Definicja: Przemoc seksualne wobec dzieci lub młodzieży. Postać maltretowania dzieci. Obejmuje również wszelkie czynności seksualne wykonywane na dziecku lub przed nim wbrew jego woli lub na które dziecko nie może świadomie wyrazić zgody ze względu na swoją słabość fizyczną, psychiczną, poznawczą lub językową. Termin ten nie jest zwykle używany w odniesieniu do czynności seksualnych między nieletnimi. Ryzyko zwiększają inne formy przemocy i brak opieki rodzicielskiej.
Częstość występowania: Szacunkowo ofiarami jest ok. 21% dziewcząt i ok. 6% chłopców.
Objawy: Przeważnie nieswoiste. Częste zaburzenia behawioralne i psychiczne, takie jak depresja, stany lękowe i zespół stresu pourazowego. Urazy narządów płciowych lub odbytu są silnymi wskazaniami, ale występują rzadko.
Wyniki: Po wykorzystaniu seksualnym w razie potrzeby natychmiast pobrać i zachować mocz do badania mikrobiologicznego i, jeśli to konieczne, po zamrożeniu do testów przesiewowych na obecność narkotyków lub leków. Natychmiastowe zabezpieczenie dowodów przez specjalistów, w miarę możliwości w ciągu 24 godzin. Jeśli od wykorzystania seksualnego minęły ponad 72 godziny, trudno jest zabezpieczyć ślady.
Diagnostyka: Konieczność i kolejność poszczególnych badań powinna zostać ustalona przez zespół specjalistów różnych specjalności. W skład takich zespołów wchodzą specjaliści z zakresu medycyny, pedagogiki społecznej, psychologii i pielęgniarstwa, a kierują nimi pediatrzy, chirurdzy dziecięcy lub psychiatrzy dzieci i młodzieży. Wywiad medyczno-sądowy przeprowadza wyłącznie odpowiednio przeszkolony specjalista. Badanie lekarskie jest zwykle przeprowadzane przez pediatrów ze specjalnym przeszkoleniem.
Leczenie: Ewentualnie Profilaktyka poekspozycyjna chorób przenoszonych drogą płciową i antykoncepcja po stosunku (należy przestrzegać wąskich przedziałów czasowych). Zapobieganie nowym przypadkom nadużyć poprzez interwencje psychospołeczne oraz w razie potrzeby, poprzez zgłaszanie i ściganie sprawców. W razie potrzeby tymczasowa hospitalizacja dziecka w celu jego ochrony. Psychologiczne konsekwencje nadużyć zwykle wymagają leczenia psychoterapeutycznego zorientowanego na terapię rodzinną.
Obejmuje to również kontakt fizyczny między dzieckiem a sprawcą, taki jak
dotykanie narządów płciowych dziecka
zmuszanie dziecka do stymulacji seksualnej sprawcy
mające podtekst seksualny, nawet przelotne dotykanie innych części ciała, np. piersi
Wykorzystywanie seksualne ma miejsce również, jeśli
Dziecko jest nakłaniane do udziału w czynności o charakterze seksualnym.
Dziecko jest zmuszane do obecności podczas czynności seksualnych między innymi osobami.
Dochodzi do obnażania się przed dzieckiem w sposób, który może powodować dyskomfort.
Dziecko jest nękane werbalnie lub poprzez działania osoby w sposób, który może naruszać jego integralność seksualną, np. poprzez:
werbalne próby zbliżenia seksualnego
rozpowszechnianie pornografii/przemocy seksualnej za pośrednictwem nowych mediów, np. wysyłanie pornograficznych i/lub naruszających granice materiałów zdjęciowych i filmowych za pośrednictwem telefonów komórkowych lub nawiązywanie kontaktów o charakterze seksualnym z dziećmi/młodzieżą na czatach
częstość występowania
Różne szwedzkie badania pokazują, że wśród 18-latków około 25% dziewcząt i 7% chłopców padło ofiarą przemocy seksualnej w dzieciństwie.
Według tych badań 10–13% dziewcząt i 3–6% chłopców padło ofiarą napaści seksualnej z penetracją1.
Częstość występowania przemocy w tych badaniach zależy od definicji wykorzystywania (np. czy podpada pod to obnażanie się), jaki obowiązuje wiek przyzwolenia na czynności seksualne (zwykle 16 lub 18 lat) oraz czy wymagana jest różnica wieku między ofiarą a sprawcą (zwykle 4–5 lat).
Międzynarodowe badania, które obejmują jedynie wykorzystywanie seksualne obejmujące dotykanie narządów płciowych i wiek przyzwolenia wynoszący 16 lat, wskazują na szacunkową częstość występowania na poziomie 21% wśród dziewcząt i 6% wśród chłopców.
Badania populacyjne pokazują, że obnażanie się i dotykanie narządów płciowych są najczęstsze, za nimi idą petting i różne formy penetracji.
Etiologia i patogeneza
Wykorzystywanie seksualne dzieci występuje w każdym wieku, od niemowlęctwa do okresu dojrzewania, ale większość badań wskazuje na szczególnie wysokie ryzyko dla dzieci w wieku 8–12 lat.
Kim są sprawcy?
W większości przypadków sprawcami są mężczyźni.
Kobiety biorą udział w około 5% przypadków wykorzystywania seksualnego dzieci i najczęściej popełniają przestępstwa przeciwko chłopcom.
W większości przypadków sprawcami są osoby, które znają dzieci (wykorzystywanie bez kontaktu fizycznego, takie jak ekshibicjonizm, nie jest uwzględnione w poniższych szacunkach).
Nawet w 30% przypadków wykorzystywania seksualnego dzieci poniżej 18. roku życia sprawcami są członkowie rodziny.
W 30–70% przypadków sprawcy pochodzą z kręgu przyjaciół lub znajomych rodziny.
W 15–30% przypadków sprawcami są nieznajomi.
Dziewczęta są bardziej narażone na wykorzystywanie ze strony członków rodziny, podczas gdy chłopcy są bardziej narażeni na wykorzystywanie ze strony nieznajomych.
Wykorzystywanie przez nieznajomych jest zwykle jednorazowym zdarzeniem, podczas gdy powtarzające się wykorzystywanie często ma miejsce w rodzinie.
W przeciwieństwie do przemocy fizycznej, sprawcy przemocy seksualnej zazwyczaj działają z premedytacją. Napaści na tle seksualnym są częściej planowane niż akty przemocy fizycznej o charakterze nieseksualnym.
Czynniki predysponujące
Okoliczności życiowe mogą sprzyjać wykorzystywaniu, np. .
Dzieci mający rodziców, rodzeństwo lub dziadków, którzy sami byli wykorzystywani seksualnie.
Dzieci, które wchodzą w otwarte lub bezrefleksyjne interakcje z obcymi dorosłymi.
dzieci z zachowaniami seksualizującymi
dzieci niepełnosprawne fizycznie lub umysłowo
dzieci odizolowane społecznie
diagnostyka
Ogólne informacje dotyczące diagnostyki
Wszystkie dzieci i nastolatki z podejrzeniem wykorzystywania seksualnego powinny być badane w sposób swoisty dla płci i fazy rozwoju.
Żadne badanie nie powinno być przeprowadzane wbrew woli danej osoby.
Konieczność i określenie daty wymienionych poniżej badań zależy od okresu pomiędzy zgłoszeniem napaści na tle seksualnym a czasem badania.
Przeprowadzone powinny zostać następujące badania:
badanie całego ciała
szczegółowy wywiad
badanie anogenitalne lub pediatryczne badanie ginekologiczne z użyciem wideokolposkopu
badanie na obecność patogenów przenoszonych drogą płciową
test ciążowy (u dziewcząt w wieku rozrodczym)
wyszukiwanie śladów (DNA, sperma)
rozmowa w aspektach medyczno-sądowych (4–18 lat)
określenie stanu psychicznego
Konieczność i kolejność poszczególnych badań powinna być ustalana przez wielospecjalistyczny zespół indywidualnie dla każdego przypadku.
Wyniki wszystkich badań powinny być analizowane razem i w kontekście.
Kryteria diagnostyczne
Klasyfikacja według ICD-10
ICD-10 klasyfikuje urazy wynikające z wykorzystywania seksualnego w rozdziale XIX („Urazy, zatrucia i inne określone skutki działania czynników zewnętrznych”):
T74 Zespoły maltretowania
T74.0 Zaniedbanie lub porzucenie
T74.1 Nadużycie fizyczne
T74.2 Nadużycie seksualne
T74.3 Nadużycie psychiczne
T74.8 Inne zespoły maltretowania. postaci mieszane
T74.9 Zespół maltretowania, nieokreślony
ICD-10 klasyfikuje również problemy zdrowotne wynikające z wykorzystywania seksualnego w rozdziale XXI („Czynniki wpływające na stan zdrowia i kontakt ze służbą zdrowia”):
Z61 Problemy związane z negatywnymi przeżyciami w dzieciństwie, w tym
wydarzenia wynikające z utraty poczucia własnej godności w dzieciństwie
usunięcie z domu w dzieciństwie
zastraszanie w dzieciństwie
problemy związane z domniemanym nadużyciem fizycznym dziecka
problemy związane z domniemanym nadużyciem seksualnym dziecka
zmieniony model stosunków rodzinnych w dzieciństwie
utrata relacji uczuciowych w dzieciństwie
Wykorzystywanie seksualne w rodzinie
Wykorzystywanie seksualne w rodzinie obejmuje kazirodcze relacje seksualne (między członkami rodziny, którzy nie mogą zawrzeć małżeństwa zgodnie z prawem) oraz niekazirodcze relacje między dzieckiem a innym członkiem gospodarstwa domowego.
Obejmuje to wykorzystywanie przez biologicznych lub adopcyjnych rodziców, przybranych rodziców, starsze rodzeństwo, innych krewnych w gospodarstwie domowym, lokatorów i przyjaciół rodziny.
Istnieją różnice kulturowe dotyczące tego, jak często dzieci widzą swoich rodziców nago, do jakiego wieku są myte przez rodziców, czy mogą spać w łóżku rodziców i kiedy otrzymują w domu własną strefę prywatności.
Wykorzystywanie seksualne ma miejsce jednak, jeśli
Dochodzi do kontaktu między narządami płciowymi osoby dorosłej i dziecka.
Dotknięte zostały piersi lub narządy płciowe dziecka/nastolatka, z wyjątkiem kulturowo akceptowanego mycia małych dzieci.
Dziecko było zmuszane do dotykania piersi/narządów płciowych osoby dorosłej.
Dziecko zostało świadomie wystawione na widok odsłoniętych piersi lub narządów płciowych osoby dorosłej, z wyjątkiem kąpieli lub ubierania się.
Dziecko/nastolatek zostało celowo nakłonione do odsłonięcia piersi lub narządów płciowych, z wyjątkiem kąpieli lub ubierania się.
Doszło do innej formy kontaktu fizycznego lub obnażenia między dorosłym a dzieckiem, co doprowadziło bez wątpliwości do podniecenia seksualnego jednego z nich. Nie ma przy tym znaczenia, czy dziecko dobrowolnie uczestniczyło w czynnościach seksualnych.
Wykorzystywanie seksualne poza rodziną
Dane epidemiologiczne wskazują, że czynności seksualne z udziałem dzieci są bardzo częste.
Większość lekkich napaści, np. ekshibicjonizm, prawdopodobnie ma jedynie niewielkie skutki psychologiczne.
Brak jednak wiarygodnych danych na temat zakresu potencjalnych szkód, jakie określone zdarzenia mogą wyrządzić dziecku.
Im bardziej ukierunkowana jest napaść seksualna, tym większe jest ryzyko urazu psychicznego.
Inne potencjalnie psychotraumatyczne czynniki to:
różnica wieku
różnice w zakresie posiadanej władzy, nadużycie stosunku zależności
nadużycie relacji osobistych/zawodowych (np. przez nauczyciela, duchownego, terapeutę)
przymus fizyczny
uraz fizyczny
Czynności seksualne są uznawane za wykorzystywanie, jeśli
Druga osoba jest znacznie starsza od dziecka.
Do czynności seksualnej doszło z powodu stanowiska lub pozycji drugiej osoby.
Dziecko uczestniczyło tylko niechętnie (niezależnie od tego, czy opór był czynny czy bierny).
inne kryteria
Dotykane były piersi lub narządy płciowe dziecka/młodocianego lub próbowano to zrobić.
Dotknięte zostały piersi lub narządy płciowe drugiej osoby lub próbowano nakłonić dziecko do ich dotknięcia.
Druga osoba pokazała swoje narządy płciowe i próbowała nakłonić dziecko do ich dotknięcia lub miała kontakt fizyczny z dzieckiem (obnażenie narządów płciowych z odległości lub obnażenie, które nie jest bezpośrednio skierowane na dziecko, nie podpadają pod tę kategorię).
Druga osoba próbowała rozebrać dziecko (lub zmusiła je do rozebrania się) w sytuacji, która jest społecznie nieakceptowalna.
Druga osoba nakłoniła lub próbowała nakłonić dziecko do pójścia z nią (do samochodu lub w inne miejsce) pod wpływem groźby psychicznej.
Badanie fizykalne
Większość objawów jest nieswoista (nie ma określonego wzorca objawów wykorzystywania seksualnego).
Seksualizowane zachowanie jest najbardziej wymownym objawem, w tym seksualizowane zabawy, seksualizowany język, interakcje i rysunki (chociaż mogą istnieć inne wyjaśnienia niewłaściwych zachowań seksualizowanych u dzieci, wykorzystywanie seksualne jest najczęstszą przyczyną, szczególnie u małych dzieci).
Reakcje emocjonalne
Poczucie winy/odpowiedzialności za to, co się przeżyło: raczej u starszych dzieci.
Poczucie bezsilności/bezradności: utrata kontroli nad tym, co się dzieje.
Poczucie straty: na przykład w przypadku dzieci przybranych lub gdy matka chroni sprawcę albo sprawców.
Izolacja, samotność
Brak zaufania do innych osób albo bezrefleksyjne kurczowe trzymanie się innych
Więcej ogólnych zaburzeń behawioralnych niż w populacji ogólnej (niepokój, nieposłuszeństwo, znęcanie się nad innymi, drażliwość)
Wyraźne seksualizowane zachowanie
prostytucja
natarczywe seksualizowane zachowanie, np. oferowanie seksu w Internecie
seksualizowana przemoc wobec innych osób
Problemy z prowadzeniem normalnego życia seksualnego w wieku dorosłym
Wyniki badań fizykalnych (specjalista)
Wyniki badań morfologicznych odbytu/narządów płciowych są często tylko w ograniczonym stopniu przydatne do ustalenia, czy doszło do wykorzystywania seksualnego.
wyjątek: wykorzystanie z penetracją
Ujemny wynik badania fizykalnego nie wyklucza wykorzystania, ponieważ większość napaści seksualnych nie pozostawia fizycznych śladów.
Jeśli dziecko zostanie zbadane przez specjalistę wkrótce po wykorzystaniu seksualnym, istnieje większe prawdopodobieństwo, że urazy fizyczne zostaną wykryte (szybkie gojenie).
W celu uzyskania wyników o znaczeniu medyczno-sądowym dziecko powinno zostać zbadane tak szybko, jak to możliwe (włosy, nasienie, siniaki itp.).
W przypadku dzieci i nastolatków, u których podejrzewa się zespół dziecka maltretowanego, przemoc wobec dzieci i/lub zaniedbanie, wstępne oświadczenia dzieci i nastolatków powinny być rejestrowane w ramach wielospecjalistycznego procesu diagnostycznego niezwłocznie po zdarzeniu lub ostatniej napaści i, w razie potrzeby, skonkretyzowane kilkoma pytaniami uzupełniającymi zgodnie z zasadami protokołu przesłuchania dochodzeniowego wg NICHD.
Dzieciom i nastolatkom, u których podejrzewa się zespół dziecka maltretowanego, przemoc wobec dzieci i/lub zaniedbywanie należy zaoferować rozmowę w aspektach medyczno-sądowych w porozumieniu z organami ścigania lub systemem sądownictwa rodzinnego oraz za zgodą dzieci i nastolatków oraz osób pełniących władzę rodzicielską/opiekunów, jeśli zeznania dzieci i nastolatków wydają się niezbędne do wyjaśnienia przypadków zespołu dziecka maltretowanego, przemocy wobec dzieci i/lub zaniedbywania.
Rozmowa o charakterze medyczno-sądowym powinna być przeprowadzona w ustrukturyzowany sposób przy użyciu ewaluowanych protokołów. Jednym z przykładów takiego ewaluowanego protokołu jest poprawiony protokół wg NICHD, dostępny w wielu językach.
Rozmowa o charakterze medyczno-sądowym powinna być udokumentowana w sposób trwały za pomocą rejestrowania przez osoby przeprowadzające rozmowę oraz nagrań audio i wideo. Wymaga to świadomej zgody dzieci i nastolatków.
Osoba prowadząca rozmowę powinna być przeszkolona i poinstruowana w zakresie przeprowadzania wywiadu o charakterze medyczno-sądowym. W ramach przygotowań w gronie wielu specjalistów należy omówić możliwe przeszkody, cele związane z konkretnym przypadkiem i strategie przeprowadzania rozmowy. W celu opracowania informacji powinna istnieć możliwość udzielania informacji zwrotnych.
Osoby prowadzące rozmowę powinny wspomagać zdolność przypominania sobie dziecka lub młodej osoby poprzez zadawanie pytań otwartych. Osoby prowadzące rozmowę powinny unikać wpływania na dziecko lub nastolatka lub zadawania mu sugestywnych pytań.
Ujawnienie wykorzystywania może być trudnym procesem, któremu powinni towarzyszyć specjaliści (psychiatra dziecięcy i młodzieżowy, doświadczony pediatra sądowy lub patolog sądowy).
Uwagi dotyczące kontekstu
Stwierdzonych wyników nie można wyjaśnić za pomocą wywiadu lekarskiego, są nielogiczne.
wizyta u lekarza ze znacznym opóźnieniem, częste zmiany lekarza
uwagi pochodzące od samych dzieci
Brak wywiadu lekarskiego, jest on niejasny, zmienny lub nie pasuje do wieku i etapu rozwoju.
Rozmowa o charakterze medyczno-sądowym powinna być w każdym przypadku pozostawiona przeszkolonym psychologicznie specjalistom, aby wiarygodność zeznań dziecka nie została podważona przez późniejsze oskarżenia o sugestywne zadawanie pytań lub wywieranie wpływu.
Jeśli możliwe jest przeprowadzenie wywiadu z dzieckiem:
Po prostych, wprowadzających pytaniach należy dać dziecku możliwość opowiedzenia.
Koniecznie należy unikać sugestywnych pytań.
Opisanie przez dziecko tego, co się wydarzyło, jest najważniejszą częścią diagnostyki.
Inne osoby, które były świadkami zdarzenia, np. członkowie rodziny, sąsiedzi, inne dzieci?
W przypadku urazów
właściwa reakcja rodziców?
pierwsza pomoc?
szybka wizyta u lekarza?
krytycznie sprawdzić stwierdzenia dotyczące powstania urazów, zwłaszcza u niemowląt i małych dzieci
kwestia adekwatnego mechanizmu powstania urazów
Należy pamiętać: także starsze dzieci często podają nieprawidłowe dane, często ze strachu przed dalszą przemocą lub innymi konsekwencjami, którymi mógł im ew. zagrozić sprawca.
Badanie uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego
możliwe zamrozić próbkę moczu, aby zabezpieczyć próbkę do testów przesiewowych na obecność narkotyków lub leków (zob. poniżej)
Wszelkie dalsze badania, w tym zabezpieczenie śladów, powinny być przeprowadzane niezwłocznie i, jeśli to możliwe, przez specjalistę.
Diagnostyka specjalistyczna
Badanie fizykalne (odbytu/narządów płciowych) jest przeprowadzane przez specjalistów, najlepiej pediatrów, ginekologów (dziecięcych) lub patologów sądowych z doświadczeniem w medycynie sądowej.
Badanie w przypadku wykorzystywania może być trudnym psychospołecznie procesem, któremu powinni towarzyszyć specjaliści w tej dziedzinie (zazwyczaj psychiatra dziecięcy i młodzieżowy).
Wymazy o znaczeniu medyczno-sądowym w zależności od wyników i historii inwazyjnej napaści na tle seksualnym:
w miarę możliwości w ciągu 24 godzin od napaści
wymazy skórne
na zewnętrznym obszarze anogenitalnym i wokół niego
wewnętrzna strona uda
pochwa (przedsionek, za błoną dziewiczą)
analne
okołoustne
obszary fluoryzujące w świetle Wooda (nieswoiste)
sterylne tampony bawełniane i roztwór NaCl
całkowicie wysuszyć na powietrzu
do kopert papierowych, nie używać plastiku
każdy wymaz opisać osobno
dane pacjenta
wyraźnie przypisać lokalizację wymazu
podpis osoby pobierającej próbkę
wymaz z jamy ustnej dla porównania
rozmazy przetaczać po szkiełkach, nie przenosić materiału ruchem ścierającym
Zabezpieczenie odzieży jest niezwykle ważne.
zabezpieczenie dalszych śladów:
obce owłosienie (łonowe) (wyczesać okolicę łonową)
zeskrobać krawędzie paznokci
choroby zakaźne: stan początkowy, kontrola po 3–4 tygodniach (HIV po 6 miesiącach)
badanie moczu na obecność gonokoków, chlamydii, rzęsistków
test przesiewowy na obecność narkotyków lub leków
najlepiej mocz; szczególnie w przypadku kwasu gamma-OH-masłowego (narkotyk imprezowy, „pigułka gwałtu”)
natychmiast zamrozić mocz i wysłać go do specjalistycznego laboratorium medycyny sądowej
Leczenia
Cele terapii
Opieka nad dzieckiem
Pomoc głównym opiekunom w wykonywaniu obowiązków opiekuńczych i edukacyjnych
Upewnienie się, że dziecko nie jest narażone na dalsze wykorzystywanie.
Określenie potrzeb terapeutycznych
lub profilaktyka poekspozycyjna chorób przenoszonych drogą płciową, np. HIV (uwaga na okno czasowe!)
W razie potrzeby antykoncepcja po stosunku (uwaga na okno czasowe!)
Ogólne informacje o leczeniu
Konferencja osób zaangażowanych w udzielanie pomocy
Po nawiązaniu kontaktu ze służbami opieki nad młodzieżą, ośrodkami ochrony dzieci, poradniami lub sądem rodzinnym należy jak najszybciej zorganizować wstępną wspólną konferencję dla osób udzielających pomocy.
Za wiedzą rodziców spotykają się wszyscy profesjonaliści udzielający pomocy, którzy pracowali lub będą pracować z rodziną.
Rozmowa jest zwykle organizowana przez pracowników opieki społecznej dla młodzieży lub, w przypadku leczenia szpitalnego, przez szpitalne służby socjalne.
Różne formy interwencji psychospołecznej
Terapia indywidualna
Terapia grupowa
Terapia rodzinna
Budowanie sieci kontaktów
W razie potrzeby terapia multidyscyplinarna
Współpraca między urzędami
Leczenie farmakologiczne
Tylko w przypadku występowania zaburzenia psychicznego w określonych warunkach wskazane są leki.
Więcej szczegółów można znaleźć w artykułach dotyczących odpowiednich zaburzeń, np. .
badania służące wczesnemu wykrywaniu od 2 roku życia z naciskiem na wykrywanie zaburzeń rozwoju emocjonalnego, zachowań społecznych i rozwoju językowego
wdrożenie odpowiednich interwencji psychospołecznych w celu zmniejszenia ryzyka
Zapobieganie dalszym doświadczeniom przemocy i rozwojowi szkód wtórnych, takich jak zaburzenia psychiczne
Poradnictwo lub leczenie ukierunkowane na terapię rodzinną
Umożliwienie przepracowania tego, co się wydarzyło.
pomoc maltretującym i zaniedbującym rodzicom w braniu odpowiedzialności za problem przemocy
Ponieważ przemoc wobec dziecka jest często powiązana z doświadczeniami własnymi rodziców, ale jest poznawczo oddzielana od tych procesów, często potrzeba dłuższego okresu leczenia, aby powiązania stały się jasne.
Minimalnym warunkiem wstępnym jest gotowość zaangażowanych rodziców do udziału w takim procesie, w celu lepszej ochrony i dbałości o interesy tego dziecka i innych dzieci w przyszłości oraz motywacji do zmiany własnego zachowania.
Szczególnie na początku czasami nie można zakładać całkowitej dobrowolności rodzin, ale praca z rodzicami, którzy wykazują opór wobec programów, nie jest niemożliwa.
Warunkiem wstępnym jest, aby zaangażowane osoby udzielające pomocy miały jasny obraz podziału zadań w kontekście empatii i kontroli, wspierały się nawzajem w wypełnianiu zadań, a jednocześnie komunikowały się z rodzinami uczciwie i z szacunkiem.
Przebieg, powikłania i rokowanie
przebieg
Wykorzystywanie seksualne nie jest chorobą ani rozpoznaniem samym w sobie, lecz traumatycznym doświadczeniem, które może ew. prowadzić do krótko- i długoterminowych szkód.
Określenie, które objawy zaburzeń psychicznych są spowodowane wykorzystywaniem seksualnym, może być trudne, zwłaszcza jeśli dziecko dorastało w trudnych warunkach lub doświadczyło innych nadużyć przed wykorzystywaniem seksualnym (brak opieki, przemoc fizyczna itp.) lub ma na inne podstawowe zaburzenie psychiczne.
Przebieg i skutki różnią się w zależności od dziecka.
Objawy i następstwa (nasilenie i czas trwania) zależą prawdopodobnie od wielu czynników
Wiek dziecka w momencie początku wykorzystywania (młodsze dzieci mogą doznać poważniejszych szkód, ale wyniki różnych badań nie są jednoznaczne)
Wykorzystywanie poprzez groźby lub przemoc (wyraźny związek)
Rodzaj, częstość występowania i czas trwania wykorzystywania (powtarzające się przypadki wykorzystywania i poważne przypadki wykorzystywania z penetracją mają większy wpływ)
Emocjonalne przywiązanie dzieci do sprawców
Zdrowie psychiczne i etap rozwoju dziecka
Wsparcie ze strony rodziców/opiekunów (którzy nie byli zaangażowani w wykorzystywanie)
Jeśli dziecko padło ofiarą wykorzystywania seksualnego, mogą u niego pozostać krótkoterminowe i długoterminowe szkody psychiczne.
Ponieważ istnieje ryzyko poważnych szkód psychicznych, wykorzystywane dzieci powinny być badane i leczone psychologicznie.
Dzieci, które były wykorzystywane, często same stają się sprawcami.
Możliwe konsekwencje zależą od wielu czynników.
Skutki fizyczne
Urazy narządów płciowych lub odbytu
Zakażenia przenoszone drogą płciową
ciąży
Rokowania
W dzieciństwie
Problemy psychologiczne stwierdzono u 20–40% dzieci będących ofiarami wykorzystywania seksualnego.
W wieku dorosłym
Doświadczanie wykorzystywania seksualnego w dzieciństwie zwiększa ryzyko wystąpienia problemów psychologicznych i trudności w przystosowaniu w wieku dorosłym.
U około 1/5 dorosłych rozwijają się poważne zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania.
Priebe G & Svedin CG. Prevalence, characteristics and associations of sexual abuse with sociodemographics and consensual sex in a population-based sample of Swedish adolescents. J Child Sex Abuse 2009;18(1):19-39. PubMed
Molnar BE, Buka SL, Kessler RC. Child sexual abuse and subsequent psychopathology: results from the National Comorbidity Survey. Am J Public Health 2001; 91: 753-60. PubMed
Hanson RF, Saunders B, Kilpatrick D, Resnick H, Crouch JA, Duncan R. Impact of childhood rape and aggravated assault on adult mental health. Am J Orthopsychiatry 2001; 71: 108-19. PubMed
Macfie J, Cicchetti D, Toth SL. Dissociation in maltreated versus nonmaltreated preschool-aged children. Child Abuse Negl 2001; 25: 1253-67. PubMed
Lentsch K, Johnson CF. Do physicians have adequate knowledge of child sexual abuse? Surveys of practicing physicians, 1986 and 1996. Child Maltreat 2000; 5: 72-78. PubMed
Ingram DM, Everett VD, Ingram DL. The relationship between the transverse hymenal orifice diameter by the separation technique and other possible markers of sexual abuse. Child Abuse Negl 2001; 25: 1109-20. PubMed
Johnson CF. Child sexual abuse. Lancet 2004; 364: 462-70. PubMed
Ladson S, Johnson CF, Doty RE. Do physicians recognize sexual abuse? Am J Dis Child 1987; 141: 411-15. PubMed
Autor*innen
Thomas M. Heim, Dr. med., Wissenschaftsjournalist, Freiburg
Przemoc seksualna Przemoc wobec dzieci Molestowanie seksualne Gwałt Wczesna pomoc Zespół dziecka maltretowanego Wykorzystywanie seksualne podopiecznych Przemoc seksualna Napaści seksualne Nadużycie stosunku zależności Zespół stresu pourazowego Depresja
Definicja: Przemoc seksualne wobec dzieci lub młodzieży. Postać maltretowania dzieci. Obejmuje również wszelkie czynności seksualne wykonywane na dziecku lub przed nim wbrew jego woli lub na które dziecko nie może świadomie wyrazić zgody ze względu na swoją słabość fizyczną, psychiczną, poznawczą lub językową. Termin ten nie jest zwykle używany w odniesieniu do czynności seksualnych między nieletnimi. Ryzyko zwiększają inne formy przemocy i brak opieki rodzicielskiej.
Psychiatria dzieci i młodzieży
Wykorzystywanie seksualne dzieci i młodzieży
/link/c879f4662f6b4fbc8801e79691e1f59e.aspx
/link/c879f4662f6b4fbc8801e79691e1f59e.aspx
wykorzystywanie-seksualne-dzieci-i-mlodziezy
SiteDisease
Wykorzystywanie seksualne dzieci i młodzieży
K.Reinhardt@gesinform.de
Ksilje.Reinhardt@gesinformlango@nhi.deno (patched by linkmapper)