Zakres referencyjny
Jednostka stosowana: mg/dl, µmol/l
Dla obu płci:
- 1,7–6,8 μmol/l (0,1–0,4 mg/dl)
Wskazania
- Diagnostyka, diagnostyka różnicowa i dalsze postępowanie w przypadku żółtaczki
- Diagnostyka hemolizy (podwyższony poziom bilirubiny pośredniej)
Różnicowanie między bilirubiną bezpośrednią i pośrednią jest możliwe tylko na podstawie wartości bilirubiny całkowitej zbadanej z odpowiednią dokładnością > 2 mg/dl.
Pobieranie próbek i źródła błędów
- Surowica
- Aby uniknąć hemolizy surowicę należy odwirować, jeśli próbka jest transportowana przez długi czas. Chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych podczas transportu.
- Środek kontrastowy zieleń indocyjaninowa zawyża wartości bilirubiny bezpośredniej 12-krotnie (1200%).
Ocena wyników badań laboratoryjnych
Zwiększone stężenie bilirubiny bezpośredniej w żółtaczce wewnątrzwątrobowej:
- Zaburzenia pierwotne (hiperbilirubinemia czynnościowa)
- Wtórne zaburzenia metabolizmu bilirubiny
- zapalenie wątroby
- marskość wątroby
- stłuszczenie wątroby
- rak wątrobowokomórkowy
- przerzuty nowotworowe do wątroby
- zatrucie (alkohol, narkotyki, rozpuszczalniki organiczne, zatrucie grzybami)
- uszkodzenie komórek wątroby wywołane lekami
- sepsa
- zapalenie dróg żółciowych
- leptospiroza
Zwiększone w żółtaczce pozawątrobowej:
- Cholestaza
- kamica pęcherzyka żółciowego
- rak dróg żółciowych
- rak trzustki
- atrezja dróg żółciowych
- Odrzucenie po przeszczepie wątroby
Dalsza diagnostyka i dalsze postępowanie
W celu diagnostyki żółtaczki często przydatne jest oznaczenie bilirubiny całkowitej, bezpośredniej i pośredniej.
