Zakres referencyjny

Dla obu płci:

• Zakres stężeń terapeutycznych: 0,3–1,3 mmol/l, może się różnić w zależności od konkretnych wskazań
• W przypadku leczenia niskimi dawkami litu: 0,5–0,8 mmol/l
• Stężenie toksyczne: >1,5 mmol/l

Wskazania

• Monitorowanie stężenia leku w trakcie leczenia preparatami litu

Pobieranie próbek i źródła błędów

• Surowica
• Metoda: enzymatyczna
• Pobranie próbek do badania - 12 godzin po przyjęciu doustnym 

Ocena wyników badań histopatologicznych

• Wydalanie litu jest zwiększone w przypadku przyjmowania ksantyn (np. aminofiliny, kofeiny, teofiliny), związków alkalizujących (np. węglanu sodu), inhibitorów anhydrazy węglanowej
• Wydalanie litu jest zmniejszone w przypadku przyjmowania leków z grupy NLPZ, tetracykliny, metylodopy, inhibitorów ACE, antagonistów receptora angiotensyny II.
• Nawet w przypadku prawidłowej czynności nerek można zaobserwować duże wahania stężenia litu w surowicy.