Choroba tętnic obwodowych (peripheral arterial disease – PAD)

Choroba tętnic obwodowych, zwana także „chorobą wystaw sklepowych” charakteryzuje się zwężeniem tętnic kończyn dolnych. Powoduje to pogorszenie ich ukrwienia w związku z pogorszonym przepływem krwi oraz dolegliwości bólowe.

Czym jest choroba tętnic obwodowych (PAD)?

Choroba tętnic obwodowych, zwana także „chorobą witryn sklepowych” lub claudicatio intermittens, objawia się bólem nóg z powodu niewystarczającego ukrwienia tętnic (naczyń krwionośnych). Jej przyczyną jest zwężenie naczyń krwionośnych kończyn dolnych lub miednicy wskutek zwapnienia tętnic (miażdżycy). Objawia się bólem nóg oraz uczuciem ich drętwienia podczas chodzenia. Odpoczynek powoduje złagodzenie objawów. Zależnie od miejsca zwężenia naczyń ból występuje w pośladkach, udach, łydkach lub stopach. Choroba może także powodować nocne dolegliwości bólowe nóg podczas spoczynku. W takim przypadku ulgę może przynieść przyjęcie pozycji siedzącej i umieszczenie skierowanych w dół nóg na krawędzi łóżka. W przypadku niewystarczającego ukrwienia skóra łydek jest często blada, zimna i sucha. Rany goją się zazwyczaj bardzo powoli, niekiedy dochodzi także do owrzodzenia kończyn.

Z uwagi na to, że typowe objawy PAD występują tylko u mniej więcej co czwartego pacjenta, częstotliwość występowania tej choroby jest niedoszacowana. Ryzyko rozwoju wzrasta wraz z wiekiem. Dotyka ona 15–20% osób powyżej 70. roku życia.

Claudicatio intermittens
Claudicatio intermittens

Przyczyny

Przyczyną schorzenia jest zazwyczaj zwapnienie naczyń krwionośnych, tak zwana miażdżyca, czyli powstawanie złogów cholesterolowych i cząsteczek tłuszczu na wewnętrznych ścianach tętnic. W rzadkich przypadkach dolegliwości powodują także inne choroby lub uszkodzenia naczyń krwionośnych.

Naczynia krwionośne ulegają zwężeniu, przez co nie są w stanie transportować wystarczającej ilości krwi. Wskutek tego tkanki nie są odpowiednio zaopatrywane w tlen, nie są również usuwane zbędne substancje. Niedostateczna ilość tlenu w mięśniach nóg powoduje ból, a w dalszym przebiegu choroby także ich osłabienie. Zapotrzebowanie na tlen wzrasta przy wysiłku, np. podczas chodzenia, co może objawiać się bolesnością. Podczas spoczynku mięśnie odpoczywają, a ból ustępuje. Jeśli przepływ krwi jest tak poważnie zmniejszony przez zwężenie, że w mięśniach nóg stale brakuje tlenu, ból może wystąpić również w spoczynku.

Czynniki ryzyka

Ryzyko zwapnienia tętnic, a tym samym choroby tętnic obwodowych (PAD) potęgują następujące czynniki:

U pacjentów chorujących na PAD z powodu miażdżycy wzrasta także prawdopodobieństwo wystąpienia innych chorób: dusznicy bolesnej, zawału serca oraz udaru. Należy mieć to na względzie, dobierając odpowiednią metodę leczenia.

Diagnostyka

Choroba rozwija się powoli. W momencie wystąpienia objawów u większości pacjentów zmiany naczyń krwionośnych są obecne już od wielu lat.

Choroba tętnic obwodowych
Tętnice w nogach

 
Choroba tętnic obwodowych
Rozwój miażdżycy

 

Pogorszone ukrwienie powoduje typowe objawy, przede wszystkim ból nóg podczas chodzenia. Pacjenci wiedzą często dokładnie, jaki dystans mogą przejść bez bólu. Po kilkuminutowym odpoczynku są w stanie ponownie pokonać taką samą odległość.

Podczas badania lekarskiego pogorszenie ukrwienia tętnic w bolącej nodze można wykryć na podstawie słabego tętna w stopie lub jego braku. Tętno mierzy się w pachwinie, zgięciu kolanowym oraz na stopach. Zwężenie tętnic w obrębie jamy brzusznej lub w pachwinie można także zdiagnozować podczas osłuchiwania stetoskopem. Jednocześnie często występują także inne oznaki zaburzenia ukrwienia, takie jak sucha i połyskująca skóra, utrata owłosienia na nogach, zimna skóra, łamliwe paznokcie i tendencja do tworzenia się ran. Typowy objaw tego schorzenia to powolne gojenie się ran.

Diagnozę można potwierdzić, mierząc różnicę ciśnienia tętniczego pomiędzy kostką i ramieniem (wskaźnik kostka-ramię). Ten pomiar przeprowadza się za pomocą ciśnieniomierza, dodatkowo rejestrując bicie serca pulsometrem (badanie USG Doppler). W większości przypadków ciśnienie tętnicze na wysokości kostki jest takie samo jak na wysokości ramienia lub nieco wyższe. W przypadku miażdżycy ciśnienie mierzone na kostce spada. Jeżeli ciśnienie tętnicze na wysokości kostki jest o ponad 10% niższe niż ciśnienie tętnicze na wysokości ramienia, wskaźnik kostka-ramię jest zatem niższy niż 0,9 i nie ma wątpliwości co do diagnozy.

Dodatkowo wykonuje się też badania laboratoryjne krwi i moczu.

Można także przeprowadzić badanie USG, jeśli są wątpliwości. W ramach przygotowań do operacji sprawdzi się też tomografia komputerowa (TK) lub rezonans magnetyczny (RM).

Leczenie

Celem leczenia jest zatrzymanie dalszego rozwoju choroby w danych obszarach, złagodzenie dolegliwości oraz zapobieganie owrzodzeniu nóg i obumieraniu tkanki. Leczenie farmakologiczne pozwala zapobiegać udarowizawałowi serca.

Co można zrobić we własnym zakresie?

  • Zdecydowanie zaleca się rzucenie palenia, co pozwoli zapobiegać dalszemu rozwojowi choroby. Niezaprzestanie palenia spowoduje pogorszenie objawów niezależnie od innych podejmowanych działań.
  • Systematyczne piesze wędrówki pozwalają poprawić krążenie. Trasę, prędkość oraz czas aktywności należy jednak dostosowywać pod kątem konkretnych osób. Nie powinny bowiem powodować bólu. Wędrówki powinny mieć formę treningu interwałowego. Należy zatem kontynuować wędrówkę aż do osiągnięcia poziomu poniżej granicy bólu, zrobić przerwę, a następnie kontynuować aktywność sprzed wystąpienia bólu, i tak dalej. Warto skorzystać ze wsparcia trenerów specjalizujących się w sportach dla osób z chorobami układu sercowo-naczyniowego oraz wygospodarować czas na trening co najmniej kilka razy w tygodniu.
  • Dobrze jest również spróbować zgubić zbędne kilogramy. Należy także zadbać o zbilansowaną dietę (patrz zalecenia).
  • Odpowiednia pielęgnacja stóp pomaga zapobiegać infekcjom i ranom. Skorzystanie z profesjonalnej pielęgnacji może być tu pomocne.
  • Aby zapobiegać rozwojowi PAD, szczególnie istotne jest leczenie choroby podstawowej u osób cierpiących na cukrzycę lub nadciśnienie tętnicze.

Farmakoterapia

W ramach leczenia choroby tętnic obwodowych stosuje się leki mające na celu zapobieganie dalszemu rozwojowi choroby oraz związanym z nią powikłaniom. Wszystkim pacjentom zaleca się tak zwane leki przeciwpłytkowe do rozrzedzania krwi (kwas acetylosalicylowy lub klopidogrel oraz leki obniżające poziom cholesterolu (statyny)).

Nadciśnienie tętnicze należy leczyć lekami obniżającymi ciśnienie tętnicze.

Odpowiednia kontrola choroby jest szczególnie istotna u pacjentów chorujących na cukrzycę.

Jeżeli inne przyjmowane leki nie spowodują złagodzenia dolegliwości, w określonych przypadkach można także przepisywać środki rozszerzające naczynia krwionośne.

Operacja

Operacja mająca na celu rozszerzenie zwężonych miejsc w naczyniach krwionośnych cewnikiem balonowym, stentami, bypassem lub poprzez zastosowanie protezy naczyń krwionośnych może w niektórych przypadkach złagodzić dolegliwości, lecz nie powoduje zwiększenia oczekiwanej długości życia. Zabieg jest jednak zalecany jedynie wówczas, gdy choroba powoduje niepełnosprawność lub występuje poważne niebezpieczeństwo obumarcia tkanki. Leczenie chirurgiczne można rozważyć także, gdy przyjmowanie innych leków nie zapewnia zadowalających efektów.

Rokowanie

Postępy choroby można spowolnić, zmieniając styl życia oraz przyjmując odpowiednie leki. Dalsze palenie tytoniu powoduje ciągłe pogarszanie stanu pacjenta oraz rokowań dotyczących choroby.

Długoterminowe rokowania opierają się na stopniu zaawansowania miażdżycy oraz innych chorób. Zaburzenia krążenia w nogach stanowią oznakę zaawansowanej miażdżycy oraz sygnał ostrzegawczy świadczący o innych potencjalnych chorobach układu krążenia.

Zawał sercaudar stanowią najczęstsze przyczyny zgonów i występują u pacjentów z chorobą tętnic obwodowych trzy razy częściej niż u osób, które nie cierpią na to schorzenie. Do innych potencjalnych powikłań należą trudno gojące się rany oraz owrzodzenia. W niektórych przypadkach konieczna jest amputacja. Jej ryzyko jest wyższe u pacjentów chorujących na cukrzycę.

Dodatkowe informacje

Autorzy

  • Magda Łabęcka, lekarz, Kraków (recenzent)
  • Martina Bujard, dziennikarka naukowa, Wiesbaden

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit

References

Based on professional document Choroba tętnic obwodowych (PAD). References are shown below.

  1. Hirsch AT, Criqui MH, Treat-Jacobsen D, et al. Peripheral arterial disease detection, awareness, and treatment in primary care. JAMA. 2001; 286: 1317-24. www.ncbi.nlm.nih.gov
  2. Belch JJ, Topol EJ, Agnelli G, et al, Prevention of Atherothrombotic Disease Network. Critical issues in peripheral arterial disease detection and management: a call to action. Arch Intern Med. 2003; 163: 884-92. PubMed
  3. Mazzolai L., Teixido-Tura G., Lanzi S. et al. 2024 ESC Guidelines for the management of peripheral arterial and aortic diseases. Developed by the task force on the management of peripheral arterial and aortic diseases of the European Society of Cardiology (ESC) Endorsed by the European Association for Cardio-Thoracic Surgery (EACTS), the European Reference Network on Rare MultisystemicVascular Diseases (VASCERN), and the European Society of Vascular Medicine (ESVM). Eur Heart J 2024;45:3538–3700. academic.oup.com
  4. Fowkes F, Housley E, Cawood E. Edinburgh Artery Study: prevalence of asymptomatic and symptomatic peripheral arterial disease in the general population. Int J Epidemiol. 1991; 20: 384-92. pmid:1917239 PubMed
  5. Malyar N, Furstenberg T, Wellmann J, et al. Recent trends in morbidity and inhospital outcomes of in-patients with peripheral arterial disease: a nationwide population-based analysis. Eur Heart J. 2013; 34: 2706-14. eurheartj.oxfordjournals.org
  6. Narula N, Dannenberg A, Olin J, et al. Pathology of Peripheral Artery Disease in Patients With Critical Limb Ischemia. J Am Coll Cardiol. 2018; 72: 2152-63. DOI:10.1016/j.jacc.2018.08.002 DOI
  7. Joosten MM, Pai JK, Bertoia ML, et al. Associations between conventional cardiovascular risk factors and risk of peripheral artery disease in men. JAMA. 2012; 308: 1660-7. www.ncbi.nlm.nih.gov
  8. Firnhaber J, Powell C. Lower Extremity Peripheral Artery Disease: Diagnosis and Treatment. Am Fam Physician. 2019; 99: 362-9. www.aafp.org
  9. Khan NA, Rahim SA, Anand SS, et al. Does the clinical examination predict lower extremity peripheral arterial disease? JAMA. 2006; 295: 536-46. PubMed
  10. Met R, Bipat S, Legemate DA, et al. Diagnostic performance of computed tomography angiography in peripheral arterial disease. A systematic review and meta-analysis. JAMA. 2009; 301: 415-24. www.ncbi.nlm.nih.gov
  11. Menke J, Larsen J. Meta-analysis: Accuracy of contrast-enhanced magnetic resonance angiography for assessing steno-occlusions in peripheral arterial disease. Ann Intern Med. 2010; 153: 325-34. www.ncbi.nlm.nih.gov
  12. Stead LF, Buitrago D, Preciado N, et al. Physician advice for smoking cessation. Cochrane Database of Systematic Reviews. 2013, Issue 5. Art. No.: CD000165. DOI: 10.1002/14651858.CD000165.pub4. DOI
  13. Sieradzki J. Cukrzyca typu 2. w: Gajewski P, Jaeschke R (red.) Interna Szczeklika 2023. Medycyna Praktyczna, Kraków 2023, s. 1561-76
  14. Paraskevas KI, Wierzbicki AS, Mikhailidis DP. Statins and noncardiac vascular disease. Curr Opin Cardiol. 2012; 27(4): 392–7. www.ncbi.nlm.nih.gov
  15. Pedersen TR, Kjekshus J, Pyörälä K, et al. Effect of simvastatin on ischemic signs and symptoms in the Scandinavian Simvastatin Survival Study (4S). Am J Cardiol. 1998; 81: 333-5. PubMed
  16. Aronow WS, Nayak D, Woodworth S, Ahn C. Effect of simvastatin versus placebo on treadmill exercise time until the onset of intermittent claudication in older patients with peripheral arterial disease at six months and at one year after treatment. Am J Cardiol 2003; 92: 711-2. PubMed
  17. McEvoy JW., McCarthy CP., Bruno RM., et al. 2024 ESC Guidelines for the management of elevated blood pressure and hypertension Eur Heart J. 2024; 45(38): 3912-4018. www.escardio.org
  18. Ahimastos AA, Walaker PJ, Askew C, et al. Effect of ramipril on walking times and quality of life among patients with peripheral artery disease and intermittent claudication: a randomized controlled trial. JAMA. 2013 Feb 6; 309(5): 453-60. PubMed
  19. Stewart KJ, Hiatt WR, Regensteiner JG, Hirsch AT. Exercise training for claudication. N Engl J Med. 2002; 347: 1941-51. New England Journal of Medicine
  20. Lane R, Ellis B, Watson L, Leng GC. Exercise for intermittent claudication. Cochrane Database of Systematic Reviews 2014, Issue 7. Art. No.: CD000990. DOI: 10.1002/14651858.CD000990.pub3. DOI
  21. Fokkenrood HJP, Bendermacher BLW, Lauret GJ, et al. Supervised exercise therapy versus non-supervised exercise therapy for intermittent claudication. Cochrane Database of Systematic Reviews. 2013; Issue 8. Art. No.: CD005263. DOI: 10.1002/14651858.CD005263.pub3. DOI
  22. Berger JS, Krantz MJ, Kittelson JM, Hiatt WR. Aspirin for the prevention of cardiovascular events in patients with peripheral artery disease. A meta-analysis of randomized trials. JAMA. 2009; 301: 1909-19. www.ncbi.nlm.nih.gov
  23. Wong PF, Chong LY, Mikhailidis DP, et al. Antiplatelet agents for intermittent claudication. Cochrane Database of Systematic Reviews. 2011; 11: CD001272. Cochrane (DOI)
  24. Fowkes FG, Price JF, Stewart MC, et al. Aspirin for prevention of cardiovascular events in a generel population screened for a low ankle brachial index: a randomized controlled trial. JAMA. 2010; 303: 841-8. www.ncbi.nlm.nih.gov
  25. Anand S, Bosch J, Eikelboom J, et al. Rivaroxaban with or without aspirin in patients with stable peripheral or carotid artery disease: an international, randomised, double-blind, placebo-controlled trial. Lancet. 2018; 391: 219-29. DOI:10.1016/S0140-6736(17)32409-1 DOI
  26. Frołow M. Leśniak W. Przewlekłe niedokrwienie kończyn dolnych w: Gajewski P, Jaeschke R (red.) Interna Szczeklika 2023. Medycyna Praktyczna, Kraków 2023; 531-7.
  27. A randomised, blinded, trial of clopidogrel versus aspirin in patients at risk of ischaemic events (CAPRIE). CAPRIE Steering Committee. Lancet. 1996; 348: 1329–39. www.ncbi.nlm.nih.gov
  28. Stevens JW, Simpson E, Harnan S, et al. Systematic review of the efficacy of cilostazol, naftidrofuryl oxalate and pentoxifylline for the treatment of intermittent claudication. Br J Surg. 2012; 99: 1630-8. pmid:23034699 PubMed
  29. Bedenis R, Stewart M, Cleanthis M, et al. Cilostazol for intermittent claudication. Cochrane Database Syst Rev 2014; 10: CD003748. DOI:10.1002/14651858.CD003748.pub4. DOI
  30. Salhiyyah K, Forster R, Senanayake E, et al. Pentoxifylline for intermittent claudication. Cochrane Database Syst Rev. 2015; 9: CD005262. DOI:10.1002/14651858.CD005262.pub3 DOI
  31. Malgor RD, Alalahdab F, Elraiyah TA, et al. A systematic review of treatment of intermittent claudication in the lower extremities. Vasc Surg. 2015; 61: 54S-73S. DOI: 10.1016/j.jvs.2014.12.007 DOI
  32. Fowkes F, Leng GC. Bypass surgery for chronic lower limb ischaemia. Cochrane Database of Systematic Reviews. 2008; 2: CD002000. www.cochranelibrary.com
  33. Bradbury AW, Adam DJ, Bell J, et al. Bypass versus angioplasty in severe ischaemia if the leg (BASIL) trial: an intention-to-treat analysis of amputation-free and overall survival in patients randomized to a bypass surgery-first or a balloon angioplasty-first revascularization strategy. J Vasc Surg. 2010; 51: 5-17. www.ncbi.nlm.nih.gov
  34. Diehm C, Allenberg JR, Pittrow D et al. Mortality and vascular morbidity in older adults with asymptomatic versus symptomatic peripheral artery disease. Circulation. 2009; 120: 2053–61. doi.org