Regional content

Content

Informacje ogólne

Definicja

• Termin „zapalenie tarczycy” określa ostre, podostre lub przewlekłe zapalenia gruczołu tarczowego (glandula thyreoidea), które może mieć różne przyczyny.¹
• Najczęściej spotykane zapalenia tarczycy to: choroba Gravesa–Basedowa, choroba Hashimoto (przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy) i podostre ziarniniakowe zapalenie tarczycy (zapalenie tarczycy de Quervaina). Zostały one omówione w osobnych artykułach.

Klasyfikacja według przebiegu czasowego

• Ostre zapalenie tarczycy (od dni do tygodni)
  • ropne zapalenie tarczycy
  • paraneoplastyczne zapalenie tarczycy.
• Podostre zapalenie tarczycy (od tygodni do miesięcy)
  • podostre ziarniniakowe zapalenie tarczycy de Quervaina
  • limfocytarne (bezobjawowe) zapalenie tarczycy
  • poporodowe zapalenie tarczycy
  • zapalenie tarczycy wywołane amiodaronem
  • zapalenie tarczycy wywołane interferonem.
• Przewlekłe zapalenie tarczycy (od miesięcy do lat)
  • przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy (choroba Hashimoto)
  • przewlekłe włókniejące zapalenie tarczycy (choroba Riedla)
  • przewlekłe zapalenie w przebiegu choroby Gravesa–Basedowa.

Klasyfikacja według przyczyn

• Zapalenie tarczycy autoimmunologiczne
  • przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy (choroba Hashimoto)
  • podostre, limfocytarne bezobjawowe zapalenie tarczycy
    • poporodowe zapalenie tarczycy (szczególna postać podostrego limfocytarnego bezobjawowego zapalenia tarczycy)
  • autoimmunologiczna nadczynność tarczycy (choroba Gravesa–Basedowa).
• Infekcyjne zapalenia tarczycy
  • podostre ziarniniakowe zapalenie tarczycy (zapalenie tarczycy de Quervaina)
  • ostre ropne zapalenie tarczycy. 
• Inne zapalenia tarczycy
  • zapalenie gruczołu tarczowego – choroba Riedla
  • zapalenie tarczycy wywołane promieniowaniem
  • paraneoplastyczne zapalenie tarczycy
  • amyloidoza
  • sarkoidoza
  • urazy.

Epidemiologia

• Zapalenie tarczycy jest jednym z najczęstszych zaburzeń tego gruczołu.
• Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy dotyczy około 5% populacji, przy czym choroba Hashimoto występuje częściej niż choroba Gravesa–Basedowa.
• Zapalenie tarczycy Hashimoto
• Najczęściej występuje u kobiet w młodym i średnim wieku.
• Roczna zapadalność 30–50 przypadków na 100 000 osób.²
• Najczęstsza przyczyna niedoczynności tarczycy w Europie Środkowej.
• Choroba Gravesa–Basedowa
  
  • Częstość występowania 0,5–2%.
  • Druga najczęstsza przyczyna nadczynności tarczycy.
    
    • Najczęstsza przyczyna zaburzeń czynnościowych.
  • Stosunek kobiet do mężczyzn 5:1.
• Podostre limfocytarne, bezobjawowe zapalenie tarczycy
  • Najczęściej występuje u kobiet w młodym i średnim wieku.
  • Roczna zapadalność 5 przypadków na 100 000 osób.²
  • Stosunek kobiet do mężczyzn 3,5:1.²
• Poporodowe zapalenie tarczycy
  • Chorobowość 11–90 na 1000 kobiet w ciągu roku po porodzie.³
  • Oznacza to, że prawie co dwunastej matki po porodzie dotyczy ten problem.
• Ostre ropne zapalenie tarczycy 
• Bardzo rzadko, stanowi 0,1–0,7% wszystkich zaburzeń tarczycy.⁴
• Podostre ziarniniakowe zapalenie tarczycy (choroba de Quervaina)
  • Roczna zapadalność 12 przypadków na 100 000 osób.⁵
• Zapalenie tarczycy polekowe
  • U około 40% wszystkich pacjentów leczonych interferonami z powodu wirusowego zapalenia wątroby typu C rozwija się zapalenie tarczycy.⁶
• Zapalenie gruczołu tarczowego – choroba Riedla
  • Niezwykle rzadko, zapadalność około 1 przypadek na 100 000 osób.⁷

Etiologia i patogeneza

• Zapalenia tarczycy to grupa schorzeń zapalnych obejmujących szereg etiologicznie niejednorodnych patologii z różnym przebiegiem i obrazem klinicznym.

Ostre ropne zapalenie tarczycy^8-11

• Bakteryjne zapalenie tarczycy występuje rzadko ze względu na dobre ukrwienie i drenaż limfatyczny, a także bakteriobójcze działanie wysokiego wewnątrztarczycowego stężenia jodu.
• Czynniki etiologiczne: najczęściej paciorkowce, gronkowce, rzadziej Escherichia coli.
• Najczęściej u dzieci i młodych dorosłych z wadą rozwojową (przetoka zachyłka gruszkowatego, przetrwały przewód tarczowo–językowy) lub u dorosłych z upośledzoną odpornością (leczenie immunosupresyjne, AIDS).
• W mechanizmie bezpośredniego urazu, przez ciągłość z miejscowych ognisk infekcyjnych lub drogą krwiopochodną.

Autoimmunologiczne zapalenie tarczycy (choroba Gravesa–Basedowa, choroba Hashimoto)

• Poligenowe, wieloczynnikowe zaburzenie, o którym sądzi się, że u genetycznie predysponowanych osób narażonych na działanie egzogennego czynnika, dochodzi do aktywacji układu immunologicznego.
  • Z autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy próbowano wiązać różne wirusy, ale nie został jeszcze ustalony związek przyczynowo–skutkowy między zakażeniem a autoimmunologicznym zapaleniem.
• Najczęściej wykrywanymi przeciwciałami tarczycowymi są przeciwciała: przeciw tyreoperoksydazie (antygen mikrosomalny, dawniej „MAK”, obecnie anty–TPO, klasyczny dla choroby Hashimoto), przeciw receptorowi TSH (przeciwciało przeciw receptorowi TSH, „TRAb”, klasyczne dla choroby Gravesa–Basedowa) oraz przeciw tyreoglobulinie (anty–TG, „TAK”, powszechne zarówno w chorobie Hashimoto, jak i chorobie Gravesa–Basedowa).

Podostre limfocytarne bezobjawowe zapalenie tarczycy

• Zniszczenie pęcherzyków spowodowane naciekiem limfocytarnym.
• Związek z innymi zaburzeniami autoimmunologicznymi (chorobą Gravesa–Basedowa, toczniem rumieniowatym układowym, twardziną układową, reumatoidalnym zapaleniem stawów).

Poporodowe zapalenie tarczycy

• Uważane jest za szczególną postać podostrego limfocytarnego zapalenia tarczycy.
• Stres hormonalny podczas ciąży powoduje poporodowe zapalenie tarczycy u prawie jednej na 12 kobiet po porodzie.
  • Szczególnie narażone są kobiety z przeciwciałami anty–TPO i cukrzycą.

Paraneoplastyczne zapalenie tarczycy

• Guzy tarczycy i przerzuty w loży tarczycy mogą prowadzić do reaktywnej limfocytarnej reakcji zapalnej w sąsiedniej tkance tarczycy.

Jatrogenne zapalenie tarczycy

• Ostre nieinfekcyjne zapalenie tarczycy.
• Występuje po terapii jodem radioaktywnym lub biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej tarczycy (bardzo rzadko), po terapii radiacyjnej w okolicy szyi, jako reakcja na podanie rekombinowanej tyreotropiny (preparat Thyrogen), niektórych leków, nici chirurgicznych.¹¹

Zapalenie tarczycy polekowe

• Amiodaron (wysoka zawartość jodu)¹²
  • Pacjenci ze stwierdzoną autoimmunizacją tarczycy są narażeni na zwiększone ryzyko rozwoju nadczynności lub niedoczynności tarczycy podczas leczenia amiodaronem.
• Lit
  • U pacjentów z istniejącą wcześniej autoimmunizacją tarczycy, lit może prowadzić do wzrostu poziomu przeciwciał tarczycowych i subklinicznej lub klinicznej niedoczynności tarczycy.¹³
• Interferon alfa i interleukina 2
  • Synonim: zapalenie tarczycy wywołane cytokinami.
  • Stymulacja układu immunologicznego ze zwiększonym tworzeniem autoprzeciwciał.⁶
  • Ewentualnie dodatkowe bezpośrednie działanie cytotoksyczne na tarczycę.⁶
  • W przypadku istniejącej wcześniej autoimmunizacji tarczycy, zaburzenia funkcji tarczycy mogą wystąpić nawet u 15% pacjentów leczonych interferonem alfa lub interleukiną 2.

Choroba Riedla

• Prawdopodobnie zaburzenie autoimmunologiczne z narastającym masywnym włóknieniem tarczycy i otaczających tkanek, a czasem nawet narządów odległych.⁷
  • Często stwierdzane podwyższenie IgG4 i dobra odpowiedź na glikokortykosteroidy wskazują na genezę autoimmunologiczną.

Czynniki predysponujące

• Ciąża i poród.
• Prawie wszystkie formy zapalenia tarczycy częściej dotyczą kobiet.
  • Wyjątkiem jest ropne zapalenie tarczycy, które równie często dotyczy mężczyzn.
• Zakażenie dróg oddechowych
  • Prawdopodobny czynnik wywołujący zapalenie tarczycy de Quervaina.
• Palenie tytoniu
  • Pacjenci z zapaleniem tarczycy typu Hashimoto, którzy palą, są bardziej narażeni na niedoczynność tarczycy niż osoby niepalące.¹⁴

ICD–10

• E06 Zapalenie tarczycy.
  • E06.0 Zapalenie tarczycy ostre.
  • E06.1 Zapalenie tarczycy podostre.
  • E06.2 Zapalenie tarczycy przewlekłe z przemijającą tyreotoksykozą.
  • E06.3 Zapalenie tarczycy autoimmunologiczne.
  • E06.4 Zapalenie tarczycy polekowe.
  • E06.5 Zapalenie tarczycy przewlekłe, inne.
  • E06.9 Zapalenie tarczycy, nieokreślone.
• O90.5 Poporodowe zapalenie tarczycy.

Diagnostyka

Kryteria diagnostyczne

• Podejrzenie rozpoznania wynika z wywiadu i wyniku badania fizykalnego.
• Badanie ultrasonograficzne może dostarczyć dalszych informacji diagnostycznych.
• Rozpoznanie potwierdzają badania labortoryjne (parametry stanu zapalnego, poziom hormonów tarczycy, ewent. przeciwciała) oraz w razie potrzeby biopsja cienkoigłowa z badaniem histopatologicznym.

Diagnostyka różnicowa

• Nadczynność tarczycy.  
• Niedoczynność tarczycy.
• Rak tarczycy.
• Depresja poporodowa.

Wywiad 

Poporodowe zapalenie tarczycy

• Zazwyczaj bezbolesne.
• Początkowo nadczynność tarczycy z drżeniem, nerwowością, tachykardią i zwiększonym poceniem się.
• Później faza niedoczynności tarczycy ze zmęczeniem i apatią.

Podostre limfocytarne bezobjawowe zapalenie tarczycy

• Przebieg kliniczny jest podobny do poporodowego zapalenia tarczycy z tą różnicą, że nie poprzedza go ciąża.
  • Poporodowe zapalenie tarczycy jest również uważane za szczególną formę limfocytarnego podostrego zapalenia tarczycy.
• Zwykle występują tylko łagodne objawy lub brak objawów bez ogólnoustrojowych oznak zapalenia (bezobjawowe zapalenie tarczycy).

Ostre ropne zapalenie tarczycy

• Obrzęk gardła, złe samopoczucie, ból, dysfagia i gorączka.

Paraneoplastyczne zapalenie tarczycy

• Obrzęk szyi.
• Zwykle bolesne.

Jatrogenne zapalenie tarczycy

• Występowanie po leczeniu w okolicy szyi, np. napromienianiu.
• Obrzęk szyi.
• Zwykle bolesne.

Zapalenie tarczycy polekowe

• Wywiad dotyczący przyjmowanych leków: 
  • amiodaron
  • lit
  • interferon.

Choroba Riedla

• Dyskomfort związany z uciskiem spowodowanym narastającym zwłóknieniem:
  • duszność
  • dysfagia.

Badanie fizykalne

• Wiodącym objawem klinicznym jest zwykle tkliwość lub samoistny ból w rzucie tarczycy w wyniku miejscowej reakcji zapalnej w tkance tarczycy (ból spowodowany rozciąganiem torebki).
  • Wyjątki: podostre limfocytarne zapalenie tarczycy i poporodowe zapalenie tarczycy są zwykle bezbolesne.

Poporodowe zapalenie tarczycy/podostre limfocytarne bezobjawowe zapalenie tarczycy

• Zazwyczaj brak jest nieprawidłowych wyników badania fizykalne.

Ropne zapalenie tarczycy

• Wyraźne złe samopoczucie.
• Gorączka.
• Bolesny obrzęk tarczycy z miejscowym rumieniem.
  • Zwykle jednostronne, lewy płat tarczycy jest częściej dotknięty niż prawy.

Choroba Riedla

• Wole „twarde jak żelazo”, niebolesne.
• Ewentualnie zespół Hornera (mioza, ptoza, zapadnięcie oczu), zespół żyły głównej górnej.¹¹

Badania uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego – testy laboratoryjne

Poporodowe zapalenie tarczycy

• Oznaczenie TSH i fT4, zmiany zależą od fazy choroby (nadczynność lub niedoczynność tarczycy).
• U 70% pacjentów wykrywalne są przeciwciała przeciw tyreoperoksydazie (anty–TPO).¹⁵

Podostre limfocytarne bezobjawowe zapalenie tarczycy

• W przeciwieństwie do zapalenia tarczycy Hashimoto, w podostrym limfocytarnym zapaleniu tarczycy niższe miana przeciwciał swoistych dla tarczycy (anty–TPO występują częściej niż anty–TG, rzadko występują przeciwciała przeciw receptorowi TSH).

Ropne zapalenie tarczycy

• Parametry stanu zapalnego podwyższone: CRP, OB, leukocyty.
• Zabezpieczenie posiewów krwi i jeśli to możliwe, pobranie tkanki do dalszych badań posiewowych (badanie niedostępne w POZ).

USG tarczycy

• Zobacz artykuł USG, tarczyca.
• Kolorowa ultrasonografia dopplerowska
  • Można ją wykorzystać do rozróżnienia między chorobą Gravesa–Basedowa a bolesnym podostrym zapaleniem tarczycy de Quervaina.
  • W chorobie Gravesa–Basedowa tarczyca jest nadmiernie unaczyniona, podczas gdy u pacjentów z bolesnym podostrym zapaleniem tarczycy jest hipoechogeniczna i słabo lub normalnie unaczyniona.¹⁶

Ropne zapalenie tarczycy

• Typowy obraz w fazie ostrej¹⁷
  • Hipoechogeniczna zmiana w dotkniętym płacie tarczycy i wokół niego związana ze zniszczeniem tkanki tarczycy i towarzyszącym tworzeniem się ropnia.
  • Hipoechogeniczna obwódka wokół tarczycy.
  • Niewyraźna granica między tarczycą a otaczającą tkanką.
  • Jednostronne występowanie.

Diagnostyka specjalistyczna

Tomografia komputerowa ropnego zapalenia tarczycy

• W ostrej sytuacji, aby uwidocznić zajęte struktury, zakres stanu zapalnego i możliwe warianty anatomiczne.¹⁷

Biopsja cienkoigłowa

• Wskazana w przypadku niejasnych wyników.
• Pomaga np. w różnicowaniu podostrego ziarniniakowego zapalenia tarczycy, ropnego zapalenia tarczycy, paraneoplastycznego zapalenia tarczycy i raka tarczycy.
• Zapalenie gruczołu tarczowego – chorobę Riedla rozpoznaje się na podstawie histopatologicznych dowodów zwłóknienia i charakterystycznych nacieków eozynofilowych.⁷

Scyntygrafia z użyciem radioaktywnie znakowanego jodu

• Przy nadczynności tarczycy i podejrzeniu zapalenia tarczycy (diagnostyka różnicowa między chorobą Gravesa–Basedowa a autonomicznym gruczolakiem).
  • Zmniejszony wychwyt lub brak wychwytu radiofarmaceutyku z towarzyszącą nadczynnością tarczycy przemawia za rozpoznaniem zapalenia tarczycy.
  • Nadczynność tarczycy w zapaleniu tarczycy wynika ze zwiększonego uwalniania hormonów w wyniku uszkodzenia gruczołu, a nie, jak w chorobie Gravesa–Basedowa, z nadmiernej aktywności tarczycy.
  • W chorobie Gravesa–Basedowa wychwyt jodu jest zwiększony z powodu wzmożonej stymulacji aktywności tarczycy.
• Przy typowym obrazie zapalenia tarczycy w chorobie Hashimoto (niedoczynność, eutyreoza, dodatnie przeciwciała anty–TPO, typowe wyniki USG) lub poporodowym zapaleniu tarczycy nie należy wykonywać scyntygrafii tarczycy.
  • W fazie nadczynności tarczycy w poporodowym zapaleniu tarczycy obserwuje się zmniejszony wychwyt jodu.
  • Ponieważ poporodowe zapalenie tarczycy, podobnie jak limfocytarne bezobjawowe zapalenie tarczycy, ma zwykle charakter bezobjawowy i przemijający, scyntygrafię należy rozważać tylko w wyjątkowych przypadkach w celu diagnostyki różnicowej nadczynności tarczycy.

Wskazania do skierowania do specjalisty

• Wątpliwości diagnostyczne.
• Podejrzenie ropnego zapalenia tarczycy, choroby Riedla, zapalenia paraneoplastycznego.
• Choroba Graves–Basedowa przebiegająca z orbitopatią.
• Polekowe zapalenie tarczycy – w celu modyfikacji leczenia.

Leczenie

Cele leczenia

• Osiągnięcie eutyreozy.
• Zapobieganie powikłaniom.
• Złagodzenie objawów
  • np. podawanie propranololu przy nadczynności tarczycy.

Leczenie swoiste

Poporodowe zapalenie tarczycy i podostre limfocytarne (bezobjawowe) zapalenie tarczycy

• Faza nadczynności tarczycy
  • Przy łagodnej nadczynności tarczycy rzadko wymagane jest leczenie, ale beta-blokery są wskazane, jeśli objawy są wyraźne.¹⁸
    
    • Propranolol może być stosowany zarówno w okresie ciąży, jak i karmienia piersią.
• Faza niedoczynności tarczycy
  • W fazie niedoczynności tarczycy leczenie jak w niedoczynności z innej przyczyny – lewotyroksyna.
  • Po 6–9 miesiącach należy podjąć próbę odstawienia leku.¹⁹

Zapalenie tarczycy polekowe

• Amiodaron: nadczynność tarczycy
  
  • Można wyróżnić dwa rodzaje nadczynności tarczycy wywołanej amiodaronem:
    • Typ I: utajone zaburzenia tarczycy przed zastosowaniem amiodaronu lub istniejąca choroba Gravesa–Basedowa
      • podawanie leków tyreostatycznych
      • odstawienie amiodaronu.
    • Typ II: bez wcześniejszych zaburzeń tarczycy
      • podawanie glikokortykosteroidów
      • kontynuacja leczenia amiodaronem jest zazwyczaj możliwa.
• Amiodaron: niedoczynność tarczycy
  • W razie potrzeby może być konieczne objawowe leczenie lewotyroksyną.
  • Kontynuacja leczenia amiodaronem jest zazwyczaj możliwa.
• Leczenie interferonem w przypadku wirusowego zapalenia wątroby typu C.⁶
  • Leczenie objawowe często występującego zapalenia tarczycy (możliwa zarówno nadczynność, jak i niedoczynność tarczycy).
  • Ze względu na hepatotoksyczność nie należy stosować leków tyreostatycznych.

Ropne zapalenie tarczycy

• Po zabezpieczeniu posiewów krwi, natychmiastowe rozpoczęcie profilaktyki antybiotykowej.
  • U osób bez upośledzenia odporności, np. penicylina oporna na penicylinazę w połączeniu z inhibitorem beta–laktamaz (np. piperacylina/tazobaktam).
  • U pacjentów z upośledzoną odpornością należy również wziąć pod uwagę drobnoustroje oportunistyczne i uwzględnić szersze spektrum patogenów.
• W razie potrzeby usunięcie ropnia poprzez drenaż chirurgiczny lub (hemi)tyreoidektomię.²⁰
  • Zabieg jest często wskazany w celu uniknięcia opróżnienia się ropnia do otaczających struktur z ryzykiem pęknięcia tchawicy lub przełyku.²¹
• W przypadku uporczywej niedoczynności tarczycy spowodowanej zniszczeniem gruczołu– substytucja hormonów tarczycy.

Paraneoplastyczne zapalenie tarczycy

• Zaburzenia czynności tarczycy w ramach paraneoplastycznego zapalenia tarczycy są rzadkie i zwykle nie wymagają leczenia.

Zapalenie gruczołu tarczowego – choroba Riedla⁷

• Początkowa próba leczenia glikokortykosteroidami
  • prednizolon 15–100 mg na dobę.
• Możliwe dalsze próby leczenia farmakologicznego tamoksyfenem lub mykofenolanem mofetylu.
• Resekcja chirurgiczna (hemityreoidektomia lub tyreoidektomia całkowita) w przypadku niepowodzenia leczenia farmakologicznego lub wyraźnych objawów uciskowych.

Ciąża

• Według najważniejszych światowych rekomendacji (ATA, 2017) kobietom w ciąży zaleca się suplementację 250 mcg jodu na dobę.
• Kobiety z autoimmunologicznymi zaburzeniami tarczycy (zapaleniem tarczycy Hashimoto, chorobą Gravesa–Basedowa w remisji) powinny przestrzegać zaleceń suplementacji jodu w ciąży i okresie karmienia piersią.²²

Przebieg, powikłania i rokowanie

Przebieg

• W przebiegu zapalenia tarczycy często występują przejściowe zaburzenia czynności tarczycy (nadczynność tarczycy lub niedoczynność ), ale po przejściu zapalenia tarczycy zwykle utrzymuje się eutyreoza.
  • Dopiero po rozległym zniszczeniu miąższu dochodzi do trwałej niedoczynności tarczycy wymagającej substytucji.

Podostre i przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy

• Podostrego i przewlekłego (choroby Hashimoto) limfocytarnego zapalenia tarczycy często nie można odróżnić w momencie rozpoznania, ponieważ oba zaburzenia mają podobny obraz ultrasonograficzny i podobne schematy przeciwciał.
  • Dopiero w przebiegu choroby można ustalić, czy rozwija się przewlekłe zapalenie tarczycy Hashimoto, prowadzące do niedoczynności tarczycy, czy też występuje postać przejściowa, w której można przerwać substytucję hormonu tarczycy.

Poporodowe zapalenie tarczycy

• Kilka tygodni po porodzie rozwija się z reguły nadczynność tarczycy, która trwa od 1 miesiąca do 2 miesięcy. Może powodować kołatanie serca, drażliwość i nietolerancję ciepła.
• Następnie występuje okres niedoczynności tarczycy, który trwa 4–6 miesięcy.¹⁹
  • W większości przypadków poprawa następuje samoistnie.
  • U pacjentek z dodatnim mianem anty–TPO występuje większe ryzyko trwałej niedoczynności tarczycy.

Ropne zapalenie tarczycy

• Przy braku leczenia – postęp zapalenia bakteryjnego z ropniem.

Powikłania

• Tymczasowa nadczynność tarczycy.
• Trwała niedoczynność tarczycy.
• W ropnym zapaleniu tarczycy ryzyko ropnia z uszkodzeniem otaczających struktur (naczynia, tchawica, przełyk) i szerzenia się zakażenia, sepsa, zakrzepica żyły szyjnej wewnętrznej, porażenie nerwu krtaniowego wstecznego.
• W chorobie Riedla możliwe włóknienie tkanek odległych np, trzustki, dróg żółciowych. Może wystąpić porażenie nerwu krtaniowego wstecznego (jedno/obustronne), niedoczynność przytarczyc, zespół Hornera oraz zespół żyły głównej górnej.
• U około 4% pacjentów z podostrym zapaleniem tarczycy obserwuje się nawroty.¹¹

Rokowanie

Poporodowe zapalenie tarczycy

• Przeważnie ustępuje samoistnie z przywróceniem stanu początkowego (restitutio ad integrum) u 50% pacjentów po 1 roku.
• U 20–25% pacjentek z poporodowym zapaleniem tarczycy po 3–5 latach rozwija się trwała niedoczynność tarczycy.
• Ryzyko nawrotu w przypadku kolejnej ciąży 70%.²³

Ropne zapalenie tarczycy

• Dobre rokowanie przy odpowiedniej antybiotykoterapii i, w razie potrzeby, leczeniu chirurgicznym, ale może również zagrażać życiu z powodu ropni.

Podostre limfocytarne zapalenie tarczycy

• W przeciwieństwie do przewlekłego limfocytarnego zapalenia tarczycy (choroby Hashimoto) często nie występuje trwała niedoczynność tarczycy.
  • Należy omówić z pacjentem zmniejszenie lub zaprzestanie substytucji hormonów tarczycy pod kontrolą TSH.

Dalsze postępowanie

• W zależności od rodzaju zapalenia tarczycy należy wykonywać pacjentom badania kontrolne w odstępach od kilku dni (ostre ropne zapalenie tarczycy) do kilku miesięcy (podostre limfocytarne zapalenie tarczycy).
• Kontrola:
  • ogólnego samopoczucia
  • fT4 i TSH
  • ewentualnie parametrów stanu zapalnego.

Informacje dla pacjentów

Edukacja pacjenta

• O prawdopodobnym przebiegu zaburzenia.
• Powrót do eutyreozy następuje zwykle samoistnie, ale niekiedy niedoczynność tarczycy może się utrzymywać.

Materiały edukacyjne dla pacjentów

• Zapalenie tarczycy.
• Zapalenie tarczycy Hashimoto.
• Zapalenie tarczycy po okresie ciąży.