Zakażenie chlamydiami w ciąży

Zakażenie wywołane przez Chlamydia w czasie ciąży zwiększa ryzyko zakażenia dziecka podczas porodu.

Zakażenia narządów płciowych wywołane przez Chlamydia

Chlamydia (Chlamydia trachomatis) to bakterie, które są przenoszone drogą płciową i mogą powodować zakażenie narządów płciowych. Zakażeniem mogą być dotknięte:

  • Szyjka macicy (zapalenie szyjki macicy)
  • Cewka moczowa (zapalenie cewki moczowej)
  • Błona śluzowa macicy (zapalenie błony śluzowej macicy)
  • Jajowody i/lub jajniki (zapalenie przydatków)

Zakażenie wywołane przez Chlamydia można dobrze i skutecznie leczyć. Często jednak pozostaje niezauważone, ponieważ nie powoduje żadnych dolegliwości u 60–90% pacjentek. Ponieważ zakażenie wywołane przez Chlamydia jest najczęstszą chorobą przenoszoną drogą płciową — szczególnie u młodych kobiet w wieku od 16 do 19 lat — test na obecność Chlamydia jest częścią opieki prenatalnej.

Test na obecność Chlamydia w ramach badań przesiewowych w ciąży

Szacuje się, że zakażenie wywołane przez Chlamydia występuje u około 4–5% u aktywnych seksualnie młodych kobiet. Może ono niekorzystnie wpływać na przebieg ciąży i stanowić zagrożenie dla matki i dziecka. Szczególnie podczas porodu bakterie mogą zostać przeniesione na dziecko i powodować zapalenie oka (25%), jak i zapalenie płuc (mniej niż 10%). W najgorszym przypadku zapalenie oka może prowadzić do ślepoty noworodka. W rzadkich przypadkach zakażenie wywołane przez Chlamydia może również prowadzić do powikłań, takich jak poronienie, przedwczesne pęknięcie błon płodowych, poród przedwczesny, niska masa urodzeniowa dziecka i, w wyjątkowych przypadkach, do urodzenia martwego płodu. Bakterie Chlamydia mogą również powodować szereg powikłań u samej kobiety — między innymi nierozpoznane zakażenie, które spowoduje niedrożność jajowodów, może oznaczać trwałą bezpłodność (niepłodność) lub ciążę jajowodową przy kolejnym zapłodnieniu.

Aby w jak największym stopniu temu zapobiec i zminimalizować ryzyko dla matki i dziecka, u kobiet w ciąży podczas pierwszego badania kontrolnego przeprowadza się test na obecność bakterii Chlamydia w moczu. W tym przypadku ważne jest zebranie 15–20 ml moczu z początkowego strumienia, ponieważ w przypadku istniejącego zakażenia stężenie patogenów jest tutaj większe. Innym sposobem badania na obecność Chlamydia jest pobranie wymazu z szyjki macicy i pochwy. W tym celu do pochwy wprowadza się mały pręcik, a próbka jest wysyłana do laboratorium wykrywającego patogen. Jeśli wynik jest pozytywny, zakażenie jest leczone za pomocą antybiotyków. Istnieją dobrze tolerowane antybiotyki, które można stosować w czasie ciąży. W przypadku narastającego zakażenia kobiety w ciąży powinny być leczone w szpitalu. Ważne jest również, aby partnerzy byli również leczeni, aby uniknąć ponownego zarażania się nawzajem.

Badanie przesiewowe na obecność Chlamydia przed przerwaniem ciąży

Szczególnie przed przerwaniem ciąży ważne jest wykluczenie i, w razie potrzeby, leczenie zakażenia wywołanego przez Chlamydia. Jeśli nie zostaną podjęte takie działania, przerwanie ciąży z istniejącym zakażeniem może prowadzić do narastającego, rozległego zakażenia miednicy, które może prowadzić do wielu powikłań.

Dodatkowe informacje

Autorzy

  • Marcin Major, lekarz, Kraków (recenzent)
  • Martina Bujard, dziennikarz naukowy, Wiesbaden
  • Marleen Mayer, lekarz, Mannheim

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit

References

Based on professional document Zakażenia układu moczowo-płciowego wywołane przez chlamydie u kobiet. References are shown below.

  1. Donovan B. Sexually transmissible infections other than HIV, Lancet 2004, 363: 545-56, PubMed
  2. Rompalo A. Genital tract chlamydia infection. BestPractice, aktualizacja: 02.2019, bestpractice.bmj.com
  3. Mishori R., McClaskey E.L., Winklerprins V.J. Chlamydia trachomatis infections: screening, diagnosis, and management, Am Fam Physician 2012, 86: 1127-32, American Family Physician
  4. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 24 września 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej (Dz.U. 2013 poz. 1248, tekst jednolity z późn. zm), dostęp: 05.11.2023, isap.sejm.gov.pl
  5. Batycka-Baran, A. Zakażenia chlamydiowe przenoszone drogą płciową. W: Gajewski P, Jaeschke R (red.) Interna Szczeklika 2023, Medycyna Praktyczna, Kraków 2023 - e-dodatek, dostęp: 05.11.2023, www.mp.pl
  6. Chesson H.W., Sternberg M., Leichliter J.S., Aral S.O. The distribution of chlamydia, gonorrhoea and syphilis cases across states and counties in the USA, 2007, Sex Transm Infect 2010; 86(suppl 3): 52-7, www.ncbi.nlm.nih.gov
  7. Miller K.E. Diagnosis and treatment of Chlamydia trachomatis infection, Am Fam Physician 2006, 73: 1411-6, PubMed
  8. Sexually transmitted diseases treatment guidelines 2002, Centers for Disease Control and Prevention, MMWR Recomm Rep 2002, 51(RR-6): 1-78, www.ncbi.nlm.nih.gov
  9. Roberts S.W., Sheffield J.S., McIntire D.D., Alexander J.M. Urine screening for Chlamydia trachomatis during pregnancy. Obstet Gynecol 2011, 117: 883-5, PubMed
  10. Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz.U. 2008 nr 234 poz. 1570 z późn. Zm.), tekst jednolity Dz.U. 2023 poz. 1284, dostęp: 05.11.2023, isap.sejm.gov.pl
  11. Workowski K.A., Berman S.; Centers for Disease Control and Prevention. Sexually transmitted diseases treatment guidelines, 2010 published correction appears in MMWR Recomm Rep. 2011, 60(1):18, MMWR Recomm Rep 2010, 59(RR-12): 1–110, www.ncbi.nlm.nih.gov
  12. Tsai C.S., Shepherd B.E., Vermund SH. Does douching increase risk of sexually transmitted infections? A prospective study in high-risk adolescents, Am J Obstet Gynecol 2009, 200: 38, PubMed
  13. Horner P.J., Boag F. 2006 UK national guideline for the management of genital tract infection with Chlamydia trachomatis. London (UK): British Association of Sexual Health and HIV (BASHH), 2006, 22.03.2012, www.bashh.org
  14. Robert Koch-Institut (RKI). Chlamydia trachomatis – Laborsentinel. Epidemiologisches Bulletin 2013, 46: 469, PubMed
  15. Westrom L., Bentsson L.P., March P.A. Incidence, trends, and risks of ectopic pregnancy in a population of women, BMJ 1981, 282: 15-8, British Medical Journal