Regional content

Content

Informacje ogólne

Definicja

• Choroba złośliwa układu limfatycznego
• Komórki nowotworowe pochodzące głównie z limfocytów B
• Charakterystyka: niewielka liczba typowych komórek Hodgkina-Reeda-Sternberga (komórki HRS) otoczonych licznymi komórkami reaktywnymi (bystander cells) głównie w pbszarze węzłó chłonnych.
• Potwierdzenie obecności komórek HRS (komórki Reed-Sternberga) jest podstawą rozgraniczenia chłoniaka ziarniczego od licznej grupy chłoniaków nieziarniczych.

Częstość występowania

• Ogólnie choroba rzadka, około 0,4% wszystkich nowych nowotworów.
  • jednak najczęściej występujący nowotwór u młodych osób dorosłych¹
• Zapadalność
  • roczna zapadalność: 2–3 przypadki na 100 000 osób
  • niewielki wzrost zachorowalności w ciągu ostatnich 15 lat 
• Rozkład wiekowy
  • Choroba może pojawić się w każdym wieku.
  • Dwa szczyty częstości występowania¹:
    • 20–30 lat
    • po 55. roku życia
• Podział według płci
  • Choroba nieco częściej występuje u mężczyzn niż kobiet (stosunek 3:2).
    
    • U młodych dorosłych choroba występuje mniej więcej tak samo często u kobiet, jak u mężczyzn; w starszym wieku mężczyźni chorują częściej niż kobiety.

Etiologia i patogeneza

• Etiologia chłoniaka ziarniczego nie została ostatecznie wyjaśniona.
• Dyskutowany jest szereg możliwych przyczyn:
  • Zakażenie wirusem Epsteina-Barr.
    • Istnieje istotny związek między zakażeniem wirusem Epsteina-Barr a chłoniakiem ziarniczym^2-3
    • Potwierdzenie u około 20–40% pacjentów z chłoniakiem ziarniczym
    • Związek ten występuje z różnym nasileniem w różnych postaciach klasycznego chłoniaka ziarniczego (95% przypadków), ale nie ma związku z guzkowym chłoniakiem ziarniczym z przewagą limfocytów (5% przypadków).⁴
  • Choroby autoimmunologiczne, przewlekłe choroby zapalne.
  • Leczenie immunosupresyjne (choroby autoimmunologiczne, stan po przeszczepie narządów).
  • Zakażenie wirusem HIV.
  • Korelacja ze statusem społecznym (częstsze przy wyższym statusie społecznym).
  • Uwarunkowania genetyczne.⁵
    • Około 1% przypadków ma charakter rodzinny.
    • U rodzeństwa osób chorych ryzyko zwiększone od 3 do 7 razy.
• W przeciwieństwie do innych chłoniaków, rzeczywiste komórki nowotworowe HRS stanowią mniej niż 10% masy guza.⁶
• Ilościowo dominuje naciek komórek składający się z limfocytów T, komórek B, granulocytów eozynofilowych i neutrofilowych, makrofagów, komórek tucznych, komórek plazmatycznych i komórek zrębu.
• Obrazy histopatologiczne i kliniczne są wyrazem reakcji mediowanej przez cytokiny i chemokiny między komórkami HRS a reaktywnymi komórkami układu odpornościowego.^7-8
• Pierwotna lokalizacja najczęściej szyjna (60–80%), śródpiersiowa i pachwinowa.
• Rozprzestrzenianie się drogą naczyń chłonnych, krwionośnych lub przez ciągłość (per continuitatem) do narządów pozalimfatycznych.

 Klasyfikacja histopatologiczna 

• Klasyfikacja histopatologiczna chłoniaka ziarniczego wg WHO 2022⁹:
  • nieklasyczny, guzkowy chłoniak ziarniczy z przewagą limfocytów (NLPHL, NLPBL): około 5%
  • klasyczny chłoniak ziarniczy (CHL) z 4 podgrupami: około 95%
    • postać ze stwardnieniem guzkowym (NSCHL): 65%
    • postać mieszanokomórkowa (MCCHL): 25%
    • postać bogata w limfocyty (LRCHL): 4%
    • postać z zanikiem limfocytów (LDCHL): 1%

ICD-10

• C81 Chłoniak ziarniczy
  • C81.0 Chłoniak ziarniczy, przewaga limfocytów
  • C81.1 Chłoniak ziarniczy, stwardnienie guzkowe
  • C81.2 Chłoniak ziarniczy, postać mieszanokomórkowa
  • C81.3 Chłoniak ziarniczy, zanik limfocytów
  • C81.7 Inna postać ziarnicy złośliwej
  • C81.9 Chłoniak ziarniczy, nieokreślony

Diagnostyka

Diagnostyka różnicowa

• Zapalne powiększenie węzłów chłonnych (mononukleoza, toksoplazmoza, wirus HIV i inne)
• Chłoniak nieziarniczy
• Choroby o podłożu immunologicznym (np. sarkoidoza)
• Przerzuty do węzłów chłonnych
• Choroby spichrzeniowe (np. choroba Fabry'ego)

Wywiad lekarski

• Objawem pierwotnym często (70%) jest bezbolesne powiększenie węzłów chłonnych
  • lokalizacja
    
    • szyja i śródpiersie: około 70%
    • pachy: około 30 %
    • pachwiny: około 10%
  • konsystencja
    • szorstka, gumowata
  • rozmiar
    • >1,5 cm uznaje się za podejrzany
• Objawy B (około 40% pacjentów)
• nocne poty (konieczna zmiana pościeli)
• gorączka >38°C (czasami jako gorączka cykliczna = gorączka Pela-Ebsteina)
• utrata masy ciała >10% w ciągu 6 miesięcy
• Niespecyficzne objawy ogólne
  • obniżona wydolność organizmu
  • świąd
  • bóle węzłów chłonnych po spożyciu alkoholu (rzadkie, ale typowe)
• Inne możliwe objawy
  • w przypadku zajęcia śródpiersia
    • kaszel
    • duszność
    • uczucie ucisku w klatce piersiowej
    • zespół żyły głównej górnej (patrz również Nagłe przypadki onkologiczne)
  • w przypadku zajęcia jamy brzusznej/przestrzeni zaotrzewnowej
    • bóle
    • cholestaza
    • zatrzymanie moczu
    • wzdęcia
    • zaparcia
  • ból kości
  • ewentualne objawy neurologiczne lub objawy zaburzeń endokrynologicznych

Ocena stanu ogólnego za pomocą wskaźnika aktywności wg WHO

• W ramach wywiadu należy udokumentować stan ogólny za pomocą wskaźnika aktywności według WHO: 
  • Stopień 0
    • standardowa aktywność, bez objawów
  • Stopień 1
    • możliwe wykonywanie lekkiej pracy, z objawami
  • Stopień 2
    • możliwe samodzielne dbanie o siebie, pacjent przebywa w łóżku <50% dnia
  • Stopień 3
    • ograniczone samodzielne dbanie o siebie, pacjent leży w łóżku/siedzi na fotelu >50% dnia
  • Stopień 4
    • pacjent w pełni zależny od opiekuna

Badanie przedmiotowe

• Badanie fizykalne obejmuje głównie obwodowe węzły chłonne, śledzionę, wątrobę i okolice jamy brzusznej.
  • Dominującymi objawami są jeden lub więcej powiększonych obwodowych węzłów chłonnych.
    • szyjne około 70%, pachowe około 30%, pachwinowe około 10%
    • węzły chłonne śródpiersia są zajęte w 60% przypadków, a węzły chłonne zaotrzewnowe w 25% przypadków
  • ból w jamie brzusznej przy ucisku
  • hepatomegalia
  • splenomegalia
• Inne potencjalne objawy
  • niedokrwistość, objawy krwotoczne (w przypadku zajęcia szpiku kostnego)wzespół żyły głównej górnej (w przypadku nasilonego zajęcia śródpiersia)
  • W zależności od zajętego narządu, również deficyty neurologiczne, objawy zaburzeń endokrynologicznych

Badania uzupełniające w ramach podstawowej opieki zdrowotnej

EKG

• Przed wdrożeniem leczenia: ocena możliwości leczenia, również jako wyniki wyjściowe do oceny późniejszej toksyczności związanej z leczeniem

Czynność płuc

• Przed wdrożeniem leczenia: ocena możliwości leczenia, również jako wyniki wyjściowe do oceny późniejszej toksyczności związanej z leczeniem

Badania laboratoryjne

• Nie istnieją parametry laboratoryjne specyficzne dla chłoniaka ziarniczego.
• Należy wykonać następujące badania:
  • OB
  • Morfologia z rozmazem
  • LDH, AST, ALT, GGTP, bilirubina, fosfataza alkaliczna, kreatynina, kwas moczowy, , TSH
  • HIV, wirusowe zapalenie wątroby typu B, wirusowe zapalenie wątroby typu C
  • U kobiet test na obecność gonadotropiny kosmówkowej

RTG klatki piersiowej

• W płaszczyźnie przednio-tylnej i bocznej
• W razie potrzeby wskazanie na duży guz śródpiersia
• Badanie wyjściowe do późniejszej oceny toksyczności leczenia

Diagnostyka specjalistyczna

• Badania u specjalistów konieczne w celu:
  • potwierdzenia rozpoznania (badanie histopatologiczne wycinka z węzła chłonnego lub narządu pozawęzłowego)
  • wstępnej analizy stopnia zaawansowania (uzupełniająco do badania RTG klatki piersiowej)
    • TK
    • PET/TK
  • przygotowanie do leczenia
    • echokardiografia
    • czynność gonad (ewentualnie poradnictwo dotyczące płodności)

Biopsja i badanie histopatologiczne

• Węzeł chłonny lub pierwotnie zajęty narząd pozawęzłowy
  • badanie całych węzłów chłonnych lub wystarczającej dużej ilości tkanki narządu, jeśli to możliwe
  • Aspiracja cienkoigłowa nie jest wystarczająca.
  • Ocenę powinien przeprowadzić patolog z doświadczeniem w diagnostyce chłoniaków. 
• Biopsja szpiku kostnego
  • zalecana tylko w przypadku niejasnego wyniku badania PET/TK

Diagnostyka obrazowa w ramach analizy stopnia zaawansowania

• Tomografia komputerowa (TK)
  • Badanie TK ze środkiem kontrastującym (może zostać wykonane jako jedno badanie w ramach PET/TK całego ciała): szyja, klatka piersiowa, brzuch
  • Podejrzane są (zwłaszcza jeśli są kuliste, bez wnęki tłuszczowej, z centralną martwicą):
    • węzeł chłonny >10 mm w osi krótkiej
    • pachwinowe węzły chłonne >15 mm
• PET/TK całego ciała (18-FDG)
  • silny wychwyt 18F-FDG w chłoniaku ziarniczym
  • lepsza ocena stopnia zaawansowania w porównaniu z samą tomografią komputerową
    • PET/TK w porównaniu do TK w 10-30% prowadzi do zmiany stadium zaawansowania, głównie jest to zawyżenie.
  • Optymalizacja diagnostyki szpiku kostnego (przeprowadzenie badania zasadniczo pozwala pominąć wykonanie biopsji szpiku kostnego). 
  • ujemna wartość predykcyjna 99%
• Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (RM)
  • alternatywa dla TK w przypadku poważnej nietolerancji środka cieniującego
  • W przypadku podejrzenia zajęcia pozawęzłowego lub zajęcia narządu, którego nie można potwierdzić za pomocą TK i PET/TK.
• Badanie USG
  • W razie potrzeby może zostać wykorzystane uzupełniająco.
  • W przypadku podejrzenia zajęcia pozawęzłowego lub zajęcia narządu, którego nie można potwierdzić za pomocą TK i PET/TK.
• Scyntygrafia
  • Od czasu wprowadzenia PET/TK praktycznie nie ma znaczenia. 

Echokardiografia

• Przed wdrożeniem leczenia: ocena możliwości leczenia, również jako wyniki wyjściowe do oceny późniejszej toksyczności związanej z leczeniem

Czynność gonad

• Kobiety: dokumentacja wywiadów dotyczących cyklu, FSH, LH, hormon antymüllerowski
• Mężczyźni: spermiogram w przypadku niezakończonego planowania rodziny, FSH, LH, testosteron, inhibina B

Diagnostyka psychoonkologiczna

• Należy wyjaśnić potrzebę poradnictwa psychoonkologicznego, a w razie potrzeby zaoferować łatwo dostępną konsultację.

Klasyfikacja stadiów wg zmodyfikowanych kryteriów Ann Arbor

• Stadium I: zajęcie jednego obszaru węzłów chłonnych lub pojedyncza zmiana poza układem limfatycznym
• Stadium II: zajęcie 2 lub więcej obszarów węzłów chłonnych po tej samej stronie przepony lub zlokalizowane zajęcie poza układem limfatycznym oraz obszaru węzłów chłonnych po tej samej stronie przepony
• Stadium III: zajęcie 2 lub więcej obszarów węzłów chłonnych lub narządów poza układem limfatycznym po obu stronach przepony
• Stadium IV: niezlokalizowane, rozproszone lub rozsiane zajęcie jednego lub więcej narządów pozalimfatycznych z zajęciem lub bez zajęcia tkanki limfatycznej
• Do każdego stadium można dodać określenia uzupełniające
  • Określenie uzupełniające A: brak objawów B
  • Określenie uzupełniające B: obecność objawów B
    • gorączka >38 stopni lub
    • nocne poty lub
    • utrata masy ciała >10% w ciągu 6 miesięcy

Dokumentacja czynników ryzyka

• Oprócz klasyfikacji stadium, przy podejmowaniu decyzji o leczeniu brane są pod uwagę czynniki ryzyka:
  • zajęte 3 lub więcej węzłów chłonnych
  • duży guz śródpiersia (≥1/3 maksymalnej poprzecznej średnicy klatki piersiowej w konwencjonalnym RTG klatki piersiowej lub TK)
  • lokalizacja pozawęzłowa
  • OB
    • >50 mm/h bez objawów B
    • >30 mm/h z objawami B

Wskazania do skierowania do specjalisty/szpitala

• W przypadku podejrzenia chłoniak ziarniczego skierowanie do specjalisty
• Skierowanie do szpitala w przypadku objawów nagłych przypadków onkologicznych (np. zespół żyły głównej) 

Leczenie

Cele leczenia

• Wyleczenie
  • Poprawa szans na wyleczenie do 80–90% w ciągu ostatnich 20 lat dzięki badaniom nad metodami leczenia 
• Wydłużenie czasu życia
• Łagodzenie objawów

Ogólne informacje o leczeniu

• Po ustaleniu rozpoznania dokładne informacje o chorobie, leczeniu, działaniach niepożądanych, późnych skutkach i ryzyku, konieczności regularnych badań kontrolnych.
• Należy wziąć pod uwagę indywidualną sytuację fizyczną, psychologiczną i społeczną.
• Dostosowanie skoncentrowanych na pacjencie rozmów do jego potrzeb informacyjnych.
• Poinformowanie pacjenta o wytycznych dla pacjentów i grupach wsparcia (patrz poniżej).
• Jeśli to możliwe, pacjenci powinni być poddawanie leczeniu w ramach badań klinicznych.
  • Leczenie w ramach badań nad optymalizacją leczenia prowadzi do wydłużenia przeżycia wolnego od postępu choroby.
• Odpowiednie leczenie wymaga współpracy interdyscyplinarnej:
  • lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej
  • specjalistów w dziedzinie hematoonkologii, patologii, psychoonkologii, radiologii, medycyny nuklearnej, radioterapii
  • innych specjalistów w zależności do późnych następstw i powikłań:
    • późne skutki kardiologiczne i pulmonologiczne
    • niepłodność
    • nowotwory wtórne

Ochrona płodności

• Przed rozpoczęciem leczenia należy przekazać informacje na temat możliwości wystąpienia niepłodności wywołanej leczeniem oraz możliwości ochrony płodności.
• Możliwe środki dla pacjentek
  • Leczenie farmakologiczne: analogi GnRH w połączeniu z pigułką
  • Medycyna rozrodu: kriokonserwacja zapłodnionych/niezapłodnionych komórek jajowych, zamrażanie tkanki jajnika
• Możliwe środki dla pacjentów
  • kriokonserwacja plemników
  • kriokonserwacja plemników po ich ekstrakcji z tkanek jąder

Badania oceny toksyczności przed rozpoczęciem leczenia

• W celu oceny możliwości leczenia oraz jako badanie podstawowe oraz przed kontrolami w celu oceny toksyczności leczenia, należy przeprowadzić następujące badania: EKG, echokardiografia, czynność płuc, TSH, czynność gonad.

Leczenie dostosowane do stopnia zaawansowania

• Leczenie jest prowadzone w sposób dostosowany do stopnia zaawansowania (stadia wczesne, pośrednie, zaawansowane).
• Stopień zaawansowania opiera się na klasyfikacji Ann Arbor i czynnikach ryzyka:
  • wczesne stadia
    • Stadium I (A lub B) bez czynników ryzyka
    • Stadium II (A lub B) bez czynników ryzyka
  • stadia pośrednie
    • Stadium I (A lub B) z 1 lub większą liczbą czynników ryzyka
    • Stadium IIA z 1 lub większą liczbą czynników ryzyka
    • Stadium IIB z czynnikiem ryzyka dotyczącym wysokiej wartości OB lub ≥3 dotkniętych obszarów węzłów chłonnych
  • stadia zaawansowane
    • Stadium IIB z czynnikiem ryzyka dużego guza w śródpiersiu lub zajęcia pozawęzłowego
    • Stadium III (A lub B)
    • Stadium IV (A lub B).
• Rozpoczęcie leczenia bezpośrednio po ustaleniu rozpoznania i klasyfikacji stadiów!

Leczenie stadium wczesnego

• Standardem jest leczenie skojarzone.
  • chemioterapia
    • schemat ABVD (doksorubicyna [adriamycyna], bleomycyna, winblastyna, dakarbazyna)
  • radioterapia dawką 20 Gy
    • uzupełniająco na pierwotnie zajęte okolice lub zmiany resztkowe
• Leczenie skojarzone jest rozwiązaniem lepszym niż tylko chemioterapia lub tylko radioterapia.

 Leczenie stadium średniego

• Standardem jest leczenie skojarzone.
  • chemioterapia
    • schemat BEACOPPest (cyklofosfamid, etopozyd, doksorubicyna, prokarbazyna, winkrystyna, bleomycyna, prednizon) lub
    • schemat ABVD (doksorubicyna [adriamycyna], bleomycyna, winblastyna, dekarbazyna)
  • radioterapia dawką 30 Gy
    • uzupełniająco na pierwotnie zajęte okolice lub zmiany resztkowe

Leczenie stadium zaawansowanego

• Pierwotnie tylko chemioterapia
  • schemat BEACOPPest (cyklofosfamid, etopozyd, doksorubicyna, prokarbazyna, winkrystyna, bleomycyna, prednizon)
• Napromienianie PET-dodatnich przetrwałych węzłów chłonnych (≥2,5 cm) dawką 30 Gy
• Możliwe zmniejszenie toksyczności związanej z leczeniem poprzez zastosowanie nowych substancji celowanych, takich jak brentuksymab wedotyny w połączeniu z chemioterapiami konwencjonalnymi  

Leczenie grup specjalnych

Pacjenci >60 lat

• Ze względu na toksyczność brak leczenia schematami BEACOPPest.
• Leczenie dostosowane do stopnia zaawansowania z 2, 4 lub 6–8 cyklami ABVD.
• Napromienianie w stadiach wczesnych i pośrednich, jak u młodszych pacjentów, w zaawansowanych stadiach miejscowe napromienianie chłoniaków PET-dodatnich (≥2,5 cm).

NLPHL (guzkowy chłoniak ziarniczy z przewagą limfocytów)

• W stadium IA bez czynników ryzyka tylko radioterapia (30 Gy)
  • bardzo dobre rokowanie
• We wszystkich innych stadiach leczenie jak w przypadku CHL. 

Leczenie nawrotów

• Rozróżnienie pomiędzy:
  • wczesnym nawrotem (3–12 miesięcy po zakończeniu leczenia)
  • późnym nawrotem (>12 miesięcy po zakończeniu leczenia).
• Leczeniem z wyboru dla większości pacjentów w pierwszym nawrocie choroby jest chemioterapia w wysokich dawkach, a następnie autologiczny przeszczep komórek macierzystych (ASCT).
• Brentuksymab wedotyny jest skuteczną opcją leczenia nawrotu po ASCT.
• Po niepowodzeniu leczenia brentuksymabem wentodyny można rozważyć leczenie przeciwciałami anty-PD1 – niwolumabem i pembrolizumabem.
• W przypadku nawrotu lub progresji pod wpływem terapii przeciwciałami anty-PD-1 nadal nie istnieją jasne zalecenia dotyczące leczenia

Alternatywnie formy leczenia

• Pacjentów należy pytać o leczenie uzupełniające lub alternatywne oraz informować o możliwym ryzyku i możliwych interakcjach z leczeniem standardowym.

Inne zasady postępowania w trakcie leczenia i po jego zakończeniu

• Zaprzestanie palenia, ponieważ ryzyko związane z paleniem i radiochemioterapią podlega sumowaniu o charakterze synergicznym.
• Pacjenci powinni być aktywni fizycznie w trakcie i po zakończeniu leczenia.
• Środki antykoncepcyjne
  • Podczas leczenia należy stosować podwójną antykoncepcję.
  • Po zakończeniu leczenia należy podjąć indywidualną decyzję dotyczącą środków antykoncepcyjnych

Opieka psychoonkologiczna

• Wsparcie psychoonkologiczne powinny być prowadzone równolegle z leczeniem.
• Orientacja na indywidualne potrzeby pacjentów
  • Ocena potrzeb na podstawie obrazu klinicznego i za pomocą zwalidowanych narzędzi pomiarowych np.:
    • termometr dystresu
    • szpitalna skala lęku i depresji HADS (Hospital Anxiety and Depression Scale)
    • podstawowa dokumentacja psychoonkologiczna

Opieka paliatywna

• Ból
• Nudności i wymioty
• Zaparcia
• Złośliwa niedrożność jelit
• Suchość błony śluzowej jamy ustnej
• Kacheksja i odwodnienie
• Problemy z oddychaniem
• Depresja
• Lęk
• Majaczenie

Przebieg, powikłania i rokowanie

Przebieg i rokowanie

• Wyleczenie możliwe w przypadku ponad 80% pacjentów.
  • we wczesnych stadiach ponad 90%
• Nawet w przypadku nawrotów dobre długoterminowe wyniki leczenia, a nawet wyleczenie.
• Wskaźniki przeżywalności wzrastają dla obu płci.
• Podtyp bogaty w limfocyty ma najkorzystniejsze rokowanie, a podtyp z zanikiem limfocytów – najgorsze.
• Nawroty występują w ciągu pierwszych kilku lat po leczeniu.
  • Nawroty po upływie 5 lat od zakończenia leczenia są rzadkie.
• Wczesne nawroty (do 12 miesięcy po zakończeniu leczenia) mają gorsze rokowanie niż nawroty późne.

Powikłania

Wtórne choroby nowotworowe

• Ogólnie zwiększone ryzyko wtórnych nowotworów złośliwych po leczeniu chłoniaka ziarniczego.
• Leczenie uzupełniające po progresji lub nawrocie choroby ponownie zwiększa ryzyko.
• Prawdopodobieństwo rozwoju guzów litych w ciągu 10 lat po pierwotnym chłoniaku ziarniczym w porównaniu z populacją ogólną jest około dwukrotnie wyższe.
  • zwłaszcza choroby nowotworowe żołądka, okrężnicy i odbytnicy, płuc i piersi
• 30 lat po leczeniu chłoniaka ziarniczego u dzieci i młodzieży skumulowana zapadalność dla:
  • wtórnych nowotworów złośliwych wynosi łącznie 19%
  • raka piersi u kobiet 16%
  • raka tarczycy 4,4%
  • nowotworów hematopoetycznych 1,5%
• W okresie dojrzewania szczególnie istnieje wysoka wrażliwość komórek gruczołu sutkowego kobiet na radioterapię nadprzeponową.
  • Zapadalność na raka sutka u byłych pacjentek leczonych z chłoniaka ziarniczego w wieku 25–45 lat wzrasta 24-krotnie.

Inne powikłania będące następstwem napromieniania lub chemioterapii

• Choroba wieńcowa oraz choroby zastawek¹⁰
• Niewydolność serca
• Niedoczynność tarczycy
• Zaburzenia czynności płuc
• Zaburzenia płodności

Obserwacja kontrolna

• Obserwacja kontrolna ma na celu rozpoznawanie:
  • nawrotów
  • wtórnych nowotworów złośliwych
  • późnej toksyczności
• Częste kontrole są konieczne, zwłaszcza w pierwszych latach.
  • 90% nawrotów w ciągu pierwszych 5 lat
• Kolejność badań kontrolnych
  • w 1. roku co 3 miesiące
  • do 4. roku co 6 miesiące
  • następnie co roku
• Elementy badań kontrolnych
  • wywiad lekarski
  • badanie przedmiotowe
  • badania laboratoryjne włącznie z: morfologią, badaniami biochemicznymi, OB, TSH
  • TK raz na 3 miesiące po zakończeniu leczenia, kolejne TK tylko w przypadku podejrzenia nawrotu
  • palpacyjne i obrazowe badania piersi zmierzające do wczesnego wykrycia zmian
  • badania toksyczności narządowej (serce, płuca, tarczyca, gonady)

Informacje dla pacjentów

• Chłoniak Hodgkina
• Chłoniak
• Leczenie chłoniaków
• Chłoniak - droga powrotna do codzienności
• Jedzenie przy braku apetytu

Ogólne informacje na temat leczenia

• Leki stosowane w terpaii nowotworów
• Ból i leczenie bólu

Leczenie paliatywne przy zaawansowanej chorobie nowotworowej

• Opieka paliatywna
• Lęk
• Nudności i wymioty
• Zaparcia
• Suchość błony śluzowej jamy ustnej
• Dolegliwości oddechowe
• Utrata masy ciała przy chorobie nowotworowej
• Depresja
• Majaczenie