Zespół przeciążenia przyśrodkowej okolicy piszczeli

Ból i tkliwość wzdłuż piszczeli występujące podczas biegu wskazują na zespół przeciążania przyśrodkowej okolicy piszczeli.

Definicja


Zespół przeciążenia przyśrodkowej okolicy piszczeli (shin splints) to schorzenie, które charakteryzuje się bólem w przedniej, przyśrodkowej części podudzia, szczególnie podczas wysiłku fizycznego. Dolegliwości te pojawiają się zwykle przy długotrwałym obciążeniu tej okolicy, a ból jest zlokalizowany w dolnej części piszczeli.

Objawy


Objawy obejmują ból w dolnej trzeciej części goleni, który nasila się podczas lub po wysiłku, zwłaszcza po intensywnym treningu biegowym. Ból zazwyczaj ustępuje w spoczynku, ale w miarę postępu choroby tolerancja wysiłku zmniejsza się, a ból staje się na tyle intensywny, że zmusza do przerwania treningu.

Przyczyny


Zespół ten powstaje najczęściej w wyniku przeciążenia mięśni i ścięgien w okolicy przyśrodkowej piszczeli. Do najczęstszych przyczyn należą:

  • Bieganie po twardym i nierównym podłożu, zbieganie lub podbieganie.
  • Nieodpowiednie lub zużyte obuwie sportowe.
  • Zbyt szybkie zwiększanie intensywności treningu bez odpowiednich okresów odpoczynku.
  • Nieprawidłowe ustawienie stóp (np. nadmierna rotacja zewnętrzna lub hiperpronacja), co prowadzi do nieprawidłowego obciążenia piszczeli.
  • Przykurcze lub zwiększone napięcie mięśni łydek i stóp.

Częstość występowania


Zespół przeciążenia przyśrodkowej okolicy piszczeli jest jednym z najczęstszych urazów u biegaczy, szczególnie u osób, które wykonują intensywne treningi.

Badania


Rozpoznanie opiera się na wywiadzie medycznym i typowych objawach klinicznych, takich jak nadwrażliwość na ucisk wewnętrznej części podudzia. Ból jest zazwyczaj obecny na długości powyżej 5 cm w dolnej i środkowej części piszczeli. W przypadku podejrzenia złamania zmęczeniowego zalecane jest badanie rentgenowskie. Dalsze badania (np. ultrasonografia, rezonans magnetyczny) zwykle nie są wymagane.

Leczenie


Celem leczenia jest złagodzenie ostrych objawów i zapobieganie nawrotom dolegliwości w przyszłości.

  • Fizjoterapia: Wskazane jest wzmocnienie i rozciąganie mięśni łydek oraz stopniowe zwiększanie obciążenia. Fizjoterapeuta może zalecić odpowiednie ćwiczenia, które pozwolą na powolne zwiększanie intensywności treningu, unikając przeciążeń.
  • Wkładki ortopedyczne: W przypadku hiperpronacji (nadmierne wyginanie się stopy do wewnątrz), pomocne mogą być wkładki do butów, które stabilizują stopę i korygują nieprawidłowe obciążenia.
  • Leki: W przypadku silnych objawów w ostrym okresie można stosować leki przeciwbólowe (NLPZ), ale ich rola w leczeniu jest ograniczona.
  • Leczenie chirurgiczne: Jeśli postepowanie zachowawcze nie przynosi efektów po roku, rozważa się zabieg chirurgiczny. Polega on na rozcięciu powięzi mięśniowej, co uwalnia chory mięsień.

Co można zrobić we własnym zakresie?

  • Ograniczyć obciążenie dotkniętej kończyny, np. poprzez zmianę aktywności na mniej obciążające, jak jazda na rowerze.
  • Stosować chłodzenie bolącego miejsca w przypadku ostrych objawów.
  • Unikać biegania po twardych nawierzchniach i regularnie zmieniać obuwie sportowe.
  • Zastosować solidne buty biegowe z odpowiednią amortyzacją.

Profilaktyka

  • Regularnie wymieniać obuwie biegowe, zwłaszcza po przebiegnięciu około 500 km.
  • Unikać biegania po twardych nawierzchniach, takich jak np. asfalt.
  • W przypadku pojawienia się dolegliwości, zmniejszyć intensywność treningu lub zmienić formę aktywności.
  • Rozciąganie i wzmacnianie mięśni łydek oraz stabilizowanie stopy za pomocą wkładek ortopedycznych.

Rokowanie


W większości przypadków dolegliwości ustępują po zastosowaniu odciążenia i odpowiednich zmianach w treningu. W niektórych przypadkach objawy mogą nawracać, co może wymagać dłuższego odpoczynku od sportu lub zmiany dyscypliny. Przy odpowiednim leczeniu i profilaktyce, rokowanie jest na ogół dobre, a pełną sprawność można odzyskać w ciągu 9–12 miesięcy.

Dodatkowe informacje

Autorzy

  • Martina Bujard, dziennikarz naukowy, Wiesbaden
  • Lek. Kalina van der Bend, recenzent

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit

References

Based on professional document Zespół przeciążenia przyśrodkowej okolicy piszczeli. References are shown below.

  1. Gardner S. Shin Splints. Pedorthic Association of Canada Clinical Practice Guidelines (Second Edition) 2018. pedorthic.ca
  2. Mulvad B, Nielsen RO, Lind M, et al. Diagnoses and time to recovery among injured recreational runners in the RUN CLEVER trial. PLoS ONE 2018; 13(10): e204742. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  3. Amin I, Moroz A. Medial Tibial Stress Syndrome. Musculoskeletal Sports and Spine Disorders: A Comprehensive Guide 2017. books.google.de
  4. Winkelman ZK, Anderson D, Games KE, et al. Risk factors for medial tibial stress syndrome in active individuals: An evidence-based review. J Athl Train 2016; 51(12): 1049-52. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  5. Craig DI. Medial tibial stress syndrome: evidence-based prevention. J Athl Train 2008; 43:316. PubMed
  6. Wilder RP, Sethi S. Overuse injuries: tendinopathies, stress fractures, compartment syndrome, and shin splints. Clinics in sports medicine 2004; 23: 55-81. PubMed
  7. Strakowski JA, Jamil T. Management of common running injuries. Physical medicine and rehabiltation clinics of north america 2006; 17: 537-52. PubMed