Zespół cieśni nadgarstka

Czym jest zespół cieśni nadgarstka?

Definicja

Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) to objawyzespół zwiobjawów wynikajązanecych z uszkodzeniem spowodowanym uciskiemucisku na nerw pośrodkowy, przechodzącyktóry przechodzi przez kanał nadgarstka.

Poniżej powierzchniNerw dłoniowejten przezodpowiada nadgarstekza przebiega podskórnie szerokie pasmo łącznotkankowe (więzadło nadgarstka), które otacza i chroni ścięgna przedramienia. Wraz z kośćmi nadgarstka to więzadło tworzy anatomiczny kanał nazywany kanałem nadgarstka.

Przez kanał nadgarstka z przedramienia do ręki wchodzą ścięgna, naczynia krwionośne i nerwy. Największy znajdujący się tam nerw to nerw pośrodkowy (nervus medianus). Jest to jeden z trzech głównych nerwów przedramienia i ręki. Unerwia on kilka mięśni przedramienia i ręki (funkcja ruchowa). Poza tym obejmuje on także włókna nerwowe służące do unerwienia czuciowego (tzn. zmysłu dotyku) ręki i palców,czucie w tym stronyczęści dłoniowej kciuka, palca wskazującego, środkowego i połowy palca serdecznego, (oda stronytakże palcaza ruchy w kilku mięśrodkowego)niach ręki.

Jeśli Ucisk na nerw pośrodkowy w kanale nadgarstka jestpowoduje zwężony lub podrażnionyból, pojawiadrętwienie, mrowienie i utratę czucia w obszarze jego unerwienia.

Anatomia i objawy

Kanał nadgarstka to anatomiczna przestrzeń, która powstaje dzięki kościom nadgarstka i więzadłom. W jego obrębie znajduje się nerw pośrodkowy, który, gdy jest uciskany, wywołuje charakterystyczne objawy. Osoby cierpiące na zespół cieśni nadgarstka mogą odczuwać drętwienie, mrowienie i ból, szczególnie w obszarze kciuka, palca wskazującego i utrataśrodkowego. czuciaObjawy mogą nasilać się w nocy, a nawetniektóre dyskomfortczynności, wtakie wymienionychjak obszarachtrzymanie telefonu, pisanie czy jazda na rowerze, mogą je pogarszać. Często zdarza się, że pacjenci mają trudności z manipulowaniem małymi przedmiotami, co może ograniczać ich zdolności motoryczne i precyzyjne.

Zespół cieśni nadgarstka może występować zarówno jednostronnie, jak i obustronnie. W dłuższym czasie może dojść do zaniku mięśni kciuka, co może prowadzić do ograniczenia jego funkcji.

 

Objawy

Ręce cierpną, pojawia się uczucie drętwienia, mrowienia i bólu lub utraty zmysłu dotyku w obszarze zaopatrywanym przez ten nerw (patrz ilustracja), szczególnie w kciuku, palcu środkowym i wskazującym. W dłuższym przebiegu mogą do tego dojść zanik i osłabienie mięśni kciuka. Utrudnione jest więc manipulowanie małymi przedmiotami. Ograniczeniu ulegają motoryka mała i ruchy precyzyjne.

Niektóre ruchy powodują nasilenie bólu u wielu chorych: objawy nasilają się wskutek długotrwałego ustawienia ręki w zgięciu lub wyproście, np. w trakcie robienia na drutach, noszenia toreb z zakupami, rozmowy przez telefon, trzymania książki, jazdy na rowerze i motocyklu. Dolegliwości często nasilają się w nocy, prawdopodobnie z powodu nieświadomego zginania nadgarstka podczas snu.

Potrząsanie ręką, masaż lub zimna woda często powodują złagodzenie objawów.

ZCN często występuje obustronnie, ale niekoniecznie w jednym czasie. 

Przyczyny

Objawy zespołu cieśni nadgarstka pojawiają się wskutek uciśnięcia lub podrażnienia naczyń i nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka. Rosnący ucisk na włókna nerwowe powoduje, że magazynują one wodę i zwiększają objętość, co skutkuje uszkodzeniem tkanki.

Przyczyny tych procesów często są niemożliwe do ustalenia. Źródłem stanu zapalnego mogą być np. ścięgna lub przewlekłe zapalenie stawów (takie jak reumatoidalne zapalenie stawów lub dna moczanowa).

Zespół cieśni nadgarstka może bymieć równieżwiele spowodowanyprzyczyn, przezale innenajczęściej chorobywynika lubz urazyucisku na nerw pośrodkowy w kanale nadgarstka. MoTaki ucisk może on być nastefektem różnych stanów chorobowych, urazów lub anatomicznych zmian w obrępstwem złamaniabie nadgarstka. alboPrzyczyny guzrozwoju ZCN to:

• Przewlekłe zapalenie stawów – zmiany zapalne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów, zmianmogą kostnychprowadzić lubdo nadmiernegoobrzęku rozrostui tkanki łącznej w okolicyzwężenia kanału nadgarstka, co zwiększa ucisk na nerw pośrodkowy.

  Mo Zespół cieśni nadgarstka może także wystąpić w przebiegu dny moczanowej.

• Złamania nadgarstka – urazy w obrębie nadgarstka, takie jak złamania, mogą prowadzić do zmian strukturalnych, które utrudniają prawidłowe przewodzenie nerwów, wywołując ZCN.
• Guzy i zmiany w obrębie kanału nadgarstka – występowanie guzów lub innych zmian w obrębie nadgarstka, takich jak torbiele czy zmiany kostne, może prowadzić do ucisku na nerw.
• Przewlekłe, monotonne ruchy ręki – osoby wykonujące powtarzalne ruchy rękami, takie jak pracownicy linii montażowych, rolnicy, ogrodnicy, a także zawodowi muzycy, są bardziej narażeni na rozwój ZCN. Ryzyko zwiększa się również rozwinąć po zabiegach operacyjnych w tymprzypadku obszarze. Przyczyną może być jednak także np. niedoczynność tarczycy, cukrzyca lub pogorszona czynność nerek.

  Kobiety w ciąży stosunkowo częściej cierpią na ten zespół.

  Ponadto objawy mogą rozwinąć się także wskutek często powtarzanych, monotonnych ruchów rąk, np. u osób wykonujących określone zawody. Przykładem czynności niosących zagrożenie tym zespołem jest praca przy linii montażowej, w ogrodzie, w lesie i w rolnictwie, w fabryce i na budowie. Ryzyko zwiększa pracapracy z użyciem narzędzi wibrujących.

• Choroby narzędzi.metaboliczne Choroba– częcukrzyca, niedoczynnościej dotyka też zawodowych muzyków. W tych przypadkach ZCN może być uznanytarczycy zaoraz chorobęzaburzenia zawodową.

  Przyrostfunkcjonowania masy ciała i nadwaganerek mogą sprzyjać rozwojowi zespołowiu cieśni nadgarstka., Zaponieważ czynnikiprowadzą ryzykado uważaobrzęku się także przyjmowanie glikokortykosteroidówtkanek lub terapizmian w strukturach anatomicznych nadgarstka.

• Zwiększenie hormonalnmasy ciała – otyłość i nadwaga również stanowią czynnik ryzyka, ponieważ mogą prowadzić do zwiększenia nacisku na nerw w obrębie kanału nadgarstka.

W

• Zmiany niektórychhormonalne rodzinach– zespół cieśni nadgarstka występuje częściej u kobiet, chozwłaszcza w okresie ciąży, kiedy zmiany hormonalne mogą prowadzić niedo wiadomo,obrzęku dlaczegoi takzwężenia siękanału dziejenadgarstka.

Częstość występowania

• Zespół cieśni nadgarstka jest najczęściej występującym zespołem ucisku nerwu i główną przyczyną uszkodzeń nerwów obwodowych (nerwów znajdujących się poza obrębem mózgu i rdzenia kręgowego).
• Na zespół cieśni nadgarstka cierpi około 3,7–4,9% populacji.
• Wiek zachorowania to zwykle ponad 30 lat, a częstość występowania rośnie z wiekiem. Szczyt zachorowań przypada między 40. i 60. rokiem życia.
• Kobiety chorują 3–4 razy częściej niż mężczyźni.

Badania

RozpoznaniaRozpoznanie dokonujezespołu cieśni nadgarstka opiera się na podstawieszczegółowym typowegowywiadzie wywiadu lekarskiegolekarskim oraz wynikwynikach badań fizykalnych. Do najczęściej wykonywanych testów badanianależą:

1. Test fizykalnegoPhalena ręki– ipolega kończynyna górnej.utrzymaniu Dolegliwości przykładowo często nasilają się pod wpływem lekkiego uderzania młotkiem neurologicznymnadgarstka w obszarmaksymalnym zgięciu przez kilka minut. Objawy ZCN, takie jak mrowienie czy drętwienie, mogą wystąpić w odpowiedzi na ten test.
2. Test Tinela-Hoffmanna – delikatne opukanie kanału nadgarstka (objawmoże Tinela-Hoffmanna).wywołać Silneobjawy rozciąganiebólowe grzbietui drętwienie w obrębie ręki, i zginanie nadgarstka także często po kilku minutach wywołuje typowe dolegliwości (objaw Phalena). Często utrata siłyco jest wyraźniecharakterystyczne widocznadla wtedy, gdy pacjent zostanie poproszony o ściśnięcie razem czubków kciuka i małego palcaZCN.

Potwierdzenia rozpoznania dostarcza tzw. elektroneurografia

3. Elektroneurografia (ENG), która– polegabadanie to pozwala na pomiarzedokładną ocenę prędkości przewodzenia nerwu pośrodkowego., Prędkoco może potwierdzić obecność przewodzeniauszkodzenia nerwu to prędkość.

Ponadto, z jaką sygnały mogą być przesyłane przez nerw do mięśnia (nerw ruchowy) i ze skóry (zmysł dotyku, nerw czuciowy). Ta prędkość jest wymiernie ograniczona w uszkodzonychcelu nerwach.wykluczenia ENGinnych pozwalaprzyczyn dośobjawów, lekarz może zlecić dokładnie zweryfikować rozpoznanie.

Procedurybadania takie jak ultrasonografia (USG), RTG czy rezonans magnetyczny (MRI) lub zdjęcia rentgenowskie (RTG) nadgarstka mogą być pomocne w diagnozie, jeśli lekarz podejrzewa, że przyczyną choroby mogą być zmiany kostne, guz itp.

Leczenie

Dostępne opcje leczenia obejmują:

Terapia

• Szyna zależynadgarstkowa od– stopniaw nasileniaprzypadku łagodnych objawów i upośledzenia funkcji palców.

  Szyna nadgarstkowa

  W przypadku objawów łagodnych i umiarkowanych, zwłaszcza występujących w nocy, stosuje się wortezy, pierwszym rzędziektóre odciążenie za pomocają szynynadgarstek, nadgarstkowej.szczególnie Szynęw chory zakłada na noc na kilka godzinnocy. Jest to sposóbskuteczna metoda leczenia, pierwszego wyboru szczególniezwłaszcza u kobiet w ciąży, ponieważ po porodzie objawy często ustępują.

Kortyzon i leki przeciwbólowe

Jeśli określone ruchy powodują ból, oczywiście należy ich– w miarprzypadku nasilających się objawów możliwościna unikazastosować. Czasami poprawę daje krótkotrwałaą terapiaterapię kortyzonem (maksmax. 2-tygodniowa tygodnie) leczenia kortyzonem w tabletkach.

Jeślipostaci odciążanietabletek ilub przyjmowanie kortyzonu zastrzyków tabletkach nie przyniesie ulgi, można zrobić iniekcję z kortyzonu do kanału nadgarstka. Kortyzon powodujezmniejsza zmniejszeniestan opuchliznyzapalny i obrzęk w kanale nadgarstka, osco może złabiajagodzić objawy.

• Operacja – jeżeli objawy nie ustępując tympo samymleczeniu uciskzachowawczym, konieczna może być interwencja chirurgiczna. Zabieg polega na przecięciu więzadła nadgarstka, co pozwala na zwiększenie przestrzeni w kanale nadgarstka i zmniejszenie ucisku na nerw pośrodkowy. Jednak długofalowe efekty leczenia kortyzonem nie zostały jeszcze dostatecznie opisane, a iniekcje, zwłaszcza wielokrotne, mogą prowadzić do uszkodzenia nerwu.

  Skuteczność leków przeciwbólowych, takich jak ibuprofen czy diklofenak (tzw. niesteroidowe leki przeciwzapalne) nie została jednoznacznie potwierdzona w badaniach naukowych.

  Operacja

  Jeśli objawy utrzymują siOperację przez dłuższy czas, a odciążenie za pomocą ortezy lub przyjmowanie kortyzonu nie daje znaczącej poprawy, z reguły zaleca się zabieg operacyjny. Zabieg można zazwyczaj wykonaprzeprowadzić wmetodą trybie ambulatoryjnym. Operuje się w sposób otwartyotwartą lub minimalnie inwazyjny przy użyciu endoskopu, przecinajendoskopowąc więzadło nadgarstka, aby zwiększyć przestrzeń dla nerwu i zmniejszyć ucisk. Decyzja o poddaniu się operacji jest zawsze sprawą indywidualną, którą należy przedyskutować z lekarzem.

  Za poddaniem się operacji przemawiają następujące kryteria:

  • Brak efektów leczenia nieoperacyjnego po upływie 8 tygodni
  • Upośledzenie czynności dłoni wskutek zaburzeń czucia lub ruchu (np. niezręczność)
  • Postać ostra i szybko postępująca (rzadko, powód do pilnej operacji)

  Po 3–6 tygodniach można z reguły wrócić do pracy.

  Dalsze działania

  Istnieją też różne inne możliwości leczenia zespołu cieśni nadgarstka. Takie metody jak fizjoterapia, terapia magnetyczna, ultradźwięki, laseroterapia, akupunktura, przyjmowanie witamin czy diuretyków (w celu wypłukania wody) nie dowiodły jednoznacznie swojej skuteczności.

  W przypadku  nadwagi  należy schudnąć.

  Rokowanie

  Rokowanie

  Choroba może byWiększość tylkoosób przejściowaz i ulec spontanicznej poprawie (bez leczenia nawet w 1/3 przypadków). Objawyzespołem cieśni nadgarstka odzyskuje pełną sprawność po leczeniu, ktszczegórelnie pojawiajjeśli objawy są sięrozpoznane podczasi ciąży,leczone zwyklewe wczesnym stadium. W wielu przypadkach objawy ustępują w ciągu kilku tygodni po porodzie.

  Pooperacji, operacjichoć bólpełne przewawygojenie możniee szybkozająć mijakilka miesięcy. W niektórych przypadkach słaby ból utrzymuje sięNależy jednak przez jakiś czaspamiętać, doże całkowitego wygojenia rany. Zaburzenia czucia i ruchomości/siły rąk lub palców mogą się utrzymywać nawet przez 1 rok. W rzadkich przypadkach pomoże zabiegu dochodzidojść do powikłań, takich jak trwałe uszkodzenie nerwu lub zakażenie.

  Zespół cieśni nadgarstka jako choroba zawodowa

  W 5% przypadków w przebiegu chorobyJeżeli zespół cieśni nadgarstka nawraca.jest Przyczynąwynikiem mogąpracy być bliznyzawodowej, zmiany kostne lub reumatoidalne zapalenie stawównp.

  Uznanie za chorobę zawodową

  Jeśli zespół cieśni nadgarstka występuje w zwiwyniku powtarzajązkucych z wykonywaną pracą (monotonnesię, powtarzalnemonotonnych czynności połączone ze zginaniem i prostowaniem nadgarstkruchów, zwirększonym nakładem sił w obrębie dłoni lub wymachami dłoni/kończyn górnych)ką, może zostabyć uznany za chorobę zawodową.

  Leży toW wtakich gestii państwowej instytucji odpowiedzialnej za ubezpieczenia wypadkowe, do którejprzypadkach należy zgłosić podejrzenie chorobyZCN zawodowejdo odpowiednich służb medycznych w celu uzyskania świadczeń rehabilitacyjnych lub odszkodowawczych.

  Dodatkowe informacje

  • Reumatoidalne zapalenie stawów
  • Dna moczanowa
  • Złamania nadgarstka
  • Niedoczynność tarczycy
  • Cukrzyca
  • Nadwaga
  • Zespół cieśni nadgarstka – informacje dla personelu medycznego

  Autorka

  • Lek. Susanna Allahwerde, specjalista chorób wewnętrznych, Berlin
  • Lek. Kalina van der Bend, recenzent

Nerw pośrodkowy; Kanał nadgarstka; Zespół cieśni nadgarstka; CTS; KTS; Ręce drętwieją; Mrowienie rąk; Zaburzenia czucia w rękach; Zespół mięśnia nawrotnego obłego; Objaw Phalena; Objaw Hoffmanna-Tinela; Elektroneurografia; Badanie elektrofizjologiczne; ENG; NLG; Prędkość przewodzenia nerwowego

Kanał nadgarstka to wąski kanał między kośćmi nadgarstka a szerokim pasmem tkanki łącznej w nadgarstku (retinaculum flexorum). Przez kanał nadgarstka przebiegają ścięgna, naczynia krwionośne i nerwy; największym nerwem jest tu nerw pośrodkowy (nervus medianus). Jeśli zostanie zwężony, pojawiają się dolegliwości: zespół cieśni nadgarstka.

Zespół cieśni nadgarstka

https://medibas.pl/home/tematy-kliniczne/neurologia/informacje-dla-pacjentow/uszkodzenie-nerwow/zespol-ciesni-nadgarstka/

document-information document-nav document-tools

Kanał nadgarstka to wąski kanał między kośćmi nadgarstka a szerokim pasmem tkanki łącznej w nadgarstku (retinaculum flexorum). Przez kanał nadgarstka przebiegają ścięgna, naczynia krwionośne i nerwy; największym nerwem jest tu nerw pośrodkowy (nervus medianus). Jeśli zostanie zwężony, pojawiają się dolegliwości: zespół cieśni nadgarstka.

Neurologia

Zespół cieśni nadgarstka

/link/0003e5d8153a4838b6c95eef680c1236.aspx

/link/0003e5d8153a4838b6c95eef680c1236.aspx

zespol-ciesni-nadgarstka

SitePublic

Zespół cieśni nadgarstka

K.Reinhardt@gesinform.de

jlive.mroz@konsylium24com#kalinavd@onet.pl (patched by linkmapper)eu

pl

pl

pl