Cel testu

• Test „Wstań i idź” jest testem przesiewowym dla osób o ograniczonej sprawności ruchowej.
• Umożliwia ocenę
  
  • równowagi
  • prędkości chodzenia
  • i ogólnego funkcjonowania
• U pacjentów geriatrycznych dostarcza informacji na temat skłonności do upadków i problemów z chodzeniem.
  • Wiarygodna ocena ryzyka upadku nie jest możliwa przy użyciu samego testu „Wstań i idź”^1-2. Więcej informacji można znaleźć w sekcji „Mobilność i zapobieganie upadkom” w artykule Badanie geriatryczne.
• Test może wykazać, czy dana osoba potrzebuje pomocy w poruszaniu się.

Wymagany materiał

• Krzesło z podłokietnikami, wysokość siedziska ok. 46 cm
• Stoper
• Oznaczona odległość chodzenia, wynosząca 3 m od przednich nóg krzesła (oznaczona taśmą samoprzylepną na podłodze lub w podobny sposób)

Przygotowanie

• Pacjent powinien założyć buty, w których zwykle chodzi.
• W razie potrzeby może korzystać ze sprzętu ułatwiającego poruszanie się, którego używa na co dzień.
• Pacjent siada na krześle w pozycji opartej, ręce spoczywają na podłokietnikach.

Przeprowadzanie testu

• Badający używa stopera, aby zmierzyć, ile czasu zajmuje badanemu wstanie z krzesła, przejście 3 metrów, obrócenie się i ponowne usadowienie.
• Badanego informuje się, że czas jest zatrzymany i że badany ma możliwość przygotowania się do rozpoczęcia testu, gdy usłyszy sygnał „Gotów — Start”. Odmierzanie czasu rozpoczyna się od momentu wypowiedzenia polecenia „Start”.
• Badany wstaje z krzesła, idzie 3 metry prosto przed siebie, odwraca się, wraca do krzesła i ponownie siada.

Podsumowanie

• <10 sekund: nieograniczona mobilność podczas wykonywania codziennych czynności>
• 11–19 sekund: nieznaczne ograniczenie sprawności ruchowej, na ogół bez wpływu na wykonywanie codziennych czynności
• 20–29 sekund: funkcjonalnie istotna niepełnosprawność ruchowa wymagająca wyjaśnienia
• >30 sekund: wyraźne ograniczenie sprawności ruchowej, zwykle wymagające interwencji/środków pomocniczych
• Możliwe źródło błędu: osoba badana nie rozumie lub nie pamięta instrukcji.

Autor

• Dr n. med. Thomas M. Heim, dziennikarz naukowy, Fryburg