1-4. Pubmed
  5. Monastirli A. et al. Gestational Pityriasis Rosea: Suggestions for Approaching Affected Pregnant Women, Acta Dermatovenerol Croat, 24: 312-3, 2016. PubMed
  6. Chuh A., Chan H., Zawar V. Pityriasis rosea - evidence for and against an infectious aetiology, Epidemiol Infect 2004, 132: 381-90. PubMed

Opracowanie

  • Joanna Dąbrowska-Juszczak (recenzent)
  • Katarzyna Nessler (recenzent)
  • Adam Windak (redaktor)
  • Lino Witte (recenzent/redaktor)

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit