Zakres referencyjny

Jednostka stosowana: µg/dl, µmol/l

• 11–33 μmol/l (60–180 μg/dl)

Wskazania

• Podejrzenie niedoboru żelaza lub przeciążenia żelazem
• Ocena wchłaniania żelaza (test wchłaniania żelaza)
• Razem z transferyną przydatne w diagnostyce różnicowej niedokrwistości
• Izolowane oznaczanie żelaza nie jest przydatne diagnostycznie
• Lepszym markerem niedoboru żelaza jest ferrytyna

Pobieranie próbek i źródła błędów

• Surowica
• Należy unikać hemolizy

Ocena wyników badań laboratoryjnych

Podwyższone stężenie żelaza:

• Zaburzenia wykorzystania żelaza
• Hemoliza
• Przeciążenie żelazem (dziedziczne i jatrogenne przeciążenie żelazem, np. hemochromatoza, częste transfuzje, przedawkowanie żelaza).
• Nieefektywna erytropoeza

Obniżone stężenie żelaza:

• Niedokrwistość z niedoboru żelaza
• Zaburzenia dystrybucji żelaza
• Ostre i przewlekłe procesy zapalne
• Nowotwory
• Niedostateczna podaż spowodowana jednostronnym odżywianiem i zaburzeniami wchłaniania, zwiększone zapotrzebowanie
• Samo określenie poziomu żelaza nie jest wystarczające do diagnostyki niedoboru żelaza lub szacowania rezerw żelaza. Powody tego są następujące:
  1. Tylko w ok. 40% przypadków poziom żelaza prawidłowo wskazuje na jego niedobór.
  2. Duże indywidualne wahania po spożyciu pokarmu w ciągu dnia (WZ ok. 15%) i dzień do dnia (WZ ok. 15%).

Dalsza diagnostyka i dalsze postępowanie

• Ferrytyna, transferyna i żelazo, poziom wysycenia transferyny żelazem