Streszczenie
- Definicja: Zespół objawów po odstawieniu lub zmniejszeniu dawki leków przeciwdepresyjnych z szybkim początkiem w ciągu pierwszego tygodnia po odstawieniu, spontaniczną regresją w ciągu ok. 2 tygodni i przeważnie łagodnymi objawami.
- Epidemiologia: Brak wiarygodnych danych.
- Objawy: Najczęstsze objawy to zawroty głowy, senność, zaburzenia równowagi, znużenie, ból głowy, nudności i wymioty, bezsenność, drażliwość.
- Diagnostyka: Diagnostyka kliniczna, nie jest wymagana diagnostyka aparaturowa.
- Terapia: Brak swoistego leczenia.
- Profilaktyka: Powolne zmniejszanie dawki leków przeciwdepresyjnych przez co najmniej 4 tygodnie.
Informacje ogólne
Definicja
- Zespół objawów po odstawieniu lub zmniejszeniu dawki leków przeciwdepresyjnych, charakteryzujący się1:
- nieswoistymi, przeważnie łagodnymi objawami
- objawy grypopodobne, ból głowy
- zaburzenia snu, koszmary senne
- nudności, wymioty
- zawroty głowy, zaburzenia równowagi, senność
- zaburzenia przypominające rażenie prądem
- lęk, pobudzenie, drażliwość
- ewentualnie swoiste zespoły serotoninergiczne/cholinergiczne
- ścisłym związkiem czasowym z odstawieniem (przeważnie po 36–96 h/ok. 3–5 okresów półtrwania)
- przemijającym charakterem; samoistna regresja w ciągu 2–6 tygodni w zależności od okresu półtrwania
- szybką poprawą objawów po wznowieniu leczenia
- nieswoistymi, przeważnie łagodnymi objawami
Częstość występowania
- Skąpe dane, dane dotyczące częstości występowania wahają się od 1 do 86%2.
Wprowadzenie
- Po uzyskaniu poprawy w czasie leczenia depresji pacjenci często chcą zaprzestać przyjmowania leków przeciwdepresyjnych (również z powodu działań niepożądanych).
- U 30–50% pacjentów przyjmujących leki przez ponad 2 lata nie ma już jednoznacznych wskazań do ich przyjmowania, więc istnieje możliwość odstawienia.
- Jednocześnie czasami pojawiają się negatywne oczekiwania dotyczące odstawienia, np. poprzez czytanie w internecie o doświadczeniach innych pacjentów.
- Należy w miarę możliwości dążyć do przerwania błędnego koła lęku przed działaniami niepożądanymi leku przeciwdepresyjnego, negatywnych oczekiwań związanych z odstawieniem leku, objawów odstawienia leku i nieudanych prób odstawienia leku.
Etiologia i patogeneza
- Dokładne mechanizmy patofizjologiczne są nadal niejasne3.
- Niemal wszystkie leki przeciwdepresyjne zwiększają stężenie serotoniny, noradrenaliny lub dopaminy w synapsach.
- Następuje kontrregulacja m.in. poprzez zmniejszenie liczby receptorów postsynaptycznych i ich wrażliwości.
- W przypadku nagłego odstawienia leków przeciwdepresyjnych możliwym czynnikiem wywołującym objawy odstawienia jest czynnościowy niedobór neuroprzekaźników w synapsach.
Minimalny czas trwania leczenia lekami przeciwdepresyjnymi, po którym może wystąpić zespół odstawienia
- Minimalny czas leczenia, po którym może wystąpić zespół odstawienia, wynosi prawdopodobnie 4–8 tygodni1.
- Przyjmowanie leków przeciwdepresyjnych przez wyjątkowo długi czas prawdopodobnie nie wiąże się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zespołu odstawienia.
Czas trwania zespołu odstawienia
- W większości przypadków ustępuje samoistnie w ciągu 2 tygodni.
- W przypadku leków przeciwdepresyjnych o dłuższym okresie półtrwania ewentualnie do 6 tygodni
Najczęstsze objawy zespołu odstawienia
- Objawy są liczne i bardzo różnorodne, co utrudnia ich identyfikację.
- Najczęstsze objawy to1:
- zawroty głowy/senność
- zaburzenia równowagi
- znużenie
- ból głowy
- nudności, wymioty
- bezsenność
- drażliwość
Objawy odstawienia przypominające objawy depresji
- Agresja
- Lęk
- Brak apetytu
- Bóle brzucha
- Senność
- Wyczerpanie
- Obniżony nastrój
- Napięcie wewnętrzne
- Bóle głowy
- Uczucie zmęczenia
- Szybkie wahania nastroju
- Zaburzenia snu
- Osłabienie
- Pocenie się
- Niepokój
- Napady płaczu
- Nasilenie myśli samobójczych
Objawy odstawienia nieprzypominające objawów depresji
- Niestabilność chodu i zaburzenia równowagi
- Parestezje, np. przypominające porażenie prądem
- Bóle mięśni
- Szum w uszach
- Zmiany smaku
- Omamy wzrokowe albo słuchowe
- Niewyraźne widzenie
- Świąd
- Drżenie
- Mioklonie
- Ataksja
- Splątanie i zaburzenia pamięci
- Przedwczesny wytrysk
Ryzyko wystąpienia zespołu odstawienia po zastosowaniu różnych substancji1
- Zasadniczo leki przeciwdepresyjne o krótszym okresie półtrwania niosą wyższe ryzyko rozwoju i większego nasilenia objawów odstawienia.
- Wysokie ryzyko
- paroksetyna, amitryptylina, imipramina, wenlafaksyna
- Umiarkowane ryzyko
- citalopram, escitalopram, sertralina, duloksetyna, wortioksetyna
- Niskie ryzyko
- fluoksetyna, milnacipran, agomelatyna
- Nieokreślone
- mirtazapina, bupropion
Odróżnienie od nawrotu choroby i objawów z odbicia
- Zespół odstawienia należy odróżnić od nawrotu choroby lub objawów z odbicia.
- Nawrót
- Po odstawieniu leku może dojść do nawrotu choroby.
- U pacjentów z przedłużającymi się epizodami depresyjnymi wskaźnik nawrotów rok po odstawieniu leku jest około dwukrotnie wyższy niż w przypadku kontynuowania leczenia4.
- Nawrót nie musi wystąpić, ponieważ depresja może mieć równie dobrze postać pojedynczego epizodu.
- Przebieg w czasie może pomóc w różnicowaniu, ponieważ objawy zespołu odstawienia charakteryzują się zwykle wczesnym początkiem, wahaniami i krótkim czasem trwania ze spontaniczną poprawą.
- Objaway z odbicia
- Objawy z odbicia oznaczają zwiększoną podatność na chorobę podstawową po odstawieniu leku (porównywalne do obrazu piłki wciśniętej pod wodę, która po puszczeniu wyskakuje nad powierzchnię wody).
- Może to skutkować następującymi zjawiskami1:
- objawy choroby podstawowej bardziej nasilone niż przed rozpoczęciem leczenia
- zwiększone ryzyko nawrotu w porównaniu z pacjentami nieprzyjmującymi leków
- ewentualnie dodatkowe objawy psychopatologiczne, np. zaburzenia lękowe i lęki napadowe.
Diagnostyka
Kryteria diagnostyczne
- Wywiad i wyniki badania przedmiotowego
- Swoiste dla danej substancji przeciwdepresyjnej ryzyko wystąpienia zespołu odstawienia
Wywiad i ocena kliniczna
- Ze względu na dużą liczbę możliwych objawów opracowano ocenę opartą na angielskim akronimie „finish”, która ułatwia ich rozpoznanie:
- Flu-like Symptoms (objawy grypopodobne)
- Insomnia (zaburzenia snu, intensywne sny/koszmary senne)
- Nausea (nudności, wymioty)
- Imbalance (zaburzenia równowagi, zawroty głowy)
- Sensory Disturbances (wrażenie rażenia prądem, dysestezje)
- Hyperarousal (niepokój, pobudzenie, drażliwość)
- Brak objawów patognomonicznych
- Objawy są często niejednoznaczne i zmienne.
- Początek zwykle 2–4 dni po przyjęciu ostatniej dawki leku przeciwdepresyjnego
- Odróżnienie niektórych objawów (np. dysforii, zaburzeń snu, zaburzeń funkcji poznawczych, zmęczenia) od nawrotu depresji jest trudne5.
- Ustąpienie objawów w ciągu kilku dni po wznowieniu leczenia lub całkowite ustąpienie objawów w ciągu 1–2 tygodni
- Nawrót depresji zwykle najwcześniej 2–3 tygodnie po przerwaniu leczenia
- Zapytanie pacjentów o:
- pominięte dawki
- zmniejszenie dawek
- przerwanie leczenia
Diagnostyka różnicowa
- Epizod maniakalny w chorobie afektywnej dwubiegunowej
- Nawrót depresji
- Objawy z odbicia
- Działania niepożądane nowego leku
Wskazania do skierowania do specjalisty
- Niepewność co do rozpoznania
Leczenie
Wpływ na leczenie przeciwdepresyjne
- Rosnąca wiedza na temat trudności z odstawieniem leków przeciwdepresyjnych u niektórych pacjentów powinna prowadzić do ostrożniejszego przepisywania leków6.
- Na początku leczenia lekami przeciwdepresyjnymi pacjentów należy informować o możliwości wystąpienia zespołu odstawienia i objawów z odbicia1.
- Przekazanie dalszych informacji na temat5:
- braku stanu zagrażającego życiu
- odwracalności zespołu odstawienia
- przypuszczalnym czasie trwania przez ok. 2 tygodnie
- W przypadku większości leków przeciwdepresyjnych zespołu odstawienia można uniknąć, powoli zmniejszając dawkę1.
- wyjątki: fluoksetyna i agomelatyna (znikome ryzyko wystąpienia zespołu odstawienia)
- Obecnie zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki leków przeciwdepresyjnych przez okres 8–12 tygodni.
- W analizie Cochrane uzyskano niewiele dowodów naukowych potwierdzających skuteczność różnych strategii odstawienia7.
Odstawienie leków przeciwdepresyjnych
- Jeśli zaplanowano odstawienie leku przeciwdepresyjnego u pacjentów z remisją pod koniec okresu leczenia podtrzymującego lub w celu zakończenia profilaktyki nawrotu, należy to robić stopniowo, aby uniknąć objawów z odbicia i objawów odstawienia.
- Po zakończeniu leczenia podtrzymującego lub profilaktyki nawrotu lek przeciwdepresyjny należy stopniowo odstawiać przez okres co najmniej 8–12 tygodni, chyba że występuje przeciwwskazanie do takiego schematu odstawienia.
- Jeśli zaplanowano odstawienie leku przeciwdepresyjnego z powodu niebezpiecznych lub bardzo niepokojących działań niepożądanych, należy to zrobić szybko lub niezwłocznie.
- Przy wykorzystywaniu potencjalizacji lub w leczeniu skojarzonym leków przeciwdepresyjnych, leków nie należy odstawiać jednocześnie, ale jeden po drugim.
- Jeśli objawy odstawienia wystąpią podczas stopniowego odstawiania leku przeciwdepresyjnego, należy zwiększyć jego dawkę z powrotem do poprzedniego poziomu, a następnie odstawiać go wolniej i w miarę możliwości redukować dawkę w mniejszych krokach.
- Jeśli stopniowe odstawienie leku przeciwdepresyjnego okaże się trudne lub niemożliwe z powodu objawów odstawienia, można rozważyć najpierw przejście na lek przeciwdepresyjny dostępny w postaci kropli, a następnie stopniowe odstawianie go wyjątkowo powoli i kropla po kropli.
- W przypadku leków z grupy SSRI można w pierwszej kolejności rozważyć przejście na fluoksetynę.
- Podczas stopniowego odstawiania leku przeciwdepresyjnego pacjentów należy ściśle monitorować pod kątem objawów odstawienia i pogorszenia/nawrotu zespołu depresyjnego. Należy aktywnie pytać o objawy odstawienia. Kontaktować się z pacjentem ok. 1 tydzień po każdym zmniejszeniu dawki, ale nie rzadziej niż co 2 tygodnie.
- Po przyjęciu ostatniej dawki leku przeciwdepresyjnego należy kontynuować regularny kontakt z pacjentami przez co najmniej 6 miesięcy, np. co 4 tygodnie.
- Jeszcze przed rozpoczęciem przyjmowania leków przeciwdepresyjnych pacjentów należy poinformować o możliwości wystąpienia objawów odstawienia i depresji z odbicia po zakończeniu leczenia takimi lekami.
Przebieg, powikłania i rokowanie
Powikłania
- Zagrażające objawy odstawienia, takie jak tendencje samobójcze lub agresja, występują rzadko.
- Istnieją kazuistyczne doniesienia o długotrwałych objawach odstawienia trwających dłużej niż rok.
Przebieg i rokowanie
- Występowanie głównie w ciągu pierwszego tygodnia po odstawieniu1
- Spontaniczna regresja w ciągu 2(–6) tygodni (w zależności od okresu półtrwania)1
- Przeważnie łagodne, odwracalne objawy1
Informacje dla pacjentów
Materiały edukacyjne dla pacjentów
Źródła
Piśmiennictwo
- Henssler J, Heinz A, Brandt L, et al. Antidepressant withdrawal and rebound phenomena. Dtsch Arztebl Int 2019; 116: 355-361. doi:10.3238/arztebl.2019.0355 DOI
- Davies J, Read J. A systematic review into the incidence, severity and duration of antidepressant withdrawal effects: Are guidelines evidence-based?. Addict Behav 2019; 97: 111-121. doi:10.1016/j.addbeh.2018.08.027 DOI
- Tondo L, Baldessarini R. Discontinuing psychotropic drug treatment. BJPsych Open 2020; 6: e24. www.cambridge.org
- Lewis G, Marston L, Duffy L, et al. Maintenance or Discontinuation of Antidepressants in Primary Care. N Engl J Med 2021; 385: 1257-1267. doi:10.1056/NEJMoa2106356 DOI
- Warner CH, Bobo W, Warner C, Reid S, Rachal J. Antidepressant discontinuation syndrome. Am Fam Physician 2006; 74: 449-56. PubMed
- Horowitz M, Wilcock M. Newer generation antidepressants and withdrawal effects: reconsidering the role of antidepressants and helping patients to stop. Drug Ther Bull 2022; 60: 7-12. doi:10.1136/dtb.2020.000080 DOI
- Van Leeuwen E, van Driel M, Horowitz M, et al. Approaches for discontinuation versus continuation of long-term antidepressant use for depressive and anxiety disorders in adults. Cochrane Database Syst Rev 2021; 4: CD013495. doi:10.1002/14651858.cd013495.pub2 DOI
Autorzy
- Marek Oleszczyk, dr n. med. lekarz, specjalista medycyny rodzinnej; Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie(recenzent)
- Adam Windak, prof. dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej; Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (redaktor)
- Michael Handke, prof. dr hab. n. med., specjalista chorób wewnętrznych, kardiologii i intensywnej terapii, Fryburg Bryzgowijski