Tendinopatia mięśnia trójgłowego

Streszczenie

• Definicja: Przeciążenie ścięgna mięśnia trójgłowego.
• Epidemiologia: Choroba ogólnie rzadka, ale bardziej powszechna przy treningu siłowym.
• Objawy: Ból z tyłu łokcia podczas wyprostu.
• Wyniki: Pozytywny wynik izometrycznego testu wyprostu stawu łokciowego.
• Diagnostyka: Badanie sonograficzne w celu oceny jakości ścięgna. ewentualnie RTG i RM w celu przeprowadzenia diagnostyki różnicowej.
• Leczenie: Unikanie aktywności, które powodują ból i stopniowe zwiększanie obciążenia za pomocą ćwiczeń izometrycznych i ekscentrycznych.

Informacje ogólne

Definicja

• Przeciążenie ścięgna mięśnia trójgłowego¹

Klasyfikacja

• Patologie ścięgien można różnicować jakościowo, ilościowo i według umiejscowienia.
• Jakościowe
  • Tendinopatia
  • Entezopatia
  • Zerwanie
• Ilościowe
  • Zerwanie częściowe
  • Zerwanie całkowite
• Umiejscowienie
  • między mięśniem a ścięgnem
  • w samym ścięgnie
  • przyczep kostny ścięgna

Częstość występowania

• Ogólnie stosunkowo rzadka choroba
  
  • Często obserwowana przy treningu siłowym, rzutach i sportach, w których wykonuje się uderzenia¹.

Anatomia kliniczna

• Mięsień trójgłowy składa się z trzech głów: głęboko osadzonej głowy przyśrodkowej oraz połączonych z nią głów bocznej i długiej.
• Przyczep ścięgna nad wyrostkiem łokciowym i dalej jako płaskie przedłużenie ścięgna nad grzbietową kością łokciową i powięziami prostowników przedramienia.

Etiologia i patogeneza

• Tendinopatia jest zwykle spowodowana powtarzającym się zginaniem i wyprostem łokcia przy występującym oporze, np. podczas treningu siłowego (podnoszenie ciężarów na ławce).
• uwaga: brak reakcji zapalnej z udziałem prostaglandyn (tendinopatia ≠ zapalenie ścięgna)!
  • Tendinopatia opisuje za to nieprawidłowe procesy gojenia.
• Ostra tendinopatia
  • Komórki ścięgien (tenocyty) reagują na ostre przeciążenie wzmożonym wytwarzaniem białek (proteoglikanów), które zasadniczo występują w chrząstce.
  • Białka te magazynują znacznie więcej wody, co skutkuje rozlanym obrzękiem całego ścięgna.
  • To zwiększenie przekroju służy szybkiemu dostosowaniu obciążalności ścięgna.
  • W tej fazie komórki ścięgna są bardzo wrażliwe i podatne na obciążenia.
  • Niewielki wzrost obciążenia prowadzi do natychmiastowego nasilenia bólu.
• Tendinopatia przewlekła
  • Komórek ścięgien jest znacznie więcej.
  • Zmieniony skład proteoglikanów powoduje mniej równoległe ułożenie włókien kolagenowych.
  • W ścięgnie pojawia się coraz więcej tkanki bliznowatej (mniej odporny na obciążenia kolagen typu III).
  • W ścięgnie pojawia się coraz więcej mikronaczyń, a wraz z nimi nowe włókna nerwowe.

czynniki predysponujące

• Nagły wzrost obciążenia
• Stałe przeciążenie spowodowane powtarzającymi się ruchami
• Czynniki metaboliczne mające negatywny wpływ na jakość ścięgien, np:
  • otyłość
  • Cukrzyca
  • niedoczynność tarczycy
• Leki, np. kortyzon lub fluorochinolony

ICD-10

• S46.3 Uraz mięśnia i ścięgna mięśnia trójgłowego ramienia

diagnostyka

rozpoznaniach różnicowych

• Patrz również artykuł Bóle łokcia.

wywiadzie lekarskim

• Często stopniowy początek
• Ból w tylnej części łokcia, który nasila się wraz z wyprostem.
• Powtarzające się ruchy rozciągające łokcia w pracy lub w czasie wolnym/uprawiania sportu?
• Wcześniejsze choroby stawu łokciowego

Badanie fizykalne

• Pozytywny wynik izometrycznej próby wyprostu
  
  • ból w grzbietowej części łokcia podczas wyprostu łokcia przy oporze
• Tkliwość w miejscu przyczepu ścięgna mięśnia trójgłowego do wyrostka łokciowego

U specjalisty

• Dynamiczne badanie USG
  • jakościowa ocena ścięgna (oznaki zerwania lub patologicznej tkanki bliznowatej?)
• Zdjęcie rentgenowskie łokcia w 2 płaszczyznach w ramach diagnostyki różnicowej
  • np. wykluczenie złamań awulsyjnych
• ewentualnie RM
  
  • szczegółowa wizualizacja ścięgna, konieczna tylko w przypadku wątpliwości

Wskazania do skierowania

• Skierowanie do ortopedy w przypadku opornych na leczenie objawów lub niepewności co do rozpoznania

leczenie

Cele terapii

• Powrót do zdrowia
• Profilaktyka nawrotu choroby
  
  • Zminimalizowanie gojenia się blizn w celu utrzymania początkowej długości jednostki mięśniowo-ścięgnistej.
  • Prowadzi to do zachowania siły pacjenta, a tym samym do utrzymania wyników sportowych.

Ogólne informacje o leczeniu

• Działania w zakresie pierwszej pomocy: powstrzymać pacjenta od wykonywania ruchów wyzwalających ból
• Ścięgna, aby się zagoić i rosnąć, wymagają dawkowanego obciążenia, nie wymagają natomiast unieruchomienia.
  • Całkowite unieruchomienie jest często konieczne tylko na krótki czas i w przypadku ostrej tendinopatii.
  • Zobacz Plan krok po kroku.

Zalecenia dla pacjentek

• Rezygnacja z aktywności wyzwalających dolegliwości bólowe
• Codzienna realizacja programu ćwiczeń (patrz Plan krok po kroku)

Leczenie farmakologiczne

• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) mają działanie modyfikujące przebieg choroby tylko w kontekście ostrej tendinopatii.
  • np. ibuprofen 400 mg 1-1-1 przez 4 dni
  • W przypadku obecnej przewlekłej tendinopatii nie mają one wpływu na przebieg choroby.
• Zastosowanie kortykosteroidów zwykle prowadzi do szybkiego złagodzenia objawów, które jednak utrzymuje się tylko przez krótki czas.
  
  • W perspektywie średnio- i długoterminowej prowadzą one jednak do pogorszenia jakości ścięgien i zwiększonego ryzyka ich (częściowego) zerwania.
  • zalecane bardzo, bardzo restrykcyjne zastosowanie

Terapia zachowawcza

• Przykładowy plan stopniowego zwiększania obciążenia
  1. Trening izometryczny
     • Przykładowo: pacjent klęczy na czworakach, bierze do ręki 0,5 litrową butelkę z wodą, wyciąga ramię do tyłu i utrzymuje je rozciągnięte przez 45 sekund.
     • powtarzać 10 razy dziennie
  2. Trening ekscentryczny
     • Przykładowo: pacjent opiera się na sofie rękami plecami w kierunku kanapy, powoli opuszcza ciało i wyhamowuje ruch przy pomocy mięśnia trójgłowego
     • Trzy serie po 10–12 powtórzeń rano i wieczorem
  3. Powrót do uprawiania sportu
     • poprawna technika treningu w przypadku bolesnych wzorców ruchowych
• Techniki mięśniowo-powięziowe i masaż ścięgna mięśnia trójgłowego ramienia¹
• Następujące środki terapeutyczne mogą być stosowane jako uzupełnienie podstawowej terapii:
  • pozaustrojowa terapia falą uderzeniową
  • skleroterapia neowaskularyzacji ścięgna

Profilaktyka

• Zasada ogólna pozwalająca uniknąć przeciążenia podczas uprawiania sportu: zasada 10%¹
  • Zwiększenie używanego ciężaru / czasu trwania treningu o maks. 10% po każdych 10 jednostkach treningowych

Przebieg, powikłania i rokowanie

przebieg

• Postępująca patologiczna przebudowa ścięgna w przypadku niewystarczającego oszczędzania (patrz rozdział Etiologia i patogeneza)

Powikłania

• Zerwanie ścięgna
• Przejście w stan przewlekły z trwałym bólem i ograniczeniami funkcjonalnymi

rokowania

• Rokowanie w przypadku tendinopatii jest bardzo dobre, pod warunkiem, że przyrost obciążenia jest wystarczająco powolny i następuje w prawidłowy sposób przy wykonywaniu ćwiczeń izometrycznych i ekscentrycznych¹.

S463

senebetennelse

Tendinopatia ścięgna mięśnia trójgłowego Mięsień trójgłowy Ból wyrostka łokciowego Przeciążenie ścięgna mięśnia trójgłowego Izometryczny test wyprostu Ból łokcia Ból z tyłu łokcia

Tendinopatia mięśnia trójgłowego

document-disease document-nav document-tools document-theme

Definicja: Przeciążenie ścięgna mięśnia trójgłowego. Epidemiologia: Choroba ogólnie rzadka, ale bardziej powszechna przy treningu siłowym. Objawy: Ból z tyłu łokcia podczas wyprostu.

Fizjoterapia/Medycyna sportowa

Tendinopatia mięśnia trójgłowego

/link/d30c71074762400fa5e67d62efbefa81.aspx

/link/d30c71074762400fa5e67d62efbefa81.aspx

tendinopatia-miesnia-trojglowego

SiteDisease

Tendinopatia mięśnia trójgłowego

K.Reinhardt@gesinform.de

Kanders@nhi.Reinhardt@gesinform.de (patched by linkmapper)no

pl

pl

pl