Streszczenie
- Definicja: Piorunujące zapalenie jelita grubego to ciężkie zapalenie jelita grubego. Istnieje wiele przyczyn, ale najczęstszą stanowi wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Poważnym powikłaniem może być rozwój toksycznego rozdęcia okrężnicy.
- Epidemiologia: Rozwija się u około 5-15% pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.
- Objawy: Krwista biegunka z co najmniej 6 stolcami dziennie z widoczną makroskopowo domieszką krwi, ogólne poczucie choroby, utrata masy ciała, ból brzucha, bolesne, naglące parcie na stolec.
- Obraz kliniczny: Pogorszenie stanu ogólnego, gorączka, tachykardia, ew. cechy odwodnienia, rozlany ból brzucha, obrona mięśniowa i/lub osłabione szmery jelitowe.
- Diagnostyka: Wywiad, badanie fizykalne, oznaczenie parametrów laboratoryjnych, badanie kału, badania obrazowe (TK, USG), sigmoidoskopia z biopsją.
- Leczenie: Leczenie szpitalne, farmakoterapia glikokortykosteroidami ogólnoustrojowymi, leki biologiczne, ew. antybiotyki. Interdyscyplinarna współpraca w celu oceny wskazań do wczesnej kolektomii.
Informacje ogólne
Definicja
- Piorunujące zapalenie jelita grubego to ciężkie zapalenie dużego obszaru lub całej okrężnicy1
- Jest to choroba zagrażająca życiu.
- Istnieją różne przyczyny, ale najczęściej choroba jest wywoływana przez ostry rzut wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
Epidemiologia
- Wrzodziejące zapalenie jelita grubego
- zapadalność ok. 3–4 przypadki na 100 000 osób
- Piorunujące zapalenie jelita grubego rozwija się u 5–15% chorych na wrzodziejące zapalenie jelita grubego.2
Etiologia i patogeneza
- Ostry rzut wrzodziejącego zapalenia jelita grubego jest najczęstszą przyczyną piorunującego zapalenia jelita grubego.2-4
- Piorunujące zapalenie jelita grubego najczęściej występuje w ramach pierwszego rzutu choroby.
- Wywołać je mogą przeprowadzone podczas ciężkiego rzutu choroby badanie RTG z kontrastem, wzgl. kolonoskopia.
- U ciężko chorych pacjentów stan zapalny może rozprzestrzenić się z błony śluzowej na warstwę mięśniową okrężnicy.
- Dochodzi do upośledzenia ruchów okrężnicy i jej poszerzenia, z ryzykiem rozwoju toksycznego rozdęcia okrężnicy.
- Mechanizm patofizjologiczny rozwoju toksycznego rozdęcia okrężnicy nie jest jeszcze w pełni poznany. Uważa się, że procesy zapalne (w których pośredniczą tlenek azotu, substancja P i wazoaktywny peptyd jelitowy) prowadzą do rozluźnienia mięśni gładkich i zahamowania odruchu żołądkowo-jelitowego, co prowadzi do poszerzenia okrężnicy.
- Gdy choroba rozprzestrzeni się na błonę surowiczą, może dojść do perforacji okrężnicy.
- Inne rodzaje zapalenia jelita grubego również mogą prowadzić do identycznego obrazu klinicznego:
- choroba Leśniowskiego-Crohna
- zakaźne zapalenie jelita grubego wywołane przez:
- Clostridioides difficile (zapalenie jelita grubego związane z antybiotykami, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego)
- Shigella
- Salmonella
- E. coli EPEC (szczepy enteropatogenne)
- Campylobacter
- Yersinia
- cytomegalowirus
- niedokrwienne zapalenie jelita grubego
- toczeń rumieniowaty układowy
Czynniki predysponujące
- Przewlekłe nieswoiste zapalenia jelit
- Zakażenie jelit wywołane przez Clostridioides difficile
- antybiotykoterapia9
- leczenie lekami hamującymi wydzielanie kwasu solnego10
- zaawansowany wiek, osłabiony stan ogólny11
- pobyt w szpitalu12
- Leki
- NLPZ i środki hamujące perystaltykę mogą sprzyjać wystąpieniu toksycznego rozdęcia okrężnicy.4
- Immunoterapia onkologiczna z użyciem przeciwciał monoklonalnych, które hamują aktywację limfocytów T.
ICD-10
- K51 Wrzodziejące zapalenie jelita grubego
- K51.8 Inne postaci wrzodziejącego zapalenia jelita grubego
- K52 Inne niezakaźne zapalenie żołądka i jelita grubego
- K52.1 Toksyczne zapalenie żołądka i jelit oraz zapalenie okrężnicy
Diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
- Ciężkie wrzodziejące zapalenie jelita grubego lub piorunujące zapalenie jelita grubego definiuje się przy użyciu kryteriów Truelove'a i Wittsa:
- ciężka biegunka ≥6 wypróżnień na dobę z makroskopowo widoczną domieszką krwi
- gorączka (ze średnią wieczorną temperaturą powyżej 37,5 °C lub temperaturą >37,8 °C przez co najmniej 2 z 4 dni)
- tachykardia z tętnem powyżej 90/min
- niedokrwistość z wartością Hb poniżej 75% normy
- OB powyżej 30 mm/h
- W związanym z C. difficile rzekomobłoniastym zapaleniu jelita grubego, za czynniki prognostyczne ciężkiego przebiegu uważa się gorączkę, leukocytozę, przesunięcie leukogramu w lewo, hipoalbuminemię, wzrost stężenia kreatyniny, wzrost stężenia mleczanów, wiek powyżej 65 lat i obecność istotnych chorób współistniejących.
- Możliwe czynniki prognostyczne ciężkiego zakażenia C. difficile:
- gorączka powyżej 38,5°C
- leukocytoza powyżej 15 000 × 109/l
- przesunięcie w lewo ponad 20% granulocytów pałeczkowatych
- hipoalbuminemia
- wzrost stężenia kreatyniny powyżej 50% wartości wyjściowej
- wzrost stężenia mleczanów ≥5 mmol/l
- wiek powyżej 65 lat
- istotne choroby współistniejące (np. niewydolność nerek, immunosupresja, itp.).
- Jeśli występują więcej niż dwa czynniki predykcyjne, można założyć zwiększone ryzyko ciężkiego zakażenia C. difficile.
Diagnostyka różnicowa
- Przewlekłe nieswoiste zapalenia jelit
- Zakaźne zapalenie jelita grubego
- Clostridioides difficile (zapalenie jelita grubego związane z antybiotykami, rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego)
- Shigella
- Salmonella
- zapalenie jelit wywołane przez E. coli EPEC (szczepy enteropatogenne)
- Campylobacter
- Yersinia
- cytomegalowirus
- Niedokrwienne zapalenie jelita grubego
- Toczeń rumieniowaty układowy
Wywiad lekarski
- Krwawa biegunka z co najmniej 6 wypróżnieniami dziennie
- Poczucie choroby, utrata masy ciała
- Ból brzucha, silne bolesne parcie na stolec
- Rozpoznane przewlekłe zapalenie jelit
- Niedawna hospitalizacja
- Wywiad dotyczący przyjmowanych leków
Badanie przedmiotowe
- Ogólne złe samopoczucie
- Gorączka
- Częstoskurcz
- Ew. cechy odwodnienia
- Ew. cechy niedokrwistości
- Ew. rozlany ból brzucha, obrona mięśniowa brzucha i/lub osłabione szmery jelitowe
Badania uzupełniające (w szpitalu)
- Badania laboratoryjne
- morfologia krwi, CRP, kreatynina, elektrolity, albumina, ALT, GGTP, ferrytyna, parametry cholestazy
- równowaga kwasowo-zasadowa
- Diagnostyka obrazowa
- TK jamy brzusznej w celu wykluczenia toksycznego poszerzenia (średnica >6 cm)
- USG
- Endoskopia z biopsją
- Ze względu na ryzyko perforacji należy unikać pełnej kolonoskopii i wykonywać jedynie sigmoidoskopię z biopsją.
- Diagnostyka mikrobiologiczna
- badanie kału, w tym toksyny C. difficile
- diagnostyka w kierunku CMV
- Ocena przebiegu w chorobie Leśniowskiego-Crohna
- W przypadku ciężkiego ostrego rzutu i/lub opornego na leczenie przebiegu choroby należy przeprowadzić badanie w kierunku C. difficile i cytomegalowirusa.
Wskazania do skierowania do hospitalizacji
- Natychmiastowe skierowanie do szpitala w przypadku podejrzenia choroby
Leczenie
Cele leczenia
- Ustabilizowanie parametrów życiowych
- Uniknięcie resekcji okrężnicy
- Remisja choroby
Ogólne informacje o leczeniu
- Intensywne leczenie szpitalne: jednoczesne monitorowanie przez gastroenterologa i chirurga w celu oceny wskazań do wczesnej kolektomii
Główne elementy terapii
- Monitorowanie
- Farmakoterapia
- Ew. interwencja chirurgiczna
Monitorowanie
- Ścisłe monitorowanie:
Farmakoterapia
- Jeśli nie ma podejrzenia poszerzenia lub perforacji okrężnicy, możliwe jest leczenie farmakologiczne.
Pierwotna farmakoterapia
- Uzupełnianie płynów, wyrównanie równowagi kwasowo-zasadowej14
- Często konieczne są transfuzje krwi i podawanie albumin.
- Wyłączne żywienie pozajelitowe, w zależności od tolerancji zmiana na żywienie jelitowe
- Glikokortykosteroidy
- Glikokortykosteroidy w dużych dawkach stanowią podstawowe leczenie w ostrych stanach w przebiegu ciężkiego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, z dobrą skutecznością w około 70% przypadków.
- dawkowanie: 1 mg/kg m.c. na dobę (w przeliczeniu na prednizolon)
- czas trwania leczenia: co najmniej 3 tygodnie
- Glikokortykosteroidy w dużych dawkach stanowią podstawowe leczenie w ostrych stanach w przebiegu ciężkiego wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, z dobrą skutecznością w około 70% przypadków.
- Leki immunomodulujące15-17 (rycina do wstawienia)
- infliksymab, takrolimus i ew. cyklosporyna
- Leczenie to może być stosowane w chorobach zapalnych jelit, ale jest przeciwwskazane w chorobach zakaźnych.
- Antybiotyki
- Profilaktyka przeciwzakrzepowa
- w przypadku ryzyka odwodnienia, unieruchomienia, trombocytozy
- dalteparyna 2 500 IU 1 raz dziennie lub enoksaparyna 20 mg 1 raz dziennie
- Cyklosporynę można rozważyć po 3-5 dniach, jeśli odpowiedź na leczenie jest niewystarczająca.
- U pacjentów z ciężkim przebiegiem choroby i niewystarczającą odpowiedzią na glikokortykosteroidy ogólnoustrojowe lub z przeciwwskazaniami/ nietolerancją, należy zastosować:
- przeciwciała anty-TNF
- w przypadku infliksymabu najlepiej stosować terapię skojarzoną z tiopuryną
- cyklosporynę A – lub –
- takrolimus
- przeciwciała anty-TNF
- Pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego z piorunującym przebiegiem choroby, którzy nie odpowiadają na leczenie glikokortykosteroidami dożylnymi, należy leczyć infliksymabem (najlepiej w terapii skojarzonej z tiopuryną) lub cyklosporyną A lub takrolimusem.
- Leczenie ciężkiego zapalenia jelita grubego w chorobie Leśniewskiego-Crohna
- Pacjenci z zaostrzeniem w przebiegu choroby Leśniowskiego-Crohna powinni początkowo otrzymywać glikokortykosteroidy ogólnoustrojowo.
- W przypadku rozległego zapalenia jelita grubego wskazana może być proktokolektomia.
- Dalsze działania
- pozajelitowe wyrównanie zaburzeń równowagi płynów i elektrolitów
- terapia żywieniowa pacjentów z niedożywieniem
- Należy rozważyć wykonanie proktokolektomii.
- pilne wskazanie do zabiegu chirurgicznego w ciągu 24 godzin w przypadku pogorszenia stanu mimo intensywnego leczenia farmakologicznego
- Proktokolektomia może być również wskazana w przypadku braku poprawy stanu klinicznego po 4–7 dniach.
Leczenie ciężkiego zakażenia Clostridioides difficile
- Jeśli choroba ma ciężki przebieg lub jeśli istnieją czynniki ryzyka ciężkiego przebiegu, należy zastosować leczenie wankomycyną doustnie w dawce 125-250 mg 4 razy na dobę.
- Jeśli istnieje zwiększone ryzyko nawrotu i występują dodatkowe czynniki ryzyka powikłań (immunosupresja, choroby współistniejące), można rozważyć zastosowanie fidaksomycyny (doustnie, 200 mg 2 razy na dobę).
- Czas trwania leczenia powinien wynosić 10-14 dni.
- Interwencja chirurgiczna w ciężkim przebiegu (np. perforacja, toksyczne rozdęcie okrężnicy, ostry brzuch, oporna na leczenie niedrożność jelit, pogorszenie mimo leczenia zachowawczego).
Leczenie chirurgiczne
- Leczenie powinno być prowadzone w warunkach ścisłej współpracy w zespole interdyscyplinarnym, w tym z doświadczonymi chirurgami specjalizującymi się w chirurgii jamy brzusznej.
- Operacja jest wskazana w przypadku:
- ostrego toksycznego poszerzenia okrężnicy
- perforacji
- masywnego krwawienia
- braku odpowiedzi na leczenie farmakologiczne
- Metoda operacji
- Obecnie najczęściej wykonuje się proktokolektomię odtwórczą z wytworzeniem zbiornika jelitowego (ileal pouch-anal anastomosis - IPAA).
- Alternatywą jest proktokolektomia z wytworzeniem stomii końcowej na jelicie krętym.
- Dopuszczalne jest także wykonanie kolektomii z pozostawieniem odbytnicy i zespoleniem ileorektalnym.
- W wytycznych ECCO sugeruje się, aby wykonywać te zabiegi techniką laparoskopową.17
- W przypadku operacji należy stosować przedoperacyjną profilaktykę zakażeń oraz przed- i pooperacyjną profilaktykę przeciwzakrzepową.
Przebieg, powikłania i rokowanie
Przebieg
- Wrzodziejące zapalenie jelita grubego
- Piorunujące zapalenie jelita grubego rozwija się u 5–15% chorych na wrzodziejące zapalenie jelita grubego.2
Powikłania
- Toksyczne rozdęcie okrężnicy
- Występuje jako całkowite lub odcinkowe niezwężające poszerzenie okrężnicy z toksycznością ogólnoustrojową.
- W ramach toksycznego rozdęcia okrężnicy może wystąpić perforacja okrężnicy.
- Ogólnoustrojowe leczenie glikokortykosteroidami może maskować objawy.2
Rokowanie we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego
- Bez optymalnego leczenia farmakologicznego lub chirurgicznego śmiertelność jest wysoka.
- W ciężkim przebiegu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego śmiertelność wynosi 5–7%.
Informacje dla pacjentów
Informacje dla pacjentów w Deximed
Źródła
Wytyczne
- Raine T, Bonovas S, Burisch J. et al. ECCO Guidelines on Therapeutics in Ulcerative Colitis: Medical Treatment. J Crohns Colitis 2022 Jan 28; 16(1): 2-17. PubMed
- Pietruszka S, Szczepanek M. Postępowanie w stanach nagłych w nieswoistych chorobach zapalnych jelit. Omówienie wytycznych World Society of Emergency Surgery i American Association for the Surgery of Trauma. Med. Prakt., 2022; 12: 49-60 (dostęp 5.01.2024) mp.pl
Piśmiennictwo
- Peppercorn MA, Farrell RJ. Management of severe ulcerative colitis. UpToDate, last updated Aug 13, 2014. www.uptodate.com
- Hovde Ø, Småstuen MC, Høivik ML. et al. Mortality and Causes of Death in Ulcerative Colitis: Results from 20 Years of Follow-up in the IBSEN Study. Inflamm Bowel Dis. 2016 Jan;22(1):141-5. doi: 10.1097/MIB.0000000000000582. PMID: 26355464. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Nielsen OH, Vainer B, Rask-Madsen J. Non-IBD and noninfectious colitis. Nat Clin Pract Gastroenterol Hepatol 2008; 5: 28-39. PubMed
- Sobrado CW, Sobrado LF. MANAGEMENT OF ACUTE SEVERE ULCERATIVE COLITIS: A CLINICAL UPDATE. Arq Bras Cir Dig. 2016 Jul-Sep;29(3):201-205. doi: 10.1590/0102-6720201600030017. PMID: 27759787; PMCID: PMC5074675. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Forrest K, Symmons D, Foster P. Systematic review: is ingestion of paracetamol or non-steroidal anti-inflammatory drugs associated with exacerbations of inflammatory bowel disease? Aliment Pharmacol Ther. 2004 Nov 15;20(10):1035-43. doi: 10.1111/j.1365-2036.2004.02270.x. PMID: 15569105. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Becker C, Neurath MF, Wirtz S. The Intestinal Microbiota in Inflammatory Bowel Disease. ILAR J. 2015;56(2):192-204. doi: 10.1093/ilar/ilv030. PMID: 26323629. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Nayar M, Rhodes JM. Management of inflammatory bowel disease. Postgrad Med J. 2004 Apr;80(942):206-13. doi: 10.1136/pgmj.2003.013722. PMID: 15082841; PMCID: PMC1742977. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Rath HC, Schultz M, Freitag R. et al. Different subsets of enteric bacteria induce and perpetuate experimental colitis in rats and mice. Infect Immun. 2001 Apr;69(4):2277-85. doi: 10.1128/IAI.69.4.2277-2285.2001. PMID: 11254584; PMCID: PMC98156. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Winslow BT, Onysko M, Thompson KA. et al. Common questions about Clostridium difficile infection. Am Fam Physician. 2014 Mar 15;89(6):437-42. PMID: 24695562. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Kwok CS, Arthur AK, Anibueze CI. et al. Risk of Clostridium difficile infection with acid suppressing drugs and antibiotics: meta-analysis. Am J Gastroenterol. 2012 Jul;107(7):1011-9. doi: 10.1038/ajg.2012.108. Epub 2012 Apr 24. Erratum in: Am J Gastroenterol. 2014 Jan;109(1):144. PMID: 22525304. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Miller M, Gravel D, Mulvey M. et al. Health care-associated Clostridium difficile infection in Canada: patient age and infecting strain type are highly predictive of severe outcome and mortality. Clin Infect Dis. 2010 Jan 15;50(2):194-201. doi: 10.1086/649213. PMID: 20025526. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Zacharioudakis IM, Zervou FN, Pliakos EE. et al. Colonization with toxinogenic C. difficile upon hospital admission, and risk of infection: a systematic review and meta-analysis. Am J Gastroenterol. 2015 Mar;110(3):381-90; quiz 391. doi: 10.1038/ajg.2015.22. Epub 2015 Mar 3. PMID: 25732416. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
- Swaminath A, Feingold D. Images in clinical medicine. Fulminant ulcerative colitis. N Engl J Med 2010; 362: 635. PubMed
- Rogler G. Medical management of ulcerative colitis. Dig Dis 2009; 27: 542-9. PubMed
- Ehteshami-Afshar S, Nikfar S, Rezaie A. et al. A systematic review and meta-analysis of the effects of infliximab on the rate of colectomy and post-operative complications in patients with inflammatory bowel disease. Arch Med Sci. 2011;7:1000-1012. PubMed
- Ford AC, Sandborn WJ, Khan KJ. et al. Efficacy of biological therapies in inflammatory bowel disease: systematic review and meta-analysis. Am J Gastroenterol. 2011;106:644-659. PubMed
- Raine T, Bonovas S, Burisch J. et al. ECCO Guidelines on Therapeutics in Ulcerative Colitis: Medical Treatment. J Crohns Colitis 2022 Jan 28;16(1):2-17. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
Autorzy
- Anna Grzeszczuk, Prof. dr hab. n. med., specjalista chorób zakaźnych, Klinika Chorób Zakaźnych i Neuroinfekcji, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku (recenzent)
- Sławomir Chlabicz, Prof. dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Medyczny w Białymstoku (redaktor)
- Susanne Engelhardt, Dr med., Ärztin in Weiterbildung für Allgemeinmedizin, Hof