Compare with  
Legend:
inserted text deleted text

Okołooperacyjna profilaktyka przeciwzakrzepowa

Informacje ogólne

Problem kliniczny

  • Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ) jest istotnym klinicznie powikłaniem okresu pooperacyjnego, związanym ze zwiększoną zachorowalnością i śmiertelnością.
  • Większe zabiegi operacyjne są najważniejszym niezależnym predyktorem ŻChZZ spośród innych licznych czynników predysponujących.1 
    • Hospitalizacja i uraz/złamanie są kolejnymi niezależnymi predyktorami w grupie pacjentów chirurgicznych.1 
  • Zatorowość płucna (ZP) (pulmonary embolism – PE) jest najczęstszą przyczyną możliwych do uniknięcia zgonów w szpitalu.2 
    • 5–10% zgonów szpitalnych jest spowodowanych przez zatorowość płucną.3 
  • Prognozowanie rozwoju ŻChZZ w indywidualnych przypadkach nie jest możliwe.
    • Dlatego w sytuacjach zagrożenia konieczna jest ogólna, dostosowana do ryzyka profilaktyka przeciwzakrzepowa.
  • Okołooperacyjna profilaktyka przeciwzakrzepowa zmniejsza częstość występowania zakrzepicy żył głębokich, zatorowości płucnej i zgonu.4 
  • Istnieją jednak rozbieżności między wytycznymi a codzienną praktyką.5 
    • Stwarza to ryzyko:
      • niedostatecznej profilaktyki przy zwiększonym ryzyku ŻChZZ
      • nadmiernej profilaktyki ze zwiększonym ryzykiem krwawienia.
  • W ciągu ostatnich 20 lat prawdopodobnie nie odnotowano istotnego spadku zachorowalności z powodu pooperacyjnej ŻChZZ.4 

Epidemiologia

  • Żylna choroba zakrzepowo–zatorowa występuje prawdopodobnie u nawet 25% pacjentów leczonych chirurgicznie.
  • Najwyższe ryzyko po:
    • operacji biodra
    • operacji kolana
    • operacji onkologicznej.
  • Częstość występowania ŻChZZ w grupie pacjentów chirurgii ogólnej bez profilaktyki:6
    • zakrzepica żył głębokich (ZŻG): 25%
    • proksymalna ZŻG: 7%
    • ZP: 1,6%
    • śmiertelna ZP: 0,9%.
  • Duża zmienność częstości występowania u pacjentów bez profilaktyki7
    • Bardzo niskie ryzyko w przypadku drobnych zabiegów chirurgicznych u pacjentów
      • dystalna ZŻG – 2%, proksymalna ZŻG – 0,4%, ZP – 0,2%.
    • Niezwykle wysokie ryzyko w operacjach wysokiego ryzyka (biodro, kolano) lub u pacjentów z wieloma dodatkowymi czynnikami ryzyka (>60. roku życia., choroba nowotworowa, stan po ŻChZZ)
      • dystalna ZŻG – 40–80%, proksymalna ZŻG – 10–20%, ZP – 4–10%.
  • U każdego pacjenta poddawanego leczeniu chirurgicznemu, pacjenta po urazach i z chorobą w stanie ostrym, trzeba wziąć pod uwagę ryzyko żylnej choroby zakrzepowo-–zatorowej.
  • Wskazanie do profilaktyki ŻChZZ powinno być ustalane indywidualne i dostosowane do ryzyka.

ICD–10

  • I80.2 Zapalenie i zakrzepowe zapalenie innych żył i innych naczyń głębokich kończyn dolnych.
  • I26.9 Zator płucny bez wzmianki o ostrym sercu płucnym.
  • O08.2 Zator w następstwie poronienia, ciąży pozamacicznej lub zaśniadowej.

Ogólne zasady okołooperacyjnej profilaktyki przeciwzakrzepowej

  • Profilaktyka pierwotna ŻChZZ zasadniczo obejmuje III możliwe obszary interwencji:
    • I. Działania podstawowe
      • wczesne uruchamianie
      • ćwiczenia ruchowe 
      • wskazówki dotyczące ćwiczeń własnych.
    • II. Środki fizykalne
      • pończochy uciskowe stosowane w profilaktyce przeciwzakrzepowej
      • przerywana kompresja pneumatyczna.
    • III. Farmakologiczne działanie przeciwzakrzepowe.
  • Podstawowe działania należy stosować u wszystkich pacjentów.
  • Ponadto profilaktyka zależy od stratyfikacji ryzyka wystąpienia ŻChZZ.
  • Działania podstawowe, jak również środki fizykalne nie powinny zastępować farmakologicznej profilaktyki ŻChZZ zgodnej ze wskazaniami.
  • I odwrotnie, jeśli stosuje się farmakologiczną profilaktykę ŻChZZ, nie należy rezygnować z podstawowych środków, a środki fizykalne należy stosować zgodnie ze wskazaniami.
  • W razie przeciwwskazań do farmakologicznej profilaktyki ŻChZZ należy stosować środki fizykalne.

Ocena ryzyka i środki pochodne

  • Uwzględniająca ryzyko profilaktyka pierwotna może znacząco ograniczyć ryzyko żylnej choroby zakrzepowo–zatorowej.3
  • Ocena indywidualnego ryzyka przy uwzględnieniu:
    • Czynników narażenia (np. rodzaj interwencji).
    • Czynników osobowych (np. ciężka POChP).
  • Stratyfikacja ryzyka w oparciu o czynniki zewnętrzne i czynniki osobiste
  • Częstość występowania ŻChZZ w zależności od grupy ryzyka
    • Niskie ryzyko
      • dystalna zakrzepica żył głębokich kończyny dolnej: <10%
      • proksymalna zakrzepica żył kończyny dolnej: <1%
      • zatorowość płucna: <0,1%.
    • Średnie ryzyko
      • dystalna zakrzepica żył głębokich kończyny dolnej: 10–40%
      • proksymalna zakrzepica żył kończyny dolnej: 1–10%
      • zatorowość płucna: 0,1–1%.
    • Wysokie ryzyko
      • dystalna zakrzepica żył głębokich kończyny dolnej: 40–80%
      • proksymalna zakrzepica żył kończyny dolnej: 10–30%
      • zatorowość płucna: >1%.
  • Rodzaj i zakres profilaktyki ŻChZZ powinien wynikać z przyporządkowania do grupy ryzyka oraz przeciwwskazań:
    • Niskie ryzyko
      • Działania podstawowe (wczesne uruchamianie, ćwiczenia ruchowe, nauka ćwiczeń własnych aktywizujących „pompę mięśniową”).
      • Można dodać środki fizykalne (np. pończochy profilaktyczne przeciwzakrzepowe).
    • Średnie ryzyko
      • Profilaktyka farmakologiczna (dodatkowo działania podstawowe i ewentualnie środki fizykalne).
    • Wysokie ryzyko
      • Profilaktyka farmakologiczna (dodatkowo działania podstawowe i ewentualnie środki fizykalne).

Środki fizykalne w profilaktyce przeciwzakrzepowej

  • Głównym dostępnym środkiem fizykalnym są pończochy uciskowe.8 
    • Pończochy uciskowe skutecznie obniżają ryzyko ZŻG (dowody wysokiej jakości):8
      • w przypadku pacjentów hospitalizowanych po zabiegach chirurgii ogólnej lub ortopedycznej
      • w połączeniu z innymi metodami profilaktyki przeciwzakrzepowej lub bez nich
      • dowody słabej jakości w odniesieniu do redukcji ryzyka proksymalnej ZŻG lub zatorowości płucnej.
    • Brak istotnej różnicy pomiędzy pończochami krótkimi (łydki) i długimi (uda).9
  • Przerywany ucisk pneumatyczny10 jako środek fizykalny odgrywa tylko podrzędną rolę.
  • Same środki fizykalne nie są na ogół wskazane, gdyż są mniej skuteczne niż profilaktyka farmakologiczna.
    • Możliwe, że połączenie leków i terapii fizykalnej jest skuteczniejsze niż same leki, ale dowody są słabe.11
  • W większości wskazań można więc zarówno obejść się bez kompresji, jak i połączyć ją z lekami.
  • Jeśli farmakoterapia nie jest możliwa ze względu na przeciwwskazania, należy zastosować terapię uciskową.

Środki farmakologiczne w profilaktyce przeciwzakrzepowej

  • Zatwierdzone substancje stosowane w profilaktyce przeciwzakrzepowej to:
    • heparyna niefrakcjonowana (HNF)
    • heparyny drobnocząsteczkowe (HDCz)
    • fondaparynuks
    • danaparoid
    • nowe doustne antykoagulanty (inhibitory trombiny, inhibitory czynnika Xa)
    • antagoniści witaminy K.

Heparyna niefrakcjonowana

  • Niejednorodna mieszanina glikozaminoglikanów o masie cząsteczkowej od 3000 do 30 000 daltonów i średniej masie cząsteczkowej 15 000 daltonów.12
  • Pozyskiwana z błony śluzowej jelit świń.
  • Aktywacja antytrombiny III (AT III)
    • Pod wpływem AT następuje hamowanie czynnika Xa i czynnika IIa (trombina).
  • Od 2 do 3 x dziennie dawka podskórna (2 x 7500 j.m. lub 3 x 5000 j.m.) zapewnia skuteczną profilaktykę przeciwzakrzepową bez konieczności monitorowania aktywności układu krzepnięcia.
  • Uwaga: u 1–3% pacjentów może wystąpić małopłytkowość indukowana heparyną (HIT II) o podłożu immunologicznym!
    • HIT II charakteryzuje się:
      • spadkiem liczby płytek krwi >50%
      • wysokim ryzykiem zakrzepicy (50–75%) z powodu zwiększonej produkcji trombiny
      • mogą wystąpić krwawienia, ale są raczej rzadkie.
    • Wywoływana przez przeciwciała przeciwko kompleksowi czynnika płytkowego 4 i heparyny.13
    • Występuje zwykle 5–14 dni po podaniu heparyny.
    • Nagły spadek liczby płytek krwi o >50%.
    • W celu potwierdzenia rozpoznania można oznaczyć przeciwciała HIT.
    • Leczenie

Heparyny drobnocząsteczkowe (HDCz)

  • Średnia masa cząsteczkowa wszystkich HDCz jest niższa niż połowa masy HNF.13 
  • Działanie poprzez aktywność anty–Xa i anty–IIa (jak HNF)
    • Mniejsza aktywność anty–IIa w porównaniu do HNF.
  • Decydującą różnicą jest brak dużych cząsteczek >10 000 daltonów o nieswoistym wiązaniu ze strukturami innymi niż antytrombina, co przekłada się na korzystniejsze właściwości farmakokinetyczne.
    • Dobra dostępność przy podaniu podskórnym (80–95%).
    • Dłuższy, niezależny od dawki okres półtrwania (3–5 godzin)
    • Liniowa zależność między dawką a działaniem.14
    • Mniejsza zmienność międzyosobnicza.
  • HIT II może wystąpić, ale jest rzadka (10 razy rzadziej niż w przypadku HNF).

Fondaparynuks

  • Syntetycznie wytwarzany pentasacharyd.
  • W porównaniu do HNF i HDCz mała cząsteczka o masie 1,728 daltona.
  • Fondaparynuks wiąże się selektywnie i nieodwracalnie z antytrombiną14 
    • Skutek: selektywne hamowanie czynnika Xa.14
  • Długi okres półtrwania: od 17 do 21 godzin14
    • Wydalanie nerkowe, a więc zmniejszony klirens przy niewydolności nerek.
  • Nie indukuje HIT II
    • Nie ma konieczności monitorowania liczby płytek krwi.
  • W profilaktyce przeciwzakrzepowej 2,5 mg 1 x dziennie podskórnie.

Danaparoid

  • Mieszanina glikozaminoglikanów o średniej masie cząsteczkowej od 6000 do 6600 daltonów
    • Pozyskiwany z błony śluzowej jelit świni.
  • Działanie poprzez aktywność czynnika anty–Xa.
  • Długi okres półtrwania, kumulacja przy niewydolności nerek.
  • Danaparoid jest alternatywą dla farmakologicznej profilaktyki ŻChZZ w sytuacjach, w których nie należy stosować heparyn, w tym u pacjentów z HIT II.
    • Dawkowanie: na ogół 750 jednostek 2 x na dobę podskórnie.
    • W przypadku pacjentów z HIT II obowiązują specjalne zalecenia dotyczące dawkowania.

Argatroban

  • Bezpośrednie odwracalne hamowanie trombiny.
  • Lek drugiego wyboru w przypadku HIT II po danaparoidzie.
  • W przypadku niewydolności nerek dochodzi do kumulacji.
  • Dawka: 2 mcg/kg m.c./min. we wlewie ciągłym, kontrola na podstawie PTT
    • Od 1,5 do 3,0 x wartośćci początkowatkowej, ale nie dłużej niż przez 100 sekund.

Nowe doustne leki przeciwzakrzepowe

  • 2 punkty uchwytu nowych doustnych antykoagulantów (novel oral anticoagulant – NOAC)15
  • Wydalanie
    • dabigatran: w zdecydowanej większości przez nerki
    • riwaroksaban, apiksaban i edoksaban: częściowo przez nerki.
  • Wyższość riwaroksabanu i apiksabanu nad enoksaparyną w zapobieganiu ŻChZZ przy porównywalnym wskaźniku krwawień.
  • Porównywalna skuteczność w zapobieganiu ŻChZZ i porównywalny wskaźnik krwawień dabigatranu w porównaniu z enoksaparyną.16
  • Riwaroksaban, apiksaban i dabigatran zatwierdzone do pooperacyjnej profilaktyki przeciwzakrzepowej po:
    • wymianie stawu biodrowego
    • wymianie stawu kolanowego.
  • Dawkowanie
    • riwaroksaban 10 mg 1 x na dobę doustnie
    • apiksaban 2,5 mg 2 x na dobę doustnie
    • dabigatran 220 mg 1 x na dobę doustnie (150 mg 1 x na dobę przy GFR 30–50 ml/min./1,73 m2).
  • Ostrożne stosowanie lub przeciwwskazania w przypadku ciężkiej niewydolności nerek lub wątroby (patrz ChPL poszczególnych substancji).

Antagoniści witaminy K

  • Antagoniści witaminy K zmniejszają prokoagulacyjną aktywność czynników II, VII, IX i X.
  • Mają jedynie podrzędne znaczenie w okołooperacyjnej profilaktyce przeciwzakrzepowej. 
    • Antagoniści witaminy K są mniej skuteczni u pacjentów chirurgicznych w porównaniu z HDCz przy porównywalnym ryzyku krwawienia.
  • Przy stosowaniu antagonistów witaminy K docelowa wartość INR wynosi 2–3.

Kwas acetylosalicylowy (ASA)

  • Według dużego randomizowanego badania obejmującego ponad 3000 pacjentów, profilaktyka ŻChZZ rozpoczęta od riwaroksabanu po planowej wymianie stawu biodrowego lub kolanowego, może być zastąpiona ASA po 5 dniach bez zwiększenia częstości występowania chorób zakrzepowo–zatorowych lub krwawień.17 
  • W nowych metaanalizach nie wykazano żadnych istotnych statystycznie różnic pomiędzy ASA a innymi lekami przeciwzakrzepowymi pod względem występowania żylnej choroby zakrzepowo–zatorowej i krwawień w zabiegach wszczepienia protez kolanowych i biodrowych.
  • Należałoby rozważyć przestawienie pacjentów bez zwiększonego ryzyka ŻChZZ na ASA po tego typu zabiegach chirurgicznych, np. w momencie wypisania ze szpitala.

Specjalne zalecenia

  • Oprócz zaleceń ogólnych istnieją swoiste zalecenia dotyczące okołooperacyjnej profilaktyki przeciwzakrzepowej w zależności od rodzaju interwencji:3
    • Profilaktyka ŻChZZ przy zabiegach w obrębie jamy brzusznej i miednicy (chirurgia trzewna i naczyniowa, ginekologia, urologia)
    • Profilaktyka ŻChZZ w przypadku operacji i urazów stawów, kości i tkanek miękkich kończyny dolnej
    • Kardiochirurgia, chirurgia naczyniowa kończyny dolnej
      • HDCz lub HNF.
    • Chirurgiczne interwencje w obszarze klatki piersiowej
      • HDCz.
    • Zabiegi w obszarze twarzy i szyi
      • Profilaktyka przeciwzakrzepowa zazwyczaj nie jest konieczna.
    • Operacje kończyny dolnej: jedynie działania podstawowe.

Przejście pod opiekę ambulatoryjną i czas trwania profilaktyki przeciwzakrzepowej

  • Po zakończeniu pobytu w szpitalu należy ponownie przeanalizować i określić potrzebę stosowania profilaktyki.
  • Wskazania do przedłużenia profilaktyki przeciwzakrzepowej dotyczą głównie operacji onkologicznych, stawu kolanowego i stawu biodrowego.18 
  • Pacjentów należy poinformować o ryzyku i dostępnych środkach (korzyści, ryzyko, alternatywy).3 
  • Jeśli konieczne jest kontynuowanie profilaktyki, należy poinformować o tym lekarzy prowadzących dalsze leczenie i skłonić pacjentów do jak najszybszego zgłoszenia się do nich w celu zapewnienia ciągłości profilaktyki ŻChZZ.
  • Wypisując pacjenta ze szpitala i przekazując go pod opiekę ambulatoryjną, należy zdecydować, czy należy kontynuować profilaktykę rozpoczętą w szpitalu. Działania w tym zakresie powinny się opierać na zaleceniach szpitalnych.
    • Lekarz rodzinny powinien z jednej strony omówić z pacjentem zalecenia szpitalne, z drugiej zaś wyjaśnić, że badania dotyczące czasu trwania profilaktyki przeciwzakrzepowej w warunkach ambulatoryjnych zostały przeprowadzone w odniesieniu tylko do niektórych chorób/zabiegów. Dlatego dane wskazanie powinno zostać ponownie sprawdzone z uwzględnieniem indywidualnego ryzyka zakrzepicy u pacjenta.
  • Czas trwania profilaktyki powinien być uzależniony od utrzymywania się istotnych czynników ryzyka żylnej choroby zakrzepowo–zatorowej.
  • Jeśli znaczące podwyższenie ryzyka ŻChZZ utrzymuje się, a zwłaszcza w niżej wymienionych sytuacjach, należy kontynuować profilaktyczne stosowanie leków:
    • zabieg ortopedyczny/traumatologiczny stawu biodrowego: 28–35 dni po operacji 
    • zabieg ortopedyczny/traumatologiczny stawu kolanowego: 11–14 dni po operacji 
    • operacje onkologiczne w obrębie jamy brzusznej lub miednicy: 4–5 tygodni. 

Informacje dla pacjentów

Materiały edukacyjne dla pacjentów

Źródła

Piśmiennictwo

  1. Heit J., Spencer F., White R. J. Thromb Thrombolysis. The epidemiology of venous thromboembolism 2016, 41: 3-14, www.ncbi.nlm.nih.gov
  2. Laryea J., M.D., Champagne B. Venous Thromboembolism Prophylaxis, Clin Colon Rectal Surg 2013, 26: 153-9. www.ncbi.nlm.nih.gov
  3. Encke A., Haas S., Kopp I. Clinical practice guideline: The prophylaxis of venous thromboembolism, Dtsch Arztebl Int 2016, 113: 532-8, www.ncbi.nlm.nih.gov
  4. Santana D.C., Emara A.K., Orr M.N., Klika A.K., Higuera C.A., Krebs V.E., Molloy R.M., Piuzzi N.S. An Update on Venous Thromboembolism Rates and Prophylaxis in Hip and Knee Arthroplasty in 2020, Medicina (Kaunas), 19.08.2020, 56(9): 416, www.ncbi.nlm.nih.gov
  5. Bikdeli B, Sharif-Kashani B. Prophylaxis for venous thromboembolism: a great global divide between expert guidelines and clinical practice? Semin Thromb Hemost 2012, 38: 144-55, scholar.google.com
  6. Geerts W.H., Heit J.A., Clagett G.P. et al. Prevention of venous thromboembolism, Chest 2001, 119(suppl 1): 132-75, www.ncbi.nlm.nih.gov
  7. Geerts W., M.D., Pineo G., Heit J., et al. Prevention of Venous Thromboembolism. The Seventh ACCP Conference on Antithrombotic and Thrombolytic Therapy, Chest 2004, 126: 338-400, www.ncbi.nlm.nih.gov
  8. Sachdeva A., Dalton M., Lees T. Graduated compression stockings for prevention of deep vein thrombosis, Cochrane Database of Systematic Reviews 2018, Issue 11, Art. No.: CD001484, www.cochranelibrary.com
  9. Sajid M., Desai M., Morris R., et al. Knee length versus thigh length graduated compression stockings for prevention of deep vein thrombosis in postoperative surgical patients, Cochrane Database Sys Rev 2012, 16: CD007162, pmid:10.1002/14651858.CD007162.pub2, Cochrane (DOI)
  10. Morris R., Woodcock J. Intermittent pneumatic compression or graduated compression stockings for deep vein thrombosis prophylaxis? A systematic review of direct clinical comparisons, Ann Surg 2010, 251: 393-6, www.ncbi.nlm.nih.gov
  11. Zareba P., Wu C., Agzarian J., et al. Meta-analysis of randomized trials comparing combined compression and anticoagulation with either modality alone for prevention of venous thromboembolism after surgery, BJS 2014, 101: 1053-62, www.ncbi.nlm.nih.gov
  12. Hirsh J., Raschke R. Heparin and low-molecular-weight heparin: the Seventh ACCP Conference on Antithrombotic and Thrombolytic Therapy, Chest 2004, 126: 188-203, www.ncbi.nlm.nih.gov
  13. Gray E., Mulloy B., Barrowcliffe T. Heparin and low-molecular-weight heparin, Thromb Haemost 2008, 99: 807-18, doi:10.1160/TH08-01-0032, DOI
  14. Alquwaizani M., Buckley L., Adams C., et al. Anticoagulants: A Review of the Pharmacology, Dosing, and Complications, Curr Emerg Hosp Med Rep 2013, 1: 83-97, doi:10.1007/s40138-013-0014-6, DOI
  15. Gonsalves W., Pruthi R., Patnaik M. The New Oral Anticoagulants in Clinical Practice, Mayo Clin Proc 2013, 88: 495-511, www.ncbi.nlm.nih.gov
  16. Eriksson B., Dahl O., Rosencher N., et al. Dabigatran etexilate versus enoxaparin for prevention of venous thromboembolism after total hip replacement: a randomised, double-blind, non-inferiority trial, Lancet 2007, 370: 949-56, www.ncbi.nlm.nih.gov
  17. Anderson D.R., Dunbar M., Murnaghan J., Kahn S.R. et a.. Aspirin or Rivaroxaban for VTE Prophylaxis after Hip or Knee Arthroplasty, N Engl J Med 2018, 378: 699-707, doi:10.1056/NEJMoa1712746, DOI
  18. Hull R.D., Pineo G.F., Stein P.D. et al. Extended out-of-hospital low-molecular-weight heparin prophylaxis against deep venous thrombosis in patients after elective hip arthroplasty: a systematic review, Ann Intern Med 2001, 135: 858-69, PubMed
  19. Lassen M., Ageno W., Borris L., et al. Rivaroxaban versus Enoxaparin for Thromboprophylaxis after Total Knee Arthroplasty, N Engl J Med 2008, 358: 2776-86, www.nejm.org
  20. Lassen M., Gallus A., Raskob G., et al. Apixaban versus Enoxaparin for Thromboprophylaxis after Hip Replacement, N Engl J Med 2010, 363: 2487-98, www.nejm.org
  21. Xu J., Kanagaratnam A., Cao J.Y., Chaggar G.S., Bruce W. A comparison of aspirin against rivaroxaban for venous thromboembolism prophylaxis after hip or knee arthroplasty: A meta-analysis, J Orthop Surg (Hong Kong), 2020 Jan-Apr, 28(1), pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  22. Matharu G.S., Kunutsor S.K., Judge A., Blom A.W., Whitehouse M.W. Clinical Effectiveness and Safety of Aspirin for Venous Thromboembolism Prophylaxis After Total Hip and Knee Replacement: A Systematic Review and Meta-analysis of Randomized Clinical Trials, JAMA Intern Med. 01.03.2020, 180(3): 376-84, pubmed.ncbi.nlm.nih.gov

Opracowanie

  • Anetta Undas (recenzent)
  • Adam Windak (redaktor)
  • Franziska Jorda (recenzent/redaktor)
  • Michael Handke (recenzent/redaktor) 
perioperativ; postoperativ; kompresjonsstrømpe; Perioperativ tromboseprofylakse
Okołooperacyjna profilaktyka zakrzepicy; Profilaktyka przeciwzakrzepowa; Heparyna; Heparyna niefrakcjonowana; UFH; Heparyna drobnocząsteczkowa; LMWH; Nowe doustne antykoagulanty; NOAC; Antagonista witaminy K; Pończochy uciskowe; Pończochy przeciwzakrzepowe; Przerywana kompresja pneumatyczna; Enoksaparyna; Fondaparinuks; Danaparoid; Riwaroksaban; Apiksaban; Dabigatran
Okołooperacyjna profilaktyka przeciwzakrzepowa
document-disease document-nav document-tools document-theme
Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa (ŻChZZ) jest istotnym klinicznie powikłaniem okresu pooperacyjnego, związanym ze zwiększoną zachorowalnością i śmiertelnością.
Chirurgia
Okołooperacyjna profilaktyka przeciwzakrzepowa
/link/4210ed7926b648a2bd77e435bde52b63.aspx
/link/4210ed7926b648a2bd77e435bde52b63.aspx
okolooperacyjna-profilaktyka-przeciwzakrzepowa
SiteDisease
Okołooperacyjna profilaktyka przeciwzakrzepowa
K.Reinhardt@gesinform.de
m.parol@konsylium24.pl
pl
pl
pl