Informacje ogólne
Definicja
- Singultus (czkawka) to mimowolny, gwałtowny skurcz przepony i zamknięcie fałdu głosowego z jednoczesną emisją charakterystycznego dźwięku.
- powtarzalny z częstotliwością 4–60 wystąpień na minutę1
- Zaangażowane są nerwy przeponowy i błędny, układ współczulny oraz pień mózgu.2
- Podział w zależności od przebiegu czasowego 1-6
- ostry napad czkawki: krótkotrwałe i samoograniczające się zjawisko
- czkawka uporczywa lub przewlekła: utrzymująca się powyżej 48 godzin
- czkawka oporna na leczenie: >1 miesiąc
- Uporczywa czkawka jest często objawem zaburzeń organicznych1.
Częstotliwość występowania
- Ostry, przemijający napad czkawki jest zjawiskiem bardzo częstym1,6.
- częściej występuje u dzieci niż u dorosłych
- Rzadko występuje uporczywa czkawka (singultus)
- Brak rzetelnych danych dotyczących częstotliwości występowania.
- Dolegliwość częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet (około 9:1).1
- Około 3% populacji uskarża się na nawracające czkawki6.
- W USA co roku z powodu czkawki do szpitali przyjmowanych jest 4000 osób1.
Etiologia i patogeneza
Patofizjologia
- Czkawka jest spowodowana podrażnieniem w przebiegu łuku odruchowego komponentów aferentnych, centralnych i eferentnych1-2,6.
- Przyczynami są np. zmiany miejscowe (zapalenie, nowotwór) lub zaburzenia ogólnoustrojowe (metaboliczne, spowodowane przyjmowaniem alkoholu lub leków)
- Zamknięcie głośni podczas czkawki jest odruchem obronnym1.
- Prowadzi ono do emisji charakterystycznego dźwięku.
- Zapobiega nadmiernej wentylacji płuc.
Łuk odruchowy2,6
- Komponenty aferentne
- nerw przeponowy
- nerw błędny
- układ współczulny klatki piersiowej (Th6-Th12)
- Komponenty centralne
- połączenie pnia mózgu i podwzgórza
- udział różnych jąder nerwów czaszkowych
- Komponenty eferentne
- nerw przeponowy (C3–C5): unerwienie przepony
- C5–C7: unerwienie mięśni szyjnych
- Th1–Th11: unerwienie mięśni żebrowych
- nerw wsteczny nerwu błędnego: unerwienie głośni
Zagadnienia diagnostyczne
- Ostry napad czkawki po kilku minutach zazwyczaj ulega samoograniczeniu1-2,6.
- Uporczywa czkawka jest objawem niespecyficznym, może jednak wskazywać na poważne choroby i wymaga dalszej diagnostyki1,6.
- diagnostyka interdyscyplinarna (choroby wewnętrzne, neurologia oraz laryngologia)
- Przyczyna po stronie przewodu pokarmowego w około 2/3 wszystkich przypadków2
- Objawy refluksu są częstą przyczyną oraz skutkiem czkawki 6.
- Następstwa uporczywej czkawki3
- znaczne ograniczenia w codziennym życiu (np. przyjmowanie pokarmów, interakcje społeczne, sen)6
- wyczerpanie i znużenie
- odwodnienie
- utrata masy ciała
- niedożywienie
- Często – pomimo pogłębionej diagnostyki – nie udaje się zidentyfikować przyczyny (czkawka idiopatyczna)6-7.
ICD-10
- F45 Zaburzenia występujące pod maską somatyczną
- F45.3 Zaburzenia wegetatywne występujące pod postacią somatyczną
- R06 Zaburzenia oddechu
- R06.6 Czkawka
Rozpoznania różnicowe
Samoograniczający się ostry napad czkawki
Częste przyczyny2-3,6
- Spożywanie posiłków w pośpiechu
- Połknięcie powietrza (aerofagia)
- Silne rozciągnięcie żołądka
- Alkohol
- Palenie tytoniu
- Pikantne potrawy
- Substancje chemiczne
- Nagłe zmiany temperatury
- Zimne napoje lub potrawy
- Napoje z zawartością kwasu węglowego
- Zmiana psychogenna (np. ekscytacja, stres)
Choroby przewodu pokarmowego
Choroba refluksowa żołądkowo-przełykowa
- Patrz artykuł Choroba refluksowa przełyku (GERD – gastroesophageal reflux disease).
- Definicja i przyczyna
- Choroba objawiająca się cofaniem (refluksem) treści żołądkowej/dwunastniczej do przełyku.
- Częstotliwość występowania
- około 10–25% dorosłej populacji
- najczęstsza przyczyna czkawki (około 2/3 wszystkich przypadków)2
- Objawy
Przepuklina rozworu przełykowego
- Patrz artykuł Przepuklina rozworu przełykowego.
- Definicja i przyczyna
- Wypchnięcie części żołądka przez otwór w przeponie do jamy klatki piersiowej
- Częstotliwość występowania
- często (chorobowość do 50%)
- Wzrasta wraz z wiekiem.
- Objawy
- zmienne w zależności od nasilenia, często brak objawów
- Charakterystyczne są objawy refluksu oraz dysfagia
- Podrażnienie przepony może prowadzić do napadu czkawki2,6.
Inne przyczyny gastroenterologiczne2,6
- Choroba wrzodowa
- Nowotwory złośliwe (np. rak przełyku)
- Ropnie (np. ropień podprzeponowy)
- Spleno- lub hepatomegalia
- Zapalenie trzustki
- Ostra niedrożność jelita (Ileus)
Choroby neurologiczne
Uszkodzenia centralne
- Definicja i przyczyny
- Do uporczywej czkawki mogą prowadzić różne zaburzenia, jeśli są umiejscowione wzdłuż przebiegu łuku odruchowego1-2,6.
- umiejscowienie1,6
- Rdzeń przedłużony, istota szara okołowodociągowa, jądro podwzgórza, jądra nerwu przeponowego, twór siatkowaty, podwzgórze, rdzeń kręgowy szyjny (C3–C5)
- przyczyny2-3,6
- Objawy
- Deficyty neurologiczne są zależne od choroby.
- Czkawka jako jedyny objaw poważnej choroby neurologicznej jest bardzo mało prawdopodobna6.
Choroba Parkinsona
- Patrz artykuł Choroba Parkinsona.
- Definicja i przyczyna
- postępująca, neurodegeneracyjna choroba o nieznanej etiologii
- Częstotliwość występowania
- chorobowość około 108–257/100 000 osób
- Objawy
- typowe objawy z akinezją, sztywnością, drżeniem, niestabilnością postawy
- 20% osób dotkniętych uskarża się na nawracające napady czkawki6.
Inne przyczyny
Zaburzenia metaboliczne2,6
Choroby laryngologiczne2,6
- Torbiele szyi
- Zapalenie gardła
- Zapalenie krtani
- Półpasiec
- Ciało obce
Choroby układu krążenia2,6
- Zawał serca (niedokrwienie mięśnia sercowego)
- Zapalenie osierdzia
- Zapalenie mięśnia sercowego
- Tętniak aorty
Choroby płuc2,6
Leki2,6
- Agoniści dopaminy
- Steroidy
- Barbiturany
- Benzodiazepiny
- Antybiotyki (np. makrolidy)
- Chemioterapia (w oparciu o platynę)
- Alfa-metylodopa
- Antagoniści receptora neurokininy 1 (NK1-RA)
Przyczyny jatrogenne2,6-7
- Intubacja
- Anestetyki
- Endoskopia
- Operacje w obrębie klatki piersiowej i jamy brzusznej
- Założenie centralnego dostępu naczyniowego (CVC)
Czkawka psychogenna2,6
- Patrz artykuł Zaburzenie występujące pod maską somatyczną.
- Definicja i przyczyna
- Czkawka może pojawić się w ramach zaburzeń konwersyjnych (dysocjacyjnych)2.
- najczęstsze przyczyny lub choroby współistniejące1-2,6
- ostra reakcja na stres
- zaburzenia lękowe
- zaburzenia dysocjacyjne
- zaburzenia osobowości
- Częstotliwość występowania
- brak danych dotyczących częstotliwości występowania
- Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn1.
Inne przyczyny6
Wywiad
- Początek, częstotliwość i czas trwania czkawki
- Czkawka pojawiająca się w nocy wskazuje na przyczynę organiczną.
- Objawy towarzyszące
- objawy ciśnienia czaszkowego (bóle głowy, wymioty, oszołomienie)
- deficyty neurologiczne (np. porażenie, zaburzenia widzenia, zaburzenia mowy)
- gorączka, duszności, bóle, napady drgawkowe
- Wcześniejsze choroby
- szczególnie układu krążenia, płuc, przewodu pokarmowego, neurologiczne1
- Urazy i obrażenia
- Zabiegi chirurgiczne
- Leki
Badanie przedmiotowe
- Badanie przedmiotowe oraz objawy chorób mogących stanowić przyczynę
- Badanie uszu, nosa, szyi i gardła
- Badanie klatki piersiowej i jamy brzusznej
- Wstępne badanie neurologiczne
Badania uzupełniające
- Diagnostyka laboratoryjna6
- m.in. morfologia, OB, CRP, glukoza, kreatynina, mocznik, elektrolity (Na, K, Ca), kwas moczowy
- Badania obrazowe i czynnościowe2,6
- EKG
- RTG klatki piersiowej
- TK (czaszka, szyja, klatka piersiowa, jama brzuszna) – niedostępne w POZ
- Gastroskopia
- Rezonans magnetyczny czaszki – niedostępne w POZ
- Manometria przełyku / pH-metria – niedostępne w POZ
- Punkcja lędźwiowa – niedostępne w POZ
- Badanie czynności płuc
- Bronchoskopia – niedostępne w POZ
Działania i zalecenia
Wskazania do skierowania do specjalisty/szpitala
- W przypadku często pojawiających się napadów czkawki obniżających jakość życia należy rozważyć skierowanie do specjalisty (gastroenterolog, neurolog, laryngolog), w zależności od podejrzewanej przyczyny i objawów towarzyszących.
- W przypadku uporczywej czkawki (>48 godzin) z ciężkimi zaburzeniami (przyjmowania pokarmów, snu) pacjenta należy skierować do szpitala w celu dalszej diagnostyki.
Ogólne informacje o leczeniu
- Ostry napad czkawki nie wymaga leczenia6.
- Uporczywą czkawkę należy leczyć2,6.
- znaczne ograniczenie jakości życia (przyjmowanie pokarmów, sen) oraz niebezpieczeństwo powikłań
- Należy dążyć do wykonania diagnostyki oraz leczenia przyczyn2,6.
- np. inhibitory pompy protonowej w przypadku choroby refluksowej przełyku
- w razie potrzeby jednoczesna próba leczenia objawowego
- Brak zaleceń terapeutycznych opartych na dowodach naukowych2
- Według metaanalizy Cochrane praktycznie nie istnieją badania naukowe dotyczące leczenia czkawki4.
Działania fizykalne
- Ogólnie rzecz biorąc nie badano, praktycznie brak dowodów6
- Stosowane, jeśli brak konkretnej przyczyny i leczenia
- zwykle tylko krótkotrwałe złagodzenie przy uporczywej czkawce
- Wdrożone działania1-2,6-7
- wstrzymanie oddechu
- manewr Valsalvy
- stan hiperkapnii osiągany oddychaniem do torebki
- stymulacja nosa i gardła
- szybkie wypicie zimnej wody
- ocet donosowo lub wąchanie amoniaku
- kichanie
- uciskanie gałek ocznych
- uciskanie tętnicy szyjnej
Leczenie farmakologiczne
- Możliwe leczenie w przypadku uporczywej czkawki (nieliczne dowody, poza wskazaniami)2-3,6:
- Baklofen 3 x 5–20 mg doustnie
- Gabapentyna 3 x 300–600 mg doustnie
- Chlorpromazyna 3 x 25–50 mg doustnie
- Karbamazepina 3 x 100–300 mg doustnie
- Metoklopramid 3 x 10 mg doustnie
- Haloperidol 3 x 1–4 mg doustnie
- Amitryptylina 1 x 10–25 mg doustnie
- Wyraźny profil działań niepożądanych substancji6
- Możliwe łączenie różnych leków2
- W przypadku braku poprawy szybkie zakończenie leczenia2
Leczenie niefarmakologiczne
- Opróżnianie zawartości żołądka (sonda żołądkowa)2
- Oddychanie CPAP6
- Znieczulenie tylnej ściany gardła
- Blokada lub częściowa resekcja nerwu przeponowego 2
- Stymulacja nerwu błędnego2,6
- Akupunktura2,4,6
- Psychoterapia behawioralna2,6
Informacje dla pacjentów
Informacje dla pacjentów w Deximed
Źródła
Piśmiennictwo
- Rouse S, Wodziak M. Intractable Hiccups. Curr Neurol Neurosci Rep. 2018;18(8):51. Published 2018 Jun 22. doi:10.1007/s11910-018-0856-0 doi.org
- Eisenächer A, Spiske J: Case report: persistent hiccups (singultus) as the presenting symptom of medullary cavernoma. Dtsch Arztebl Int 2011; 108(48): 822–6. www.aerzteblatt.de
- Chang FY, Lu CL. Hiccup: Mystery, Nature and Treatment. J Neurogastroenterol Motil. 2012;18:123–130. www.ncbi.nlm.nih.gov
- Moretto EN, Wee B, Wiffen PJ, et al. Interventions for treating persistent and intractable hiccups in adults. Cochrane Database Syst Rev. 2013;(1):CD008768. www.cochranelibrary.com
- Kohse EK, Hollmann MW, Bardenheuer HJ, Kessler J. Chronic Hiccups: An Underestimated Problem. Anesth Analg. 2017;125(4):1169-1183. doi:10.1213/ANE.0000000000002289 doi.org
- Steger M, Schneemann M, Fox M. Systemic review: the pathogenesis and pharmacological treatment of hiccups. Aliment Pharmacol Ther. 2015;42(9):1037-1050. doi:10.1111/apt.13374 doi.org
- Becker DE. Nausea, vomiting, and hiccups: a review of mechanisms and treatment. Anesth Prog. 2010 Winter;57(4):150-6; quiz 157. doi: 10.2344/0003-3006-57.4.150. www.ncbi.nlm.nih.gov
Autorzy
- Anna Gryko, Dr n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku (recenzent)
- Sławomir Chlabicz, Prof. dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku (redaktor)
- Jonas Klaus, lekarz neurolog, Hamburg