Martwicze zapalenie jelit (NEC)

Streszczenie

  • Definicja: Martwicze zapalenie jelit jest chorobą zapalną, która może występować w całym przewodzie pokarmowym w postaci rozsianej, ogniskowej lub ciągłej. Zwykle dotyczy wcześniaków i noworodków przebywających na oddziale intensywnej terapii.
  • Częstość występowania: Choroba występuje rzadko, ale jest jedną z najczęstszych ostrych chorób przewodu pokarmowego u bardzo wcześnie urodzonych i bardzo niedojrzałych noworodków. Zapadalność wynosi 1–5% u wcześniaków i do 15% u wcześniaków z bardzo niską masą urodzeniową.
  • Objawy: Apatia, zły stan ogólny, narastające trudności z oddychaniem.
  • Badanie fizykalne: Obraz niedrożności jelit; aspirowany materiał często zabarwiony żółcią, brzuch rozdęty i bolesny przy ucisku.,krew w stolcu.
  • Diagnostyka: Morfologia krwi z rozmazem i parametry stanu zapalnego. W szczególności należy ocenić wskaźniki krzepnięcia (koagulopatia ze zużycia - DIC) i glikemię. Należy monitorować wartość CRP. Zdjęcie przeglądowe jamy brzusznej może pokazywać obecność powietrza w ścianie jelita.
  • Leczenie: Głodówka, szeroki zgłębnik żołądkowy, leki przeciwbólowe. Wyrównanie zaburzeń równowagi elektrolitowej, hipo- i hiperglikemii. Ew. resekcja jelita.

Informacje ogólne

Definicja

  • Martwicze zapalenie jelit (necrotizing enterocolitis - NEC) jest chorobą zapalną, która może występować w całym przewodzie pokarmowym w postaci rozsianej, ogniskowej lub ciągłej.
  • Prawie zawsze dotyczy wcześniaków i noworodków przebywających na oddziale intensywnej terapii.
  • Większość przypadków występuje sporadycznie, ale odnotowano występowanie epidemiczne związane z zakażeniami bakteriami tlenowymi i beztlenowymi oraz wirusami.1
  • Choroba ta jest jedną z najczęstszych ostrych chorób przewodu pokarmowego u wcześniaków i przedwcześnie urodzonych z bardzo niską masą urodzeniową.2
  • Patogeneza nie została jednoznacznie wyjaśniona, rozpoznanie jest trudne, a leczenie złożone.
  • Choroba pojawia się dopiero po urodzeniu. Nie zaobserwowano jej w przypadku martwych urodzeń.
  • Martwicze zapalenie jelit rzadko występuje u noworodków urodzonych o czasie3 i zwykle jest spowodowane inną chorobą podstawową.4 Istnieją dowody na to, że patogeneza choroby jest inna u noworodków urodzonych o czasie niż u wcześniaków.5

Występowanie

  • Choroba występuje głównie u wcześniaków, we wczesnym okresie noworodkowym.
  • Z uwagi na rosnącą ilość porodów przedwczesnych, obserwuje się rosnącą częstość występowania martwiczego zapalenia jelit.
  • Zapadalność:6
    • 1–5% wcześniaków i do 10% wcześniaków z bardzo niską masą urodzeniową.7
    • Ogółem choruje 0,5–5 dzieci na 1000 żywych urodzeń.

Etiologia i patogeneza

  • Ponieważ ważne funkcje, takie jak motoryka przewodu pokarmowego, trawienie, bariera jelitowa i obrona immunologiczna nie są jeszcze w pełni rozwinięte, u wcześniaków występuje wysokie ryzyko rozwoju martwiczego zapalenia jelit.2
  • Inne czynniki ryzyka to encefalopatia niedotlenieniowo-niedokrwienna, podawanie mleka modyfikowanego i kolonizacja bakteriami chorobotwórczymi.8
  • W ponad 90% przypadków zastosowano żywienie dojelitowe. Mleko matki wydaje się zapewniać lepszą ochronę niż mleko modyfikowane.9
  • Procesy patologiczne są prawdopodobnie spowodowane przede wszystkim nadmierną reakcją zapalną niedojrzałego układu odpornościowego i nieprawidłowym składem flory jelitowej.5

Czynniki predysponujące

  • Przedwczesny poród i niska masa urodzeniowa:
    • Ponad 90% dzieci z martwiczym zapaleniem jelit rodzi się przedwcześnie, a ryzyko jej wystąpienia jest odwrotnie proporcjonalne do masy urodzeniowej i wieku ciążowego.6,10-11
  • Dzieci karmione piersią chorują rzadziej niż karmione mlekiem modyfikowanym.

ICD-10

  • K52 Inne niezakaźne nieżyty żołądkowo-jelitowe i zapalenia okrężnicy.
    • K52.1 Toksyczne zapalenie żołądka i jelit oraz zapalenie okrężnicy.
    • K52.2 Alergiczne pokarmowe zapalenie żołądka, jelita cienkiego i okrężnicy.
    • K52.8 Inne określone niezakaźne zapalenia żołądka, jelita cienkiego i okrężnicy.
    • K52.9 Niezakaźne zapalenie żołądka, jelita cienkiego i okrężnicy, nieokreślone.
  • K56 Niedrożność porażenna i niedrożność jelit bez przepukliny.
    • K56.4 Inne postaci niedrożności jelitowej.
    • K56.5 Zrosty jelitowe z niedrożnością.
    • K56.6 Inne i nieokreślone postacie niedrożności jelitowej.
    • K56.7 Niedrożność jelitowa, nieokreślona.

Rozpoznanie

Kryteria diagnostyczne

  • Potwierdzenie rozpoznania za pomocą badań radiologicznych i laboratoryjnych.
  • Brak jednoznacznego markera biologicznego, który umożliwiłby wczesną diagnozę.

Diagnostyka różnicowa

  • Sepsa.
  • Niedrożność jelita (ileus).

Obraz kliniczny

  • Głównie objawy żołądkowo-jelitowe i ogólnoustrojowe.12
  • Często opóźnione opróżnianie żołądka (aspirowany materiał często zabarwiony żółcią), rozdęty i/lub bolesny brzuch, utajona lub widoczna krew w stolcu, apatia, bezdech, duszność lub zaburzenia krążenia.
  • Choroba może mieć łagodny przebieg z objawami głównie żołądkowo-jelitowymi lub ciężki, powodujący nagłą, piorunującą niewydolność wielonarządową.12
  • W ciężkich przypadkach możliwa jest perforacja jelit, zapalenie otrzewnej i wstrząs.

Badania dodatkowe

  • Rozpoznania nie można potwierdzić konkretnym badaniem laboratoryjnym.
  • Prawdopodobieństwo choroby jest zwiększone w przypadku wystąpienia wysokiego poziomu glikemii, hiponatremii, małopłytkowości i podwyższonych parametrów stanu zapalnego.
  • Utrzymująca się i ciężka małopłytkowość, neutropenia, koagulopatia ze zużycia (DIC) lub kwasica wskazują na ciężki przebieg choroby.13
  • Oprócz gazometrii, w celu monitorowania przebiegu choroby zaleca się wielokrotne rejestrowanie liczby płytek krwi oraz wartości Na, K, Hb i CRP.14
  • W ciągu pierwszych kilku dni zaleca się monitorowanie pacjenta pod kątem koagulopatii ze zużycia (DIC).
  • Posiewy krwi.

Badania dodatkowe

  • Przeglądowe zdjęcie jamy brzusznej:
    • W ciągu pierwszych 24 godzin należy robić zdjęcie co 7-8 godzin w celu oceny dynamiki zmian w obrębie jelit.
      • Wczesne niespecyficzne objawy to rozlane poszerzenie jelita i asymetryczny wzór gromadzenia się gazu w jelicie.
    • Objawami potwierdzającymi rozpoznanie są wolne powietrze w ścianie jelita (pneumatosis intestinalis), a także obecność gazu w żyle wrotnej i w jamie brzusznej.
  • Badanie USG:
    • Poszerzone jelita ze słabą lub nieobecną perystaltyką.
    • Może wykazać martwicze części jelita.15-16
    • Może wykazać wolny płyn w jamie brzusznej.

Leczenie

Cele leczenia

  • Zachowanie życia pacjenta i zapobieganie zagrażającym życiu powikłaniom.

Informacje ogólne

  • W przypadku podejrzenia martwiczego zapalenia jelit wskazane jest żywienie parenteralne i odbarczenie jelita (delikatne odsysanie treści żołądkowej w regularnych odstępach czasu), a także podanie antybiotyków o szerokim spektrum działania po pobraniu próbek krwi.
  • Konieczne może być włączenie antybiotyków działających na bakterie beztlenowe, zwłaszcza w przypadku obecności lub podejrzenia gazu w jamie otrzewnej.
  • W ramach terapii uzupełniającej stosuje się wspomaganie czynności serca (kompresor, objętość wyrzutowa), czynności płuc (tlen, wentylacja) i krążenia krwi (transfuzja produktów krwiopochodnych).
  • Czas trwania leczenia zależy od przebiegu klinicznego.

Leczenie operacyjne

  • Chociaż większość przypadków jest początkowo leczona zachowawczo, interwencja chirurgiczna jest wymagana u około 20–40% pacjentów.11,17-18
  • Ponieważ gaz w jamie otrzewnej (odma otrzewnowa) jako objaw perforacji jelita jest jedynym wyraźnym wskazaniem do operacji, decyzja jest często trudna do podjęcia. Ważnych informacji mogą jednak dostarczyć wyniki badań radiologicznych i laboratoryjnych.
  • Ryzyko śmiertelności w przypadku leczenia chirurgicznego wynosi 50% i jest tym większe, im niższa jest waga urodzeniowa i wiek ciążowy.19-20
  • Najpoważniejszym powikłaniem pooperacyjnym jest zespół krótkiego jelita (short bowel syndrome).21

Środki zapobiegawcze

  • Probiotyki mogą znacząco zmniejszyć częstość występowania martwiczego zapalenia jelit u wcześniaków.7
    • Zgodnie z metaanalizą z 2010 r. dodatkowe podawanie probiotyków spowodowało zmniejszenie zachorowań o 30%.22-23

Przebieg, powikłania i rokowanie

Powikłania

  • U około 10–40% pacjentów zwężenia/ zrosty pętli jelitowych występują średnio dwa miesiące po przebyciu choroby, zwykle w lewej części okrężnicy. Następstwa te są często początkowo bezobjawowe i powodują objawy dopiero na późniejszym etapie.
  • Inne możliwe powikłania to przetoki jelitowo-jelitowe, zaburzenia wchłaniania i zespół krótkiego jelita (pooperacyjny).

Rokowanie

  • Śmiertelność wynosi 15–30% i jest tym wyższa, im niższa jest waga urodzeniowa i wiek ciążowy.24
  • Dzieci z niską masą urodzeniową, które przeżyły martwicze zapalenie jelit, są szczególnie podatne na zaburzenia neurorozwojowe i czynnościowe. 25-26
    • Należy monitorować, czy dzieci po przebytym martwiczym zapaleniu jelit nie wymagają dalszej opieki medycznej.

Obserwacja

  • Ze względu na zwiększone ryzyko zwężeń i zrostów, badanie rentgenowskie jelita grubego może być zalecane 4-8 tygodni po ciężkim przypadku martwiczego zapalenia jelit.

Informacje dla pacjentów

Informacje dla pacjentów w Medibas

Źródła

Piśmiennictwo

  1. Boccia D, Stolfi I, Lana S, Moro ML. Nosocomial necrotising enterocolitis outbreaks: epidemiology and control measures. Eur J Pediatr 2001 May7;160(6):385-91. PubMed
  2. Lin PW, Stoll BJ. Necrotising enterocolitis. Lancet 2006; 368: 1271-83. PubMed
  3. Ng S. Necrotizing enterocolitis in the full-term neonate. J Paediatr Child Health 2001; 37: 1-4. PubMed
  4. Ostlie DJ, Spilde TL, St Peter SD, et al. Necrotizing enterocolitis in full-term infants. J Pediatr Surg 2003; 38: 1039-42. PubMed
  5. Neu J, Walker WA. Necrotizing enterocolitis. N Engl J Med 2011; 364: 255-64. New England Journal of Medicine
  6. Llanos AR, Moss ME, Pinzon MC, Dye T, Sinkin RA and Kendig JW. Epidemiology of neonatal necrotising enterocolitis: a population-based study. Paediatr Perinat Epidemiol 2002; 16: 342-9. PubMed
  7. AlFaleh K, Anabrees J. Probiotics for prevention of necrotizing enterocolitis in preterm infants. Cochrane Database of Systematic Reviews 2014, Issue 4. Art. No.: CD005496. DOI: 10.1002/14651858.CD005496.pub4. DOI
  8. Claud EC and Walker WA. Hypothesis: inappropriate colonization of the premature intestine can cause neonatal necrotizing enterocolitis. Faseb J 2001; 15: 1398-1403. PubMed
  9. McGuire W and Anthony MY. Donor human milk versus formula for preventing necrotising enterocolitis in preterm infants: systematic review. Arch Dis Child Fetal Neonatal Ed 2003; 88: 11-4 PubMed
  10. Hsueh W, Caplan MS, Qu XW, Tan XD, De Plaen IG and Gonzalez-Crussi F. Neonatal necrotizing enterocolitis: clinical considerations and pathogenetic concepts. Pediatr Dev Pathol 2003; 6: 6-23. PubMed
  11. Guthrie SO, Gordon PV, Thomas V, Thorp JA, Peabody J and Clark RH. Necrotizing enterocolitis among neonates in the United States. J Perinatol 2003; 23: 278-85. PubMed
  12. Kanto Jr WP, Hunter JE and Stoll BJ. Recognition and medical management of necrotizing enterocolitis. Clin Perinatol 1994; 21: 335-46. PubMed
  13. Neu J. Neonatal necrotizing enterocolitis: an update. Acta Paediatr Suppl 2005; 94: 100-5. PubMed
  14. Pourcyrous M, Korones SB, Yang W, Boulden TF and Bada HS. C-reactive protein in the diagnosis, management, and prognosis of neonatal necrotizing enterocolitis. Pediatrics 2005; 116: 1064-9. Pediatrics
  15. Faingold R, Daneman A, Tomlinson G, et al. Necrotizing enterocolitis: assessment of bowel viability with color doppler US. Radiology 2005; 235: 587-94. Radiology
  16. Kim WY, Kim WS, Kim IO, Kwon TH, Chang W and Lee EK. Sonographic evaluation of neonates with early-stage necrotizing enterocolitis. Pediatr Radiol 2005; 35: 1056-61. PubMed
  17. Luig M and Lui K. Epidemiology of necrotizing enterocolitis. Part II: Risks and susceptibility of premature infants during the surfactant era: a regional study. J Paediatr Child Health 2005; 41: 174-9. PubMed
  18. Sharma R, Tepas 3rd JJ, Hudak ML, et al. Portal venous gas and surgical outcome of neonatal necrotizing enterocolitis. J Pediatr Surg 2005; 40: 371-6. PubMed
  19. Blakely ML, Lally KP, McDonald S, et al. Postoperative outcomes of extremely low birth-weight infants with necrotizing enterocolitis or isolated intestinal perforation: a prospective cohort study by the NICHD Neonatal Research Network. Ann Surg 2005; 241: 984-94. PubMed
  20. Henry MC and Lawrence Moss R. Surgical therapy for necrotizing enterocolitis: bringing evidence to the bedside. Semin Pediatr Surg 2005; 14: 181-90. PubMed
  21. Petty JK and Ziegler MM. Operative strategies for necrotizing enterocolitis: The prevention and treatment of short-bowel syndrome. Semin Pediatr Surg 2005; 14: 191-8. PubMed
  22. Desphande G, Rao S, Patole S, et al. Updated meta-analysis of probiotics for preventing necrotizing enterocolitis in preterm neonates. Pediatrics 2010; 125: 921-30. Pediatrics
  23. AlFaleh K, Anabrees J. Probiotics for prevention of necrotizing enterocolitis in preterm infants. Evid Based Child Health. 2014 Sep;9(3):584-671. doi: 10.1002/ebch.1976. DOI
  24. Guillet R, Stoll BJ, Cotten CM et al. Association of H2-blocker therapy and higher incidence of necrotizing enterocolitis in very low birth weight infants. Pediatrics 2006; 117: 137-42. Pediatrics
  25. Salhab WA, Perlman JM, Silver L and Sue Broyles R. Necrotizing enterocolitis and neurodevelopmental outcome in extremely low birth weight infants <1000 g. j perinatol 2004; 24: 534-40.> PubMed</1000>
  26. Hintz SR, Kendrick DE, Stoll BJ, et al. Neurodevelopmental and growth outcomes of extremely low birth weight infants after necrotizing enterocolitis. Pediatrics 2005; 115: 696-703. Pediatrics

Autorzy

  • Lek. Joanna Dąbrowska-Juszczak, (redaktor)
  • Lek. Elisabeth Olhager, (recenzent)
  • Lek Kurt Østhuus Krogh, (recenzent)

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit