Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Zaburzenia poznawcze po udarze

Informacje ogólne

Definicja

  • Do podstawowych czynności poznawczych (kognitywnych) należą: uwaga, spostrzeganie, pamięć, myślenie, mowa.1-3
  • Zaburzenia poznawcze często występują po udarze.
  • Zaobserwować można zarówno ostre pogorszenie czynności poznawczych po udarze, jak i utrzymujące się deficyty kognitywne po kilku latach.4
  • Ważne jest, aby rozpoznawać deficyty poznawcze w ramach pierwszej oceny po udarze, ponieważ często występują jednostronnie jako objawy ruchowe.
  • Do najczęstszych objawów należą:
    • zespół zaniedbywania połowiczego: połowiczo zmniejszona uwaga
    • trudności z percepcją przestrzenną; trudności z czynnościami przestrzenno-konstrukcyjnymi 
    • apraksja: trudności w wykonywaniu dowolnie ukierunkowanych czynności z powodu zaburzonej koordynacji poszczególnych elementów sekwencji ruchowych
  • Objawy występują:
    • u ponad połowy pacjentów podczas ostrej fazy
    • u około 1/4 chorych również w dalszym przebiegu

Częstość występowania

  • Dane dotyczące częstości występowania deficytów poznawczych po udarze pozostają niespójne5. Główne przyczyny:
    • różne definicje
    • zróżnicowane populacje
    • stosowanie metod badania o różnej czułości 
  • Niektóre zaburzenia występują częściej, np.:  
    • apraksja (upośledzenie precyzyjnych, celowych ruchów)
    • zespół zaniedbywania połowiczego (pomijania jednostronnego, „hemineglect syndrome”) 
      • W przypadku uszkodzenia prawej półkuli — 2 dni po udarze zespół zaniedbywania może występować u 82% pacjentów.6
    • problemy z percepcją przestrzenną i kierunkiem

Ważne jest wczesne rozpoznanie deficytów poznawczych!

  • Ukierunkowanie rehabilitacji na problem 
  • Dla odzyskania autonomii ważne są nie tylko funkcje czuciowo-ruchowe, ale także poznawcze.7-8
  • Konieczna jest edukacja pacjentów, krewnych i personelu opiekuńczego.
    • Poziom funkcjonalny może być bardziej upośledzony niż sugerują to objawy czuciowo-ruchowe.

Apraksja (upośledzenie precyzyjnych, celowych ruchów)

  • Ograniczona zdolność do prowadzenia zależnych od woli, ukierunkowanych działań
    • Przyczyną nie są niedowłady, deficyty czuciowe lub problemy z narządem ruchu.
  • Trudności z:
    • częściowymi ruchami sekwencji ruchowej - lub -
    • wykonaniem prawidłowej sekwencji poszczególnych elementów w sekwencji ruchów
  • Objawy kliniczne
    • tendencja do perseweracji (uporczywe powtarzanie jednego ruchu)
    • trudności w wykonaniu zadania
    • trudności w korzystaniu z narzędzi
    • problemy z używaniem przedmiotów
    • ograniczone dostosowanie siły chwytu do określonej czynności 
    • niezdarne ruchy
  • Apraksja często związana z uszkodzeniem lewej półkuli mózgu
  • Często w tym samym czasie — afazja
    • Trudne do rozróżnienia w indywidualnych przypadkach: u pacjentów pojawia się w pewnych okolicznościach apraksja, ponieważ z powodu ograniczonego rozumienia języka, prośby nie mogą zostać zrealizowane.
  • Badanie pod kątem apraksji
    • Należy zachęcić pacjenta do wykonania codziennych czynności, takich jak czesanie włosów czy mycie zębów.
    • Należy pokazać prawidłowe sekwencje ruchów i poprosić pacjenta o ich naśladowanie.

Problemy z percepcją przestrzenną i kierunkiem

  • Zakłócenia lokalizacji wizualnej spowodowane niedokładnością
    • operacji okulomotorycznych (sakkady - ruchy sakkadowe, fiksacje)
    • operacji ręcznych (wskazywanie lub ruchy chwytające)
  • Powoduje to trudności w wykonywaniu prawie wszystkich czynności kontrolowanych wzrokowo.
  • Trudności w łączeniu części w całość
  • Problemy z uchwyceniem relacji między własnym ciałem a otaczającą przestrzenią
  • Problemy ze związkiem między częściami ciała i rozróżnieniem między prawą a lewą stroną
  • Niezdolność do prawidłowego oszacowania odległości, np.:  
    • błąd w sięganiu po szklankę umieszczoną na stole
    • nieprawidłowe nalewanie płynu do szklanki
  • Problemy z relacjami obiektów względem siebie
  • Problemy z percepcją przestrzenną i kierunkiem często zawierają elementy agnozji.

Agnozja

  • Zaburzenia rozpoznawania pomimo nienaruszonych narządów zmysłów
  • Czysta agnozja występuje dość rzadko, częściej jako element zaburzonej percepcji przestrzennej i kierunkowej.
  • Różne formy agnozji
    • agnozja dotykowa
      • Np. obiekt w dłoni nie jest rozpoznawany pomimo zachowanych funkcji sensorycznych.
    • agnozja wzrokowa
      • niezdolność do rozpoznania i sklasyfikowania widzianego przedmiotu pomimo nienaruszonej percepcji wzrokowej
    • prozopagnozja
      • niezdolność do rozpoznawania twarzy
    • agnozja słuchowa
      • Znaczenie słów nie jest rozpoznawane pomimo niezaburzonego słuchu.

Zespół zaniedbywania połowiczego (pomijania stronnego, zaniedbywania jednostronnego, przestrzennego) - „hemispatial neglect”, „hemineglect syndrome

  • Ograniczone postrzeganie jednej połowy ciała lub przestrzeni 
  • Brak percepcji bodźców po uszkodzonej stronie
  • W stanie po udarze prawej półkuli mózgu, najczęściej zespół zaniedbywania lewej strony
    • Często występuje razem z hemianopsją.
  • Rodzaje zespołu zaniedbywania: może dotyczyć różnych modalności sensorycznych, często w formie różnych kombinacji.
    • zaniedbywanie wzrokowe
      • odchylenie osi wzrokowej w kierunku uszkodzonej strony mózgu
      • Obiekty i osoby na stronie zaniedbywanej są pomijane.
    • zaniedbywanie akustyczne
      • brak percepcji dźwięku po stronie zaniedbywania
      • trudności z przypisaniem kierunku dźwięków
    • zaniedbywanie somatosensoryczne
      • brak odczuwania dotyku i bólu po stronie zaniedbywanej
      • nieprawidłowe przypisanie bodźców do strony niedotkniętej chorobą
    • zaniedbywanie motoryczne
      • praktycznie brak aktywności ruchowej po stronie zaniedbywanej
    • zaniedbywanie węchowe
      • Ma mniejsze znaczenie praktyczne, ponieważ zapachy mogą być odbierane z drugiej strony.
  • Zakres zaniedbywania
    • występowanie w różnym stopniu nasilenia pomiędzy:
      • nieznaczną częściową nieuwagą, wykrywalną jedynie za pomocą testów neuropsychologicznych a
      • całkowitym zaniedbaniem chorej połowy ciała
  • Zaniedbanie należy odróżnić od:
    • utraty pola widzenia po jednej stronie (hemianopsja)
    • osłabienia czucia dotyku po jednej stronie (możliwe jednoczesne występowanie obu zaburzeń)
    • Wygaszania czuciowego (ekstynkcji) - pomijania bodźca po stronie przeciwnej do uszkodzenia, w sytuacji, gdy po stronie uszkodzenia pojawia się inny konkurujący bodziec.
  • Zaniedbania nie należy mylić z wyparciem wywołanym psychologicznie.

Badania pod kątem zespołu zaniedbywania

  • Badania pod kątem zespołu zaniedbywania są możliwe przy użyciu różnych procedur testowych.9-10
  • Proste testy przyłóżkowe
    • zagadnięcie pacjenta z obu stron
    • ustawienie bodźca jednocześnie po obu stronach, np. dotyku: brak percepcji bodźca po stronie zaniedbania (zjawisko wygaszania)
    • Ustalenie, czy występuje umiejętność równie dobrego czytania początku i końca linijki tekstu.
    • Ustalenie, czy pacjent używa całego arkusza podczas pisania.
    • ocena opisu zdjęcia: zdolność uchwycenia elementów zdjęcia po obu stronach
    • ustalenie, czy pacjent prawidłowo:
      • naśladuje czesanie włosów na całej powierzchni głowy
      • nazywa przedmioty w pomieszczeniu (zaniedbywanie przestrzenne)
      • wymienia budowle, np. na placu w swojej miejscowości (zaniedbywanie wyobrażeniowe)
  • Testy formalne
    • zaznaczenie środka różnych linii
    • zaznaczanie kółek i krzyżyków równomiernie rozmieszczonych na kartce papieru
    • rysowanie obiektów, twarzy, itp.: niekompletność po stronie zaniedbywanej 
    • rozmieszczenie obiektów na powierzchni: równomierne rozmieszczenie 

Anozognozja

  • Nieświadomość deficytu neurologicznego – wystąpienie tego objawu ma niekorzystny wpływ na efekty leczenia.11
  • Nierozpoznanie zmiany patologicznej, np. niedowładu
  • Deficyty są często maskowane przez konfabulacje.
  • Zjawisko utraty funkcji poznawczych należy odróżnić od bardziej psychologicznie uwarunkowanego zaprzeczania chorobie.

Zaburzenia pamięci i orientacji

  • Otępienie możliwe w kontekście choroby naczyniowo-mózgowej
  • Możliwe objawy u pacjentów po udarze, nawet jeśli nie spełniają kryteriów otępienia12:
    • osłabiona pamięć
    • zaburzenia uwagi
    • zaburzenia koncentracji
    • łatwe odwracanie uwagi
  • Niepełnosprawność psychiczna jest często tak samo stresująca dla pacjentów, jak niepełnosprawność ruchowa.13
  • Pacjenci z zaburzeniami pamięci od łagodnych do umiarkowanych, powinni otrzymać specjalny trening funkcji poznawczych (np. w formie obrazkowej).
    • Skuteczność jest zależna od częstotliwości treningu (zaleca się co najmniej 10 sesji).
  • Obecnie, w przypadku zainteresowania i gotowości ze strony pacjenta, jako terapeutyczną strategię kompensacyjną należy wykorzystać elektroniczne gadżety pomagające w zapamiętywaniu (np. kalendarz w smartfonie).

Trudności w kontrolowaniu zachowania

  • Szczególnie wyraźne zaburzenia kontroli zachowania w przypadku uszkodzenia płatów czołowych
    • Objawy zależą od lokalizacji, stopnia zaawansowania i zasięgu uszkodzeń.
      • upośledzone myślenie analityczne
      • ograniczona wyobraźnia
      • zawężona świadomość
      • zredukowana elastyczność
      • zaburzenia pamięci i koncentracji
      • zmniejszony napęd
      • zmieniony charakter
      • zaburzone zachowania społeczne
  • Objawy często są również obciążające dla krewnych.
    • Ważna jest edukacja dotycząca przyczyn tych objawów.

Labilność emocjonalna

  • Warianty niewystarczającej kontroli zachowania
  • Np. gwałtowne napady płaczu podczas wydarzeń, które nie niosą prawie żadnego ładunku emocjonalnego lub mają niewielki ładunek emocjonalny.
  • Odróżnienie od depresji
  • Rzadsze przejawy emocjonalnego nietrzymania afektu poprzez głośny śmiech nieadekwatny do sytuacji
  • Objawy mogą być odczuwane jako niezwykle stresujące i prowadzić do braku poczucia bezpieczeństwa.
  • Ważne są szczegółowe informacje na temat cech i przyczyn.
  • W ciężkich przypadkach ew. próba terapii lekami przeciwdepresyjnymi z grupy SSRI
    • efekt również u pacjentów bez depresji klinicznej14

Umiejscowienie uszkodzenia i objawy

  • Złożona zależność między umiejscowieniem uszkodzenia mózgu a nasileniem objawów poznawczych
    • Warunkiem niezakłóconych funkcji poznawczych jest prawidłowa aktywność anatomicznie odrębnych obszarów mózgu.
  • Podobne wzorce objawów mogą wynikać z uszkodzenia różnych obszarów mózgu.
  • Z drugiej strony, niektóre zespoły zaburzeń poznawczych występują częściej w pewnych lokalizacjach udaru, np.:  
    • problemy z percepcją przestrzenną i kierunkową przy uszkodzeniach tylnej części płata ciemieniowego
    • nieprawidłowości behawioralne i zaburzenia osądu, spowodowane uszkodzeniem płata czołowego
  • Niektóre deficyty poznawcze występują przeważnie przy uszkodzeniu prawej lub lewej półkuli.
    • wyraźne zespoły dysfunkcyjne po obustronnych udarach (rzadko) lub po dużych udarach przednich lub przyśrodkowych

Charakterystyczne objawy uszkodzenia lewej półkuli mózgu

  • Lewa półkula mózgu jest szczególnie ważna dla języka i sekwencji działań.
  • Dlatego afazja i apraksja są typowymi objawami poznawczymi uszkodzenia lewej półkuli mózgu.
  • Często spowolnienie, zmniejszenie impulsów, zachowanie samokrytyczne i przygnębienie
  • Ze względu na trudności językowe instrukcje słowne często nie są zbyt pomocne.
  • Bardziej korzystne jest demonstrowanie ruchów i działań.

Charakterystyczne objawy uszkodzenia prawej półkuli mózgu

  • Prawa półkula jest szczególnie ważna dla koordynacji i jednoczesnego postrzegania różnych bodźców.
  • Często w przypadku uszkodzenia:
    • problemy z percepcją przestrzenną i kierunkiem
    • zespół zaniedbywania połowiczego (pomijania stronnego) - „hemispatial neglect
    • zaburzenia uwagi
    • zaburzony osąd
    • brak świadomości choroby
    • impulsywne i nieobliczalne zachowanie
  • Umiejętności językowe są często zachowane, a instrukcje słowne są postrzegane jako pomocne.
  • Po uszkodzeniu prawej półkuli (zwłaszcza okolicy ciemieniowej) zaleca się badanie przestrzennej orientacji uwagi.
  • Systematyzacja obserwacji behawioralnej w zaburzeniach uwagi za pomocą skal szacunkowych i kwestionariuszy

Badanie funkcji poznawczych

  • Zaleca się, aby ewentualne zaburzenia poznawcze były również rejestrowane w dokumentacji medycznej jako część podstawowej oceny.
  • Orientacyjna ocena funkcji poznawczych przez lekarza rodzinnego
    • w razie potrzeby skierowanie do specjalisty
    • W przypadku podejrzenia problemów poznawczych, pacjent powinien zostać poddany diagnostyce różnicowej i w razie potrzeby - terapii (np. ergoterapia, neuropsychologia).
  • Ważne ustalenia w codziennej praktyce poprzez obserwację pacjenta podczas codziennych czynności w połączeniu z prostymi, ukierunkowanymi badaniami
  • Badanie orientacyjne po udarze, np. możliwe badanie za pomocą krótkiej skali oceny stanu psychicznego (mini mental state - MMS)
    • Jest ono jednak mniej odpowiednie do rejestrowania zaburzeń poznawczych po udarze niż do identyfikacji otępienia.
  • W razie potrzeby pomocna jest współpraca z terapeutą zajęciowym.
    • kompetencje związane z oceną funkcji poznawczych
  • Wskazane jest zbadanie zdolności poznawczych.
    • przed powrotem do pracy
    • przed wznowieniem prowadzenia pojazdów
  • Badanie neuropsychologiczne
    • optymalna ocena funkcji poznawczych 
      • Choć złożona, jest uważana za złoty standard.

Trening i rehabilitacja deficytów poznawczych

  • Różnice w postrzeganiu przez pacjentów konsekwencji udaru
    • Mogą to być np. niedowład zwykle natychmiast rozpoznawalny i zrozumiały dla pacjentów.
    • W przypadku zaburzeń poznawczych, zrozumienie i akceptacja są często trudniejsze do osiągnięcia.
  • Rehabilitacja neuropsychologiczna ma na celu poprawę deficytów poznawczych.
    • Jednoznaczne dowody naukowe są jednak nadal ograniczone.15-17
    • W zespole zaniedbywania przestrzennego: kierowanie uwagi pacjenta na pomijaną część przestrzeni.
  • Próba zminimalizowania szkód następczych, zwłaszcza w ciągu 6 miesięcy po udarze, poprzez trening dostosowany do pacjenta  
  • Mechanizmy rehabilitacji neuropsychologicznej
    • restytucja
      • przywrócenie upośledzonych funkcji poznawczych
      • np. z powodu przejęcia zaburzonej funkcji przez nieuszkodzone obszary mózgu
    • kompensacja
      • adaptacja i kompensacja zachowań i wyników poprzez inne mechanizmy poznawcze
      • Pomimo różnych mechanizmów poznawczych, dla otoczenia widoczne są podobne zachowania.
    • adaptacja
      • adaptacja sytuacyjna w przypadku trwałych deficytów poznawczych dotyczących:
        • czynności zawodowych
        • relacji społecznych
        • korzystania z pomocy
  • Metody szkoleniowe
    • nieswoista stymulacja
      • ogólna stymulacja sensoryczna w celu poprawy ogólnej wydajności
    • swoista stymulacja, np.:  
      • procedury wspomagane komputerowo poprawiające uwagę i pamięć
      • korzystanie ze środków pomocniczych, np. dziennika w przypadku zaburzeń pamięci
      • ćwiczenie ukierunkowanych strategii mentalnych
      • testy obciążeniowe, np. przed powrotem na rynek pracy
      • sesje psychoterapeutyczne
      • pobudzanie przedsionka poprzez podawanie ciepłej lub zimnej wody do przewodu słuchowego zewnętrznego lub za pomocą stymulacji galwanicznej
      • stymulacja za pomocą wibracji lewej strony szyi
      • stosowanie pryzmatów ocznych (w zespole zaniedbywania przestrzennego)
      • stymulacja mózgu

Przebieg, powikłania i rokowanie

  • Przebieg choroby i rokowanie
    • z reguły w pierwszej fazie po udarze szybsza poprawa, wolniejszy postęp w miarę upływu czasu 
    • U znacznej części pacjentów po udarze mózgu (około 15–20%) występują zaburzenia funkcji poznawczych.

Źródła

Piśmiennictwo

  1. Tatemichi TK, Desmond DW, Stern Y, Paik M, Sano M, Bagiella E. Cognitive impairment after stroke: frequency, patterns, and relationship to functional abilities. J Neurol Neurosurg Psychiatry 1994; 57: 202 - 7. PubMed
  2. Douiri A, Rudd AG, Wolfe CD. Prevalence of poststroke cognitive impairment: South London Stroke Register 1995–2010. Stroke. 2013;44(1):138–45. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  3. Feigin VL, Barker-Collo S, Parag V, Senior H, Lawes CM, Ratnasabapathy Y, et al. Auckland Stroke Outcomes Study. Part 1: Gender, stroke types, ethnicity, and functional outcomes 5 years poststroke. Neurology. 2010;75(18):1597–607. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  4. Levine DA, Galecki AT, Langa KM, et al. Trajectory of cognitive decline after incident stroke. JAMA 2015;314(1):41-51 . doi:10.1001/jama.2015.6968 DOI
  5. Bowen A, McKenna K, Tallis RC. Reasons for variability in the reported rate of occurrence of unilateral spatial neglect after stroke. Stroke 1999; 30: 1196 - 202. PubMed
  6. Stone SP, Halligan PW, Greenwood RJ. The incidence of neglect phenomena and related disorders in patients with an acute right or left hemisphere stroke. Age Ageing 1993; 22: 46 - 52. PubMed
  7. Mendis S. Stroke disability and rehabilitation of stroke: World Health Organization perspective. Intern J Stroke. 2013;8(1):3–4. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  8. Lees R, Selvarajah J, Fenton C, Pendlebury ST, Langhorne P, Stott DJ, et al. Test accuracy of cognitive screening tests for diagnosis of dementia and multidomain cognitive impairment in stroke. Stroke. 2014;45(10):3008–18. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  9. Stone SP, Wilson B, Wroot A, Halligan PW, Lange LS, Marshall JC et al. The assessment of visuo-spatial neglect after stroke. J Neurol Neurosurg Psychiatry 1991; 54: 345 - 50. PubMed
  10. Jehkonen M, Ahonen J-P, Dastidar P, Koivisto A-M, Laippala P, Vilkki J. How to detect visual neglect in acute stroke. Lancet 1998; 351: 727 - 8. PubMed
  11. Gialanella B, Monguzzi V, Santoro R, et al. Functional recovery after hemiplegia in patients with neglect: the rehabilitative role of anosognosia. Stroke 2005;36:2687–90. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  12. Kase CS, Wolf PA, Kelly-Hayes M, Kannel WB, Beiser A, D'Agostino RB. Intellectual decline after stroke. The Framingham Study. Stroke 1998; 29: 805 - 12. PubMed
  13. Wyller TB, Kirkevold M. How does a cerebral stroke affect quality of life? Towards an adequate theoretical account. Disabil Rehabil 1999; 21: 152 - 61. PubMed
  14. Andersen G. Treatment of uncontrolled crying after stroke. Drugs Ageing 1995; 6: 105-11. link.springer.com
  15. Bowen A, Hazelton C, Pollock A, et al. Cognitive rehabilitation for spatial neglect following stroke. Cochrane Database Syst Rev. 2013 Jul 1;7. PMID: 23813503. pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  16. Loetscher T, Lincoln NB. Cognitive rehabilitation for attention deficits following stroke. Cochrane Database Syst Rev. 2013 May 31;5. PMID: 23728639. PubMed
  17. Gillespie D, Bowen A, Chung C, et al. Rehabilitation for post-stroke cognitive impairment: an overview of recommendations arising from systematic reviews of current evidence. Clini Rehabil 2014. journals.sagepub.com

Autorzy

  • Paweł Lewek, Dr n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Medyczny w Łodzi (recenzent)
  • Adam Windak, Prof. dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (redaktor)
  • Michael Handke, Prof. Dr med., Facharzt für Innere Medizin, Kardiologie und Intensivmedizin, Freiburg i. Br.
objawy poznawcze neglect apraksję agnozję
Apraksja; Agnozja; Anozognozja; Zaburzenia pamięci; Zaburzenia orientacji; Udar mózgu; Nietrzymanie afektu; Prawa półkula; Lewa półkula; Funkcje poznawcze; Deficyty poznawcze
Zaburzenia poznawcze po udarze
document-disease document-nav document-tools document-theme
Do podstawowych czynności poznawczych (kognitywnych) należą: uwaga, spostrzeganie, pamięć, myślenie, mowa.1-3 Zaburzenia poznawcze często występują po udarze. Zaobserwować można zarówno ostre pogorszenie czynności poznawczych po udarze, jak i utrzymujące się deficyty kognitywne po kilku latach.4
Kardiologia/Choroby serca i naczyń
Zaburzenia poznawcze po udarze
/link/9d9cd2ba22104661b5dd8e51790735cb.aspx
/link/9d9cd2ba22104661b5dd8e51790735cb.aspx
zaburzenia-poznawcze-po-udarze
SiteDisease
Zaburzenia poznawcze po udarze
K.Reinhardt@gesinform.de
anders@nhilive.no (patched by linkmapper)com#dr.dabrowska@wp.pl
pl
pl
pl