Przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok

Streszczenie

  • Definicja: Zmiany zapalne błony śluzowej nosa i zatok przynosowych trwające dłużej niż 12 tygodni.
  • Epidemiologia: Stosunkowo częsta choroba.
  • Objawy: Wydzielina z nosa, niedrożny nos, zaburzenia węchu lub smaku.
  • Badanie fizykalne: Zaczerwienienie i hipertrofia błony śluzowej nosa, nieprawidłowości w kształcie nosa.
  • Diagnostyka: Testy alergiczne, endoskopia nosa, TK, rzadko RM.
  • Leczenie: Różne możliwości terapii objawowej, w razie potrzeby leczenie chirurgiczne.

Informacje ogólne

Definicja

  • Zmiany zapalne błony śluzowej nosa i błony śluzowej zatok przynosowych trwające dłużej niż 12 tygodni
    • Zwykle zajęte są łącznie błony śluzowe nosa i zatok.
  • Występowanie 2 lub więcej uporczywych objawów głównych (*wymagane):1
    • niedrożność nosa (zatkanie)*
    • wydzielina z jam nosa (katar przedni lub tylny)*
    • ból/uczucie rozpierania twarzy
    • upośledzenie (hiposmia)/utrata węchu (anosmia)
  • Powyższe objawy kliniczne w połączeniu z badaniami obrazowymi (wykonywane w AOS)1:
    • w badaniu endoskopowym: polipy w jamach nosa, śluzowo-ropna wydzielina w przewodzie nosowym środkowym i/lub obrzęk błony śluzowej nosa/niedrożność nosa w przewodzie nosowym środkowym - i/lub -
    • w TK zatok przynosowych: zmiany w błonie śluzowej w obrębie kompleksu ujściowo-przewodowego i/lub w zatokach przynosowych
  • Przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok (PZZP, chronic rhinosinusitis – CRS) należy różnicować z1
    • ostre zapalenie zatok przynosowych: dolegliwości <12 tygodni
    • Nawracające ostre zapalenie błony śluzowej nosa i zatok: nawracające epizody ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok (acute rhinosinusitis – ARS) występujące co najmniej 4 razy w ciągu 12 miesięcy, ale całkowicie wyleczone w okresie pomiędzy nimi.
  • Klasyfikacja: przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok z polipami nosa lub bez polipów nosa

Epidemiologia

  • Częsta choroba: roczna częstość występowania w Europie 3–10,9%2 
  • PZZP występuje częściej u palaczy tytoniu niż u osób niepalących.3
  • Częstość występowania wzrasta wraz z wiekiem i jest wyższa u osób z astmą, POChP, alergiami oraz u kobiet.
    • Szacuje się, że 25% chorych z PZZP ma astmę (w porównaniu z 5% osób w populacji ogólnej).3

Etiologia i patogeneza

  • Zaburzenia kształtu nosa, takie jak skrzywienie przegrody, przerost małżowin nosowych, polipy nosa czy guzy, mogą prowadzić do przewlekłego nieżytu nosa.
  • Przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok wiąże się ze stopniową niedrożnością i wzmożonym tworzeniem się tkanki w kompleksie ujściowo-przewodowym (obszar środkowego przewodu nosowego, do którego uchodzą ujścia trzech przednich zatok przynosowych).
  • W takich przypadkach przemieszczenie kompleksu ujściowo-przewodowego w przewodzie środkowym prowadzi do zaburzeń wentylacji i drenażu oraz może dodatkowo utrwalać proces chorobowy.
  • Patofizjologia przewlekłej choroby błony śluzowej dla różnych postaci PZZP nie jest jeszcze w pełni poznana.
  • Obecnie omawiane są różne mechanizmy patofizjologiczne:
    • zaburzenia miejscowej obrony immunologicznej
    • kolonizacja Staphylococcus aureus (gronkowca złocistego) lub ekspresja odpowiednich enterotoksyn 
    • alergiczne grzybicze zapalenie zatok

Klasyfikacja

  • Podstawowa klasyfikacja PZZP3-4
    • przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok z polipami  
    • przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok bez polipów  
  • Przewlekły nieżyt nosa dzieli się dalej na różne podtypy w zależności od przyczyn.

Alergiczny nieżyt nosa (ANN)

  • Choroba atopowa z reakcją zapalną w błonie śluzowej nosa, wywołaną przez specyficzne alergeny.

Zanikowy nieżyt nosa (atrophic rhinitis)

  • Zanikowy nieżyt nosa charakteryzuje się tworzeniem strupów, niedrożnością, halitozą (nieprzyjemny zapach), ropną wydzieliną, suchością i krwawieniem z nosa.
  • Podział na4:
    • Pierwotny zanikowy nieżyt nosa – zanik błony śluzowej i gruczołów nosa, przyczyna nie jest jasna.
    • Wtórny zanikowy nieżyt nosa – spowodowany chirurgicznym usunięciem błony śluzowej nosa, urazem lub chorobą ziarniniakową 

Nieżyt nosa wywołany lekami (m.in. uzależnienie od kropli do nosa)

  • Miejscowe leki zmniejszające przekrwienie
  • Leki ogólnoustrojowe, np. alfa-blokery, inhibitory ACE, blokery kanału wapniowego, tiazydy, leki stosowane w zaburzeniach erekcji, leki przeciwdepresyjne, benzodiazepiny, leki przeciwpadaczkowe, NLPZ i leki hormonalne

Naczynioruchowy nieżyt nosa 

  • Zespół objawów przekrwienia błony śluzowej nosa i/lub zwiększonej wydzieliny, niezwiązanych z określonymi antygenami lub infekcjami
    • Naczynioruchowy nieżyt nosa jest związany z dysregulacją współczulnych, przywspółczulnych i nocyceptywnych włókien nerwowych w błonie śluzowej nosa.
  • Za czynniki wyzwalające można uznać liczne niespecyficzne bodźce, np. ciepło, zimno, kurz, zmęczenie czy stres.
  • Naczynioruchowy nieżyt nosa jest rozpoznaniem z wykluczenia.

Specyficzny nieżyt nosa

  • Przewlekły nieżyt nosa może towarzyszyć niektórym chorobom, takim jak ziarniniakowatość Wegenera, gruźlica, sarkoidoza czy kiła.

Zakażenia

  • Różne zakażenia mogą prowadzić do przewlekłego, uporczywego nieżytu nosa:
    • zapalenia płuc (Klebsiella pneumoniae)
    • Zakażenie Klebsiella rhinoscleromatis może prowadzić do początkowego stadium nieżytu nosa z cuchnącą wydzieliną z nosa, strupami oraz suchą błoną śluzową nosa i gardła. W późniejszym okresie zakażenie prowadzi do powstania ziarniny i stwardnienia (twardziel nosa).
    • pałeczki Gram-ujemne 
    • Promienica (Actinomycosis) może również prowadzić do zajęcia błony śluzowej nosa.
    • Nosacizna (Pseudomonas mallei), właściwie choroba koni, po bezpośrednim kontakcie z chorym zwierzęciem, może dotknąć także ludzi i prowadzić do przewlekłych zmian w błonie śluzowej.
    • Zakażenia grzybicze błony śluzowej nosa mogą prowadzić do przewlekłego nieżytu nosa. 

Inne przyczyny

  • Zmiany hormonalne
  • Refluks żołądkowo-przełykowy
  • Idiopatyczna postać przewlekłego nieżytu nosa
  • Związek PZZP oraz astmy jest powszechny; zwłaszcza przy nadwrażliwości na kwas acetylosalicylowy.
    • tzn. „triada aspirynowa” lub „triada Samtera”:
      • astma oskrzelowa
      • przewlekły eozynofilowy nieżyt nosa i zatok (często też z polipami nosa) 
      • nieprawidłowa reakcja na aspirynę i pokrewne leki

Czynniki predysponujące

  • Może być obecna wrodzona predyspozycja anatomiczna.
  • Istniejące wcześniej schorzenia z astmą, POChP lub alergią

Diagnostyka różnicowa

  • Ciało obce
  • Przerost migdałków u dzieci
  • Guzy

ICD-10

  • J31.0 Przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa
  • J32.8 Inne przewlekłe zapalenie zatok
  • J32.9 Przewlekłe zapalenie zatok, nieokreślone

Diagnostyka

Wywiad lekarski

  • Zatkany/niedrozny nos, a tym samym utrudnione oddychanie przez nos
  • Częste kichanie
  • Wydzielina z nosa; wydzielina może być bezbarwna lub śluzowata.
    • Może pojawić się cuchnąca wydzielina.
  • Częste oczyszczanie gardła
  • Ograniczenie zdolności odczuwania zapachów i smaków
  • Ból twarzy
  • W ciężkich przypadkach mogą wystąpić objawy ogólne, takie jak zmęczenie, bezsenność czy bóle głowy.
  • Jakość życia może być obniżona.
  • Należy zapytać o przebieg dolegliwości w czasie.
  • Istotne wcześniejsze choroby 
    • alergiczny nieżyt nosa
    • wcześniejsze operacje w okolicy nosa lub zatok przynosowych
    • przyjmowanie leków i nietolerancje
    • zabiegi chirurgii stomatologicznej i szczękowej 
    • wcześniejsze próby leczenia i ich skuteczność

Badanie przedmiotowe

  • Badanie może ujawnić zaczerwienioną błonę śluzową nosa.
    • ewentualnie zaburzenia kształtu nosa 
  • Oddychanie przez nos prawie niemożliwe
  • Ból uciskowy/pulsujący nad zatoką szczękową lub czołową
    • nasilony przy palpacji lub pochyleniu głowy do przodu
  • W razie potrzeby badanie gardła

Diagnostyka specjalistyczna

  • W zależności od wywiadu lekarskiego i podejrzewanego rozpoznania
    • rynoskopia i endoskopia nosa
    • testy alergiczne głównie w przypadku alergicznego nieżytu nosa
    • bakteriologia/mykologia (posiewy) do badania patogenów i oporności; ze środkowego odcinka nosa
    • histologia i cytologia błony śluzowej nosa
    • TK, w razie potrzeby RM do oceny nosogardzieli i zatok
    • gastroskopia w przypadku podejrzenia refluksu żołądkowo-przełykowego 
  • W przypadku podejrzenia niektórych chorób, należy przeprowadzić dalsze badania w poradniach specjalistycznych:
    • mukowiscydoza (test potowy, w razie potrzeby test genetyczny)
    • niedobory odporności (np. immunoglobuliny, limfocyty T/B i ich podklasy)
    • NERD (parametry metabolizmu kwasu arachidonowego, specjalistyczne badania do wykrywania zaburzeń metabolicznych)
    • sarkoidoza (oznaczanie enzymów konwertujących angiotensynę, angiotensin converting enzyme – ACE)
    • HIV (serologia HIV)
    • granulomatoza z zapaleniem naczyń (np. przeciwciała przeciw cytoplazmie neutrofili, ANCA)
    • zespół nieruchomych rzęsek (metody wykrywania klirensu śluzowo-rzęskowego, aktywność rzęsek)

Wskazania do skierowania do specjalisty

  • W przypadku podejrzenia przewlekłego zapalenia zatok z polipami lub bez nich.
  • W przypadku podejrzenia zębopochodnego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok
  • Pacjent z immunosupresją
  • W przypadku podejrzenia nowotworu złośliwego lub zakażenia grzybiczego
  • Przy wystąpieniu objawów wymienionych poniżej (mogą wskazywać na niebezpieczny przebieg), skierowanie do szpitala: 
    • obrzęk okołooczodołowy
    • obrzęk powiek, rumień powiek
    • zaburzenia widzenia, podwójne widzenie
    • objawy oponowe, objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego

Leczenie

Cele leczenia

  • Łagodzenie objawów i leczenie

Ogólne informacje o leczeniu

  • Odstawienie leków w przypadku polekowego nieżytu nosa
  • Eliminacja przyczyn wyzwalających 
  • Jeśli istnieje choroba podstawowa, należy ją leczyć.
  • W przypadku wyraźnych i długotrwałych dolegliwości, szczególnie w jednostronnej postaci PZZP, można rozważyć interwencje chirurgiczne.

Zalecenia dla pacjentów

  • Płukanki do nosa
    • W leczeniu objawowym PZZP należy stosować donosową aplikację roztworów soli fizjologicznej, np. w postaci wysokoobjętościowej (≥150 ml) irygacji izo- do lekko hipertonicznej.
  • Woda morska w aerozolu do nosa
  • Zaprzestanie/ograniczenie palenia tytoniu.

Farmakoterapia

  • W PZZP nie powinno się stosować leków wykrztuśnych ze względu na ryzyko rozwoju polekowego nieżytu nosa.
  • W leczeniu PZZP, zwłaszcza w obecności polipów, należy stosować miejscowe glikokortykosteroidy.
  • W indywidualnych przypadkach można rozważyć terapię glikokortykosteroidami systemowymi.
  • Wybrane leki biologiczne mogą być stosowane w indywidualnych przypadkach PZZP z polipami, jeśli zawiodą inne formy terapii.
  • Steroidy donosowe
    • leczenie pierwszego wyboru w przewlekłym zapaleniu błony śluzowej nosa i zatok, zwłaszcza z towarzyszącymi polipami nosa
    • poprawa objawów subiektywnych, zwłaszcza oddychania przez nos, kataru, zaburzeń węchu i bólu głowy/twarzy3,5
    • w przypadku PZZP bez polipów efekt jest mniej wyraźny, ale nadal zaleca się stosowanie miejscowych glikokortykosteroidów.
    • skutek uboczny stosowania sterydów: zwiększone krwawienie z nosa
    • przykładowa dawka: flutikazon 400 mcg 2 razy na dobę po 1 rozpyleniu do każdego otworu nosowego
  • Mukolityki
    • dorośli i młodzież od 14. roku życia: 600 mg 1 raz dziennie lub 200 mg 3 razy na dobę doustnie
    • Nie zmniejszają istotnie objawów PZZP (ograniczone dane), ale mogą być stosowane jako opcja leczenia w pewnych podgrupach pacjentów.
    • np. acetylocysteina
    • np. ambroksol
      • dzieci od 12. roku życia i dorośli: 30 mg 2 razy dziennie doustnie
  • Leki przeciwhistaminowe
    • miejscowo (donosowo)
    • 2 razy dziennie 1 rozpylenie do każdego otworu nosowego
    • efekt w ciągu 15 minut
    • dla dzieci od 6. roku życia
    • maksymalny czas stosowania: 6 tygodni
    • Ograniczone dane, stosowanie jest możliwe w przypadku komponentu alergicznego.
    • np. azelastyna (np. spray do nosa 1 mg/ml)
  • Leki obkurczające naczynia błony śluzowej nosa
    • W przypadku znacznego obrzęku nosa, można rozważyć jako dodatek do leczenia donosowym steroidem.3
    • np. ksylometazolina
    • stosować przez krótki okres
  • Leki biologiczne
    • w przypadku PZZP z polipami: przeciwciała anty-IgE (omalizumab) lub przeciwciała anty-IL-5 (mepolizumab; reslizumab - aktualnie niedostępny w Polsce)
    • skuteczność tej formy terapii została udowodniona w niektórych badaniach, ale wymaga dalszej analizy.3,6
    • zastosowanie w indywidualnych przypadkach niepowodzenia leczenia ustalonymi terapiami
  • Miejscowe leczenie przeciwgrzybicze
    • niezalecane ze względu na brak skuteczności3
  • Antybiotyki
    • Wg europejskich wytycznych EPOS z 2020 roku nie stwierdzono istotnej poprawy objawów przy stosowaniu antybiotykoterapii w porównaniu z placebo.3
    • Powinny być stosowane w przypadku PZZP tylko w określonych wskazaniach/niepowodzeniach terapeutycznych innych opcji.
  • W przypadku alergicznego nieżytu nosa
    • unikanie alergenów
    • różne formy farmakoterapii: leki przeciwhistaminowe, steroidy, sympatykomimetyki, antagoniści receptorów leukotrienowych, donosowe stabilizatory komórek tucznych (kromony) 
    • immunoterapia swoista dla alergenów (alergen-specific immunotherapy – ASIT; odczulanie)

Inne metody leczenia

  • Akupunktura
    • Skuteczność akupunktury i homeopatii nie może być jednoznacznie oceniona ze względu na ograniczoną ilość dostępnych danych.
    • Nie jest zalecana wg wytycznych europejskich EPS 2020.3
  • Fitoterapia
    • Nie ma wystarczających dowodów, aby wydać rekomendację za fitoterapią lub przeciw niej w PZZP.
  • Desensytyzacja na kwas acetylosalicylowy (terapia ATAD, aspirin-therapy after desensitization)
    • PZZP z polipami nosa może być spowodowany NERD (NSAID*-exacerbated respiratory disease, zespół nadwrażliwości na NLPZ), szczególnie jeśli jest związane z astmą oskrzelową i reakcją nadwrażliwości na kwas acetylosalicylowy (ASA) lub na inne leki przeciwzapalne (= triada astmy aspirynowej).
    • Uważa się, że wielokrotne stosowanie kwasu acetylosalicylowego wywołuje tolerancję na leki przeciwbólowe, zwłaszcza inhibitory COX-1.
    • Powinna być wykonana przez specjalistę u pacjentów z potwierdzonym zespołem NERD i nawracającą polipowatością.

*NSAID - nonsteroidal antiinflammatory drug

Leczenie chirurgiczne

  • Wskazania do operacji
    • brak poprawy objawów po przeprowadzonej próbie leczenia farmakologicznego z obrazem w endoskopii i/lub badaniach obrazowych skorelowanym z dolegliwościami
  • W przypadku zaburzeń struktury nosa jako przyczyny przewlekłego nieżytu nosa, wskazana może być septoplastyka lub jednoczasowa korekcja wewnętrzna i zewnętrzna (septorynoplastyka), w razie potrzeby z korekcją małżowin nosowych.

Przebieg, powikłania i rokowanie

Przebieg i rokowanie

  • Jeśli uda się ustalić i wyeliminować przyczynę podstawową (np. leki, alergeny, zaburzenia kształtu nosa, polipy), rokowanie dobre.
  • Często przedłużający się przebieg i nawroty4

Powikłania

  • Możliwe są zaburzenia snu, a w konsekwencji wysoki poziom stresu.

Informacje dla pacjentów

Informacje dla pacjentów w Deximed

Ilustracje

Zablokowana zatoka szczękowa i zatoka czołowa, zapalenie zatok, TK
Zablokowana zatoka szczękowa i zatoka czołowa, zapalenie zatok, TK
Zapalenie zatok czołowych i polipy nosa
Zapalenie zatok czołowych i polipy nosa
Niewyraźne zatoki czołowe, TK
Niewyraźne zatoki czołowe, TK
Zatoki szczękowe i zatoki czołowe, TK
Zatoki szczękowe i zatoki czołowe, TK
Zatoka szczękowa, TK
Zatoka szczękowa, TK
Zatoka czołowa i zatoka klinowa, TK
Zatoka czołowa i zatoka klinowa, TK
Przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok
Zatoki, zatoka szczękowa/zatoka czołowa/ zatoka sitowa

Przewlekłe zapalenie błony śluzowej nosa i zatok
Nos z małżowinami nosowymi i zatokami

Źródła

Wytyczne

  • Fokkens WJ, Lund VJ, Hopkins C. et al. Zapalenie zatok przynosowych i polipy nosa. Wytyczne europejskie EPOS 2020 - cz.1. Med Prakt 2020; 12: 47-62. mp.pl
  • Fokkens WJ, Lund VJ, Hopkins C. et al. Zapalenie zatok przynosowych i polipy nosa. Wytyczne europejskie EPOS 2020 – cz. 2. Med Prakt 2021; 1: 22–4. mp.pl

Piśmiennictwo

  1. Fokkens WJ, Lund VJ, Hopkins C. et al. Zapalenie zatok przynosowych i polipy nosa. Wytyczne europejskie EPOS 2020 – cz. 1. Med Prakt 2020; 12: 47–62 www.mp.pl
  2. Hastan D, Fokkens WJ, Bachert C, Newson RB, Bislimovska J, Bockelbrink A, et al. Chronic rhinosinusitis in Europe--an underestimated disease. A GA(2)LEN study. Allergy 2011 Sep;66(9):1216–1223. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  3. Fokkens WJ, Lund VJ, Hopkins C. et al. Zapalenie zatok przynosowych i polipy nosa. Wytyczne europejskie EPOS 2020 – cz. 2. Med Prakt 2021; 1: 22–41 www.mp.pl
  4. Liva GA, Karatzanis AD, Prokopakis EP. Review of Rhinitis: Classification, Types, Pathophysiology. J Clin Med. 2021 Jul 19;10(14):3183. www.ncbi.nlm.nih.gov
  5. Chong LY, Head K, Hopkins C, Philpott C, Schilder AGM, Burton MJ. Intranasal steroids versus placebo or no intervention for chronic rhinosinusitis. Cochrane Database, Apr 26, 2016. www.cochranelibrary.com
  6. Gevaert P, Calus L, van Zele T, Blomme K, Ruyck N de, Bauters W, Hellings P, Brusselle G, Bacquer D de, van Cau- wenberge P, Bachert C. Omalizumab is effective in allergic and nonallergic patients with nasal polyps and asthma. J Allergy Clin Immunol. 2013 Jan;131(1):110-6. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov

Autorzy

  • Tomasz Tomasik (recenzent)
  • Sławomir Chlabicz (redaktor)
  • Małgorzata Marczewska (recenzent/redaktor)
  • Franziska Jorda (recenzent/redaktor)

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit