Ostry uraz stawu, skręcenie

Tak zwany schemat RICE określa działania, które należy podjąć w przypadku urazów mięśni i stawów w celu ograniczenia stopnia uszkodzenia.

Co to jest skręcenie stawu?

Skręcenie (w języku medycznym distorsio) jest wynikiem nadmiernego naciągnięcia, naderwania lub całkowitego rozerwania więzadeł stawowych. Więzadła pełnią kluczową rolę w stabilizacji stawu, łącząc kości i umożliwiając kontrolowanie ruchu w stawie. Uszkodzenie tych struktur prowadzi do utraty stabilności stawu, bólu i obrzęku.

Przyczyny i czynniki ryzyka

Skręcenie najczęściej występuje w wyniku urazu mechanicznego, na przykład:

  • Zatrzymanie ruchu w niewłaściwej pozycji (np. wykręcenie stopy, potknięcie się)
  • Nagłe skręcenie lub wygięcie stawu (np. podczas uprawiania sportów, szczególnie w dyscyplinach wymagających zmiennego obciążenia i szybkości ruchów, jak piłka nożna, koszykówka, narciarstwo czy skoki narciarskie).
  • Upadki – często związane z próbą amortyzowania upadku przy rękach, jak ma to miejsce w przypadku skręceń nadgarstka lub palców rąk.

Objawy skręcenia stawu

Do typowych objawów skręcenia należą:

  • Ból – zazwyczaj pojawia się bezpośrednio po urazie i jest szczególnie intensywny przy próbach ruchu w uszkodzonym stawie.
  • Obrzęk – staw może szybko napełniać się płynem, co powoduje jego powiększenie.
  • Zasinienie (siniak) – w wyniku uszkodzenia naczyń krwionośnych w obrębie stawu może pojawić się zasinienie.
  • Ograniczenie ruchomości – ból i obrzęk mogą powodować utrudniony ruch w stawie.

Objawy mogą różnić się w zależności od stopnia uszkodzenia więzadeł, które mogą być nadwyrężone, naderwane lub całkowicie rozerwane. Zazwyczaj przy najcięższych skręceniach staw staje się niestabilny i trudny do poruszenia.

Diagnostyka skręcenia stawu

Rozpoznanie skręcenia stawu zazwyczaj jest stawiane na podstawie wywiadu lekarskiego oraz badania fizykalnego, które pozwalają ocenić zakres ruchomości, obecność bólu oraz uszkodzenie więzadeł. Obrazowanie takie jak USG może pomóc w ocenie stanu tkanek miękkich (więzadeł), a także w wykluczeniu innych urazów, jak złamanie kości. Rezonans magnetyczny (RM) jest stosowany w przypadku podejrzenia poważniejszych uszkodzeń więzadeł lub towarzyszących uszkodzeń chrząstki stawowej. W przypadku podejrzenia złamania, zdjęcie rentgenowskie jest podstawowym badaniem diagnostycznym.

Leczenie skręcenia stawu

Leczenie skręceń stawu zwykle jest zachowawcze i ma na celu zmniejszenie bólu, obrzęku oraz przywrócenie pełnej ruchomości w stawie. Składa się z kilku etapów:

Schemat RICE

W pierwszych 2–4 dniach po urazie należy stosować zasadę RICE, która obejmuje:

  • R (Rest) – odpoczynek: Kontuzjowany staw powinien być unieruchomiony w odciążeniu, aby zapobiec dalszym urazom.
  • I (Ice) – lód: Schładzanie stawu zmniejsza obrzęk i ból. Lód należy zawinąć w ręcznik lub ściereczkę, aby uniknąć bezpośredniego kontaktu z skórą.
  • C (Compression) – ucisk: Należy założyć opatrunek uciskowy lub bandaż elastyczny, aby ograniczyć obrzęk.
  • E (Elevation) – uniesienie: Staw powinien być uniesiony powyżej poziomu serca, aby wspomóc odpływ płynów i zmniejszyć obrzęk.

Stabilizacja i rehabilitacja

Po fazie ostrych objawów, stabilizacja stawu za pomocą szyn, opasek elastycznych lub innych aparatów ortopedycznych jest kluczowa przez 3–5 tygodni, w zależności od stopnia urazu. W tym czasie można stopniowo zacząć obciążać staw, unikając jednak dużych przeciążeń.

Fizjoterapia jest integralnym elementem leczenia i rekonwalescencji, szczególnie w przypadku uszkodzeń więzadeł. Regularne ćwiczenia, rozciąganie oraz wzmacnianie mięśni wokół stawu pozwala przywrócić pełną funkcjonalność stawu.

Leki

W fazie ostrych objawów mogą być stosowane leki przeciwbólowe i przeciwzapalne (np. NLPZ), zarówno dostępne bez recepty, jak i te na receptę, w zależności od nasilenia objawów.

Operacja

Leczenie operacyjne jest rzadko wymagane, ale może być konieczne w przypadkach, gdzie więzadła są całkowicie rozerwane lub leczenie zachowawcze nie przynosi rezultatów. Operacja ma na celu odbudowę uszkodzonej struktury stawowej. Może być wymagane w szczególnych przypadkach, np. przy zerwaniu więzadeł w dużych stawach, jak kolano, gdzie stabilność stawu jest kluczowa.

Rokowanie

Większość pacjentów, którzy przestrzegają zasad leczenia, odzyskuje pełną sprawność w okresie od kilku tygodni do kilku miesięcy, w zależności od lokalizacji urazu i jego ciężkości. W przypadku skręceń o mniejszym stopniu nasilenia, około 80% pacjentów wraca do pełnej aktywności po 6 tygodniach. Czasami jednak mogą wystąpić problemy z przewlekłą niestabilnością stawu (szczególnie po zerwaniu więzadła pobocznego), co może wymagać długotrwałej rehabilitacji.

Podsumowanie

Skręcenie stawu to powszechny uraz, który może przydarzyć się każdemu, niezależnie od aktywności fizycznej. Wczesna diagnostyka, odpowiednie leczenie i rehabilitacja są kluczem do szybkiego powrotu do zdrowia i minimalizowania ryzyka powikłań. Odpowiednia opieka, unikanie przeciążeń oraz wzmacnianie stawu po urazie pozwala na pełne odzyskanie sprawności i powrót do codziennych aktywności.

Dodatkowe informacje

Autorzy

  • Kalina van der Bend, lekarz (recenzent)
  • Markus Plank, mgr, dziennikarz medyczny i naukowy, Wiedeń

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit

References

Based on professional document Ostre urazy stawu skokowego. References are shown below.

  1. Young CC. Ankle Sprain. Medscape, last updated Jan 14, 2019. emedicine.medscape.com
  2. Molis MA. Talofibular ligament injury. Medscape, last updated Apr 20, 2018. emedicine.medscape.com
  3. Wolfe MW, Uhl TL, Mattacola CG, McCluskey LC. Management of ankle sprains. Am Fam Physician 2001; 63: 93-104. American Family Physician
  4. van den Bekerom MP, Kerkhoffs GM, McCollum GA, Calder JD, van Dijk CN. Management of acute lateral ankle ligament injury in the athlete. Knee Surg Sports Traumatol Arthrosc. 2013 Jun. 21 (6): 1390-5. www.ncbi.nlm.nih.gov
  5. Fong DT, Hong Y, Chan LK, et al. A systematic review on ankle injury and ankle sprain in sports. Sports Med 2007; 37(1): 73-94. www.ncbi.nlm.nih.gov
  6. Sujitkumar P, Hadfield JM, Yates DW. Sprain or fracture? An analysis of 2000 ankle injuries. Arch Emerg Med 1986; 3: 101-6. PubMed
  7. Waterman BR, Owens BD, Davey S, Zacchilli MA, Belmont PJ Jr. The epidemiology of ankle sprains in the United States. J Bone Joint Surg Am 2010; 92: 2279-84. PubMed
  8. Waterman BR, Owens BD, Davey S, et al. The epidemiology of ankle sprains in the United States. J Bone Joint Surg Am 2010; 92(13): 2279-84. www.ncbi.nlm.nih.gov
  9. Broström L. Sprained ankles. V. Treatment and prognosis in recent ligament ruptures. Acta Chir Scand 1966; 132(5): 537-50. www.ncbi.nlm.nih.gov
  10. Haraguchi N, Toga H, Shiba N, et al. Avulsion fracture of the lateral ankle ligament complex in severe inversion injury: incidence and clinical outcome. Am J Sports Med 2007; 35(7): 1144-52. www.ncbi.nlm.nih.gov
  11. Tiemstra JD. Update on acute ankle sprains. Am Fam Physician 2012; 85: 1170-6. PubMed
  12. Karlsson J, Peterson L, Andre ́asson G, et al. The unstable ankle: a combined EMG and biomechanical modeling study. Journal of Applied Biomechanics 1992; 8(2): 129-44. doi.org
  13. Woods C, Hawkins R, Hulse M, et al. The Football Association Medical Research Programme: an audit of injuries in professional football: an analysis of ankle sprains. Br J Sports Med 2003; 37(3): 233-8. www.ncbi.nlm.nih.gov
  14. Willems TM1, Witvrouw E, Delbaere K. Intrinsic risk factors for inversion ankle sprains in male subjects: a prospective study. Am J Sports Med 2005; 33(3): 415-23. www.ncbi.nlm.nih.gov
  15. Vaseenon T, Gao Y, Phisitkul P. Comparison of two manual tests for ankle laxity due to rupture of the lateral ankle ligaments. Iowa Orthop J 2012; 32: 9-16. www.ncbi.nlm.nih.gov
  16. van Dijk CN, Lim LS, Bossuyt PM. Physical examination is sufficient for the diagnosis of sprained ankles. J Bone Joint Surg Br 1996; 78(6): 958-62. www.ncbi.nlm.nih.gov
  17. Oae K, Takao M, Uchio Y, et al. Evaluation of anterior talofibular ligament injury with stress radiography, ultrasonography and MR imaging. Skeletal Radiol 2010; 39(1): 41-7. www.ncbi.nlm.nih.gov
  18. Endele D, Jung C, Bauer G, et al. Value of MRI in diagnosing injuries after ankle sprains in children. Foot Ankle Int 2012; 33(12): 1063-8. www.ncbi.nlm.nih.gov
  19. Pihlajamäki H, Hietaniemi K, Paavola M, et al. Surgical versus functional treatment for acute ruptures of the lateral ligament complex of the ankle in young men: a randomized controlled trial. J Bone Joint Surg Am 2010; 92(14): 2367-74. www.ncbi.nlm.nih.gov
  20. Bleakley CM, O'Connor SR, Tully MA, et al. Effect of accelerated rehabilitation on function after ankle sprain: randomised controlled trial. BMJ 2010; 340.c1964. www.bmj.com
  21. Ridderikhof ML, Lirk P, Goddijn H, et al. Acetaminophen or nonsteroidal anti-inflammatory drugs in acute musculoskeletal trauma: A multicenter, double-blind, randomized, clinical trial. Ann Emerg Med 2017 Oct 13. pmid: 29033294 PubMed
  22. Derry S, Moore RA, Gaskell H, McIntyre M, Wiffen PJ. Topical NSAIDs for acute musculoskeletal pain in adults. Cochrane Database of Systematic Reviews 2015, Issue 6. Art. No.: CD007402. DOI: 10.1002/14651858.CD007402.pub3 DOI
  23. Lyrtzis C, Natsis K, Papadopoulos C, et al. Efficacy of paracetamol versus diclofenac for grade II ankle sprain. Foot Ankle Int 2011; 32: 571-5. PubMed
  24. Knop C, Knop C, Thermann H, et al. Treatment of recurrent desmorrhexis. Results of a prospective, randomized study. Der Unfallchirurg 1999; 102(1): 23-8. link.springer.com
  25. Winter T, Beck H, Walther A, et al. Influence of a proprioceptive training on functional ankle stability in young speed skaters - a prospective randomised study. J Sports Sci Med 2015; 33(8): 831-40. www.ncbi.nlm.nih.gov
  26. Hupperets MDW, Verhagen EALM, van Mechelen W. Effect of unsupervised home based proprioceptive training on recurrences of ankle sprain: randomised controlled trial. BMJ 2009; 339: b2684. BMJ (DOI)
  27. Grimm NL, Jacobs JC Jr, Kim J, et al. Ankle Injury Prevention Programs for Soccer Athletes Are Protective: A Level-I Meta-Analysis. J Bone Joint Surg Am 2016; 98(17): 1436-43. www.ncbi.nlm.nih.gov
  28. Chan KM, Karlson J . World Consensus Conference on Ankle Instabiliy. Hong Kong: ISAKOS, 2005.