Rzęsistkowe zapalenie pochwy (Trichomoniasis vaginalis)

Streszczenie

  • Definicja: Zakażenie pochwy i sromu pierwotniakiem Trichomonas vaginalis. Może dotyczyć także cewki moczowej, rzadziej szyjki macicy, pęcherza moczowego i odbytnicy.
  • Epidemiologia: Częstość występowania w Polsce nie jest dokładnie znana. Rzęsistkowica jest bardzo powszechna w krajach Afryki.
  • Objawy: Zróżnicowane - od przebiegu bezobjawowego (10–50% zakażeń u kobiet i 90% u mężczyzn) do poważnych dolegliwości z typową pienistą żółto-zieloną wydzieliną, nasilonym świądem pochwy i sromu oraz objawami dyzurycznymi.
  • Badanie fizykalne: Obfita pienista wydzielina o żółto-zielonym zabarwieniu i nieprzyjemnym zapachu, rozlany rumień pochwy, miejscami plackowaty. Niekiedy można również zaobserwować w pochwie petocje.
  • Diagnostyka: Zaleca się wykrywanie patogenu w wydzielinie z pochwy metodą oceny mikroskopowej preparatu bezpośredniego, metodą NAAT na obecność DNA Trichomonas lub szybkim testem antygenowym (test typu point-of-care). Równocześnie należy przeprowadzić także diagnostykę w kierunku rzeżączki i chlamydiozy.
  • Leczenie: Zastosowanie metronidazolu lub tynidazolu.

Informacje ogólne

Definicja

  • Zakażenie pochwy wywołane przez Trichomonas vaginalis (rzęsistek pochwowy, pierwotniak z grupy wiciowców).

Epidemiologia

  • Jest to jedna z najczęstszych chorób przenoszonych drogą płciową na świecie, w Europie występuje obecnie raczej rzadko (u ok. 5,8% kobiet i 0.6% mężczyzn).1
  • W krajach Afryki (1/3 nowych zachorowań na świecie)1 i obu Ameryk1-2 choroba ta jest bardzo powszechna i służy jako marker dla innych chorób przenoszonych drogą płciową (Choroby przenoszone drogą płciową). 

Etiologia i patogeneza

  • Chorobę wywołuje rzęsistek pochwowy (Trichomonas vaginalis), jednokomórkowy wiciowiec, który może powodować zakażenie pochwy i cewki moczowej u kobiet oraz cewki moczowej i gruczołu krokowego u mężczyzn.2
  • Przenoszenie zakażenia następuje drogą płciową, a ryzyko zachorowania w wyniku narażenia wynosi:
    • 70% u mężczyzn
    • 85% u kobiet
  • Pasożyt może przeżyć do 24 godzin w wilgotnych warunkach: w ręcznikach, na deskach sedesowych czy w saunie. W rzadkich przypadkach może dojść do zakażenia drogą inną niż płciową - poprzez kontakt z zakażonymi przedmiotami. Niektórzy autorzy kwestionują możliwość zakażenia tą drogą.
  • Czynniki predysponujące do zakażenie to m.in.:

ICD-10

  • A59 Rzęsistkowica
    • A59.0 Rzęsistkowica narządów moczowo-płciowych
    • A59.8 Rzęsistkowica umiejscowiona gdzie indziej
    • A59.9 Rzęsistkowica, nie określona

Diagnostyka

  • Chorobę podejrzewa się na podstawie danych z wywiadu lekarskiego oraz typowych wyników badania przedmiotowego.
  • Potwierdzeniem rozpoznania jest wykrycie patogenu w badaniu mikroskopowym świeżej próbki wydzieliny z pochwy lub osadu moczu.4
  • Obecnie zaleca się wykonanie testu NAAT (nucleic acid amplification test, badanie metodą amplifikacji kwasów nukleinowych) na obecność DNA Trichomonas w wydzielinie z pochwy lub szybkiego testu antygenowego (test typu point-of-care).
  • Rozpoznanie w oparciu o badanie podmiotowe, przedmiotowe oraz badanie wydzieliny z pochwy (pH i ocena mikroskopowa) osiąga czułość 85% i swoistość 99,5% w porównaniu z rozpoznamiem ustalonym na podstawie analizy DNA.4

Diagnostyka różnicowa

Wywiad lekarski

  • 10–50% przypadków zakażenia u kobiet5 i 90% u mężczyzn jest bezobjawowych.
  • Objawy:
    • świąd sromu i pochwy
    • pienista wydzielina o  żółto-zielonym zabarwieniu i nieprzyjemnym zapachu
    • objawy dyzuryczne
    • możliwe pogorszenie w czasie miesiączki

Badanie przedmiotowe ginekologiczne

  • Obfita, często pienista wydzielina o żółto-zielonym zabarwieniu i nieprzyjemnym zapachu
  • Rozlany rumień pochwy; rumień może również przybierać postać plackowatą (ziarniste zapalenie pochwy).
  • Mogą występować punktowe wybroczyny (petocje) w ścianie pochwy.

Badania uzupełniające 

  • Ocena mikroskopowa wymazu z pochwy (preparat bezpośredni, ciemne pole widzenia lub kontrast fazowy).
  • Zaleca się badanie wydzieliny z pochwy metodą NAAT ze względu na większą czułość i swoistość w porównaniu do oceny mikroskopowej.6
  • Jednocześnie należy przeprowadzić diagnostykę w kierunku chlamydiozy i rzeżączki, a w uzasadnionych przypadkach również w kierunku innych chorób przenoszonych drogą płciową.

Leczenie

Cel leczenia

  • Wyleczenie zakażenia

Ogólne informacje o leczeniu

  • Leczenie polega na stosowaniu preparatów doustnych – zarówno przez osobę chorą jak i jej partnerów seksualnych.

Zalecenia dla pacjentów

  • Podczas leczenia metronidazolem należy unikać spożywania alkoholu, w przeciwnym razie może wystąpić reakcja disulfiramowa z silnymi nudnościami.
  • Podczas leczenia należy powstrzymać się od kontaktów seksualnych.
  • Należy przeprowadzić leczenie wszystkich partnerów seksualnych osoby chorej i monitorować przebieg leczenia.

Farmakoterapia

  • Stosowane leki
    • metronidazol 2,0 g jednorazowo doustnie - skuteczność 85–98%
    • w przypadku niepowodzenia leczenia lub nawrotu zakażenia: metronidazol 500 mg co 12 godzin doustnie przez 7 dni lub tynidazol 2,0 g jednorazowo doustnie
  • Leczenie partnera: aby uniknąć "efektu ping-ponga", należy leczyć wszystkich partnerów seksualnych osoby chorej.

Rzęsistkowe zapalenie pochwy w okresie ciąży

  • Zalecenia dotyczące dawkowania metronidazolu odnoszą się w takim samym stopniu do kobiet ciężarnych i nieciężarnych.
  • Zgodnie z zaleceniami IUSTI (International Union against Sexually Transmitted Infections)7 i CDC (Centers for Disease Control and Prevention)8 metronidazol może być stosowany przez cały okres ciąży, jeżeli jest to wskazane. Charakterystyka Produktu Leczniczego metronidazolu zawiera przeciwwskazanie do jego stosowania w pierwszym trymestrze ciąży. Tynidazol jest przeciwwskazany w pierwszym trymestrze ciąży..
  • Podawanie doustne uważa się za preferowany sposób stosowania leku w okresie ciąży.
  • W przypadku rzęsistkowego zapalenia pochwy w okresie ciąży występuje zwiększone ryzyko powikłań położniczych takich jak przedwczesny poród lub wcześniactwo.2,7
  • Ryzyko okołoporodowego przeniesienia zakażenia z matki na noworodka płci żeńskiej wynosi 2–17%.
  • Nie wydaje się, by stosowanie antybiotyków zmniejszało ryzyko porodu przedwczesnego lub zakażenia okołoporodowego.9

Przebieg, powikłania i rokowanie

Przebieg

  • Zakażenie następuje najczęściej drogą płciową.
  • 10–50% zakażeń rzęsistkiem pochwowym u kobiet przebiega bezobjawowo.
  • Rzęsistkowica jest zakażeniem ostrym, które dobrze odpowiada na leczenie.

Powikłania

  • Często występują zakażenia więcej niż jednym patogenem.
    • istnieje m.in. związek ze zwiększoną częstością występowania zakażeń wirusem brodawczaka ludzkiego HPV.9
  • W niektórych przypadkach dochodzi do zespołu zapalenia narządów miednicy mniejszej.
  • Zwiększone ryzyko wcześniactwa, niskiej wagi urodzeniowej i przedwczesnego pęknięcia błon płodowych w przypadku zakażenia w czasie ciąży2
  • Przeniesienie okołoporodowe zakażenia z matki na noworodka płci żeńskiej

Rokowanie

  • W przypadku zastosowania odpowiedniego leczenia – dobre
  • Prezerwatywy zapobiegają przenoszeniu zakażenia podczas kontaktów seksualnych.

Informacje dla pacjentów

Materiały edukacyjne dla pacjentów

Źródła

  • Bręborowicz GH. Położnictwo i ginekologia. PZWL, 2015.

Piśmiennictwo

  1. Trichomoniasis. WHO Fact Sheet 2023 www.who.int
  2. Bouchemal K, Bories C, Loiseau M. Strategies for Prevention and Treatment of Trichomonas vaginalis Infections. Clin Microbiol Rev 2017; 30: 811-25. pmid:28539504. www.ncbi.nlm.nih.gov
  3. Interna Szczeklika. Wydanie internetowe. Medycyna praktyczna 2023. www.mp.pl
  4. Lowe NK, Neal JL, Ryan-Wenger NA. Accuracy of the clinical diagnosis of vaginitis compared with a DNA probe laboratory standard.. Obstet Gynecol 2009; 113: 89-95. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  5. Donovan B..Sexually transmissible infections other than HIV. Lancet 2004; 363: 545-56. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  6. Nenoff P et al. (2017) Nonviral sexually transmitted infections-epidemiology, clinical manifestations, diagnostic workup, therapy : Part 3: Treponemes, Gardnerella and trichomonads. Hautarzt 68:136-148. www.ncbi.nlm.nih.gov
  7. Sherrard J, Wilson J, Donders G, Mendling W. 2018 European (IUSTI/WHO) Guideline on the Management of Vaginal Discharge iusti.org
  8. Trichomoniasi. STI Treatment Guidelines, 2021 www.cdc.gov
  9. Okun N , et al. Antibiotics for Bacterial Vaginosis or Trichomonas vaginalis in Pregnancy: A Systematic Review. Obstet Gynecol 2005; 105: 857-68. PubMed

Autorzy

  • Katarzyna Kosiek, Dr n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Poradnia Lekarzy Rodzinnych w Łodzi (recenzent)
  • Tomasz Tomasik, Dr hab. n. med., Prof. UJ, specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (redaktor)
  • Heidrun Bahle Dr n. med., lekarz rodzinny, Monachium
  • Julia Trifyllis, Dr n. med., specjalista w dziedzinie ginekologii i położnictwa, Münster/W.

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit