Wolne łańcuchy lekkie typu Kappa

Zakres referencyjny

Dla obu płci:

• 3,3–19,4 mg/l

Wskazania

• Dalsza diagnostyka w kontekście wykrytejDiagnostyka gammapatii monoklonalnej
• GammapatiaGammapatie monoklonalnamonoklonalne o nieznanejnieokreślonym swoistościznaczeniu (MGUS)
• Szpiczak Bence'a Jonesa (BJP)
• Szpiczak niewydzielający (NSM)
• Amyloidoza łańcuchów lekkich
• Oznaczanie wolnych łańcuchów lekkich w surowicy jest korzystniejszebardziej miarodajne niż ich oznaczanie FLK w moczu, ponieważ wolne łańcuchy lekkie są zawsze wykrywane najpierww pierwszej kolejności w surowicy.
• Białkomocz Bence'a-Jonesa jest typowym białkomoczem przelewowym, tj. tylko wtedy, gdy próg reabsorpcji kanalikowej zostanie przekroczony, kłębuszkowo przefiltrowany FLK jest wykrywalny w moczu.
• Jeśli wymaganekonieczne jest oznaczenie wolnych łańcuchów lekkich w moczu, zaleca się zawsze równoległe wykonanie ich oznaczenia w surowicy w celu przeprowadzenia kompleksowej oceny.

Pobieranie próbek i źródła błędów

• Surowica, 1 ml
• Metoda: nefelometria

Ocena wyników badań histopatologicznych

• Oznaczanie wolnych łańcuchów lekkich w surowicy charakteryzuje się wyższą czułością diagnostyczną w porównaniu z elektroforezą immunofiksacyjną. Wolne łańcuchy lekkie powinny być zawsze oznaczane dla obu typów (kappa, oraz lambda) z późniejszym utworzeniem ich ilorazu. TaDopiero pota łączonaczna ocena pozwala następnie na dość wiarygodną diagnozę i ocenę przebiegu gammapatii.
• W przypadku choróbschorzeń wymienionych w punkcie Wskazania, ich skuteczne monitorowanie jest możliwe dzięki oznaczaniu wolnych łańcuchów lekkich; ze względu na krótki okres półtrwania, wynoszący ok. 24 godziny, możliwe jest również monitorowanie terapii w krótkim czasie.

Dalsza diagnostyka i dalsze postępowanie

• Immunofiksacja (patrz poniżej), immunoglobulinystężenie ilościoweimmunoglobulin, pełna morfologia krwi, kreatynina/cystatyna C, wapń w surowicy, beta-2-mikroglobulina w surowicy, LDH w surowicy, krzyżowe wiązania pirydynoliny w moczu.
• Od niedawna immunoglobuliny specyficzne dla łańcucha ciężkiego i lekkiego mogą być oznaczane ilościowo: IgA, IgG i IgM HLC z odpowiednim utworzeniem ilorazu w celu oceny klonalności.