Zakres referencyjny

Jednostka stosowana: /μl, G/l 

• 150 000–450 000/μl (150–450 G/l)

Wskazania

• Liczba płytek krwi jest parametrem morfologii krwi i dlatego należy do podstawowych elementów diagnostyki laboratoryjnej.
• Diagnostyka małopłytkowości i nadpłytkowości

Pobieranie próbek i źródła błędów

• Krew na EDTA
• Natychmiast po pobraniu ostrożnie obrócić kilka razy napełnioną probówkę z EDTA, aby uniknąć powstania skrzepów.

Ocena wyników badań laboratoryjnych

• Zmiany w liczbie płytek krwi:

1.  Nadpłytkowość (liczba płytek krwi > 450 000/μl)

• • ostre: duży wysiłek fizyczny, ostra infekcja, ostra utrata krwi, okres pooperacyjny
  • przewlekle reaktywne: splenektomia, asplenia, przewlekłe choroby zapalne, przewlekłe infekcje, nowotwory złośliwe
  • przewlekłe klonalne: nadpłytkowość samoistna, czerwienica prawdziwa, inne choroby mieloproliferacyjne

2. Małopłytkowość (liczba płytek krwi < 150 000/μl)

• • ostre: wywołane przez leki (substancje cytotoksyczne, diuretyki tiazydowe, estrogeny), immunologiczne, w wyniku radioterapii
  • przewlekłe: hipersplenizm, immunologiczna małopłytkowość samoistna, niedokrwistość megaloblastyczna, niedokrwistość aplastyczna, białaczki, chłoniaki i inne choroby rozrostowe, dziedziczne małopłytkowości (np. zespół Wiskotta-Aldricha)

3. Małopłytkowość rzekoma

• • tworzenie się agregatów i aglutynatów płytek krwi, artefakt laboratoryjny
    • ze względu na technikę pobierania krwi
    • przez aglutyniny zależne od EDTA
    • w przypadku obecności zimnych aglutynin
    • tworzenie satelitów/rozet między leukocytami i płytkami krwi
    • obecność olbrzymich płytek krwi (dziedziczna lub nabyta)
  • wykluczenie małopłytkowości rzekomej na podstawie liczby płytek krwi badanych bezpośrednio po pobraniu krwi z próbki cytrynianowej lub heparynizowanej oraz morfologii krwi z rozmazem (w przypadku małopłytkowości rzekomej należy używać antykoagulantuinnego niż EDTA)