Wodonercze

Streszczenie

  • Definicja: Wodonercze to powiększenie miedniczek i kielichów nerkowych ponad ich normalną pojemność. Zwykle jest ono spowodowane niedrożnością dróg moczowych, np. powiększeniem gruczołu krokowego, kamicą moczową lub uciskiem zewnętrznym.
  • Częstość występowania: Wodonercze jest częstym schorzeniem, występującym najczęściej u osób starszych i niemowląt (z powodu wrodzonych wad rozwojowych).
  • Objawy: Choroba może przebiegać bezobjawowo, ale może jej również towarzyszyć ból w okolicy lędźwiowej i ból brzucha lub (nawracające) zakażenia układu moczowego. W zależności od przyczyny i przebiegu, może wystąpić ostra lub przewlekła niewydolność nerek.
  • Diagnostyka: Z reguły ostateczne rozpoznanie zwykle stawia się na podstawie badania ultrasonograficznego lub, w razie potrzeby, tomografii komputerowej, a dalsza diagnostyka zależy od podejrzewanej przyczyny. Badania laboratoryjne mogą wykazać zwiększone wartości kreatyniny i zaburzenia elektrolitowe mogące świadczyć o zastoju lub w przypadku nadkażenia podwyższone parametry stanu zapalnego, podczas gdy badanie ogólne moczu może wskazywać obecność zakażenia lub krwiomocz.
  • Leczenie: Zależy od przyczyny wodonercza, a w większości przypadków polega przede wszystkim na wyeliminowaniu niedrożności, która je spowodowała.

Informacje ogólne

Definicja

  • Termin wodonercze (hydronephrosis) od greckich słów hydros (woda), nephros (nerka) i -osis (stan).
  • Wodonercze
    • Wodonercze to opisowy termin określający powiększenie miedniczek nerkowych i kielichów nerkowych.
    • Termin ten nie odnosi się do przyczyn rozwoju wodonercza.
  • Wodonercze obturacyjne i nieobturacyjne
    • wodonercze obturacyjne1
      • W większości przypadków wodonercze jest spowodowane niedrożnością dróg moczowych.
      • Wodonercze obturacyjne występuje, gdy ciśnienie w drogach moczowych i śródmiąższowe w nerce wzrasta z powodu niedrożności dróg moczowych.
      • Niedrożność może być funkcjonalna (czynnościowa) lub strukturalna, częściowa lub całkowita.
      • W zależności od lokalizacji niedrożności, wodonercze może występować jednostronnie lub obustronnie.
      • Niedrożność i wodonercze mogą występować w postaci ostrej lub przewlekłej.
    • wodonercze nieobturacyjne2
      • Wodonercze może również występować bez niedrożności.
      • U dzieci występują wady rozwojowe z nieobturacyjnym wodonerczem, np. w przypadku odpływu pęcherzowo-moczowodowego.
      • Jedną z możliwych przyczyn jest znacznie zwiększona diureza, np. w moczówce prostej lub w polidypsji psychogennej.
  • Podczas interpretacji obrazowania, ważne jest rozróżnienie między anatomią a funkcją. Stopień zaawansowania wodonercza niekoniecznie odzwierciedla stopień niedrożności.

Częstość występowania

  • Wodonercze jest częstą chorobą.
  • Zapadalność na wodonercze w badaniach autopsyjnych wynosi 3–4%. Jednak postaci przejściowe choroby, takie jak kamica moczowa, nie są uwzględniane w tych badaniach.3
  • Uropatia zaporowa1
    • Najczęściej występuje u niemowląt i osób starszych.
    • Największą grupę pacjentów stanowią osoby w wieku powyżej 60 lat, przy czym problem ten dotyczy w szczególności mężczyzn z powodu chorób gruczołu krokowego.1
    • U pacjentów w młodszym i średnim wieku, zwłaszcza u mężczyzn, częstą przyczyną jest kamica moczowa.4
      • Kamica moczowa jest powszechnym schorzeniem ze współczynnikiem chorobowości na poziomie 4–5%.4
    • u kobiet2-3,5
      • Wodonercze występuje bardzo często w czasie ciąży i można je wykryć u prawie 90% ciężarnych kobiet.
      • Ponadto u kobiet należy rozważyć nowotwory narządów płciowych.
    • Dzieci stanowią około 4% przypadków; po urodzeniu wodonercze występuje u około 1–2% dzieci.1,6-7
      • U dzieci uropatia zaporowa jest jedną z najczęstszych przyczyn niewydolności nerek i odpowiada za 23% wszystkich przypadków upośledzenia czynności nerek i około 16% przeszczepów nerek u dzieci.
  • Wodonercze nieobturacyjne jest raczej rzadkim schorzeniem, z wyjątkiem dzieci z nieobturacyjnymi wadami rozwojowymi.2

Patofizjologia niedrożności1,3,8

  • Jeśli prawidłowy odpływ moczu zostanie zakłócony w dowolnym miejscu układu moczowego, wzrośnie ciśnienie w jego odcinku proksymalnym i miedniczce nerkowej, co może prowadzić do poszerzenia tego odcinka układu moczowego.
  • Przeszkoda w odpływie może być zlokalizowana we wszystkich odcinkach układu moczowego, np.: 
    • nerka 
    • moczowód
    • pęcherz 
    • cewka moczowa
  • W zależności od lokalizacji niedrożności, odpowiednia proksymalna część układu moczowego jest poszerzona, a zastój jest jednostronny lub obustronny (w przypadku niedrożności w dystalnej części lub niedrożności ujścia pęcherza moczowego). Objawy również się różnią.
  • Mechanizmy regulacyjne prowadzą do wzmożonej perystaltyki moczowodów. Może to być pomocne w przypadku częściowej niedrożności, ale prowadzi do dalszego wzrostu ciśnienia w przypadku całkowitej blokady.
  • Ostra niedrożność, np. w przypadku kamicy moczowej, może prowadzić do silnego bólu (kolka nerkowa) z powodu szybkiego wzrostu ciśnienia.
  • Jeśli uszkodzony jest również układ filtracji nerkowej, rozwija się nefropatia obturacyjna z upośledzoną czynnością nerek.
    • Szybkość filtracji kłębuszkowej zmniejsza się, gdy ciśnienie w kanalikach nerkowych przekracza ciśnienie filtracji z powodu zatrzymania moczu.
    • Po usunięciu ostrej niedrożności, czynność nerek może w pełni powrócić do normy w ciągu kolejnych dni i tygodni.
    • Długotrwała, poważna niedrożność może prowadzić do trwałego uszkodzenia nerek.

Etiologia i patogeneza

  • Wodonercze może mieć różne przyczyny.
  • Najczęstsze przyczyny w zależności od grupy wiekowej1,3,9
    • dzieci – wady rozwojowe, np.:  
      • zastawki cewki moczowej, zwężenie cewki moczowej
      • odpływ/refluks pęcherzowo-moczowodowy (nefropatia odpływowa)
      • niedrożność miedniczkowo-moczowodowa lub moczowodowo-pęcherzowa 
      • idiopatyczne, przejściowe powiększenie układu kielichowo-miedniczkowego niewymagające leczenia
    • osoby dorosłe w młodym i średnim wieku, zwłaszcza mężczyźni: kamica moczowa
    • kobiety: ciąża, guzy układu moczowo-płciowego
    • starsi mężczyźni: łagodny rozrost gruczołu krokowego i rak gruczołu krokowego
  • Uropatia zaporowa1,3,9
    • informacje ogólne
      • kamica moczowa
      • nieprawidłowa masa/guz w nerce i układzie moczowym
      • urazy, w tym urazy śródoperacyjne
      • skrzepy krwi
      • zakażenia, np. obturacyjne odmiedniczkowe zapalenie nerek, ale także pasożyty, takie jak schistosomatoza
      • skutki uboczne leków, zwłaszcza leków o antycholinergicznych skutkach ubocznych
    • moczowód
      • zwężenie moczowodu 
      • dysfunkcja połączenia miedniczkowo-moczowodowo lub moczowodowo-pęcherzowego
      • przepuklina moczowodu
      • zastawki moczowodu
      • polipy moczowodu
    • pęcherz moczowy
      • kamienie w pęcherzu 
      • nieprawidłowa masa/guz w pęcherzu  
      • zaburzenia czynności pęcherza, np. neurogenne
    • gruczoł krokowy
    • cewka moczowa
      • zwężenie cewki moczowej, zastawki cewki moczowej, itp. 
      • stulejka, załupek 
      • ciała obce
    • ucisk zewnętrzny, np.:  
      • nieprawidłowa masa dowolnego rodzaju (np. guzy, torbiele, ropnie, tętniaki)
      • tkanka bliznowata po operacji, zakażeniu lub radioterapii
      • krwiak
      • struktury naczyniowe, np. tętniak aorty
      • przyczyny ginekologiczne (np. ciąża, guzy, endometrioza, torbiele, ropnie, wypadanie narządów rodnych) 
      • choroby przewodu pokarmowego (np. zapalenie uchyłków, ropnie, guzy, zaparcia)
      • limfadenopatia zaotrzewnowa lub zwłóknienie zaotrzewnowe
  • Wodonercze nieobturacyjne
    • wady rozwojowe
      • odpływ pęcherzowo-moczowodowo-nerkowy
      • moczowód olbrzymi bez niedrożności
      • idiopatyczne, przemijające wodonercze
    • ze znacznie zwiększoną diurezą, np.:2 
  • Ciąża2,5,9-10
    • Łączą się tu czynniki obturacyjne i nieobturacyjne, a także hormonalne.

Ciąża2,5,10

  • Wodonercze, które zwykle przebiega bezobjawowo, występuje nawet u 90% kobiet w ciąży, a najwięcej przypadków odnotowuje się w 28. tygodniu ciąży.
  • Najczęściej występuje po prawej stronie.
  • Spowodowane jest niedrożnością moczowodu przez uciskającą macicę i zwiększoną diurezą wywołaną progesteronem.
  • Zmiana ta jest fizjologiczna i zazwyczaj nie wymaga leczenia w przypadku braku objawów czy powikłań.
  • Jeśli wystąpią objawy lub powikłania, należy ustalić, czy powodem jest zatrzymanie moczu z powodu ciąży, czy z inna przyczyna, np. kamica moczowa oraz czy występuje zakażenie. W przypadku potwierdzenia, należy rozpocząć odpowiednie leczenie.

Wrodzone wodonercze u dzieci

  • Rozpoznanie często stawiane jest podczas diagnostyki prenatalnej, przy czym wodonercze prenatalne utrzymuje się do urodzenia tylko w 25% przypadków.
  • Możliwe przyczyny
    • idiopatyczne, przejściowe poszerzenie niewymagające leczenia
      • 60% przypadków, poprawa następuje w czasie ciąży.
    • nieobturacyjne: np. odpływ pęcherzowo-moczowodowo-nerkowy, nieprzeszkodowy i nieodpływowy moczowód olbrzymi
    • obturacyjne: np. niedrożność miedniczkowo-moczowodowa lub moczowodowo-pęcherzowa lub zastawki cewki moczowej
    • pęcherz moczowy neurogenny
  • W zależności od przyczyny, objawy są takie same jak u dorosłych i obejmują ból brzucha i ból w okolicy lędźwiowej, zaburzenia oddawania moczu i opróżniania pęcherza, nietrzymanie moczu lub nawracające zakażenia układu moczowego. Przebieg może być również bezobjawowy, ewentualnie z postępującą niewydolnością nerek i niedostatecznym wzrostem i przyrostem masy ciała.
  • W przypadku wodonercza zdiagnozowanego prenatalnie, zwykle w pierwszym etapie przeprowadza się badania ultrasonograficzne po porodzie i rozpoczyna dalszą diagnostykę w zależności od uzyskanych wyników.
  • U dzieci uropatia zaporowa jest jedną z najczęstszych przyczyn niewydolności nerek i odpowiada za 23% wszystkich przypadków przewlekłej niewydolności nerek i około 16% przeszczepów nerek u dzieci.
  • W zależności od przyczyny zaleca się leczenie zachowawcze lub interwencję chirurgiczną, czasami nawet wkrótce po urodzeniu, jeśli niedrożność jest poważna.
  • W razie potrzeby zalecana jest profilaktyczna antybiotykoterapia.
  • Diagnostykę i w razie potrzeby leczenie, zazwyczaj przeprowadzają urolodzy.

ICD-10

  • N13 Uropatia zaporowa i refluksowa
    • N13.0 Wodonercze z niedrożnością moczowodowo-miedniczkową
    • N13.1 Wodonercze ze zwężeniem moczowodu niesklasyfikowanym gdzie indziej
    • N13.2 Wodonercze z niedrożnością spowodowaną kamicą nerek lub moczowodu
    • N13.3 Inne i nieokreślone wodonercze
    • N13.8 Inne uropatie zaporowe i refluksowe
    • N13.9 Uropatia zaporowa i refluksowa, nieokreślona
  • Q62 Wrodzone wady miedniczki nerkowej powodujące zastój moczu i wrodzone wady rozwojowe moczowodu
    • Q62.0 Wrodzone wodonercze
    • Q62.1 Zarośnięcie lub zwężenie moczowodu
    • Q62.2 Wrodzony moczowód olbrzymi
    • Q62.3 Inne wady miedniczki nerkowej i moczowodu z zaburzeniem odpływu moczu
    • Q62.4 Niewykształcenie moczowodu
    • Q62.7 Wrodzone pęcherzowo-moczowodowo-nerkowe wsteczne zaburzenie odpływu moczu
    • Q62.8 Inne wrodzone wady rozwojowe moczowodu

Diagnostyka

Kryteria diagnostyczne

  • Rozpoznanie wodonercza jest zwykle stawiane na podstawie badań obrazowych, np. USG nerek.

Diagnostyka różnicowa

Wywiad lekarski1,3,9 

  • W zależności od lokalizacji, rozległości i ciężkości choroby, objawy mogą nie występować lub być nasilone do silnego bólu w kolce nerkowej.
  • W szczególności przewlekłe, powoli rozwijające się wodonercze, często przebiega bezobjawowo.
  • Możliwe objawy1,3,9
    • ostra lub przewlekła niewydolność nerek
      • Jeśli rozwinie się niewydolność pozanerkowa, wskaźniki laboratoryjne zastoju moczu wzrosną, a ilość moczu może się zmniejszyć. Jeśli wzrost parametrów zastoju jest niejasny, należy wziąć pod uwagę możliwą przyczynę pozanerkową i rozważyć wykonanie USG nerek i układu moczowego.
    • ból w okolicy lędźwiowej i ból brzucha
      • Ostry, silny ból jest typowy dla ostrej niedrożności lub zakażenia.
      • Kolkowy ból w okolicy lędźwiowej lub boku promieniujący do podbrzusza i pachwiny jest typowy dla kamicy moczowodowej. Mogą mu towarzyszyć nudności i wymioty . Pacjenci zwykle odczuwają silną potrzebę ruchu, w przeciwieństwie do bólu otrzewnowego, przy którym wolą odpoczywać.
      • ból podbrzusza spowodowany powiększeniem pęcherza moczowego w ostrym zatrzymaniu moczu
    • nykturia, dyzuria, nagłe parcie na mocz, częstomocz, oddawanie moczu kroplami, nietrzymanie moczu i osłabiony strumień moczu
    • objawy B (nieswoiste) - możliwa przyczyna to nowotwór złośliwy, np. rak prostaty
    • hematuria, np. w kamicy moczowej lub nowotworze złośliwym
    • Gorączka wskazuje na zakażenie układu moczowego i może poprzedzać/wskazywać na urosepsę.
    • Nawracające zakażenia układu moczowego mogą wskazywać na wodonercze lub uropatię zaporową.
    • Objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak zaparcia, biegunka, nudności i wymioty, mogą wskazywać na zastój kału w jelicie, niedrożność jelit lub masę/guz przewodu pokarmowego, która może wywołać lub nasilić objawy niedrożności dróg moczowych.
    • Objawy neurologiczne powinny sugerować podstawową chorobę neurologiczną, która może powodować neurogenne zaburzenia pęcherza, np. udar, wypadnięcie krążka międzykręgowego, przerzuty do kręgosłupa i ropnie.
    • U dzieci niedostateczny wzrost i przyrost masy ciała o niejasnej przyczynie może być spowodowany postępującą niewydolnością nerek z bezobjawowym wodonerczem. 
  • Należy pytać i odnotować ważne wcześniejsze choroby i inne czynniki predysponujące do wodonercza, np.1,3,9-10:
    • istniejące wcześniej choroby jamy brzusznej i układu moczowo-płciowego
    • operacje w obrębie jamy brzusznej lub układu moczowo-płciowego
      • Niedrożność dróg moczowych wkrótce po operacji w obrębie jamy brzusznej lub interwencji w obrębie dróg moczowych, powinna sugerować możliwe śródoperacyjne uszkodzenie dróg moczowych.
    • radioterapia układu moczowo-płciowego
    • interwencje w obrębie układu moczowego
    • leki
    • uraz
    • ciąża
  • Leki i środki znieczulające mogą prowadzić do zatrzymania moczu, zwłaszcza te o antycholinergicznych skutkach ubocznych.1,9

Badanie fizykalne

Badania uzupełniające

Badanie ogólne moczu i w razie potrzeby posiew moczu1,9

Badania krwi1,3,9

  • Badanie czynności nerek
    • Parametry zastoju mogą wzrosnąć, jeśli zwiększone ciśnienie w miąższu nerek prowadzi do obniżenia wartości GFR.
    • Przy niejasnym podwyższeniu wskaźników zastoju, zawsze należy wziąć pod uwagę możliwą uropatię zaporową i rozważyć badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej. 
  • Morfologia krwi bez rozmazu, CRP lub OB
  • Sód, potas, ew. wapń, kwas moczowy

Badanie ultrasonograficzne nerek i układu moczowego1,5

  • Stan wypełnienia pęcherza moczowego? Zalegający mocz?
  • Poszerzona (zatkana) miedniczka nerkowa i ew. moczowód?  
    • Wodonercze charakteryzuje się powiększoną miedniczką nerkową i ewentualnie poszerzonym moczowodem jako obszarem bezechowym.
    • Poszerzona (zatkana) miedniczka nerkowa może być mylona z innymi bezechowymi strukturami, np. torbielami nerek, miedniczką pozanerkową, naczyniami wnękowymi lub piramidami nerkowymi.
    • Istnieją różne klasyfikacje, np.5:
      • stopień 0 – brak poszerzenia, ściany kielichów przylegają do siebie11
      • stopień 1 – poszerzona miedniczka nerkowa z prawidłowymi kielichami nerkowymi
      • Stopień 2 – kielichy nerkowe są również poszerzone, ale brodawki nerkowe są zachowane.
      • stopień 3 – poszerzone kielichy nerkowe ze spłaszczonymi brodawkami
      • stopień 4 – wodonercze nerki ze ścieńczałym miąższem
  • Zmiany w miąższu nerek?
  • Ew. diagnostyka przyczyny niedrożności: np. złogi, masa/guz, przerost gruczołu krokowego1,5
    • W przypadku kamicy moczowej badanie ultrasonograficzne jest łatwo dostępnym, prostym narzędziem diagnostycznym o jedynie umiarkowanej czułości i swoistości.
    • Oprócz poszerzenia miedniczki nerkowej, można uwidocznić złogi w nerce, na połączeniu moczowodu i miedniczki nerkowej oraz moczowodu i pęcherza moczowego. Kamienie moczowodowe są zwykle ukryte przez gazy jelitowe.
    • Złogi są widoczne jako struktura hiperechogeniczna z grzbietowym cieniem akustycznym.
    • Dokładność diagnostyczna jest zależna od stopnia zatrzymania moczu i doświadczenia badającego.
    • Klasycznym złotym standardem w diagnostyce kamicy moczowej jest tomografia komputerowa bez wzmocnienia kontrastowego, chociaż badania sugerują, że USG nie jest metodą gorszą w stanie ostrym. Tomografię komputerową stosuje się zatem jako dalszą standardową procedurę diagnostyczną.
  • Należy zauważyć, że brak poszerzenia dróg moczowych nie może całkowicie wykluczyć uropatii zaporowej, np. jeśli stan jest ostry lub jeśli guz blokuje moczowody, uniemożliwiając ich rozszerzenie.1,3,9

Diagnostyka w opiece specjalistycznej1,5,10

  • Badanie ginekologiczne
  • Tomografia komputerowa jamy brzusznej i miednicy5,9
    • wykrycie ewentualnej niedrożności, np. z powodu złogu lub nieprawidłówej masy/guza
    • Przy podejrzeniu kamicy moczowej złotym standardem diagnostycznym jest tomografia komputerowa jamy brzusznej i miednicy bez wzmocnienia kontrastowego.
    • przy podejrzeniu innej przyczyny niedrożności (np. nowotworu złośliwego i/lub ucisku zewnętrznego) – tomografia komputerowa z kontrastem
  • Urografia dożylna/urografia wydzielnicza
    • dożylne podanie środka kontrastowego i uwidocznienie układu moczowego podczas fazy wydalania tego środka
    • wykrywanie niedrożności w świetle cewki moczowej lub niedrożności spowodowanej uciskiem zewnętrznym
  • Pielografia wstępująca (możliwa również zstępująca po nakłuciu)
    • W tym badaniu w celu uwidocznienia moczowodu i układu kielichowo-miedniczkowego nerki, środek kontrastowy wstrzykuje się do moczowodu metodą wstępującą.
    • wykrywanie niedrożności w świetle cewki moczowej lub niedrożności spowodowanej uciskiem zewnętrznym
    • Nie jest wymagane dożylne podanie środka kontrastowego, możliwe do wykonania w przypadku niewydolności nerek lub alergii na środki kontrastowe.
  • Ureterorenoskopia
    • endoskopowe badanie wstępujące moczowodu i w razie potrzeby miedniczki nerkowej
    • Podczas tego samego badania można zastosować działania terapeutyczne, takie jak np. usunięcie kamieni.
  • Rezonans magnetyczny (RM) 
    • np. w celu obrazowania narządów lub oceny masy/guza
    • alternatywa dla tomografii komputerowej, np. w celu uniknięcia narażenia na promieniowanie dzieci i kobiet w ciąży
    • Nie sprawdza się w diagnostyce kamieni moczowych, ponieważ złogów nie można uwidocznić bezpośrednio, a jedynie pośrednio.
  • Cystoureterografia mikcyjna
    • Do pęcherza moczowego podaje się metodą wstępującą środek kontrastowy, a następnie obserwuje się jego przepływ podczas mikcji.
  • Badania medycyny nuklearnej (scyntygrafia dynamiczna nerek)
    • wykrycie niedrożności i różnicowanie z nieobturacyjnym poszerzeniem układu moczowego
    • Można wykryć także inne zmiany w nerkach, takie jak torbiele, blizny, ropnie, guzy lub wady anatomiczne.
    • określenie czynności nerek dla obu nerek osobno

Wskazania do skierowania do specjalisty/hospitalizacji1

  •  Pacjenci z wodonerczem powinni być zasadniczo konsultowani i leczeni przez specjalistów urologów.
  • W przypadku znacznego pogorszenia czynności nerek, istotnych zmian elektrolitowych, silnego bólu lub podejrzenia urosepsy, pacjenci powinni być hospitalizowani.

Leczenie

Cele leczenia

  • Usunięcie niedrożności dróg moczowych
  • Ewentualnie poprawa czynności nerek i zapobieganie ich trwałemu uszkodzeniu
  • W razie potrzeby zapewnienie wystarczającej analgezji
  • Leczenie choroby podstawowej

Ogólne informacje o leczeniu

  • Leczenie zależy od przyczyny, rozległości i powikłań wodonercza.
  • Leczenie choroby podstawowej, w zależności od przyczyny
  • W razie potrzeby leczenie przeciwbólowe
  • W razie potrzeby urostomia1,3,9
    • niedrożność cewki moczowej np. spowodowana przez prostatę1,9
      • założenie cewnika dopęcherzowego
      • ew. założenie nadłonowego cewnika dopęcherzowego, cystostomii
    • niedrożność moczowodu1,3,9
      • ew. szynowanie moczowodu
      • ew. nefrostomia przezskórna
    • kamica moczowa
      • Małe złogi (do 7 mm) często samoistnie przechodzą przez drogi moczowe, dzięki czemu możliwe jest leczenie zachowawcze i ich wydalenie.
      • W przypadku ciężkiej niedrożności, rosnących wartości wskaźników zastoju lub utrzymującego się, niekontrolowanego bólu bądź zakażenia, należy natychmiast wykonać odprowadzenie moczu.
  • Antybiotykoterapia, ewentualnie także profilaktyka możliwego zakażenia układu moczowego9
  • W zależności od przyczyny i sytuacji klinicznej, definitywne leczenie zachowawcze i/lub interwencyjne lub chirurgiczne
    • Ze względu na wiele różnych przyczyn wodonercza, leczenie zależy od choroby podstawowej. W związku z tym, poniżej omówiono jedynie niektóre metody leczenia dla dwóch najczęstszych przyczyn – kamicy moczowej i łagodnego rozrostu gruczołu krokowego. Dalsze szczegóły można znaleźć w odpowiednich artykułach.
    • kamica moczowa
      • jeśli to możliwe, leczenie zachowawcze, np. przy małych złogach 
      • W razie potrzeby można rozważyć ureterorenoskopię z usunięciem kamienia, pozaustrojową terapię falą uderzeniową (ESWT) lub przezskórną nefrolitotomię.
      • Ze względu na wysoką częstość nawrotów, pacjenci powinni otrzymywać porady dotyczące stylu życia, a zwłaszcza u pacjentów wysokiego ryzyka należy przeprowadzić diagnostykę przyczyn i, jeśli to konieczne, zastosować profilaktykę nawrotów.
    • łagodny rozrost gruczołu krokowego
      • Jeśli poszerzenie górnych dróg moczowych występuje z powodu łagodnego rozrostu gruczołu krokowego, zwykle wskazane jest leczenie chirurgiczne.
  • Konieczne może być stałe odprowadzanie moczu.1,9
  • Należy zwrócić uwagę na możliwą zwiększoną diurezę z odwodnieniem i zaburzeniami równowagi elektrolitowej po ustąpieniu niedrożności.1,9
  • W przypadku nieobturacyjnego wodonercza, np. w moczówce prostej, priorytetem powinno być leczenie choroby podstawowej.2
  • Więcej informacji na temat wodonercza u dzieci i kobiet w ciąży można znaleźć w odpowiednich sekcjach powyżej.

Przebieg, powikłania i rokowanie

Przebieg

  • Zależy od przyczyny wodonercza.

Powikłania1,9

Rokowanie

  • Rokowanie zależy od przyczyny i czasu trwania wodonercza.
  • Po usunięciu ostrej niedrożności, czynność nerek może w pełni powrócić do normy w ciągu kolejnych dni i tygodni.
  • Długotrwała, poważna niedrożność może prowadzić do trwałego uszkodzenia nerek. Jest to bardziej prawdopodobne w przypadku przewlekłej, bezobjawowej niedrożności lub u noworodków.1  
  • W przypadku nieobturacyjnego wodonercza spowodowanego zwiększoną diurezą, rokowanie zależy przede wszystkim od choroby podstawowej. Opisano zarówno przypadki z samoistną poprawą lub stabilną czynnością nerek pomimo wodonercza, jak i skomplikowane przypadki z pęknięciem dróg moczowych i/lub przewlekłą niewydolnością nerek.2

Dalsze postępowanie

  • Dalsze postępowanie powinno być dostosowywane indywidualnie w zależności od ciężkości stanu pacjenta, stopnia wodonercza, powikłań i przyczyny choroby.

Informacje dla pacjentów

Informacje dla pacjentów w Deximed

Ilustracje

 

Ilustracja nerka
Wodonercze

 

Badanie USG: Wodonercze III. stopnia z wyraźnym poszerzeniem miedniczek i kielichów nerkowych (dzięki uprzejmości sonographiebilder.de ©Albertinen-Diakoniewerk e. V., Hamburg).
USG Color Doppler: wodonercze III stopnia z wyraźnym poszerzeniem miedniczek i kielichów nerkowych (dzięki uprzejmości sonographiebilder.de ©Albertinen-Diakoniewerk e. V., Hamburg)
USG: wodonercze IV stopnia – miedniczka nerkowa i kielichy maksymalnie poszerzone i niedające się od siebie oddzielić w przypadku guza dolnej części jamy brzusznej z naciekiem na moczowód (dzięki uprzejmości sonographiebilder.de ©Albertinen-Diakoniewerk e. V.).
USG: wodonercze IV stopnia – miedniczka nerkowa i kielichy maksymalnie poszerzone i niedające się od siebie oddzielić w przypadku guza dolnej części jamy brzusznej z naciekiem na moczowód (dzięki uprzejmości sonographiebilder.de ©Albertinen-Diakoniewerk e. V.)
RTG, urografia: wodonercze, poszerzona miedniczka nerkowa po prawej stronie; (1) miedniczka. (2) moczowód
RTG, urografia: wodonercze, poszerzona miedniczka nerkowa po prawej stronie; (1) miedniczka, (2) moczowód
USG: zwężenie połączenia miedniczkowo-moczowodowego
USG: zwężenie połączenia miedniczkowo-moczowodowego
RTG, urografia: zwężenie połączenia miedniczkowo-moczowodowego po stronie lewej
RTG, urografia: zwężenie połączenia miedniczkowo-moczowodowego po stronie lewej
RTG, urografia: zdwojenie nerki
RTG, urografia: zdwojenie nerki
Wodonercze
Nerka i drogi moczowe

Źródła

Bibliografia

  1. Rishor-Olney CR, Hinson MR. Obstructive Uropathy. In: StatPearls. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; July 6, 2020. PMID: 32644347 pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
  2. Maroz N, Maroz U, Iqbal S, Aiyer R, Kambhampati G, Ejaz AA. Nonobstructive hydronephrosis due to social polydipsia: a case report. J Med Case Rep. 2012 Nov 6;6:376. PMID: 23130747. www.ncbi.nlm.nih.gov
  3. Klahr S. Obstructive nephropathy. Intern Med. 2000 May;39(5):355-61. PMID: 10830173. www.jstage.jst.go.jp
  4. Hesse A, Brändle E, Wilbert D, Köhrmann KU, Alken P. Study on the prevalence and incidence of urolithiasis in Germany comparing the years 1979 vs. 2000. Eur Urol. 2003 Dec;44(6):709-13. www.sciencedirect.com
  5. Southgate SJ, Herbst MK. Ultrasound of the Urinary Tract. 2020 Aug 15. In: StatPearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2020 Jan–. PMID: 30571002. www.ncbi.nlm.nih.gov
  6. Lee RS, Cendron M, Kinnamon DD, et al. Antenatal hydronephrosis as a predictor of postnatal outcome: a metaanalysis. Pedriatics 2006; 118: 586. PubMed
  7. Estrada CR jr. Prenatal hydronephrosis: early evaluation. Curr Opin Urol 2008; 18: 401. PubMed
  8. Djurhus JC, Constatinou CC. Chronic ureteric obstruction and its impact on the coordinating mechanisms of peristalsis (pyeloureteral pacemaker system). Urol Res 1982; 10: 267. PubMed
  9. Tseng TY, Stoller ML. Obstructive uropathy. Clin Geriatr Med. 2009 Aug;25(3):437-43. PMID: 19765491. www.geriatric.theclinics.com
  10. Cheung KL, Lafayette RA. Renal physiology of pregnancy. Adv Chronic Kidney Dis. 2013 May;20(3):209-14 PMID: 23928384 www.ncbi.nlm.nih.gov
  11. Lewicki A, Lewicka A, Jakubowski W. Diagnostyka ultrasonograficzna zastoju moczu w górnych drogach moczowych Część 13; Przegląd Urologiczny 2017/1 (101) www.przeglad-urologiczny.pl

Autorzy

  • Agnieszka Jankowska-Zduńczyk, lekarz, specjalista medycyny rodzinnej, Praktyka Lekarzy Rodzinnych w Warszawie (recenzent)
  • Adam Windak, Prof. dr hab. n. med., specjalista medycyny rodzinnej, Uniwersytet Jagielloński Collegium Medicum w Krakowie (redaktor)
  • Anneke Damberg, Dr med., Fachärztin für Allgemeinmedizin, Berlin

Link lists

Authors

Previous authors

Updates

Gallery

Snomed

Click to edit