Wytyczne ERC: Postępowanie praktyczne w przypadku ALS¹

Ogólne

• Rozpoczęcie lub kontynuowanie działań w ramach podstawowych czynności resuscytacyjnych - Basic Life Supports
• W przypadku zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych, zespół zwykle wykonuje równolegle kilka interwencji, mimo że działania poniżej są przedstawione w sekcjach
• W przypadkach, w których prawdopodobnie będzie trudno uzyskać dostęp dożylny, w pierwszej kolejności należy założyć dostęp doszpikowy
• Podawanie roztworu 0,9% NaCl po każdym pozajelitowym podaniu leku w celu przepłukania

Analiza rytmu

• Jak najszybciej rozpocząć monitorowanie rytmu serca za pomocą elektrod EKG bądź samoprzylepnych elektrod defibrylacyjnych (lub łyżek defibrylacyjnych)
• Kontynuacja uciskania klatki piersiowej podczas ładowania defibrylatora
• Rozróżnienie rytmu do defibrylacji i nie do defibrylacji
  • w razie wątpliwości należy uznać, że rytm jest rytmem nie do defibrylacji i kontynuować uciśnięcia klatki piersiowej
• Rytmy do defibrylacji
  • częstoskurcz komorowy bez tętna (pulseless ventricular tachycardia - pVT)
  • migotanie komór (ventricular fibrillation - VF)
• Rytmy nie do defibrylacji
  • aktywność elektryczna bez tętna (pulseless Electrical Activity - PEA)
  • bradykardia
  • asystolia

Rytm do defibrylacji

• Po stwierdzeniu rytmu do defibrylacji należy natychmiast podjąć próbę jej przeprowadzenia
• Podanie wyładowania o energii 4 J/kg masy ciała i natychmiastowa kontynuacja resuscytacji krążeniowo-oddechowej przez 2 minuty
• Kontrola rytmu serca co 2 minuty (po ostatnim wyładowaniu) i kolejne podanie wyładowania (4 J/kg masy ciała), jeśli utrzymuje się rytm do defibrylacji
• Bezpośrednio po 3. wyładowaniu podanie adrenaliny (10 µg/kg masy ciała, maks. 1 mg) i amiodaronu (5 mg/kg masy ciała, maks. 300 mg) dożylnie/doszpikowo
  • lidokaina dożylnie (1 mg/kg masy ciała) może być stosowana jako alternatywa dla amiodaronu przez osoby udzielające pierwszej pomocy, które mają doświadczenie w stosowaniu jej
• Bezpośrednio po 5. wyładowaniu podać drugą dawkę adrenaliny (10 µg/kg masy ciała, maks. 1mg) i amiodaronu (5mg/kg masy ciała, maks. 150 mg), jeżeli u dziecka nadal utrzymuje się rytm do defibrylacji
  • następnie powtarzać podawanie adrenaliny co 3–5 minut
• Przy opornych VF/pVT (tzn. >5 wymaganych defibrylacji) rozważyć zwiększenie energii defibrylacji, stopniowo do 8 J/kg masy ciała lub maksymalnie 360 J

Rytm nie do defibrylacji

• Uzyskać dostęp naczyniowy i podać jak najszybciej adrenalinę (10 µg/kg masy ciała, maksymalnie 1 mg)
• Ciągła resuscytacja krążeniowo-oddechowa z analizą rytmu co 2 minuty
• W przypadku utrzymującego się rytmu nie do defibrylacji powtarzać podawanie adrenaliny co 3–5 minut

Wentylacja

• Wentylacja przy użyciu maski z workiem samorozprężalnym z maksymalnym stężeniem wdechowym tlenu (100%)
• W przypadku doświadczonych osób udzielających pierwszej pomocy należy rozważyć zastosowanie zaawansowanego przyrządowego zabezpieczenia dróg oddechowych (rurka intubacyjna, przyrząd nadgłośniowy) z zastosowaniem kapnografii
• W przypadku wentylacji przez rurkę intubacyjną istnieje możliwość wentylacji asynchronicznej i ciągłych uciśnięć klatki piersiowej (przerwa co 2 minuty tylko w celu sprawdzenia rytmu)
  • częstotliwość wentylacji 25/min (niemowlęta), 20/min (>1 roku), 15/min (>8 lat), 10/min (>12 lat)

Odwracalne przyczyny zatrzymania krążenia

• Wczesna identyfikacja i właściwe leczenie potencjalnie odwracalnej przyczyny zatrzymania krążenia
• Reguła 4 H i 4 T
  • 4 H 
    • hipoksja
    • hipowolemia
    • hipo- lub hiperkaliemia/-kalcemia/-magnezemia/-glikemia
    • hipo- lub hipertermia
  • 4T
    • tamponada serca
    • toksyny - zatrucia
    • zaburzenia zatorowo-zakrzepowe (serce, płuca) - ang. thromboembolism
    • odma prężna

Wytyczne ERC: Opieka poresuscytacyjna¹

• Regularna kontrola pacjentów według schematu ABCDE (airway, breathing, circulation, disability, exposure - ABCDE)
• Unikanie niedociśnienia, jednocześnie z zastosowaniem minimalnych wymaganych dawek płynów podawanych pozajelitowo i leków wazopresyjnych
• Unikanie hipo- i hiperkapnii poprzez dostosowanie częstotliwości i objętości wentylacji
• Prowadzenie tlenoterapii z docelowymi wartościami saturacji w zakresie 94–98%
• Kontrola stężenia glukozy we krwi z unikaniem hipo- i hiperglikemii
• Kontrola temperatury docelowej (ang. targeted temperature management) z unikaniem gorączki i przestrzeganiem wstępnie ustalonej temperatury (w zależności od wiedzy i dostępnych środków)