Przeciwciała przeciwjądrowe (ANA)

Zakres referencyjny

Dla obu płci:

• miano < 1:80 (znaczenie kliniczne zwykle > 1:160) 

Wskazania

Badanie przesiewowe przyw podejrzeniuprzypadku podejrzenia:

• Tocznia rumieniowatego układowego
• Zespołu Sharpa (Mieszana choroba tkanki łącznej)
• Zapalenia skórno-mięśniowego (DM) 
• SklerodermiiTwardziny układowej
• Zespołu Sjögrena
• Zapalenia wielomięśniowego (PM)
• Reumatoidalnego zapalenia stawów
• Przewlekłego autoimmunologicznego zapalenia wątroby  (CAH)
• Zapalenia tarczycy
• Autoimmunologicznej niedokrwistości hemolitycznej (AIHA)

Pobieranie próbek i źródła błędów

• Surowica, 1 ml
• Metoda: IFT

Ocena wyników badań histopatologicznychlaboratoryjnych

Podwyższone miano ANA:

• Możliwee wskazaniewskazywać na obecność choroby autoimmunologicznej, w zależności od wzoru fluorescencji (jednorodnyhomogenny, drobnoobwodowy, nakrapianyziarnisty, jąderkowy, centromerowy itp.) i miana.
• Dodatnie przeciwciała ANA występują u około 5% zdrowej populacji
• Powstawanie przeciwciał przeciwjądrowych mogą indukować niektóre leki (np. sulfasalazyna, antagoniści TNF-α, izoniazyd, sole złota, prokainamid, leki przeciwpoadaczkowe, IVIG).

Dalsza diagnostyka i dalsze postępowanie

• W zależności od wzoru fluorescencji, dalsze analizybadania, np. podtypy ENAANA i, w celu potwierdzenia, przeciwciała przeciwko dwuniciowemu DNA