Regional content

Content

Informacje ogólne

Definicja

• infekcja jelitowa wywołana przez pierwotniaka jelitowego Entamoeba histolytica (E. histolytica)¹, który kolonizuje głównie jelito grube człowieka.
• Występuje na całym świecie, ale głównie na obszarach tropikalnych i subtropikalnych oraz w krajach o niskich standardach higienicznych.
  • w Europie głównie jako choroba podróżnych powracających do domu
• Formy przebiegu
  • W ok. 90% przypadków zakażenie przebiega bezobjawowo.^1-4
  • Czerwonka pełzakowa (przebieg jelitowy)
    • okres inkubacji: zwykle od 1 tygodnia do 4 miesięcy⁵
    • stolce przypominające galaretkę malinową, bolesne wypróżnienia
  • Ropień pełzakowy (przebieg pozajelitowy, 90% w wątrobie)
    • Okres inkubacji od tygodni do miesięcy (lub lat), klinicznie możliwe ból i uczucie ucisku w prawej górnej części brzucha, gorączka 
• E. histolytica występuje w dwóch formach:
  1. postać cysty: forma patogenna, która jest głównie spożywana z zanieczyszczoną żywnością/wodą; odporna na zmiany środowiska, może również przetrwać w kwaśnym środowisku żołądka
  2. trofozoity: ruchliwa, pasożytnicza forma, która może kolonizować światło jelita i żywić się bakteriami lub tkankami

Epidemiologia

• Zakażenia E. histolytica występują na całym świecie, najczęściej w regionach tropikalnych i subtropikalnych oraz w krajach o niskich standardach higieny.
• Współczynnik chorobowości
  • Liczbę osób zarażonych na całym świecie szacuje się na około 500 milionów.^2-3
  • Na całym świecie E. histolytica odpowiada za 2-4% wszystkich przypadków biegunki prowadzących do hospitalizacji lub zgłoszenia się do szpitala.^1-2
  • Większość bezobjawowych przypadków jest prawdopodobnie spowodowana zakażeniem pełzakami niepatogennymi E. dispar.²
• Zapadalność
  • Rocznie ok. 50 mln przypadków zachorowań, z których 40-100 000 jest śmiertelnych. 
• Płeć i wiek
  • Zakażenia występują u dorosłych i dzieci. Ropnie pełzakowe spotykane głównie u mężczyzn (90%) w grupie wiekowej 40-60 lat.

Etiologia i patogeneza

• Infekcja spowodowana jest pierwotniakiem E. histolytica, który występuje w postaci cysty lub trofozoitu.
• Człowiek jest jedynym naturalnym żywicielem.
• Do zakażenia dochodzi zwykle poprzez spożycie cyst czterojądrowych znajdujących się w żywności (zwłaszcza w nieobranych owocach i surowych warzywach) lub wodzie zanieczyszczonej ludzkimi odchodami Patogen może być również przenoszony pośrednio drogą płciową (kontakty orlano-analne) lub poprzez kontakt z osobami zanieczyszczonymi odchodami.⁶
• Cysty są odporne na kwas żołądkowy i migrują przez jelito cienkie do końcowego odcinka jelita krętego lub okrężnicy, gdzie przechodzą w stadium trofozoitu (postać zdolna do podziału).
• W przeciwieństwie do nieruchomych cyst, trofozoity są bardzo mobilne, ale nie mogą przetrwać poza ludzkim organizmem.
  • Trofozoity tworzą zakaźne cysty.
• Ryzyko choroby po ekspozycji¹
  • W 90% przypadków dochodzi do bezobjawowego zakażenia, które leczy się samoistnie.
  • Przebieg inwazyjny występuje u 10%.
  • Przebieg pozajelitowy występuje u <1%.

Patofizjologia

• E. histolytica jest inwazyjnym patogenem.²
• Cysty są wydalane z kałem i pozostają zakaźne przez kilka tygodni.
• Trofozoity są zdolne do inwazji ściany jelita, miszczenia komórek i rozpuszczania macierzy zewnątrzkomórkowej za pomocą proteaz. Umożliwia to trofozoitom penetrację ściany jelita, co prowadzi do zmian patologicznych (martwica, odczyny zapalne).
• W niektórych przypadkach ameby pokonują barierę śluzówkową i migrują do wątroby przez układ wrotny. Tutaj powodują powstanie ropni, które składają się z rozmieszczonych przy ścianie trofozoitów, martwych i obumierających komórek wątroby oraz upłynnionej, martwiczej tkanki. 
• Ropnie pełzakowe z czasem powiększają się, bez leczenia często prowadzą do zgonu.
• Ropnie wątroby mogą wystąpić od miesięcy do lat po pobycie na obszarze endemicznym.²
  • 10 razy częściej u mężczyzn (głównie w wieku od 40 do 60 lat), rzadko u dzieci¹
• Infekcja może również zaatakować płuca, mózg i inne narządy.

Czerwonka pełzakowa

• Najczęstsze zmiany to: pogrubienie błony śluzowej jelita, mnogie, jakby „wykrojone” zmiany otoczone prawidłową błoną śluzową jelita, rozlany odczyn zapalny, obrzęk błony śluzowej, martwica, a w ciężkich przypadkach perforacja ściany jelita.
  • Makroskopowo przypominają zmiany, które występują w chorobach zapalnych jelit.
• Migracja ameb przez błonę śluzową do podśluzowej jest charakterystyczna dla pełzakowego zapalenia jelita grubego. Typowym wynikiem badania mikroskopowego jest owrzodzenie o charakterystycznej morfologii „szyjki butelki”.
• Stan zapalny uaktywnia procesy immunologiczne, co w niektórych przypadkach może zatrzymać rozwój choroby.
  • Leczenie glikokortykosteroidami zwiększa ryzyko perforacji jelita i rozwoju ropnia wątroby.⁷

Czynniki predysponujące³

• Zanieczyszczone żywność i napoje (przenoszenie drogą fekalno-oralną)
• Złe warunki higieniczne
• Podróże do krajów tropikalnych lub subtropikalnych
• do przenoszenia patogenu mogą również prowadzić analno-oralne praktyki seksualne, co wyjaśnia jego częste występowanie u osób homoseksualnych płci męskiej.
• Niedożywienie i uzależnienie od alkoholu prawdopodobnie zwiększa wirulencję.
• Infekcje piorunujące występują częściej w czasie ciąży i u małych dzieci.
• Glikokortykosteroidy i leki immunosupresyjne mogą prowadzić do inwazyjnego przebiegu choroby przy pierwotnie łagodnym obrazie klinicznym.⁷

ICD-10

• A06 Pełzakowica (z wył. innych pierwotniakowych chorób jelit)
  • A06.0 Ostra czerwonka pełzakowa
  • A06.1 Przewlekła pełzakowica jelitowa
  • A06.2 Pełzakowy nieczerwonkowy nieżyt jelita grubego
  • A06.3 Guz pełzakowy jelita
  • A06.4 Pełzakowy ropień wątroby
  • A06.5 Pełzakowy ropień płuc
  • A06.6 Pełzakowy ropień mózgu
  • A06.7 Pełzakowica skórna
  • A06.8 Pełzakowe zakażenie o innym umiejscowieniu
  • A06.9 Pełzakowica, nieokreślona

Diagnostyka

• Metody diagnostyczne umożliwiające potwierdzenie rozpoznania:
  • bezpośrednie wykrycie mikroskopowo w kale lub w ramach biopsji jelita ruchomych trofozoitów zawierających fagocytowane erytrocyty
    
    • ale: badania endoskopowe jelita grubego w pełzakowym zapaleniu jelita grubego wiążą się ze zwiększonym ryzykiem perforacji i dlatego nie są wskazane.
  • wykrywanie antygenów ameby w kale metodą immunodetekcji (kopro-antygen ELISA)
  • wykrywanie DNA E. histolytica metodą PCR w próbkach kału lub materiale z biopsji (PCR, immunohistochemia)
  • Około 99% pacjentów z pełzakowicą pozajelitową i 90% pacjentów z czerwonką pełzakową wytwarza wykrywalne przeciwciała przeciwko E. histolytica w ciągu jednego tygodnia. W związku z tym ujemny wynik badania serologicznego jest szczególnie przydatny do wykluczenia pełzakowego ropnia wątroby.

Diagnostyka różnicowa

Pełzakowica

• Ostra lub przewlekła biegunka
• Szigeloza
• Zapalenie jelit wywołane przez Campylobacter
• Salmonelloza
• EHEC, EPEC, EIEC
• Zapalenie jelit wywołane przez Yersinia
• Clostridium difficile
• Zmiany zwężające jelita
• Wrzodziejące zapalenie jelita grubego lub choroba Leśniewskiego-Crohna
  • UWAGA: w inwazyjnym przebiegu pełzakowicy podawanie glikokortykosteroidów prowadzi do szybkiego pogorszenia stanu, ew. ze skutkiem śmiertelnym

Pełzakowy ropień wątroby

• Ropnie bakteryjne
• Bąblowica torbielowata
• Rak wątrobowokomórkowy

Wywiad lekarski

• Zebranie wywiadu dotyczącego podróży w przypadku podejrzenia pełzakowicy 
• Okres inkubacji może wynosić od kilku dni do kilku miesięcy.
• Według WHO większość zakażeń pełzakowicą przebiega bezobjawowo, u ok. 10% zakażonych osób pojawiają się objawy.^1-4
  • 4-10% przypadków bezobjawowych przechodzi w przebieg objawowy w ciągu roku.⁸
• Postać ostra czerwonki pełzakowej:
  • początek często z bólem brzucha i biegunką o różnym czasie trwania
  • często papkowaty stolec z krwią lub śluzem (stolec przypominający galaretkę malinową) 
  • Choroba często rozwija się stopniowo przez kilka tygodni.
  • Możliwy jest zarówno łagodny przebieg, jak i ciężki obraz kliniczny z gorączką, leukocytozą i silnym bólem brzucha.
  • Może wystąpić krwawienie z odbytu bez biegunki, zwłaszcza u dzieci.
  • Możliwe samoistne wyleczenie, ale także rozwój przewlekłego zapalenia jelita grubego.
  • Szczególne ryzyko występuje w przypadku ciąży, niedoboru odporności i podczas leczenia glikokortykosteroidami.
• Pełzakowy ropień wątroby
  • możliwy rozsiew krwiopochodny z tworzeniem ropni wątroby 
  • Objawy ostrzegawcze to ból przy ucisku w prawym nadbrzuszu, uwarunkowana bólem duszność i nagła wysoka gorączka.
  • możiiwe powikłania: pęknięcie ropnia do jamy opłucnej, jamy osierdzia lub na powierzchnię skóry⁵
  • Pełzakowy ropień wątroby nie zawsze musi być poprzedzony czerwonką pełzakową.
  • Między zakażeniem, a pojawieniem się pełzakowego ropnia wątroby, mogą upłynąć tygodnie, miesiące, a nawet lata utajonej infekcji. Średni okres utajenia wynosi 2-5 miesięcy.
    

Badanie przedmiotowe

• W zakażeniach jelitowych gorączka występuje rzadko, ale często pojawia się w pełzakowym ropniu wątroby.
• Postać ostra choroby
  • bolesna, krwisto-śluzowa biegunka
  • Choroba może przebiegać zarówno łagodnie, jak i z bardzo złym stanem ogólnym pacjenta.
• Przewlekłe zakażenie
  • ew. pogrubiona i wyczuwalna palpacyjnie okrężnica, zwłaszcza kątnica i okrężnica zstępująca (guz pełzakowy)
• Powiększona wątroba z zajęciem wątroby/ropniami
  • często bez objawów jelitowych w przypadku zajęcia wątroby
  • Zakażenie wątroby może prowadzić do żółtaczki (rzadko), bolesności uciskowej brzucha i powiększenia wątroby.

Badania uzupełniające w praktyce lekarza rodzinnego

Badanie krwi

• Parametry stanu zapalnego
  • w celu oceny ciężkości choroby i jako parametr monitorujący przebieg
  • morfologia krwi, CRP, OB, ew. prokalcytonina (w Polsce badanie niedostępne w POZ)
• W ciężkiej biegunce
  • elektrolity i mocznik/kreatynina
• Eozynofilia
  • Może wystąpić łagodna eozynofilia, wyraźna eozynofilia powinna raczej sugerować możliwe inne rozpoznania, jak np. glistnica. 
• Enzymy wątrobowe (GGTP, ALP, AST, ALT) w celu wykrycia możliwego zajęcia wątroby.

USG

• W celu wykluczenia ropnia wątroby

U specjalisty

Badania serologiczne

• Potwierdzenie obecności antygenu w stolcu
  
  • czułość porównywalna z oceną mikroskopową
  • UWAGA: Nie wszystkie testy immunoenzymatyczne ELISA na obecność kopro-antygenów umożliwiają rozróżnienie międzyE. histolyticai E. dispar.
• Test na obecność przeciwciał w kale lub PCR
  • Umożliwia rozróżnienie międzyE. histolyticai E. dispar.
  • Ma najwyższą czułość.
  • wykonanie w laboratoriach parazytologicznych
• Wykrywanie przeciwciał
  • Przeciwciała wykrywalne są u 99% pacjentów z objawami pozajelitowymi i u 90% pacjentów z czerwonką pełzakową w ciągu tygodnia od wystąpienia choroby.
  • Ujemny wynik badania serologicznego jest szczególnie przydatny do wykluczenia pełzakowego ropnia wątroby.
  • wysoki poziom utrzymujących się przeciwciał w populacji z obszarów endemicznych

Mikrobiologia

• Rozpoznanie stawia się na podstawie mikroskopowego potwierdzenia E. histolytica w kale lub wykrycia antygenów patogenu wzgl. DNA
  • test antygenu kałowego (kopro-antygen ELISA)
  • PCR, ilościowy PCR w czasie rzeczywistym (qPCR) jest najlepszą metodą diagnostyczną o czułości 97%.9
• Badanie mikroskopowe świeżego kału (trofozoity przeżywają tylko ok. 1 godzinę poza organizmem żywiciela)
  • Może wykazać obecnośc ruchomych trofozoitów, które zawierają fagocytowane erytrocyty (tzw. forma magna). Wykrycie ich stanowi pewne potwierdzenie pełzakowicy jelitowej.
• Trzy znane gatunki Entamoeba, które zarażają ludzi, są morfologicznie i mikroskopowo identyczne z E. histolytica:
  • • E. dispar i E. bangladeshii są sklasyfikowane jako niepatogenne, podczas gdy zakażenie E. moshkovskii może prowadzić do biegunki.2-3
  •  Czułość badania mikroskopowego wynosi tylko ok. 70%.
• Posiew kału w celu wykluczenia innych bakteryjnych chorób biegunkowych (salmonelloza, szigelloza, jersinioza, zakażenie Campylobacter, badanie na obecność GLDH i toksyn Clostridium, ew. PCR w celu wykluczenia EIEC, EPEC, EHEC

Diagnostyka w przypadku ultrasonograficznego stwierdzenia ropnia wątroby

• Potwierdzenie rozpoznania na podstawie obecności przeciwciał przeciwko E. histolytica w surowicy krwi 
• Parametry stanu zapalnego
• Parametry wątrobowe i markery cholestazy mogą być oznaczane fakultatywnie jako parametry czynności wątroby.
• Wykluczenie wysięku opłucnowego lub osierdziowego w badaniu obrazowym 

Diagnostyka obrazowa

• Kolonoskopia nie jest zalecana ze względu na zwiększone ryzyko perforacji w pełzakowym zapaleniu jelita grubego. 
• USG jelita grubego pozwala na zobrazowanie procesu zapalnego, ale nie umożliwia odróżnienia od innych chorób zapalnych jelit.
• TK
  • przy podejrzeniu ropinia pełzakowego wątroby, jeśli wyniki badania ultrasonograficznego są niejednoznaczne
• RM
  • alternatywa dla TK w przypadku konieczności uniknięcia ekspozycji na promieniowanie

Wskazania do skierowania do specjalisty/szpitala

• W przypadku podejrzenia ciężkiego pełzakowego zapalenia jelita grubego lub zakażenia wątroby, należy skierować pacjenta do specjalisty (chorób zakaźnych). 
• W przypadku dużego lub umiejscowionego w okolicy otoczki ropnia wątroby należy skierować pacjenta do szpitala.
• Dzieci z ciężką biegunką powinny być hospitalizowane.

Leczenie

Cel leczenia

• Eradykacja cyst i trofozoitów z jelit

Ogólne informacje o leczeniu

• Antybiotykoterapia z zastosowaniem metronidazolu^1-2
• Ponieważ metronidazol nie jest wystarczająco aktywny w świetle jelita, należy zastosować jednoczesne lub późniejsze leczenie paromomycyną, która działa również w świetle jelita.
• W przypadku bezobjawowego zakażenia należy zastosować leczenie paromomycyną.

Zalecenia dla pacjentów

• Zapewnić wystarczające spożycie płynów.
• Staranna higiena w celu uniknięcia dalszego przenoszenia.

Farmakoterapia

Czerwonka pełzakowa i objawy pozajelitowe 

• Metronidazol
  • Dawkowanie: 10 mg/kg m.c. 3 razy na dobę (maks. 800 mg 3 razy na dobę) dożylnie lub doustnie przez 10 dni
    • dzieci powyżej 6. roku życia np. metronidazol 250 mg: 3 razy 1 tabletka (750 mg) przez 5–10 dni
  • metabolizowany przez wątrobę, dlatego należy zmniejszyć dawkę w przypadku niewydolności wątroby
  • Działania niepożądane
    • ból głowy i ból brzucha, nudności i wymioty, metaliczny posmak
    • nietolerancja alkoholu; rzadko neuropatia obwodowa, ataksja lub inne działania niepożądane ze strony OUN (bardzo rzadko)
  • przeciwwskazania
    • I. trymestr ciąży
  • interakcje
    • możliwe nasilenie działania doustnych leków przeciwzakrzepowych
• Tynidazol (lek z wyboru)
  • dawkowanie: 2 g 1 raz na dobę przez 3 dni
• Alternatywnie chlorochina
• Paromomycyna (w Polsce dostępna w ramach importu docelowego)
  
  • antybiotyk aminoglikozydowy
  • leczenie późniejsze lub jednoczesne w celu eradykacji ew. nadal istniejącego zakażenia jelitowego
  • 500 mg 3 razy na dobę (25-30 mg/kg m.c. na dobę), np. 2 kapsułki 250 mg 3 razy na dobę) doustnie przez 10 dni
  • dobra skuteczność w świetle jelita, wchłaniana w bardzo nieznacznym stopniu
  • Działania niepożądane
    • rzadko zaburzenia żołądkowo-jelitowe, bardzo rzadko działanie ototoksyczne
  • Przeciwwskazania
    • Zgodnie z charakterystyką produktu leczniczego paromomycyna jest przeciwwskazana w okresie ciąży i laktacji.
    • W przypadku objawowego zakażenia w ciąży stosowanie jest zalecane po dokonaniu oceny stosunku ryzyka do korzyści.
• Leczenie kortyzonem jest przeciwwskazane, ponieważ może prowadzić do piorunującej progresji choroby.

Do czasu potwierdzenia rozpoznania pełzakowego ropnia wątroby

• Bakteryjnego ropnia wątroby nie można odróżnić od pełzakowego ropnia wątroby na podstawie badań obrazowych, dlatego do czasu potwierdzenia diagnozy należy zastosować dodatkową antybiotykoterapię skuteczną w przypadku bakteryjnych ropni wątroby, np. wywołanych przez Enterobacteriaceae lub enterokoki (np. wysoce zjadliwe szczepy Klebsiella pneumoniae):
  • penicylina o szerokim spektrum działania lub
  • cefalosporyny 3. generacji (cefotaksym lub ceftriakson)

Bezobjawowi nosiciele

• Leczenie paromomycyną 500 mg 3 razy na dobę (25-30 mg/kg m.c. na dobę), np. 2 kaps. 250 mg 3  razy na dobę) doustnie przez 10 dni

Szczególne grupy pacjentów

• Dzieci
  • leczenie dostosowane do masy ciała
    • metronidazol: 35–50 mg/kg m.c. na dobę w 3 dawkach podzielonych przez 10 dni
    • paromomycyna: 25-30 mg/kg mc. w 3 dawkach podzielonych przez 10 dni
  • u niemowląt w wieku <40 dni należy po kilku dniach oznaczyć stężenie metronidazolu w surowicy ze względu na ryzyko kumulacji
• Kobiety ciężarne
  • Stosowane leki są przeciwwskazane w I. trymestrze ciąży (metronidazol, tynidazol)
  • W II. i III. trymestrze ciąży w przypadku inwazyjnej pełzakowicy należy dodkonać oceny stosunku korzyści do ryzyka i w razie potrzeby zastosować leczenie.
  • W przypadku pełzakowicy objawowej lekiem z wyboru jest paromomycyna.

Inne metody leczenia

• Nakłucie ropnia powinno być wykonywane tylko w wyjątkowych przypadkach, np. zagrożenia pęknięciem lub przebiciem się do innych narządów. 
• W przypadku jednoczesnego leczenia metronidazolem drenaż może przyczynić się do szybszej poprawy stanu klinicznego
• Jeśli gorączka utrzymuje się pomimo trwającego leczenia, a stan ogólny pacjenta się pogarsza, należy rozważyć nakłucie ropnia z badaniem materiału pochodzącego z punkcji. 

Zapobieganie

• Środki zapobiegawcze podczas podróży do regionów o złych warunkach sanitarnych
  • używanie tylko wody butelkowanej
  • unikanie surowych warzyw, sałatek, lodów i owoców, których nie można obrać
  • Mięsa oraz ryby i owoce morza powinny być dobrze upieczone lub ugotowane przed spożyciem.
  • unikanie niepasteryzowanego mleka
  • mycie rąk po skorzystaniu z toalety i przed przygotowaniem jedzenia
  • Dokładne mycie noży, desek do krojenia i naczyń kuchennych, które mogą być zanieczyszczone żywnością.
• U wszystkich osób z bezpośredniego otoczenia osoby zakażonej (członkowie gospodarstwa domowego, krewni, partnerzy seksualni) należy wykonać badanie kału.

Przebieg, powikłania i rokowanie

Przebieg

• Zakażenie przebiega często bezobjawowo.
• Może prowadzić do powolnego rozwoju biegunki, stopniowo z krwią i domieszką śluzu, a także skurczami jelit; zwykle bez gorączki.
• W ciężkiej postaci czerwonki pełzakowej mogą występować: gorączka, wymioty, rozlany ból i powiększenie wątroby.
• Zakażenie wydaje się prowadzić do wytworzenia odporności tylko w niewielkim stopniu, ponowne zakażenia są częste na obszarach endemicznych.¹⁰

Powikłania

• Toksyczne rozdęcie okrężnicy z perforacją i zapaleniem otrzewnej
• Ostre martwicze zapalenie jelita grubego
• Perforacja wzgl. pęknięcie ropnia 
• Rzadko rozwój postaci guza (guz pełzakowy) w ramach przewlekłej ziarniniakowej reakcji zapalnej
• Zrosty i zwężenie światła jelita w wyniku gojenia z bliznowaceniem
• Trofozoity mogą rozprzestrzeniać się do wątroby drogą krwionośną i prowadzić do rozwoju ropnia.
  • Pełzakowica płucna jest wynikiem bezpośredniej migracji z wątroby.
  • Pełzakowica skórna występuje, gdy ropień lub jelito przebiją się do skóry.
  • możliwy rozwój ropnia w mózgu, nerce lub śledzionie

Rokowanie

• Śmiertelność w nieleczonej czerwonce pełzakowej i w ropniu wątroby jest wysoka.
• Zakażenie E. histolytica stanowi drugą po malarii, najczęstszą przyczynę zgonów spowodowanych przez pasożyty na całym świecie
• W przypadku wcześnie rozpoczętej antybiotykoterapii, rokowanie jest dobre, ale istnieje ryzyko ponownego zakażenia.
• Zarówno w przypadku pełzakowego zapalenia jelita grubego, jak i ropnia wątroby, śmiertelność wynosi przy odpowiednim leczeniu mniej niż 2%.^1-2

Dalsze postępowanie

Monitorowanie w czasie leczenia

• Kontrole kliniczne
  • W przypadku skutecznego leczenia ogólny stan powinien szybko ulec poprawie.
• Kontrole laboratoryjne
  • Parametry stanu zapalnego powinny obniżyć się po kilku dniach, a kopro-antygen ELISA lub PCR - nie wcześniej niż 2 tygodnie po zakończeniu leczenia paromomycyną.
    • Jeśli E. histolytica jest nadal wykrywana, należy zgłosić się do specjalisty medycyny tropikalnej.
• Kontrola USG w przypadku ropnia wątroby
  • wątpliwa użyteczność w celu oceny skuteczności leczenia
  • w przypadku dużych lub zlokalizowanych na powierzchni ropni wskazane jest jednak regularne (codzienne w przypadku ropni w lewym płacie wątroby) monitorowanie USG do czasu potwierdzenia sukcesu terapeutycznego

Działania w przypadkach odosobnionych lub w ogniskach choroby

• W przypadkach odosobnionych: zbadanie bliskich osób z objawami
• Przy dużej ilości zachorowań i podejrzeniu wspólnego źródła zakażenia, należy dążyć do ustalenia go we współpracy z placówką sanitarno-epidemiologiczną.

Ograniczenia dla pacjentów

• W przypadku potwierdzenia zakażenia E. histolytica obowiązuje zakaz pracy w przypadku pacjentów zatrudnionych w następujących branżach:
  • w przemyśle spożywczym, w tym w gastronomii itp. w bezpośrednim lub pośrednim kontakcie z żywnością, która jest spożywana na surowo lub bez dalszej obróbki termicznej.
  • w zakładach opieki zdrowotnej, w których pracownicy mają bezpośredni kontakt z pacjentami (w tym wydawanie żywności) szczególnie podatnymi na choroby zakaźne lub u których zakażenia mogą mieć szczególnie poważne konsekwencje (np. wcześniaki, pacjenci na intensywnej terapii itp.).

Informacje dla pacjentów

O czym należy poinformować pacjentów?

• Restrykcyjne przestrzeganie zasad higieny w celu uniknięcia zarażenia innych.
• Zachowywanie środków ostrożności zapobiegających ponownemu zakażeniu

Informacje dla pacjentów w Deximed

• Pełzakowica

Ilustracje