Mięśniaki macicy (guzy mięśniowe macicy)

Mięśniaki lub guzy mięśniowe są łagodnymi rozrostami mięśni gładkich. Jeśli znajdują się w tkankach macicy, nazywane są mięśniakami macicy . Często u kobiet dotkniętych chorobą w macicy lub na powierzchni macicy stwierdza się kilka mięśniaków.

Co to jest mięśniak macicy?

Mięśniak

Mięśniaki to guzy mięśniowe w macicy (łac. uterus). Są one najczęstszymi łagodnymi nowotworami u kobiet. Mniejsze mięśniaki są zwykle bezobjawowe. U wielu kobiet mięśniaki macicy są wykrywane przypadkowo podczas badania ginekologicznego. Jeśli powodują one objawy, to najczęściej jest to wzmożone lub bolesne miesiączkowanie, uczucie ucisku w podbrzuszu lub problemy z oddawaniem moczu/wypróżnianiem. Badanie ultrasonograficzne potwierdza diagnozę.

Objawy

  • Objawy zależą od wielkości i umiejscowienia mięśniaków.
    • Połowa kobiet dotkniętych chorobą nie ma żadnych objawów.
  • Typowe objawy związane z mięśniakami macicy to obfite krwawienia miesiączkowe oraz bóle menstruacyjne.
    • U niektórych kobiet z powodu zwiększonego krwawienia miesiączkowego stopniowo rozwija się niedokrwistość (anemia).
  • Ból podbrzusza i nieprzyjemne uczucie ucisku w podbrzuszu
  • Ból przy oddawaniu moczu lub częste oddawanie moczu
  • Rzadkie wypróżnienia/zaparcia
  • Ból podczas stosunku płciowego
  • Trudności z zajściem w ciążę lub przedwczesny poród

Przyczyny

  • Sposób powstawania mięśniaków macicy nie został jeszcze w pełni wyjaśniony.
  • Tempo wzrostu mięśniaków jest kontrolowane przez kilka hormonów, w tym estrogen i progesteron.
  • Terapia estrogenowa po menopauzie może powodować dalszy wzrost mięśniaków zamiast ich regresji.
  • Czynniki genetyczne odgrywają również pewną rolę; jeśli w rodzinie występowały mięśniaki, ryzyko ich wystąpienia jest zwiększone.

Częstość występowania

  • Mięśniaki macicy są najczęstszymi łagodnymi nowotworami u kobiet.
  • 80-90% wszystkich kobiet ma mięśniaki.
  • U 25-30% wszystkich kobiet mięśniaki wywołują objawy.
  • Mięśniaki macicy rosną tak długo, jak długo kobieta jest w wieku rozrodczym i mają tendencję do powiększania się w czasie ciąży.
  • Po menopauzie wzrost zwykle ustaje, a mięśniaki stopniowo ulegają zmniejszeniu.
  • Wiele ciąż zmniejsza ryzyko wystąpienia mięśniaków.

Badania dodatkowe

  • Badanie ginekologiczne
    • Do oceny narządów dolnej części jamy brzusznej używa się wziernika, a macicę bada się palpacyjnie.
  • Badania krwi
    • w celu wykluczenia niedokrwistości
    • ponadto bada się parametry infekcji i stanu zapalnego
  • Analiza moczu, w tym test ciążowy
  • Badanie na obecność krwi w stolcu
    • w celu wykluczenia innych chorób powodujących anemię
    Badanie ultrasonograficzne (USG)
    • Zazwyczaj zapewnia wiarygodną diagnozę.
    • Umożliwia ocenę tempa wzrostu.
    • USG przezpochwowe: Sonda ultrasonograficzna jest wprowadzana do pochwy.
    • USG jamy brzusznej: Sonda ultrasonograficzna umieszczana jest na powierzchni brzucha.
  • MRI
    • rzadko wskazany
    • Służy do lepszej oceny ilości, wielkości, lokalizacji i ukrwienia.
  • Pobranie próbki tkanki
    • W przypadku szybko rosnących lub nietypowo wyglądających mięśniaków pobiera się próbkę tkanki (biopsja), aby wykluczyć podejrzenie złośliwego nowotworu macicy.

Leczenie

  • Mięśniaki, które nie powodują prawie żadnych dolegliwości, nie wymagają leczenia.
  • Leki
    • Dostępne są dwa różne preparaty: octan uliprystalu i leuprorelina.
      • Leki te wpływają na działanie hormonów płciowych.
    • Octan uliprystalu
      • Lek ten może powodować poważne działania niepożądane, zwłaszcza dla wątroby.
      • Odpowiedni tylko dla kobiet przed menopauzą i gdy inne terapie nie wchodzą w grę.
      • Nieodpowiedni dla kobiet w ciąży i karmiących piersią.
      • Leczenie trwa 3 miesiące i może być powtarzane.
    • Leuprorelina
      • Może zmniejszyć rozmiar mięśniaka.
      • Stosowana np. przed planowaną operacją.
      • Nie jest stosowana jako stała terapia ze względu na działania niepożądane.
  • Operacja
    • usunięcie mięśniaka
      • Nnajczęściej jako operacja przez dziurkę od klucza (laparaskopowa) bez konieczności otwierania jamy brzusznej.
      • Zalecana szczególnie dla kobiet pragnących mieć dzieci.
      • Po zabiegu zwiększa się ryzyko pęknięcia macicy przy porodzie siłami natury.
    • usunięcie całej macicy
      • przy ukończonym planowaniu rodziny
  • Technologia zogniskowanych ultradźwięków sterowanych za pomocą rezonansu magnetycznego (MRgFUS)
    • Polega na wykorzystaniu fal ultradźwiękowych o wysokiej częstotliwości w połączeniu z obrazowaniem metodą rezonansu magnetycznego (MRI). Fale dźwiękowe są kierowane na określone obszary mięśniaka.
    • Wytworzone w ten sposób ciepło powoduje, że tkanka mięśniaka obumiera, a następnie jest rozkładana przez własny system obronny organizmu.
    • Mięśniaki zmniejszają się, ale nie znikają całkowicie.
    • Procedura ta jest oferowana tylko w niektórych specjalistycznych klinikach.
  • Embolizacja tętnicy macicznej
    • Cewnik jest wprowadzany przez główną tętnicę w pachwinie i przesuwany przez tętnicę doprowadzającą krew do macicy do małych naczyń tętniczych odpowiedzialnych za zaopatrywanie mięśniaka.
    • Następnie wstrzykuje się specjalne mikrocząsteczki, które blokują małe naczynia krwionośne.
    • Zabieg jest dobrą alternatywą w przypadku mnogich lub bardzo dużych mięśniaków oraz u pacjentek, które przeszły już kilka operacji jamy brzusznej.

Rokowanie

  • Rokowanie jest dobre dla większości osób dotkniętych chorobą.
  • Obecnie nadal nie wiadomo, czy mięśniaki macicy zwiększają ryzyko wystąpienia złośliwego guza macicy.
  • Mięśniaki mogą być przyczyną powikłań.
    • Jeśli mięśniak obumrze częściowo lub całkowicie (zawał mięśniaka), może pojawić się ból i gorączka (ryzyko jest większe zwłaszcza w ciąży lub podczas przyjmowania hormonalnych środków antykoncepcyjnych).
    • W wyniku zmian w macicy może prowadzić do trudności z zajściem w ciążę.
    • U kobiet w ciąży mięśniaki macicy mogą prowadzić do przedwczesnego pęknięcia błon płodowych, przedwczesnego porodu i skomplikowanych porodów.

Dodatkowe informacje

Autorzy

  • Anna Zwierzchowska, lekarz, Kraków (recenzent)
  • Dr n. med. Hannah Brand, Berlin
  • Julia Trifyllis, dr n. med., specjalista w dziedzinie ginekologii i położnictwa, Münster/W.

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit

References

Based on professional document Mięśniaki macicy. References are shown below.

  1. Vikhlyaeva EM, Khodzhaeva ZS, Fantschenko ND. Familial predisposition to uterine leiomyomas. Int J Gynaecol Obstet 1995; 51:127-131. PubMed
  2. Evans P, Brunsell S. Uterine fibroid tumors: diagnosis and treatment. Am Fam Physician 2007; 75: 1503-8. PubMed
  3. Stewart EA, Nicholson WK, Bradley L, Borah BJ. The burden of uterine fibroids for African-American women: results of a national survey. J Womens Health 2013; 10: 807-16. doi: 10.1089/jwh.2013.4334 DOI
  4. Mehine M1, Kaasinen E, Mäkinen N. Characterization of uterine leiomyomas by whole-genome sequencing. N Engl J Med. 2013 Jul 4;369(1):43-53 www.ncbi.nlm.nih.gov
  5. Lumsden MA, Wallace EM. Clinical presentation of uterine fibroids. Baillieres Clin Obstet Gynaecol 1998; 12: 177-95. PubMed
  6. Rackow BW, Arici A. Fibroids and in-vitro fertilization: which comes first? Curr Opin Obstet Gynecol 2005; 17: 225-31. PubMed
  7. Cooper NP, Okolo S. Fibroids in pregnancy-common but poorly understood. Obstet Gynecol Surv 2005; 60: 132-8. PubMed
  8. Wallach EE, Vlahos NF. Uterine myomas: an overview of development, clinical features, and management. Obstet Gynecol 2004; 104: 393-406. PubMed
  9. Schwartz PE, Kelly MG. Malignant transformation of myomas: myth or reality? Obstet Gynecol Clin North Am 2006; 33: 183-98. PubMed
  10. Vilos GA, Allaire C, Laberge PY, Leyland N, The management of uterine leiomyomas. J Obstet Gynaecol Can. 2015 Feb; 37(2):157-178. www.ncbi.nlm.nih.gov
  11. Rackow BW, Arici A. Options for medical treatment of myomas. Obstet Gynecol Clin North Am 2006; 33: 97-113. PubMed
  12. Spies JB, Bradley LD, Guido R, et al. Outcomes from leiomyoma therapies: comparison with normal controls. Obstet Gynecol 2010; 116: 641-52. PubMed
  13. Nau WH, Diederich CJ, Simko J, Juang T, Jacoby A, Burdette EC. Ultrasound interstitial thermal therapy (USITT) for the treatment of uterine myomas . Proc SPIE Int Soc Opt Eng 2007; 6440: 64400F. pmid:25076819 PubMed
  14. Kjerulff KH, Rhodes JC, Langenberg PW, Harvey LA. Patient satisfaction with results of hysterectomy. Am J Obstet Gynecol 2000; 183: 1440-7. PubMed
  15. Brown JS, Sawaya G, Thorn DH, Grady D. Hysterectomy and urinary incontinence: a systematic review. Lancet 2000; 356: 535-9. PubMed
  16. Stout MJ, Odibo AO, Graseck AS, et al. Leiomyomas at routine second-trimester ultrasound examination and adverse obstetric outcomes. Obstet Gynecol 2010; 116: 1056-63. PubMed
  17. Hill MA, Mera R, Levine EA. Leiomyosarcoma: a 45-year review at Charity Hospital, New Orleans. Am Surg 1998;64: 53-60; discussion 60-1. www.ncbi.nlm.nih.gov
  18. Parker WH, Fu YS, Berek JS. Uterine sarcoma in patients operated on for presumed leiomyoma and rapidly growing leiomyoma. Obstet Gynecol 1994; 83: 414-8. PubMed
  19. Lurie S, Piper I, Woliovitch I, Glezerman M. Age-related prevalence of sonographically confirmed uterine myomas. J Obstet Gynaecol 2005;25:42-4. PubMed
  20. Gupta JK, Sinha A, Lumsden MA, Hickey M. Uterine artery embolization for symptomatic uterine fibroids. Cochrane Database Syst Rev. 2014 Dec 26; (12):CD005073. Epub 2014 Dec 26. www.ncbi.nlm.nih.gov
  21. Tropeano G, Di Stasi C, Amoroso S, et al. Incidence and risk factors for clinical failure of uterine leiomyoma embolization. Obstet Gynecol 2012; 120: 269-76. PubMed