Diagnostyka kału krok po kroku w przypadku biegunki

Definicja

  • Wykrywanie patogenów biegunki.
  • Współczynnik chorobowości różnych patogenów zależy od wielu czynników, dlatego w przypadku biegunki, przydatna może być etapowa diagnostyka kału.

Wskazania

W zależności od wywiadu lekarskiego, objawów i nasilenia choroby wskazane mogą być następujące badania:

Pobieranie próbek i źródła błędów

W zależności od podejrzewanej etiologii:

  • Drobnoustroje chorobotwórcze (w wywiadzie niedawna podróż): podłoże selektywne do wykrywania Salmonelli, Shigelli, Yersinii i Campylobacter.
  • Clostridium difficile: wykrywanie C. difficile GLDH (dehydrogenazy glutaminianowej) testem immunoenzymatycznym jako markera kolonizacji C. difficile, wykrywanie toksyny C. difficile (A+B) testem immunoenzymatycznym.
  • EHEC: podłoże selektywne, wykrywanie toksyn za pomocą testu immunoenzymatycznego.
  • EPEC: podłoże selektywne, w razie potrzeby identyfikacja drobnoustrojów za pomocą serotypowania.
  • Pasożyty: Mikroskopowe wykrywanie Giardia lamblia i Cryptosporidia; wykrywanie antygenu Giardia lamblia, Entamoeba histolytica/dispar lub Cryptosporidia.
  • Wirusy: wykrywanie antygenu rotawirusa, adenowirusa i astrowirusa oraz PCR w kierunku norowirusa.
  • Pasożyty/jaja pasożytów: ocena makro- i mikroskopowa.
  • Przy podejrzeniu owsicy nie należy wykonywać badania kału ze względu na niską czułość w jej wykrywaniu. W takim przypadku zaleca się wykonanie wymazu z samoprzylepnego paska celofanowego.
  • Dla każdego badania wymagana jest co najmniej objętość kału wielkości orzecha laskowego (1-2 ml). Preferowane są próbki z krwią lub śluzem w przypadku ich obecności.
  • Wskaźnik wykrywalności wzrasta poprzez powtarzanie testów kału w kolejnych dniach. Nie należy zbierać kału, ale przesłać go do laboratorium natychmiast po pobraniu!
  • Przechowywanie próbek do czasu transportu/wysyłki: 4–8 °C

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit