Streszczenie
- Definicja: Różne stopnie ciężkości urazu, od stłuczenia i nadwyrężenia do rozerwania włókien mięśniowych i całkowitego zerwania mięśnia.
- Epidemiologia: Częsty uraz u sportowców, zwłaszcza piłkarzy.
- Objawy: Nagły przeszywający ból.
- Badanie fizykalne: Wrażliwość na ucisk, z możliwym krwawieniem i wyczuwalnym obrzękiem (stłuczenie) lub zagłębieniem w miejscu uszkodzenia (rozerwanie włókien mięśniowych). Ból podczas izometrycznego wyprostu. W całkowitym zerwaniu mięśnia nie można wyprostować kończyny w stawie kolanowym.
- Diagnostyka: Można wykonać RTG, badanie ultrasonograficzne lub RM.
- Leczenie: Schemat RICE, po którym następuje szybka mobilizacja. W przypadku całkowitego zerwania rekonstrukcja chirurgiczna w ciągu 72 godzin.
Informacje ogólne
Definicja
- Mięsień czworogłowy uda odpowiada przede wszystkim za prostowanie w stawie kolanowym (główna funkcja), a także zginanie w stawie biodrowym (mięsień prosty uda).
- Istnieją różne typy urazów mięśnia czworogłowego:
- stłuczenie mięśnia czworogłowego (stłuczenie uda)
- podrażnienie ścięgna rzepki (kolano skoczka)
- Dodatkowe informacje znajdują się w artykule entezopatia więzadła rzepki („kolano skoczka”).
- zerwanie ścięgna mięśnia czworogłowego
- naderwanie włókien mięśniowych
- nadwyrężenie.
Anatomia czynnościowa
- Mięsień czworogłowy uda (musculus quadriceps femoris) składa się z 4 brzuśców (głów) mięśniowych:
- mięśnia prostego uda (musculus rectus femoris)
- mięśnia obszernego bocznego (musculus vastus lateralis)
- mięśnia obszernego przyśrodkowego (musculus vastus medialis)
- mięśnia obszernego pośredniego (musculus vastus intermedius).
- Początkowy odcinek i przyczep
- mięsień czworogłowy zaczyna się na proksymalnej powierzchni kości udowej, tylko mięsień prosty uda jest przyczepiony do kości biodrowej
- przyczep do rzepki i guzowatości piszczeli (tuberositas tibiae).
- Przedziały mięśniowe uda
- przód: mięsień czworogłowy uda (musculus quadriceps femoris), nerw udowy (nervus femoralis) i tętnica udowa (arteria femoralis)
- tylna strona: mięśnie kulszowo-goleniowe i nerw kulszowy (nervus ischiadicus)
- przyśrodkowo: mięśnie przywodziciele i gałąź skórna nerwu zasłonowego (nervus obturatorius).
Epidemiologia
- Stłuczenia są częstsze u sportowców uprawiających sporty kontaktowe.
- Roczna chorobowość wśród rugbystów wynosi 4,7%, a wśród piłkarzy nożnych – 1,6%.1
- Nadwyrężenia i urazy włókien mięśniowych to częste kontuzje u piłkarzy nożnych.
- Zerwania głównie u starszych pacjentów, średni wiek 65 lat3
Etiologia i patogeneza
Stłuczenie mięśnia czworogłowego
- Najczęstszą przyczyną jest bezpośredni uraz (np. stłuczenie uda).
- W bardzo rzadkich przypadkach rozwija się ostry zespół ciasnoty przedziałów powięziowych.
- Uraz przeważnie dotyczy mięśnia prostego uda, ponieważ jest on położony najbardziej zewnętrznie spośród wszystkich mięśni uda grupy przedniej.
- Uraz wywołuje krwawienie i obrzęk mięśnia.
- Napięty mięsień wykazuje znacznie wyższą odporność na tego typu urazy.
Nadwyrężenie, naderwanie włókien mięśniowych, zerwanie
- Przyczyną jest nadmierne rozciągnięcie mięśnia.
- Zakres obrażeń od mikroskopijnych rozdarć po całkowite zerwanie mięśnia.
- Zobacz osobny opis w artykule tendinopatia mięśnia prostego uda.
Czynniki predysponujące
- Niedostateczna rozgrzewka przed wysiłkiem.
- Przebyte urazy mięśnia czworogłowego.
- Przeciążenie już zmęczonych mięśni.
ICD–10
- S76 Uraz mięśnia i ścięgna na poziomie biodra i uda.
- S76.1 Uraz ścięgna i mięśnia czworogłowego uda w tym więzadła (ścięgna) rzepki.
Diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
- Rozpoznanie na podstawie typowego wywiadu lekarskiego i badania przedmiotowego.
- Obrazowanie w celu oceny ciężkości urazu.
Diagnostyka różnicowa
- Złamanie kości udowej.
- Mięsak tkanek miękkich, kostniakomięsak, mięsak Ewinga
- W przypadku obrzęku i bólu (zwłaszcza w nocy) bez istotnego urazu.
Wywiad lekarski
- Uraz mięśnia czworogłowego
- uraz w przedniej części uda
- ból nasila się przy obciążaniu i zginaniu kolana.
- Nadwyrężenie ścięgna mięśnia czworogłowego
- ból i zaburzenia funkcji mięśnia po nagłym napięciu lub powtarzających się skurczach mięśnia
- występuje natychmiast lub po 1–3 dniach
- ból podczas chodzenia i zginania kolana.
- Zerwanie włókien mięśniowych w mięśniu czworogłowym
- początkowo kłujący, rozrywający ból
- następnie brak możliwości obciążenia.
- Zerwanie ścięgna mięśnia czworogłowego
- brak możliwości wyprostu w stawie kolanowym.
Badanie fizykalne
Uraz mięśnia czworogłowego
- Obrzęk w przedniej części uda
- powiększenie obwodu uda w porównaniu ze stroną przeciwną
- możliwe krwawienie w mięśniu, z tworzeniem się krwiaka i zasinienia.
- Ból podczas izometrycznego wyprostu, niestabilność, uczucie braku kontroli nad nogą.
- Zgięcie kolana często ograniczone przez obrzęk.
- Czucie
- jeśli występują zaburzenia czucia, należy rozważyć zespół ciasnoty przedziałów międzypowięziowych (nerw udowy).
Inne urazy
- Nadwyrężenie mięśnia
- bolesność uciskowa mięśnia czworogłowego w obszarze urazu mięśnia
- trudność przy prostowaniu kolana.
- Przepuklina mięśniowa
- zerwanie powięzi z wybrzuszeniem mięśnia
- wyczuwalny miejscowy miękki obrzęk
- występuje bardzo rzadko, np. pooperacyjnie, w przypadku rozejścia szwu powięziowego.
- Naderwanie włókien mięśniowych
- ograniczony, wrażliwy na ucisk obszar uda
- możliwe miejscowe krwawienie z wytworzeniem krwiaka
- w przypadku zmian bardziej rozległych może występować wyczuwalne zagłębienie.
- Zerwanie przyczepu mięśnia czworogłowego uda
- brak możliwości wyprostu w stawie kolanowym
- brak możliwości podniesienia wyprostowanej kończyny dolnej w pozycji leżącej
- uszkodzenie struktur bezpośrednio nad rzepką.
Diagnostyka u specjalisty
- Procedury obrazowania są zwykle konieczne tylko w przypadku ciężkiego urazu (całkowitego zerwanie).
- W przypadku ciężkiego urazu lub, jeśli jest to konieczne, należy wykonać RTG w celu wykluczenia złamania.
Wskazania do skierowania do specjalisty
- Jeśli występują kliniczne objawy zerwania przyczepu mięśnia czworogłowego uda lub złamania.
Leczenie
Cele leczenia
- Przywrócenie sprawności i uwolnienie od bólu.
Ogólne informacje o leczeniu
- Pierwsza pomoc
- odciążenie kończyny
- chłodzenie miejsca urazu
- ucisk
- uniesienie kończyny.
- Leczenie chirurgiczne
- wskazania
- compartment syndrom – zespół ciasnoty przedziałów międzypowięziowych
- ewakuacja krwiaka, jeżeli leczenie zachowawcze nie przynosi efektów
- całkowite zerwanie ścięgna mięśnia czworogłowego.
- wskazania
- Rehabilitacja
- wczesna mobilizacja bez dużego obciążenia
- dostosowane do bólu rozciąganie kontuzjowanego obszaru, aby przeciwdziałać przykurczom bliznowatym.3
Stłuczenie i nadwyrężenie
Leczenie
- Natychmiast ustabilizować staw kolanowy pod kątem 120 stopni za pomocą bandaża elastycznego lub ortezy
- zapobiega krwawieniom i skraca czas rekonwalescencji
- korzystanie z kul w celu odciążenia kończyny
- regularne chłodzenie: co 2–3 godziny przez 20 minut
- utrzymanie unieruchomienia przez około 24 godziny
- rozpoczęcie ostrożnej mobilizacji bez oporu.
Zerwanie ścięgna
- Główne zasady
- całkowite zerwanie leczy się chirurgicznie
- niewielkie naderwanie z zachowaną funkcją prostowników należy leczyć zachowawczo.
- Leczenie chirurgiczne
Rehabilitacja
- Mięśnie uda należy kolejno rozciągać, mobilizować i wzmacniać.
- Ryzyko odnowienia urazu w przypadku zbyt wczesnego rozpoczęcia rehabilitacji przy nadmiernie dużym obciążeniu.
Farmakoterapia
- NLPZ5
- NLPZ mogą opóźniać gojenie się ran, dlatego w razie potrzeby lepiej stosować inne leki przeciwbólowe.
Przebieg, powikłania i rokowanie
Powikłania
- Ostry zespół ciasnoty przedziałów międzypowięziowych
- rzadko.
- Pourazowe kostniejące zapalenie mięśni (myositis ossificans traumatica).
- Trwałe upośledzenie funkcji i sztywność spowodowane nieodpowiednim leczeniem, zwłaszcza zerwania przyczepu mięśnia czworogłowego uda.
- Odnowienie urazu.
Rokowanie
- Przy odpowiedniej terapii lekkie urazy mięśni goją się całkowicie.
- Rekonwalescencja trwa od kilku dni do kilku tygodni.3
- W przypadku całkowitego zerwania zwykle uzyskuje się dobre wyniki po szybkim zastosowaniu leczenia chirurgicznego.6
Informacje dla pacjentów
Materiały edukacyjne dla pacjentów
Źródła
Piśmiennictwo
- Ryan J.B., Wheeler J.H., Hopkinson W.J.,. Quadriceps contusions, West Point update, Am J Sports Med 1991, 19(3): 299-304, www.ncbi.nlm.nih.gov
- Eckard T.G., Kerr Z.Y., Padua D.A. Epidemiology of Quadriceps Strains in National Collegiate Athletic Association Athletes, 2009-2010 Through 2014-2015, J Athl Train 2017, 52(5): 474-81, www.ncbi.nlm.nih.gov
- DeBerardino T.M. Quadriceps injury. Medscape, aktualizacja: 02.06.2017, emedicine.medscape.com
- Pope J.D., Plexousakis M.P. Quadriceps Tendon Rupture, Stat Pearls 2019, www.ncbi.nlm.nih.gov
- Smith C., Kruger M.J., Smith R.M., Myburgh K.H. The inflammatory response to skeletal muscle injury: illuminating complexities, Sports Med 2008, 38:947, PubMed
- Nori S. Quadriceps tendon rupture, J Family Med Prim Care 2018, 7(1): 257-60, www.ncbi.nlm.nih.gov
- Orchard J., Best T.M., Verrall G.M. Return to play following muscle strains, Clin J Sport Med 2005, 15:436, PubMed
- Mendiguchia J., Alentorn-Geli E., Idoate F., Myer G.D. Rectus femoris muscle injuries in football: a clinically relevant review of mechanisms of injury, risk factors and preventive strategies, Br J Sports Med 2013, 47:359, British Journal of Sports Medicine
Opracowanie
- Honorata Błaszczyk (recenzent)
- Tomasz Tomasik (redaktor)
- Lino Witte (recenzent/redaktor)